วันเวลาปัจจุบัน 20 เม.ย. 2024, 06:02  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 1376 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56 ... 92  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 12:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


แสงอาทิตย์ เขียน:
สวัสดีคะคุณใบว่าน จะพยามไม่หวาดระแวงคะ แต่ขออยู่แบบไม่ประมาทนะคะ บอกตัวเองว่ายังไงก็จะไม่รักเขาเหมือนเืมื่อก่อนแล้วคะ เมื่อก่อนทุกลมหายใจเข้าออกเป็นเขาหมดคะ จะทำอย่างไรกับเราก็ได้ เรายอมทุกอย่าง แต่ ณ วันนี้ไม่ใช่แล้วคะ อยากเป็นคนที่ถูกรักบ้างคะ ก็ต้องให้โอกาสเขาพิสูจน์ว่าเขาจะทำให้เรากลับมามีความรู้สึกดีๆ ให้กับเขาอีกได้หรือเปล่า ทุกวันนี้ก็พยามที่สุดแล้วคะ ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ ยินดีเสมอคะ

นี่แหละคือสิ่งที่ผู้ชายไม่เคยคิด สิ่งที่ดีมาก ๆ ในการได้ความไว้ใจ
จากใครสักคน พวกเขาไม่เคยคิดถึงผลของการทำที่ทำให้คนที่เคย
ไว้ใจเจ็บปวด เพราะเราไม่สามารถที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่
ให้เหมือนเดิมได้เลย ถึงอย่างไรความหวาดระแวงยังคงเกาะ
ติดในจิตใจเราเสมอ สิ่งที่ได้ไม่คุ้มเสีย
แต่อย่างไรก็ตามนะ ความหวาดระแวงก็เป็นการทำร้าย
จิตใจเราเองเช่นกันนะ ปล่อยวางเถอะคุณแสง แต่
ไม่ประมาทอย่างที่คุณแสงว่านั้นแหละ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 13:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณโมกุล อ้อเข้าใจนะค่ะ ตอนนี้คุณยังรักเขามาก
คุณถึงพยายามที่จะให้อภัย ในสิ่งที่เขาทำ ถึงแม้
ตอนนี้มันจะทำให้คุณเจ็บซ้ำ ๆ ก็ตาม (เหมือนอ้อ
ที่พยายามจะให้อภัยสามี ทั้ง ๆ ที่เขาก็ยังทำให้เรา
เจ็บซ้ำ ๆ เรื่อย ๆ) แต่จากที่อ่านเรื่องที่คุณเขียนมา
ก็แสดงว่าคุณเห็นอะไร อะไร ที่เป็นตัวตนของเขา
มากขึ้น ๆ เรื่อย ๆ (ซึ่งเป็นข้อมูลหรือสิ่งที่เราไม่เคย
รู้ ไม่เคยเห็น) เรียนรู้เขาไปเรื่อย ๆ ค่ะในระหว่างที่คุณ
ยังไม่สามารถตัดใจได้ สักวัน สิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวบอก
คุณเองว่าคุณต้องทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ของคุณ
และเขา
เป็นกำลังใจเช่นเคยนะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 13:05 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 เม.ย. 2010, 13:40
โพสต์: 33

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue

สวัสดีคะ พี่แสงอาทิตย์

ไม่ได้ทักทายนานเลยนะคะเนี่ย
ตั้งแต่ที่โทรหาไป ก็ได้แง่คิดมาเยอะเลยคะ
สบายแล้วตอนนี้ แต่ก็คิดเสมอ ว่า ไม่เที่ยง ไม่ทน ไม่แท้
ก็พยายาม รักษาสภาพจิตใจตัวเองไว้คะ

เค้าบอกมาว่า อย่ายุ่งกับเรื่องของคนอื่น ภาวนามาก ๆ
ต้องระวังความรู้สึกนึกคิด ของตัวเองให้มาก ๆ
เห็นความผิดของคนอื่น ให้หารด้วย 10 มองแง่ดีของคนอื่นมาก ๆ
ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน
เห็นอะไรชอบ ไม่ชอบ ปล่อยไว้ก่อน เรื่องของคนอื่น พยายามอย่าให้เข้ามา
ที่จิตใจเรา ถ้าไม่ระวัง ก็จะยุ่งกับเรื่องของคนอื่นไปเรื่อย ๆ หาเรื่องอยู่อย่านั้น
เรื่องของเขา แม้เขาจะทำกับเรา มันก็เรื่องของเขา

ไม่ควรปล่อยจิตให้เป็นบาป อันได้แก่ความฟุ้งซ่าน และความโกรธ
จากความหวาดระแวง จนหาความสงบมิได้

