เกิดขึ้นได้เป็นเรื่องปกติค่ะ เพราะเรายังละกิเสศไม่ได้
ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกค่ะ คนเรามีช่วงเข้มแข็งและ
อ่อนแอได้เป็นธรรมดา แค่เรารู้ว่าเราอ่อนแอ จิตคิด
อะไร ร่างกายรู้สึกอะไรแค่นี้ก็เก่งแล้วค่ะ ถือว่ารู้
สภาวะธรรมแล้ว และเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว สักระยะ
มันก็จะหายไปค่ะ ลองมองดูนะค่ะ อ้อเองก็รู้ได้
เมื่ออาการต่าง ๆ มันหายไปแล้ว แต่มันจะเป็นพื้นฐาน
สำหรับการเกิดขึ้นครั้งต่อไปค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะคุณ โย

ขอบคุณค่ะ คุณอ้อ คุณแสงอาทิตย์
โยก้อต้องการจะผ่านไปให้ได้ค่ะ ความทุกข์คงไม่อยู่กับเรานานเกินไปหรอกค่ะ อย่างน้อยก้อเป็นบททดสอบ อย่างที่คุณแสงอาทิตย์บอกค่ะ โยจะต้องเข้มแข็งค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดและเพิ่มขึ้นทุกๆวัน

สวัสดีค่ะทุกท่านในกระทู้นี้
ดีจังเลยกระทู้นี้มีแต่ผู้หญิงเข้มแข็งทั้งนั้นเลย คนแก่อย่างเราอึ้งเลย ขออนุญาติเรียกตัวเองว่าพี่ก็แล้วกันนะคะ เพราะดูว่าจะแก่กว่าคนอื่น
ได้อ่านปัญหาของคุณแสง,คุณyo yo,และท่านอื่นๆ รวมทั้งคำตอบของหลายๆท่านแล้ว ได้กำลังใจไปใช้กับตัวเองเยอะเลยค่ะ สำหรับพี่ เจอปัญหามา ปีนึงแล้วยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ ยังมีความหวาดระแวงอยู่เป็นระยะ เวลาต้องไปอยู่เวรกลางคืนก็กลัวเขาจะแอบไปหาคนอื่น (คิดไปเอง)ทั้งที่เขาสัญญาว่าไม่มีอีกแล้ว ทำดีต่อเราสารพัด ก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี รู้ว่าไม่ควรคิดมาก บางครั้งก็ทำใจได้วางเฉยได้ แต่บางครั้งก็แอบไปคิดอีกแล้วแย่จริงๆเลยใจเรานี่
ขออนุโมทนาสำหรับทุกคำแนะนำนะคะจะนำไปใช้บ้างค่ะและขอเป้นกำลังใจให้ผู้ที่มีปัญหาทุกคนนะคะ เวลาที่ผ่านไปแผลจะค่อยๆหายไปเองค่ะ

สวัสดีค่ะคุณโย เป็นกำลังใจให้คุณโยนะคะ ความทุกข์มันจะไม่อยู่กับเรานานอย่างที่คุณโยว่าค่ะ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเมื่อมีได้มันก็ดับลงได้ค่ะ อยู่ที่ว่าใครจะทำได้ช้าเร็วเท่านั้น ความรู้สึกของผู้หญิงเราเมื่อถูกทำร้ายจากคนรัก มันเจ็บปวดไม่ต่างกันเลยค่ะ ต้นหญ้าก็เคยเป็นแบบนั้นมาแล้ว นั่งร้องไห้ นอนร้องไห้ แม้แต่เวลายืนก็ยังร้องไห้เลยค่ะ ทานอะไรไม่ลงเลยมันจุกอยู่ที่คอค่ะ มันไม่รู้สึกหิวเลย ยิ่งเพลงรัก เพลงอกหัก อยากเป็นชู้อะไรประเภทนี้ฟังไม่ได้เลยค่ะ สติเตลิดเลยค่ะ ความคิดปรุงแต่งสาระพัดมาผลุดมาเต็มไปหมด นั่นเพราะใจเราคิด พอคิดแล้วก็ทุกข์ เมื่อคุณโยเข้ามาอยู่ที่ลานธรรมนี้ ต้นหญ้ารับรองว่าคุณโยจะต้องเข้มแข็งขึ้นและผ่านพ้นความทุกข์ไปได้แน่นอนค่ะ เพราะคำแนะนำต่าง ๆ จากเพื่อนกัลยาณมิตร คุณโยลองเลือกนำคำแนะนำเหล่านั้นมาปรับใช้ดูนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่บัวกลม (ขอเรียกพี่นะจ๊ะอยากเป็นเด็กมั่ง ) ต้นหญ้าเป็นกำลังใจให้พี่บัวกลมนะคะ รับรองพี่บัวกลมต้องดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ ถ้าเข้ามาในลานธรรมนี้ค่ะ สู้ ๆ จร้า

