สวัสดีคะพี่ปลาดาว
พี่ปลาดาวเดาถูกคะ เป็นสามีหนูเองคะ จริงๆแล้วเขาเห็นหนูเข้ามาในลานธรรมตั้งแต่เมื่อครั้งที่เขานอกใจหนูใหม่ๆแล้วล่ะคะ แต่เขามิได้ใส่ใจ ตัวหนูเองก็แอบๆเข้ามาด้วย อายเขาน่ัะคะ แต่ ณ วันที่เขาป่วยกลับมาบ้านครั้งนี้ เขาจะวนๆเวียนๆ อยู่ใกล้ๆหนูตลอดก็เห็นและคอยถามว่าทำไมตัวเองต้องเข้ามากระทู้นี้ด้วย ไม่เห็นดีเลย เขาไม่ได้นอกใจตัวเองเสียหน่อย (พูดแบบงงๆ) หนูก็เลยมีโอกาสเล่าให้เขาฟังว่าทำไมจึงเกิดกระทู้นี้ขึ้น พอได้ฟังเขาก็เสียใจว่าเขาเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ วันนั้นเขาก็เลยขอนั่งอ่านกระทู้หนูไปเรื่อยๆ จนจบเมื่อไรหนูก็ไม่ทราบ เพราะยุ่งๆ ทั้งกับเรื่องแม่และเรื่องลูก ก็ปล่อยเขาอยากรู้อยากอ่านก็เอา
ก็ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาตอบ ส่งเสร็จเรียบร้อย ได้ความอย่างที่เห็น เวลาพูดก็กระท่อนกระแท่น เวลาพิมพ์ก็กระท่อนกระแท่น(อีก) ต้องอ่านหลายเที่ยวจึงจะรู้เรื่อง เรียบเรียงคำพูดแบบแปลกๆ ก็ทนๆอ่านกันหน่อยนะคะ

"ความในใจของหลงผิด ย่อมออกมาจากใจ"
จริงหรือไม่จริงก็ขอเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะคะพี่ทักทายเพราะเรื่องที่ผ่านมามันทำให้กลัวมากถึง
กลัวมากที่สุดคะ เวลามีเรื่องหนักๆมักจะมีมาเรื่อยๆ จนหนูรู้สึกเลยว่าปีนี้สำหรับหนูแรงจริงๆคะ
เลยอยู่แบบกลัวๆยังไงไม่ทราบคะ รู้สึกเลยว่าที่เขาเรียกว่า "ขยาด" มันเป็นอย่างไร มันแขยง
ไปหมดเลยคะ ณ วันนี้ชีวิตมันเหมือนลอยๆอยู่คะ ยังงงๆ ยังฝันๆ ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นความจริง
อะไรหลอก ขอโทษจริงๆคะ แต่ยังไงบททดสอบต่อไปหนูก็ต้องบอกกับตัวเองว่าหนูจะผ่านมัน
ไปให้ได้ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร เรื่อง "น้องเขย" พี่ทักทายที่หลงเข้ามาก็อย่างที่ตอบพี่ปลาดาว
ไปแล้วนะคะ มันบังเอิ๊ญบังเอิญคะ ไอ้หนูก็คิดว่าจะแค่นั่งอ่านเรื่องของหนูแต่กลับทำมากกว่าที่ขอ
ก็เลยตามเลยคะ ขอบคุณพี่ทักทายคะ

ขอบคุณคุณดั่งกันคะ เก็บกำลังใจหยอดกระปุกไว้แล้วคะ ส่งกำลังใจไปให้คุณเช่นกันนะคะ

ขอบคุณ คุณต้นหญ้า สำหรับกำลังที่ส่งมาให้คุณแม่และสามีนะคะ จะสู้ต่อไปคะ
คุณต้นหญ้าก็เช่นกันนะคะ สู้้ไปด้วยกัน เราจะหลุดพ้นจากวังวนความทุกข์ไปพร้อมๆกันนะคะ
สุขภาพช่วงนี้ก็แย่ๆ คะ อากาศเปลี่ยน อารมณ์ก็เปลี่ยนบ่อยๆด้วย สร้างกำลังใจ
ให้ตัวเองและเพื่อนๆในลานธรรมโดยด่วนคะ สุขภาพดีกันถ้วนหน้านะคะ