นะจ๊ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 15:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 มี.ค. 2010, 18:00
โพสต์: 17

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณอ้อค่ะ
ใช่อย่างที่คุณอ้อพูดนะคะ เหมือนกับเราเรียนรู้เค้าใหม่หลังจากเกิดเรื่อง
เพราะสิ่งที่ไม่คิดว่าเป็นไปได้ก็เป็น เค้าเปลี่ยนเป็นคนที่ใจร้ายกับเราหลายๆเรื่อง เหมือนเป็นใครที่เราไม่เคยรู้จัก เหมือนกับของท่านอื่นๆ ตอนแรกก็คิดว่าดีจังเราได้คบกับผู้ชายส่วนน้อยที่ไม่เจ้าชู้ แต่จริงๆแล้วเค้าเป็นเหมือนผู้ชายส่วนใหญ่นั่นเอง แต่เค้าก็ยืนยันว่าจะไม่บอกเลิกกับเราอีก
และขอให้เราพูดกับเค้าดีๆ แต่...ก็อดไม่ได้นิ๊ เวลาเราพูดจะเป็นประมาณซักถาม และตัดพ้อต่อว่า
เค้าบอกว่าเราพูดบ่อย โดยเฉลี่ยอาทิตย์ละครั้ง แต่อีกคนไม่ค่อยพูด แต่พูดทีก็ด่าเค้าแรง เค้าบอกว่าไม่รู้แบบไหนดีกว่ากัน เราคุยโทรศัพท์กันก่อนนอนทุกคืนมา 12 ปีแล้วค่ะ ยกเว้นวันที่ใครเหนื่อยมากแล้วหลับไปก่อน ก็ผู้หญิงอีกคนเพิ่งมานิจะให้เค้าบ่นบ่อยเหมือนเราได้อย่างไร มันเหมือนกับว่าเราจะเสียของที่มี 12 ปีไป ในขณะที่ผู้หญิงอีกคนกำลังจะได้ของมา สถานะภาพของเรามันต่างกัน จะให้ความถี่เท่ากันได้อย่างไรนิ๊


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 17:05 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะคุณแม่คนดีที่หนึ่ง ยินดีและดีใจด้วยนะคะที่รักษาจิตใจให้อยู่ในสภาวะที่คงที่ได้รวดเร็วดีจัง มีความสุขตามอัตภาพ ไม่ข้องแวะเรื่องของเขา ชีวิตก็เป็นสุข ปล่อยวางละเลิกจากเรื่องของเขา ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยคะ ขอให้คุณแม่รักษาระดับนี้ไว้ตลอดไปนะจ๊ะ เก็บเกี่ยวความสุขรอบๆตัวเราไว้นะคะ มีความสุขมากๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมจ้า


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 17:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Mogul เขียน:
ขอบคุณ คุณอ้อค่ะ
ใช่อย่างที่คุณอ้อพูดนะคะ เหมือนกับเราเรียนรู้เค้าใหม่หลังจากเกิดเรื่อง
เพราะสิ่งที่ไม่คิดว่าเป็นไปได้ก็เป็น เค้าเปลี่ยนเป็นคนที่ใจร้ายกับเราหลายๆเรื่อง เหมือนเป็นใครที่เราไม่เคยรู้จัก เหมือนกับของท่านอื่นๆ ตอนแรกก็คิดว่าดีจังเราได้คบกับผู้ชายส่วนน้อยที่ไม่เจ้าชู้ แต่จริงๆแล้วเค้าเป็นเหมือนผู้ชายส่วนใหญ่นั่นเอง แต่เค้าก็ยืนยันว่าจะไม่บอกเลิกกับเราอีก
และขอให้เราพูดกับเค้าดีๆ แต่...ก็อดไม่ได้นิ๊ เวลาเราพูดจะเป็นประมาณซักถาม และตัดพ้อต่อว่า
เค้าบอกว่าเราพูดบ่อย โดยเฉลี่ยอาทิตย์ละครั้ง แต่อีกคนไม่ค่อยพูด แต่พูดทีก็ด่าเค้าแรง เค้าบอกว่าไม่รู้แบบไหนดีกว่ากัน เราคุยโทรศัพท์กันก่อนนอนทุกคืนมา 12 ปีแล้วค่ะ ยกเว้นวันที่ใครเหนื่อยมากแล้วหลับไปก่อน ก็ผู้หญิงอีกคนเพิ่งมานิจะให้เค้าบ่นบ่อยเหมือนเราได้อย่างไร มันเหมือนกับว่าเราจะเสียของที่มี 12 ปีไป ในขณะที่ผู้หญิงอีกคนกำลังจะได้ของมา สถานะภาพของเรามันต่างกัน จะให้ความถี่เท่ากันได้อย่างไรนิ๊


