แวะมาทักทาย และ ส่งกำลังใจมาให้ครับ

สวัสดีคะ นึกว่าช่วงนี้สบายใจบ้างแล้ว
ไม่เห็นโทรมาหากันเลย
จะโทรไปหาก็เกรงใจ
เพราะส่วนมาก อยากโทร ตอน 3 - 4 ทุ่ม นู้นแหนะ
สงสัยคงกำลังเข้านอนกะลูกแน่เลย
ยังไงน้องคนนี้ยินดีรับฟังนะคะ


วันนี้ เอาบุญมากฝาก ๆ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ชาว ลานธรรมด้วยนะคะ
ไปตักบาตรอุปคุต มาคะ ใส่ตอน ตี 3 หนะคะ วัดที่บ้านจัดคะ

สวัสดีครับคุณแสงฯ เข้ามาเยี่ยมครับ...
ไม่รู้ ความทุกข์ใจที่ได้รับทุเราลงหรือยังครับ?? ติดตามอ่านเรื่องราวอยู่ตลอด
พี่ๆ เพื่อนๆ ชาวลานธรรมให้คำตอบให้คำแนะนำที่ดีมากครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ..คุณไม่ได้เป็นหรอกครับ
เพียงแต่เป็นโรครักและห่วงสามี อันเป็นธรรมดาสามัญของสตรีเพศผู้ครองเรือน
ผู้ซึ่งจะหวงแหน รัก สามี,ลูก, อยากให้เขามีความสุข เท่าที่จะทำได้
คุณเป็นคนคิดมาก..ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน..ปรุงแต่งไปต่างๆ นาๆ
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม สุขภาพร่างกายก็จะทรุดโทรม เพราะสุขภาพทางใจไม่ปกติ
ขอให้ตรึกตรองคิดดูครับ อันนี้สำคัญมาก เน้นสุขภาพทางใจครับ
ธรรมะ..เอาธรรมเข้ามา อย่าเอากามทางโลกเข้ามา..เรื่องสัมผัสทางเนื้อหนังมังสา
อย่าคิดเข้าไปแต่งแต้ม เมคอับ..ปล่อยเขาไปเถอะ ปล่อยวางไป เรื่องกามนี้มันไม่ยั่งยืน
ให้ความสุขสามีเราทางใจดีกว่าครับ..สุขทางใจ..อันเป็นสุขที่ยั่งยืนกว่าทางกาย
แม้เราเองถ้าได้ สวดมนต์ ภาวนา ปฏิบัติธรรม อยู่เป็นประจำแล้ว
จิตใจ จะสงบสุข และเมื่อจิตใจสงบแล้ว สุขภาพร่างกายก็จะเปล่งรัศมี หน้าตาสดใส
ถอยอายุกลับมาเป็นสิบๆ ปี (อิ่มเอิบ ทั้งกายและใจ)ไม่ต้องไปหาหมอแก้ไขอีก
อย่ามัวแต่ไปคิดหมกมุ่นกับของที่ไม่เป็นสาระเลย..หลุดออกมาเถอะ..หลีกห่างจากกาม
หวังว่าคงจะได้ข้อคิดบ้างครับ..แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี
ขอจงเจริญในธรรม :b8:

สวัสดีทุกๆท่านคะ
ปัญหาคือตัวเราเองคะ รู้สึกแย่กับตัวเอง ที่ไม่สามารถทำอะไรเหมือนคนอื่นๆได้ อยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ สามีไม่ต้องไปแสวงหาเรื่องอย่างว่าข้างนอก น้อยใจตัวเองคะ กลัวจะรักษาครอบครัวไว้ไม่ได้ ไม่รู้ว่าสามีจะทนได้อีกนานแค่ไหน ที่ทุกข์เพราะรู้แล้วว่าเรื่องนั้นมันสำคัญที่ผ่านมาไม่เคยรับรู้ก็เลยไม่ทุกข์ ไม่กังวล ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไป ตอนนี้คิดสารพัด กลัวไปหมด คิดว่าเราสู้ผญ. พวกนั้นไม่ได้เลย ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้กับพวกเธอด้วย รู้สึกแย่ไปหมดคะ แค่อยากทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้สามีไปมีคนอื่นเท่านั้น แต่ก็ไม่สามารถทำได้ บางทีก็นึกว่าเราจะปล่ิอยเขาไป เขาจะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับปัญหาที่มี อยากมีใครก็มีได้โดยไม่ต้องเกรงใจเรา แต่ก็ตัดใจจากเขาไม่ได้อีก ทำไมหนอชีวิตถึงอาภัพและไม่สมดุลย์อย่างนี้นะ สงสารตัวเองและก็สงสารสามีด้วยคะ นึกอยู่ทุกวันว่าเขาจะไปจากเราวันไหน

สวัสดีคะพี่ทักทาย
หนูอยากปล่อยเขาไปแบบไม่ต้องเลิกกันนะคะ (ถ้าเป็นไปได้) แต่หนูกลัวคะว่าถ้าได้ปล่อยแล้วเขาจะติดใจจนไม่อยากกลับมาหาหนูอีก (เป็นการเห็นแก่ตัวที่ยึดติดเขามาก) หนูกลัวทั้งใจสามีและผญ ถึงตอนนั้นแล้วเขาสองคนคนจะไม่แค่ถูกใจกัน ผญคงจะไม่ต้องการอยู่ในสถานะแบบนั้นอีก กลัวการถูกทอดทิ้งคะ แค่คิดหนูก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้แข่งแล้วคะ หนูต้องทำอย่างไรคะหนูทำใจไม่ได้จริงๆคะพี่ทักทาย

สวัสดียามเช้าคะ คุณแสงอาทิตย์
ความรู้สึกภาเองตอนนี้ก็ไม่ต่างจากคุณแสงอาทิตย์เลย แต่ภาปล่อยเค้าไปแล้ว ๆ อยู่ ๆ ก็เกิดความกลัวขึ้นในจิตใจ (สับสนไปหมดค่ะ)
พี่taktay (ขออนุญาติเรียกพี่ ตามคุณแสงอาทิตย์นะคะ)
ภา ขอนำคำแนะนำของพี่ taktay ไปปรับใช้กับภาบ้างนะคะ ถึงแม้สามีจะไม่อยู่ให้ใช้แล้วก็ตาม แต่ถ้ามีโอกาสภาก็จะทำค่ะ คุณแสงอาทิตย์ก็อย่าท้อ อย่ากังวลมากนะคะ สู้ไปด้วยกันค่ะ หวังว่าวันนึงเราคงได้หันกลับไปมองเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาแล้วได้หัวเราะไปด้วยกัน ว่าเราผ่านมันมาได้ยังไงนะคะ เป็นกำลังใจให้กันเสมอค่ะ

สวัสดีคะคุณภา
คิดถึงและเป็นห่วงคุณภามากๆๆ เห็นใจ นึกถึงว่าถ้าเป็นเราบ้างจะทำอย่างไร คงไม่เข้มแข็งเท่าคุณภาหรอกคะ คุณภาต้องเข้มแข็งและทำใจให้ได้นะคะเดี๋ยวทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอนคะ เวลาอยู่คนเดียวเข้าใจคะว่ามันหดหู่และอ้างว้างบ้าง แต่ถ้าเหงามากๆ ก็เข้ามาลานธรรมนะคะ มีเพื่อนๆพี่ๆ รอเป็นกำลังใจให้คุณภาเยอะแยะเลยคะ เป็นห่วงนะจ๊ะ