สวัสดีคะคุณสำนึกฯ
เมื่อสักครู่เปิดเข้ามาเจอข้อความคุณสำนึกฯ ก็เลยเรียกสามีมานั่งอ่านด้วยกัน สามีอ่านแล้วยังบอกว่าวันนี้ก็ได้อ่านกระทู้คุณสำนึกคะ เขาบอกว่าสงสารคุณมากกก และก็รู้สึกกลัวว่าชีวิตเขาจะต้อง
เป็นแบบคุณสำนึก เขากลัว และก็คอยย้ำคิดย้ำถามกับเราว่า ขออย่าทำอย่างนี้กับเขานะ และยัง
ขอบคุณคุณสำนึุกที่ยังเสียสละแวะเข้ามาตอบและให้กำลังใจเขา เขาบอกว่าเขารู้แล้วว่าสิ่งที่ดีที่สุด
คืออะไร(ไม่รู้ว่าคิดได้จริงหรือเปล่า) ขอบอกว่ายังไม่อยากจะเต็มร้อยกับเขาเท่าไรคะ เพราะที่ผ่าน
มันโหดร้ายเกินกว่าจะเชื่อแค่คำพูด ก็ขอเวลานิดหนึ่งนะคะ ขอบคุณคะ
ยังเป็นกำลังใจให้คุณสำนึกเหมือนเดิมนะคะ ถนอมจิตใจเราให้ผ่านพ้นไปวันๆหนึ่งก็ OK
แล้วนะคะ ไม่ต้องยึดติดกับเรื่องราวที่ผ่านมา ไม่ต้องไข่วคว้า ไม่ต้องรอคอย เดี๋ยวมันจะผ่านไปคะ
ทำใจดีๆ สักวันความรู้สึกเราจะดีขึ้นคะ

สวัสดีค่ะ คุณแสงอาทิตย์ อย่าเอาอดีตมาทำให้เรา
ต้องหม่นหมองในใจเลยค่ะ ถึงแม้มันจะทำให้เรา
เจ็บปวดเจียนตาย แต่มันจะทำให้เราแกร่งขึ้นค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ไม่ทราบว่าแกร่งขึ้นจริงหรือเปล่า ตอนนี้รู้แต่ว่า
ถ้าถึงเวลานอนจะหลับเป็นตายเลยล่ะคะ
มันรู้สึกเหนื่อยทั้งใจและทั้งกายเลยคะ

สวัสดีคะพีทักทาย ตอนนี้พอหนูเข้ามาในลานทีไร
เขาก็จะมานั่งด้วยทุกครั้งและจะคอยถามโน้นนี่ตลอด
และยังกลัวว่าหนูจะหาว่าเขานอกใจอีก
อยากให้เปลี่ยนและตั้งกระทู้ใหม่ได้แล้ว
เขาบอกว่าไม่ชอบชื่อกระทู้หนูเลย
แต่ถามว่าจะเข้ามาตอบอีกไม๊
เขาบอกว่าไม่ดีกว่า เพราะยังพิมพ์และใช้คำไม่ค่อยถูก
ขอบคุณพี่ทักทายคะ

สวัสดีค่ะคุณแสง ได้อ่านข้อความแล้วต้นหญ้าอดที่จะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ค่ะ ถ้าสามีคุณแสงได้อ่านต้นหญ้าอยากบอกสามีคุณแสงว่า ขอให้สามีคุณแสงรักคุณแสงมาก ๆ นะคะ ดูแลสุขภาพตัวเองให้หายไว ๆ นะคะ รวมทั้งคุณแสงด้วยค่ะ เหนื่อยนักก็พักบ้าง หายเหนื่อยเราก็สู้กันใหม่ สู้ ๆ นะคะ คุณแม่เป็นยังไงบ้างคะคุณแสง