ความรู้สึกของเราตอนที่มีเรื่องเข้ามา กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนกันเลยคะ สุขภาพจิตทรุดโทรมมากกกถึงมากที่สุด เหมือนคนไร้อารมณ์ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ยังคิดเลยว่าทำไมเขาถึงมีอิทธิพลกับเราถึงขนาดนี้นะ หดหู่มากห่อเหี่ยวเป็นที่สุด ยังคิดเลยว่าขนาดเขายังไม่ได้ไปจากเรา เรายังเป็นขนาดนี้ ถ้าวันใดที่เขาไปจากเราจริงๆ เราจะเป็นยังไงเนี่ย แค่คิดก็กลัวแล้ว มันทรมานมาก เพราะเรารักและทุ่มเทกับเขามากยึดติดว่าเขาเป็นของเรา (ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่นะคะ) แต่พยามไม่ขนาดนั้น เพราะเวลาจริงๆคะ เวลาช่วยเราได้จริงๆ เรามาย้อนคิดนะว่าวันนั้นเราจะเป็นจะตาย แทบอยู่ไม่ได้ แต่เราก็ผ่านมันมาได้นี่นา จนทุกวันนี้มันเหมือนเริ่มจะรับสภาพได้ทีละนิดๆ ซึมซับว่าเราจะต้องเจอและก็บอกกับตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่าน คงไม่ถึงตายหรอก แต่พอเจอทีไรมันก็แย่ทุกที แต่มันก็ผ่านมาได้ทุกทีเหมือนกัน คิดแค่นี้เอง ไม่กล้าคิดไรมาก ถนอมจิตใจให้ไม่บอบซ้ำไปเป็นวันๆ เท่านั้นเองคะ ไม่คาดหวังมาก (ไม่กล้า) ทุกวันนี้เราเลยเดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขปนกันไป แต่จะบอกกับตัวเองว่าเราจะไม่ยอมทุกข์นานหรอกแค่ชั่วโมงเดียวก็จะแย่แล้ว รักษาระดับไว้แค่นี้คะ ไม่คิดอะไรมากแล้ว เหนื่อยคะ

เป็นกำลังใจให้พี่บัวกลมเช่นกันนะคะ สู้ไปด้วยกันนะจ๊ะ

อ้อ ลืมเล่าอีกเรื่องของคุณต้นหญ้า เรื่องเพลงคะ เราก็ฟังเพลงประเภทชู้ หรืออะไรประมาณนี้ไม่ได้เหมือนกันคะ มันสะท้อนใจอย่างไรบอกไม่ถูก เวลาที่ได้ยินในที่สาธารณะก็ยังรู้สึกแ่ย่ บางทีคิดคนเดียวว่าเราจะรู้สึกทำไมเนี่ย คนอื่นเขาไม่ได้มารับรู้กับเรานี่นา มันเหมือนเป็นชีวิตเราเนอะ เหมือนเราโดนกระทำ กินใจโดนทุกทีคะ

คุณแสงคะ

อดทน นะคะ คุณแสงแกร่งขึ้นมากเลยค่ะ จิตที่ตกน่าจะตกน้อยกว่าเดิม แล้วก็น่าจะใช้เวลาน้อยกว่าเดิม

เป็นกำลังใจค่ะ

กาแฟ

ตอนนี้จิตที่เคยตกก็เบาบางลงจริงๆคะคุณแฟ คือเรื่องของเรา เราคิดว่าเรายอมรับได้ระดับหนึ่งคือไม่ทุรนทุรายมากเหมือนก่อน ยอมรับสภาพไปเรื่อยๆคะ แต่เวลามีเรื่องใหม่เข้ามาก็ทำเอาแย่เหมือนกันคะ ก็ต้องเรียนรู้และยอมรับมันให้ได้คะ คิดว่าคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว (รึยังไงก็ไม่ทราบนะเพราะมันยังมาไม่ถึงอาจจะแย่กว่าหรือยังไง) ทุกวันนี้ก็นิ่ง ภาพโดยรวมนะคะ ไม่ซอกแซกหรือถามโน้นนี่นั่นแล้ว แต่อย่างที่บอกว่าในใจลึกๆของเราก็ไม่ได้ดีหรอก เรื่องราวมันยังขุ่นอยู่ในใจยังตัดเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้ พยามอยู่คะ อยากให้อภัยและปล่อยวางได้จริงๆ แต่ยังทำไม่ได้ ภายนอกดูดีกว่าก่อนเยอะเลย ไม่ดิ้นรนค้นหา ทำให้เราและเขาสบายใจที่สุด พูดจาแต่เรื่องดีๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสให้กัน คิดว่าทำทุกวันแบบนี้ สักวันใจที่ขุ่นมัวของเรามันคงจะดีขึ้นเอง (หวังว่าจะดีคะ) พยามคิดว่าสามีพอออกไปนอกบ้านก็เป็นคนอื่นไปแล้ว เวลากลับมาค่อยมาเป็นสามีเรา พยามคิดให้ได้และให้ตัวเองสบายใจที่สุด เปิดใจยอมรับเพราะเรายังอยากมีเขามีเรา ให้พื้นที่ส่วนตัวเขาบ้างเล็กๆน้อยๆ เพื่อให้เขาเติมเต็มในสิ่งที่เขาขาด ก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้างคะ

