ขอส่งกำลังใจช่วยนะค่ะ เป็นห่วงนะคะ

นกประภัสสร

ไปอบรมมาสนุกมั้ยเอ่ย เสียดายไม่ได้เจอกันนะคะ คิดถึงพี่ค่ะ

สวัสดีคะพี่ทักทาย หนูไม่ได้รู้สึกดีอะไรมากมายคะ เพียงแต่จากอาการทุรนทุรายจะเป็นจะตายกลายเป็นอาการเบื่อแทน เบื่อกับการกระทำ เบื่อกับอาัอัปกิริยา เบื่อกับความจำเจจำซาก จากนั้นมันก็กลายเป็นความชินชา เฉยๆ ไปอบรม3วัน ใจบอกว่าคิดถึงเขานะ แต่อีกใจรู้สึกสบายดี ได้เว้นว่างจากสิ่งเดิมๆ ความรู้สึกตอนนี้กำลังสับสนว่าตัวเองเป็นยังไงกันแน่ พอกลับมาจากที่บอกว่าดีใจจังจะเจอเขาแล้ว พอเขามารอรับความรู้สึกเมื่อสักครู่กลับไม่ยินดียินร้ายอะไร ความรู้สึกดีใจไม่มี พูดคุยกันนับคำได้ คงอีกไม่นาน ตอนนี้หนูยังคงปฏิบัติและเข้าหาธรรมะอยู่ตลอดคะ เพราะธรรมะช่วยเราได้จริง นั่งรอการบรรยายหรือนั่งรอในรถ หนูก็ทำสมาธิ ท่องไปเรื่อย อโหสิกรรมให้เจ้ากรรมนายเวรตลอด ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรกรรมที่มีอยู่จะหมดเสียที ลึกๆ มันทรมานนะคะ รู้สึกได้ว่าเขาก็ทรมานเหมือนกัน เขาก็คงอึดอัดใจที่จะอยู่กับเรา ดูเขาไม่มีความสุข แต่อย่างที่บอกคะว่า ณ ขณะนี้หนูยังไม่อาจตัดเขาได้จริงๆ และยังไม่แน่ใจทั้งตัวเขาและตัวเรา ทุกอย่างจึงยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยังไม่ (ทน) อยู่ด้วยกัน แต่อาการต่างคนก็ต่างหนักคะ ขอบคุณพี่ทักทายมากนะคะที่แวะเข้ามาให้กำลังใจคะ

ขอบคุณคุณนก นะคะที่เป็นห่วง ขอให้คุณนกผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปให้ไ้ด้เช่นกันคะ

สวัสดีจ้าวิ ไปอบรมคราวนี้เหนื่อยมาก ความรู้แน่นเอี๊ยดเลย แว๊บไม่ได้เลยสักกะนิ๊ด ทานเบรคยังต้องทานไปฟังไปเลยง่ะ อบรมตั้งแต่8โมงครึ่งยันทุ่มหนึ่งทุกวัน เฮ้อแทบแย่ ไม่นุกเลยจ๊ะ แต่ได้ความรู้เพียบ กลับมารีบเข้ามาลานธรรมก่อน ไม่คิดว่าวิจะแย่นะ แต่พี่อยากจะบอกว่าอย่าพยามเอาใจเราไปผูกกับเขามาก (รู้ว่ามันทำยาก แต่ถ้าเราพยามก็ไม่เกินความสามารถเราหรอก วิเก่งเป็นทุนอยู่แล้วด้วย) คิดซะว่าดีเหมือนกันที่ทำให้เรารู้สึกเสียใจและแย่ขนาดนี้ เราก็คิดแต่สิ่งที่โดนกระทำ(ไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่าแต่ความคิดพี่เป็นอย่างนี้แล้ว ตอนนี้พี่ไม่นึกถึงภาพดีของเขาเลย อาจเป็นการแนะนำที่อาจจะทำร้ายจิตใจเรา) แต่ถ้าตราบใดที่เรามัวแต่คิดถึงสิ่งดีๆ เราก็ตัดใจจากเขาไม่ได้สักที ก็คิดถึงสิ่งที่ไม่มีของเขานี่แหละ ทำใจไปเรื่อยๆ ๆ จนความรู้สึกที่ดีๆ มันจะจางหายไปทีละนิด แล้วสักวันเราก็จะไม่รู้สึกรู้สาแบบที่เขากำลังทำกับเรา ลองดูนะจ๊ะ

เราก็เป็นอีกคนที่สามีนอกใจมีภรรยาน้อยและเขาก็มีลูกด้วยกัน 2 คน แต่เราไม่มีลูกด้วยกัน เราขอเขาหย่าแต่เขาก็ไม่หย่า ทุกวันนี้เขาอยู่กับเราแต่ก็มีบ้างที่ไปหาลูก ตอนนี้เรานั่งสมาธิและสวดมนต์ไหว้พระทำใจไม่ให้คิดแต่มันก็มีแวบเข้ามาก็จะพยามยามสลัดมันออกไป จริง ๆ แล้วทางออกนะมันมีอยู่ในใจนะแต่มันก้าวออกมาไม่ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ก็ได้แต่คิดว่าเมื่อชาติที่แล้วเราคงทำกรรมกับพวกเขาเอาไว้ชาตินี้เลยต้องมาชดใช้ และที่เราก้าวออกมาไม่ได้ก็คงเป็นกรรมที่ตัวเราสร้างเอาไว้ ขอเลยถือว่าขอชดใช้ในชาตินี้ให้หมด ๆ ไปและเวลานั่งสมาธิ ก็จะอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้พวกเขาขออโหสิกรรม รู้ว่าทุกคนทำใจยาก แต่ก็ต้องทำ พยายามนะค่ะ เป็นกำลังใจให้

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ทางออกที่ดีสุด คือการ รักษาศีล 5 ใ้หสมบูรณ์และหมั่นขอโหสิกรรมแก่เจ้ากรรมนายเวรและแผ่เมตตาให้ผู้หญิงผู้นั้นค่ะ กรรมจะได้บรรเทาลง ค่ะ ......

ขอบคุณมากค่ะ ได้กำลังใจจากการอ่านปัญหาของคนอื่น หลาย ๆ คนค่ะ ผู้หญิงเป็นผู้ถูกกระทำส่วนมาก ทุกคนล้วนมีปัญหากันทุกคนบ้างคนมาก บ้างคนน้อย แต่ล้วนแล้วต้องปล่อยวางค่ะ ถ้าเราไม่ปล่อยวางตอนนี้คงประสาทไปแล้วค่ะ ขอบคุณจากใจจริง ๆ ค่ะ

สวัสดีคะคุณ chichi
ชีวิตผู้หญิงที่มีกรรมเรื่องนี้ก็คงจะประสบเหตุคล้ายๆกัน คุณคิดดีและเดินมาถูกทางแล้วคะ รู้ว่ายากแต่ก็ต้องพยามทำให้ได้ เพื่ออะไร ก็เพื่อตัวเราเอง การไม่จมกับความทุกข์เป็นสิ่งที่ดี ทุกข์ได้แต่อย่าทุกข์นาน ต้องรู้จักวิธีการกำจัด พยามเรื่อยๆ ความรู้สึกถึงการเศร้าโศกเสียใจมันก็จะทุเลาลงเรื่อยๆ ตามกาลเวลา คุณกับเราเหมือนกันตรงที่รู้ว่าทางออกมันมี แต่ว่าไม่ใช่ณ ตอนนี้ คิดในแง่ดีก็คือว่าเราคงยังไม่หมดกรรมที่มีต่อกัน จึงต้อง(ทน)อยู่กันต่อไป จะด้วยเหตุปัจจัยอะไรก็แล้วแต่ ถ้าคิดได้แบบนี้ก็สบายใจคะ ยินดีนะคะที่เข้ามาในลานธรรมแห่ง ที่แห่งนี้มีกัลยาณมิตรมากมายที่คอยให้กำลังใจเราคะ

สวัสดีคะคุณชนิตสิริ ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ เราต้องอโหสิกรรมให้แก่ผู้หญิงคนนั้นด้วยถูกต้องคะ

วันนี้ไปทำบุญถวายโลงศพ มาคะ อยู่ดีๆ ลูกสาวก็ชวนไป เขาอยากไปนอนวัดคะเพราะสัญญากันไว้ว่าจะพาไป พอดีเมื่อวานกลับมาถึงก็ค่ำแล้ว กำหนดจะไปถือศีลต้องไปตั้งแต่เมื่อวานเช้า ก็เลยต้องอธิบายความกันว่า ถ้าเราไปก็ไม่ทันคนอื่นเขา เพราะเขาไปตั้งแต่เช้าปฏิบัติกันไปถึงไหนแล้ว ต้องรอช่วงหน้าที่วัดที่จะไปเขาจะมีปฏิทินว่าวันไหนมีให้เราไปถือศีล เราก็ดูความสะดวก ลูกสาวบ่นเสียดายเพราะตั้งใจอยากไปมาก เตรียมชุดขาวไว้รอแม่แล้วด้วย แห้วไป ก็เลยต้องพาไปถวายโลงศพ ให้เขาได้ไปไหว้พระไหว้เจ้า ก็ดีคะรู้สึกถึงความอิ่มอกอิ่มใจ มีความสุขกายสุขใจมากๆเลย (ไปกันสองคนคะ ) ตอนนี้บอกแล้วว่าจะไม่บังคับเขาอีก จะพยามทำอะไรด้วยตัวเราเอง เพื่อตัวเราเอง กินอิ่มนอนหลับคะ ถ้าชีวิตดำเนินไปแบบนี้ได้ก็คงจะดีนะคะ ไม่มีเรื่องใหม่ๆ เข้ามากระทบกระเทือนจิตใจเรา รักษาใจเราให้อยู่กับปัจจุบัน รักลูกเรามากๆ ห่วงที่เคยห่วงเขา(สามี)ก็น้อยลงๆๆๆๆ อยากรักษาระดับให้คงที่แบบนี้จัง จะพยามต่อไปคะ

แวะมาเยี่ยมค่ะคุณแสง

เข้มแข็งขึ้นทุกวันนะคะ มีความสุขทั้งคุณแม่ คุณลูกนะคะ

สวัสดีคะคุณแฟ ตอนนี้พยามให้ตัวเองดีขึ้นเรื่อยๆ คะ แล้วคุณแฟล่ะคะดีขึ้นบ้างไม๊คะ เป็นกำลังใจนะคะ

สวัสดีคะคุณ tanaphomcinta ขอบคุณในคำแนะนำนะคะ พยายามพิจารณาข้อผิดพลาดทั้งหมดทั้งมวลและ กำลังหาข้อสรุปและจุดจบอยู่คะ ขอบคุณมากๆนะคะ