ตั้งใจอ่านข้อความของคุณโมกุล แล้วรู้สึกได้เลยว่าอย่างไรคุณก็จะทน และรับสภาพที่เป็นอยู่แบบนี้ได้ ไม่ว่าเขาจะเอาคุณโมกุลไปเปรียบเทียบกับอีกคน คุณโมกุลก็ไม่สะเทือนใจ หรือคิดจะเปลี่ยนแปลงอะไร ยังคงปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปโดยถูกเขาเอาเปรียบตลอดเวลา รักพี่เสียดายน้องอะไรทำนองนั้นแหละคะ เป็น12ปีที่ไ่ม่น่าจะคิดเสียดายเลยคะ (อาจพูดแรงไปนิ๊ดแต่อยากให้คุณเห็นว่าสิ่งทีุ่คุณกำลังยอมมันไม่น่าจะยอมอีกต่อไปคะ) มันไม่เห็นเลยว่าคุณจะมีความสุขตรงไหน ขนาดเรื่องของเราสามีพยามแอบและไม่เคยพูดให้เรารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ (ที่รู้เพราะความสอดรู้สอดเห็น) เรายังคิดว่าทำไมเขาถึงทำได้ ใจร้ายจังเลือดเย็นเหลือเกิน สารพัดที่ความรู้สึกเสียไปหมด จนไม่อาจที่จะเรียกคืนมาได้ แต่ยอมรับว่าคุณโมกุลอดทนมากกกก และก็คงรักเขามากกกก (ที่สุด) ก็ไม่อาจจะไปชี้แนะให้คุณเลิกกันได้ เพราะทั้งหมดทั้งมวลตัวคุณโมกุลเองที่ยอมที่จะให้เป็นแบบนี้ ไม่คิดจะปฏิวัติและทำให้เรื่องมันจบ (ไม่ว่าจะจบกับเราหรือผญ คนนั้น) ไม่ว่าคุณจะจำยอมหรืออะไรก็แล้วแต่ ขอให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณโมกุลเลือกนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ค. 2010, 17:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


[/quote]
นี่แหละคือสิ่งที่ผู้ชายไม่เคยคิด สิ่งที่ดีมาก ๆ ในการได้ความไว้ใจ
จากใครสักคน พวกเขาไม่เคยคิดถึงผลของการทำที่ทำให้คนที่เคย
ไว้ใจเจ็บปวด เพราะเราไม่สามารถที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่
ให้เหมือนเดิมได้เลย ถึงอย่างไรความหวาดระแวงยังคงเกาะ
ติดในจิตใจเราเสมอ สิ่งที่ได้ไม่คุ้มเสีย
แต่อย่างไรก็ตามนะ ความหวาดระแวงก็เป็นการทำร้าย
จิตใจเราเองเช่นกันนะ ปล่อยวางเถอะคุณแสง แต่
ไม่ประมาทอย่างที่คุณแสงว่านั้นแหละ[/quote]

ขอบคุณคะคุณอ้อ พยามอยู่คะ เพราะก็ไม่ได้บอกว่าไม่ทุกข์นะคะ ก็ทุกข์อยู่คะ ทุกข์จากการหวาดระแวงมันก็ทรมานเหมือนกันเนอะ พยามตั้งสติ และรวบรวมกำลังใจให้ตัวเองอยู่คะ ปล่อยวางๆๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 11:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 มี.ค. 2010, 18:00
โพสต์: 17

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณคุณแสงมากนะคะ ที่ให้คำแนะนำดีๆและทางออกที่โมกุลไม่ยอมเดินออกไปซะที
ทุกคนที่ทราบเรื่องก็บอกโมกุลว่าอดทนทำไม โมกุลไม่ต้องพึ่งอะไรเค้าหรอกนะคะ
โมกุลมีงานทำและมีกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง ไม่ลำบากแน่นอน
แต่คบกันมานานก็เลยยากที่จะเลิกออกมา โมกุลบอกเค้าเองว่าถ้าจะแบ่งวันกัน
โมกุลขอวันอาทิตย์ อย่ามายุ่งกับวันอาทิตย์ของโมกุลนะ แต่ก็มีบางครั้งที่ผู้หญิงคนนั้นนัดวันอาทิตย์เหมือนกัน เค้าก็ไปหาผู้หญิงคนนั้นก่อน เพราะเรานัดตอนเย็น ปล่อยให้เราคอย ไม่ยอมโทรมาบอกด้วย พอโทรไปก็ไม่รับสาย เลยต้องเลิกนัดโดยปริยาย ชีวิตก็เหมือนนิยายเลยค่ะ ตอนเด็กๆ เราก็ว่าเค้าแต่งเรื่องเล่นกันแรงจัง แต่เจอเค้าจริงๆ แรงกว่านี้ก็มีนะ :b32:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 12:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอปรบมือให้กับความอดทนนะคะ สู้ต่อไปจ้า