ยินดีกับคุณแสงค่ะที่มีจิตใจเข็มแข็ง
ขอให้คุณแสงอดทน เพื่อให้มีจิตใจที่เข้มแข็งยิ่ง ๆ ขึ้น
จะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราทั้งนั้นค่ะ
คงต้องใช้เวลาระยะยาวสักหน่อยสำหรับจิตใจเรา
ที่ลึก ๆ แล้วเราก็ยังหาความสุขที่แท้จริงไม่ได้
ร่วมเป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไปนะคะ

ขอบคุณคุณนีมากนะคะสำหรับกำลังใจ ที่รู้ๆนะคะใจเรามันไปปล่อยวางคะ เราบังคับจิตใจเราใ้ห้นิ่งไม่ได้มันคอยจะคิดโน้นนี่ไปเรื่อย สร้างทุกข์ใส่ตัว เหนื่อยหน่ายมากเลยนะคะ แต่ก็ยังจะเป็น เรามาพยามทำใจให้ยอมรับสถานการณ์ต่างๆให้ได้กันนะคะ หวังว่าคงมีวันที่เราจะกำจัดทุกข์ให้หมดจากใจเราได้สักทีเนอะ

คุณแสงและผู้ที่มีความทุกข์ทุกๆท่านในลานแห่งนี้
เมื่อวานมีโอกาสได้ไปไหว้พระ 9 วัน ก้อทำให้จิตใจสบายขึ้น (ในช่วงนั้น) บวกกับความเหนื่อย พอกลับถึงห้องก้อเย็นแล้ว พอดึกๆ ความรู้สึกว้าเหว่ก้อกลับมาครอบงำจิตใจอีกครั้งหนึ่งร้องไห้อีกแล้ว พยายามที่จะตัดใจให้ได้ แต่สภาวะรอบๆตัวเรามีแต่เงาของเขาเต็มไปหมด อีกไม่นานถ้าหลานเขากลับบ้าน(หลานของเขามาอยู่ด้วยประมาณ 1 อาทิตย์ แต่เขาไม่อยู่แล้ว เขาไปอยู่กับผญ. คนนั้น แต่ก้อได้จากหลานว่า อาโกจะเลิกกับผญ. คนนั้น เพราะมีความหลายๆ คนแทบจะ 100% ไม่เห็นด้วย เพราะผญ.คนนั้นร้ายมาก) มันก้อทำให้เราร้องไห้ออกมาก ว่าเราดีกับเขาแล้วทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ยิ่งคิดก้อยิ่งเจ็บ เมื่อคืนเหมือนเอามีดมาแทงตัวเอง เจ็บไปหลายแผล พยายามจะนอนให้ได้ พอตื่นมา ตาบวมอีกแล้ว แต่วันนี้จะเริ่มใหม่ทำใจสู้ต่อไป วันข้างหน้ายังมี โยยังกำลังใจให้คุณแสง คุณน้ำ คุณแฟ คุณต้นหญ้า และอีกหลายๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม เพราะอย่างน้องเราก้อเจอผู้ที่ร่วมชะตากรรม กลัยามิตรที่ทีทุกๆท่าน ให้มีจิตใจเข้มแข็ง ในเร็ววันค่ะ

คุณโยคะ เวลาจะช่วยเราเองคะ ทำใจให้สบาย อย่าพยามนึกถึงเขา ถ้าต้องนึกให้รีบหาอะไรทำไหว้พระสวดมนต์ให้จิตใจสงบ รู้คะว่ามันยากวันนี้คงยังทำไม่ได้แต่ิอยากให้คุณโยพยามนะคะ เพื่อตัวเราเองคะ เราก็ยังทำได้บ้างไม่ได้บ้างเหมือนกันคะ แต่ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด พอใจจะแกว่งก็สวดมนต์ก็ช่วยได้บ้างคะ เมื่อวานนี้ที่คุณรู้สึกแย่คุณก็ผ่านมาได้นะคะ วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวานนะจ๊ะ เข้มแข็งไว้คะ เดี๋ยวมันก็ผ่าน ท่องไว้คะเดี๋ยวมันก็ผ่าน เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ในช่วงเวลานี้การได้กำลังใจเหมือนน้ำทิพย์ที่หล่อเลี้ยงหัวใจไม่ให้เจ็บปวดมากไปกว่านี้ และโยก้อเชื่อค่ะ ว่ามันจะต้องดีขึ้น โยก้อจะเป็นกำลังใจให้คุณแสงอาทิตย์ตลอดไป

สวัสดีคร๊า

แวะมาให้กำลังใจพี่สาวคนสวยนะคะ ขอให้ธรรมะชี้นำทางนะคะ ...ไปอ่านหนังสือสอบก่อนนน ไปแระ คร๊า ....



http://www.youtube.com/watch?v=DdfLKncz ... re=related