สวัสดีคะคุณต้นหญ้า ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่คุณต้นหญ้ามีให้เสมอมานะคะ อาการคุณแม่ตอนนี้
ก็ดีขึ้นเรื่อยๆคะ แต่ยังต้องพักผ่อนอยู่ คุณหมอไม่ให้ทำอะไรเลย นอกจากออกกำลังกายเบาๆ เย็นนี้กลับจากทำงาน ก็เห็นแม่รดน้ำต้นไม้ได้แล้วคะ แม่เป็นคนอยู่นิ่งไม่เป็น เห็นอะไรก็รกหูรกตาไปหมดคะ
ตอนนี้ก็ยังทานอะไรไม่ค่อยได้อยู่คะ ท่านบอกว่าปากยังขมอยู่คะ ก็ต้องบังคับให้ทาน น้ำหนักลดลงไป3โลก็ดีเหมือนกันคะ ทำให้ท่านไม่อึดอัดมากนัก สีหน้าก็ดีขึ้นมากแล้วล่ะคะ ขอบคุณคุณต้นหญ้าที่ห่วงใยทุกคนในบ้านเลยคะ ทั้งสามีก็เรื่อยๆคะ สภาพจิตก็ดีขึ้นตามลำดับ ทานได้มากขึ้นเพราะครั้งหลังไปพบหมอก็ขอยาบำรุงให้ก็พอจะทานได้มากขึ้น น้ำหนักสามีก็ขึ้นมาจะ5โลแล้วคะ อาการโดยรวมก็ดีขึ้นคะ ไม่วุ่นวายมากมาย แต่เหมือนเด็กๆคะ คอยจะทะเลาะกับลูก แย่งกันดูทีวีบ้าง แย่งกันรักเราบ้าง ก็ตามเรื่องคะ เหมือนมีลูกสองคนน่ะคะ

ความรัก คือ การทิ้งความกลัวไป "
คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงาม
แต่อาจจะยากแก่การลงมือทำ
จริง ๆ ในสายตาของบางคน
ที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลย
หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้าย
จากความรักมาแล้ว.....
ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะพวกเขารู้สึกว่า
การนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรัก
ก็เหมือนกับการเสี่ยง... เสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ...
ถูกทำให้ผิดหวัง...ถูกทอดทิ้ง..และทำให้เจ็บปวด
จึงเป็นที่มาของความรู้สึก..กลัวความรัก.....
..... แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
แต่มันก็มีค่า.. ต่อการมีชีวิตอยู่
เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย
.... อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่า
ไม่ผิดหรอกที่คุณจะกลัวมัน
เพราะอย่างน้อยคุณก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก
ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า
มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียว
ไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง
เพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น
แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก
เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา
จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ
แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น
.... หนทางของความรัก มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจน
ให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ
แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น ก็มีค่ามากพอ
ที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา
...แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน ก็เปลี่ยนมาเป็นเตรียมตัวเองให้พร้อม
เวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่า
เหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทาง
ก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น
เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดี
เผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก
หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ
พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้
.... แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้าย
ต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร...
รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง..
แต่เชื่อไหมว่า..การเดินทางครั้งต่อไปของเรา
มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ... ว่าไหม...?

จากสามีโอํ...กลับมาให้รักเหมือนเดิมอยู่ที่เดิมรักมากมาย

สู้ สู้ นะค่ะ คุณแสงอาทิตย์
เป็นกำลังใจให้ทุกคนในบ้านของคุณค่ะ

มาส่งกำลังใจให้ค่ะ เฉลิมฉลองบอร์ดใหม่
น้องแสงสบายดีนะคะ ฝากความคิดถึง
ให้คุณสามีด้วยนะจ๊ะ มีความสุขมากๆค่ะ