สวัสดีคะพี่ทักทาย
ที่หนูกังวลคือเขาไม่เคยได้ไป และไม่เคยได้คบกันแบบสะดวกมีแต่ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ ถ้าวันใดที่หนูยอมปล่อยให้เขาทำตามใจตนเองและได้คบกันแบบไม่ต้องกังวลใจหรือต้องเกรงใจเรา เขาจะคิดไปอีกแบบไม๊คะ มันจะทำให้เขาเคยตัวและความที่เขาไม่ผูกพันกันเพราะไม่มีโอกาส มันจะทำให้เขามีและคิดไปจากหนูจริงๆ (เพราะได้คบกันแบบที่หนูไม่ว่า มันอาจจะทำให้เขาหันกลับมามองว่า ดีกว่าอยู่กับเรา) หนูคิดมากคะ กังวลใจไปหมด คิดไม่ตก เพราะการที่เรายึดติดเขามาก ต้องปฏิบัติตัวอย่างไรคะ

มาให้กำลังใจคุณแสงอีก 1 กำลังใจนะคะ คุณแสงคะต้นหญ้าก็เคยทุกข์เหมือนคุณแสง คิดไปต่าง ๆ นา ๆ ถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาและที่มันยังไม่เกิดขึ้น กลัวไปหมดค่ะ มันทั้งเจ็บปวด ทุกข์ เหงา เวิ้งว้าง แต่ตอนนี้ทุกข์น้อยลงมากแล้วค่ะ เพราะต้นหญ้าได้อ่านคำแนะนำดี ๆ จากพี่ ๆ เพื่อนๆ ที่นี่ ทำให้ต้นหญ้ามีสติมากขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น ต้นหญ้าหยุดคิดถึงมันไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่เจ็บปวดในอดีตและทั้งอนาคตค่ะ อยู่กับปัจจุบันให้มาก ๆ ต้นหญ้าอยู่เฉย ๆ ค่ะ ปฏิบัติหน้าที่เป็นแม่บ้านที่ดีเหมือนเดิม สวดมนต์ ทำบุญ รักษาศีล แผ่เมตตาให้ตัวเรา สามี และผู้หญิงของเค้า ต้นหญ้าไม่เคยบอกให้เค้าไปหรือเลือกใคร ไม่เคยถามถึงเรื่องผู้หญิงของเค้า ไม่กำหนดกฎเกณฑ์ให้เค้าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทุกวันนี้ต้นหญ้าก็ยังยิ้มให้เค้าทุกครั้งที่เค้ากลับมาบ้าน ถึงแม้ความรู้สึกของเราจะเสียไปแล้ว แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่ทำได้คือต้องยอมรับและเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปให้มีความสุขให้ได้ ทุกข์สุขอยู่ที่ใจจริง ๆ ค่ะ รู้ว่ามันยากที่จะทำ แต่ต้นหญ้าก็ยังเชื่อค่ะว่าเวลาจะช่วยให้เราผ่านช่วงเวลาที่เจ็บปวดให้เบาบางลงได้แน่นอนค่ะ จะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ รักตัวเองมาก ๆ นะคะ

สวัสดีคะทุกท่าน
ตอบคุณเพ็ญนะคะ ยอมรับคะว่าเรื่องนั้นพยามแล้วคะแต่มันไม่เคยทำได้ ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกหรอกว่ามันทำใจไม่ไ้ด้ ทุกข์นะคะ คิดนะว่าคงไม่มีใครเข้าใจและไม่มีใครเชื่อว่ามีคนแบบนี้กลัวอะไรนักหนา แต่มันบอกไม่ถูกคะว่ามันรู้สึกแย่ขนาดไหน ไม่ได้หวังว่าใครจะเข้าใจเพราะคงจะมีแต่คนว่าเราบ้าเสียสติหรือเปล่า มันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวทำไมถึงกลัวได้ขนาดนั้น แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆคะ เหมือนคนคิดเหลือกว่าเหตุใช่ไม๊คะ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยคะ คงเป็นกรรมอะไรสักอย่าง ก็ได้แต่หวังว่าสามีจะเห็นใจและเข้าใจ เรื่องจะปล่อยเขาให้ไปหาความสุขนอกบ้าน พยามทำใจรับตรงส่วนนั้นอยู่คะ ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีขนาดไหนแต่จะพยามคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำต่างๆ นะคะ