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 18:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ก.ค. 2010, 21:34
โพสต์: 137

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: ใบว่าน
อายุ: 43

 ข้อมูลส่วนตัว


หวัดดีค่ะคุณแสงอาทิตย์ วันนี้เป็นยังงัยบ้างค่ะ หวังว่าท้องฟ้าแจ่มใส ไม่มีเมฆมาบังนะคะ ใบว่านเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ :b17:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 21:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะคุณพี่ใบว่าน วันนี้มีสิ่งดีๆเ้ข้ามาบ้างคะ คือใกล้จะวันเกิดหนูก็เลยไปหาซื้อของขวัญให้พ่อกับแม่ พอดีช่วงที่ผ่านมาได้หันมาอ่านหนังสือสวดมนต์เขาบอกว่าวันเกิดให้เราหาซื้อเสื้อผ้าให้พ่อกับแม่คนละ 1 ชุด ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ 1 ผืน ตื่นเช้ามาไหว้พระสวดมนต์ จบแล้วจัดอาหารอย่างดีที่สุดที่พ่อแม่ชอบให้พ่อแม่รับประทาน เมื่อรับประทานให้ท่านนั่งบนเก้าอี้พร้อมกัน เอากะละมังใส่น้ำอุ่นมาล้างเท้าพ่อแม่ เอาสบู่ฟอกให้สะอาดแล้วล้างด้วยน้ำให้สะอาด เอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆที่ซื้อมาเช็ดให้แห้ง เอาแป้งโรยให้ทั่วให้หอม เอาเสื้อผ้าที่ซื้อมาให้ท่าน เสร็จแล้วพูดว่า กรรมใดที่ลูกได้ล่วงเกินคุณพ่อคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ขอให้คุณพ่อคุณแม่อโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วยเสร็จแล้วกราบเท้า ท่าน 3 ครั้ง เอาเท้าท่านทั้งสองคนคนละข้างเหยียบที่ศรีษะเรา แล้วให้ท่านให้พรเรานั่นแหละถึงจะล้างกรรมกันได้ พอได้อ่านก็จำไว้คะ นี่ก็ใกล้ถึงวันเกิดก็เลยรีบจัดการปฏิบัติตามคำแนะนำ แต่ขอเปลี่ยนจากเสื้อให้พ่อเป็นนาฬิกาแทน แล้วก็เลยหาเสื้อให้แม่เป็นชุดนอนแสนหวานแทน ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ ก็เตรียมพร้อมไว้รอท่า แล้วช่วงสายๆ หนูก็ได้ซื้อล็อตเตอรีไว้1คู่ พอหวยออกไม่น่าเชื่อหนูถูกหวย เพื่อนๆที่สำนักงานต่างบอกกันว่าเพราะการที่เรานึกถึงบุญคุณพ่อกับแม่ ผลก็เลยทำให้ถูกหวย นี้เป็นผลบุญแห่งการปฏิบัติดี ก็ไม่รู้นะคะ หนูคิดแต่ว่าพ่อแม่เป็นผู้ให้เรามาตลอด ถ้ามีอะไรที่ทำแล้วดีกับพ่อแม่หนูก็จะปฏิบัติคะ คิดดีทำดีพูดดี ส่วนเรื่องสามีวันนี้ก็ำไม่มีอะไรคะ เรื่อยๆ หนูพยามไม่ข้่องแวะกับเขามากมายนัก เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาของการทำใจยอมรับเขาอยู่คะ กลัวจะมีอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจอีก ไม่อยากสร้างทุกข์เพิ่มคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 21:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www




คำอธิบาย: เปลี่ยนจากเค้ก เป็นขนมชั้น แบบไทยๆดีกว่านะค่ะ จะได้เลื่อนชั้นความสุขให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ สุขสันต์วันเกิดค่ะ
.jpg
.jpg [ 45.41 KiB | เปิดดู 3659 ครั้ง ]
อนุโมทนาค่ะหนูแสง ความกตัญญู จะทำให้ชีวิต
มีแต่ความสุขควาเจริญ และขออวยพรวันเกิด
ขอพรั่งพร้อมด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ
สว่างทั้งทางโลกและทางธรรมนะค่ะ :b8:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 21:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
อนุโมทนาค่ะหนูแสง ความกตัญญู จะทำให้ชีวิต
มีแต่ความสุขควาเจริญ และขออวยพรวันเกิด
ขอพรั่งพร้อมด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ
สว่างทั้งทางโลกและทางธรรมนะค่ะ :b8:


ขอบคุณคะพี่ทักทาย เป็นท่านแรกเลยคะที่อวยพรวันเกิดให้หนู
หนูดีใจและยินดีปลื้มปิติมากๆเลยคะ คงเป็นนิมิตรที่ดีว่าต่อไปนี้ชีวิตหนูต้องพบเจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาให้ชีวิตแน่นอนเลยคะ ก่อนอื่นหนูขอชิมขนมชั้นก่อนนะคะ พี่ทักทายช่างรู้ใจจริงๆเลยว่าหนูชอบทานขนมม๊ากมาก ทั้งสวยทั้งน่ากินจังเย้ย ขอตัวหม่ำก่อนล่ะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 22:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ก.ค. 2010, 21:34
โพสต์: 137

งานอดิเรก: ปลูกต้นไม้
ชื่อเล่น: ใบว่าน
อายุ: 43

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอให้น้องแสงอาทิตย์ มีความสุข ความเจริญ ทั้งทางโลก และทางธรรม นะคะ คนทำดีต้องได้ดีค่ะ น้องแสงมีความกตัญญู ชีวิติจะมีแต่ความสุขค่ะ เพราะคงไม่มีใครรักเรามากมาย เท่า พระที่บ้านของเราอีกแล้วค่ะ พี่ใบว่านตอนนี้ เหลือแต่แม่ ส่วนพ่อเสียไปเกือบ 5 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้ก็จะดูแลท่านให้มากเท่าที่จะทำได้ค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ก.ค. 2010, 22:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 21:44
โพสต์: 942

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณคะพี่ใบว่าน ความทรงจำของหนูมีแต่ภาพพ่อกับแม่ที่ดีและรักหนูเสมอไม่ว่าหนูจะเอาแต่ใจ หรือแสนงอนแค่ไหน พ่อกับแม่ก็ไม่เคยต่อว่ามีแต่เข้าใจและเข้าใจ เลี้ยงหนูเหมือนไข่ในหินไม่เคยต้องทำอะไรและไม่เคยทำร้ายจิตใจ พอออกจากอกพ่อแม่มามีครอบครัวเป็นของตัวเองรับรู้หมดทุกอย่างเลยคะ ว่าชีวิตคนเป็นอย่างไร มีสุข ทุกข์ เคล้ากันไป ใครก็ไม่รู้มาทำให้เราต้องร้องไห้เสียใจ ใครก็ไม่รู้ พอนึกทีไรหนูก็อยากกลับไปเป็นลูกแหง่พ่อกับแม่เหมือนเดิม แต่กาลเวลามันย้อนไม่ได้ เราต้องเดินหน้าอย่างเดียว พอหนูหมดกำลังใจทีไร ก็มีแม่คอยให้กำลังใจเสมอมา ไม่ว่าจะเื่รื่องสามีแม่หนูก็รับรู้บ้าง ท่านยังบอกว่าเป็นธรรมดาของผช คะ ให้หนูอดทน แต่ถ้าทนไม่ได้แม่ก็ไม่ว่า แม่เป็นกำลังที่ดีเสมอมาคะ คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอ หนูรักพ่อกับแม่หนูมาทีสุดเลยคะ ตอนนี้แม่หนูป่วยก็ต้องคอยดูแล สามวันดีสี่วันไข้ ตอนเป็นใหม่ๆ หนูกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย เพราะหนูสนิทกับแม่มาก หนูเป้นคนติดแม่มาตั้งแต่เด็กคะ ห่างกันไม่ได้ (แม่ป่วยเป็นไวรัสตับอักเสบซีคะ) ตอนนี้ตับแข็งเป็นบางส่วนคะ ก็รักษามาเกือบสองปีแล้วคะ ต้องฉีดยาและกินยาตลอด เป็นห่วงท่านมาก นี้ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หนูตัดใจจากสามีได้อีกข้อหนึ่ง คือหนูเห็นในความรักที่แม่มีต่อหนู ทำให้หนูรู้สึกได้ว่าถ้าไม่มีสามีเราก็ยังมีพ่อกับแม่ที่รักเรามากที่สุดคะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 1376 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56 ... 92  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 31 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร