สวัสดีค่ะทุกคนที่ได้อ่านกระทู้นี้ และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับผู้ที่ชี้แนะแนวทางสว่างให้กับฉัน ได้อ่านกระทู้ของหลาย ๆ คนที่ได้เขียนระบายและก็มีผู้ที่รู้แนะแนวทางไป อ่านแล้ว ก็คิดอยากจะเขียนเรื่องราวที่จิตใจของเราว้าวุ่น เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ เพื่อว่าสักวันดิฉันอาจจะเป็นผู้ที่ไม่ต้องทุกข์ หรือทุกข์น้อยกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ได้ จึงตัดสินใจเขียนมา
ก็คงไม่พ้นเรื่องของความรัก ที่นำมาซึ่งความอาฆาต พยาบาท อย่างแรง ขอใช้คำว่าอย่างแรง เพราะไม่ว่าหลับหรือตื่น จะคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเราตลอดเวลาไม่มีว่างเว้น ด้วยความโกรธ อยากจะฆ่า หรือทำอะไรก็ได้ที่ให้เขาเจ็บปวดเหมือนที่เราเจ็บ
ดิฉันกับผู้ชายคนนี้อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาอย่างเปิดเผยทั้งหมด 7 ปี ความสุขมีแค่ปีแรกที่เราไม่รู้ว่าเขามีผู้หญิงที่ท้องแล้วก็กำลังจะคลอดลูกที่เรียกว่าเมีย และเป็นเมียถูกต้องตามกฏหมายหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นคลอดลูก ไม่มีใครรู้สักคน ผู้อ่านคงคิดว่าทำไมช่างโง่เหลือเกิน บ้านของเขาก็ไม่เคยไปเพราะเราคุยกันแล้วว่าถ้าอายุ 30 เมื่อไหล่จะพาไปรู้จักกับบ้านและจะแต่งงาน ดิฉันเฝ้ารอวันนั้น จนวันหนึ่งเขาต้องการกู้เงินก็ต้องเตรียมหลักฐานทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขา วันนั้นความเลยแตก ความรู้สึกหน้าชา อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก พูดไม่ออกสักคำ แขนขาไม่มีแรงจะเดิน ไม่อยากพบใครเก็บตัวอยู่อย่างนั้นเป็นอาทิตย์ เฝ้าแต่ถามทำไม มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา เราทำผิดอะไร แต่ก็ไม่มีคำตอบในใจเราเลย จากนั้นดิฉันก็ให้เขาเลือก เขาก็บอกว่าเขาเลือกดิฉัน แต่ขอให้ลูกเขาโตหน่อยแล้วจะอย่าแล้วมาอยู่กับดิฉัน ดิฉันก็หลงดีใจคิดว่าเขาพูดจริงก็ตัดสินใจอยู่กับเขาต่อผ่านไปปีที่ 2ก็เหมือนเดิมทะเลาะกันตลอด จนปีที่ 3 ผู้หญิงคนนั้นก็ท้องอีกทั้งที่ดิฉันก็ตามเขาไปทุกที่ ไม่เคยเปิดโอกาสให้พวกเขาได้พบเจอกัน สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก็คลอดลูกอีกคน คราวนี้คำพูดตอนนั้นฉันก็ทวงถาม สุดท้ายคำตอบก็คือเขาเลิกไม่ได้ ถ้าเลิกเขาก็คงต้องเลิกกับดิฉัน จากความรักที่มีก็กลับกลายเป็นความแค้นในใจฉันขึ้นทันที ไม่ใช่ว่าดิฉันไม่มีลูกกับเขา เคยท้องแต่ก็ทะเลาะกันเขาจะไม่รับผิดชอบเพราะตอนนี้เขาก็มีภาระแล้วคนหนึ่ง ดิฉันมาคิดคิดดูแล้วทีกับผู้หญิงคนนั้นเขาก็ยังปล่อยให้ท้อง ดิฉันไม่เคยคิดที่จะเอาลูกมาเป็นเงื่อนไขเหมือนผู้หญิงคนนั้น และตอนนั้นก็คิดแล้วว่าโอกาสที่ดิฉันกับเขาจะเลิกกันก็มีมาก ก็เลยไม่อยากให้ลูกลำบากก็เลยตัดสินใจทำแท้งโดยที่มีเขาไปส่งอย่างเต็มใจช่วงที่ทำแท้งก็ร้องไห้เหมือนใจจะขาด ดิฉันดูสีหน้าเขาไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรเลย แต่ทุกวันนี้ฉันรู้สึกเสียใจมันติดอยู่ในใจตลอดเวลาที่คิดถึงลูก หลังจากนั้นฉันก็ดับเครื่องชนอย่างเดียว คิดอยู่อย่างเดียวในเมื่อฉันไม่มีความสุข ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ไม่ต้องมีความสุข ก่อนที่จะมีความคิดอย่างนี้ก็โดนรังแกจากฝ่ายญาติของผู้หญิงคนนั้น จนทนไม่ไหว ทั้งโทรมาด่า มาหาถึงที่ จึงดับเครื่องชน แต่ก็ไม่เคยชนะพวกเขาเหล่านั้นสักครั้ง ดิฉันกับเขาก็ทะเลาะกันทุกวัน มีความรุนแรงเกิดขึ้นทุกครั้ง มีบางครั้งที่ดิฉันเดินไม่ได้เพราะถูกเขาทำ ก็ได้แต่แค้นใจใจทุกคืนฉันนอนร้องไห้จนไม่รู้ว่าน้ำตามันมาจากไหน สุดท้ายฉันก็บอกกับตัวเองว่าไม่ไหวแล้ว ไม่ทนแล้ว แต่เขาก็ไม่เลิก ยังมาวอแว มาตามทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่างนี้ทุกวันจนล่วงเลยมา 7 ปี ฉันเลยหนี ถ้าเขามาหาก็จะหนีไปอยู่ที่อื่น ทุกวันนี้ก็ไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว แต่ความรู้สึกมันแค้น เคยบอกกับเขาว่า ระหว่างดิฉันกับครอบครัวเขา ต่อให้ชาติไหน ๆ ก็จะขอจองเวรกับเขา ชาติหน้าขอให้เรารู้ตัวว่าโดนเขาทำอะไรกับชาตินี้จะขอแก้แค้นเอาคืนหากชาตินี้ไม่ได้เอาคืนก็ขอชาติหน้า มันเป็นอย่างนี้จริง ๆ ทุกวัน ๆ พยายามปฏิบัติธรรม สวดมนต์ นั่งสมาธิ แต่ก็ไม่เป็นผล อ่านหนังสือธรรมมะ เสร็จแล้วก็น้ำตาไหลทุก ๆ คืน ดิฉันไม่อยากแค้นอย่างนี้ไปจนตาย หากมีผู้ใดที่ชี้แนะดิฉัน ดิฉันจะน้อมรับพร้อมปฏิบัติตามค่ะ

ดิฉันเข้าใจและเห็นใจคุณอย่างมาก ๆ
ดิฉันยังไม่มีความสามารถที่จะแนะนำอะไรคุณได้
รอผู้รู้ ที่มีอยู่มากมายมาแนะนำคุณ
ขอฝากกำลังใจให้คุณสู้ สู้
ดิฉันว่าที่คุณทุกข์ใจทุกวันนี้ก็เพราะความคิดของคุณเอง
ถ้าคุณปล่อยวางทุกอย่างลงได้คุณจะพบความสุข
พูดง่ายแต่ทำยากนะคะ เพราะดิฉันเองปัญหาเล็ก ๆ
แต่ยังทำใจไม่ได้เลย
เข้ามาพูดคุยเป็นเพื่อนกัน ระบายความทุกข์ออกมา
จะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้น มีคนในบอร์ดมากมายที่กำลังประสบปัญหา
แตกต่างกันออกไป

ตั้งสติดี ๆ ใจเราของเรา โกรธแล้วก็ทุกข์ ใจไม่เป็นสุข
ถ้าคุณนิ่งได้ คุณจะพบความสุขที่แท้จริง
หยุดแล้วจึงถึงพระ ละแล้วจึงถึงธรรม

หยุดเสียเถิด…หยุดความคิดของท่านเสียเถิด…
ที่ท่านแค้นอยู่นี้ก็เพราะความคิดของท่านเอง…ที่ไปอยู่กับอดีต
จงอยู่กับปัจจุบันเถิด…พยายามตัดความนึกคิดจากอดีตทิ้งเสีย
ค่อยๆ ทำค่ะ พอมันผุดขึ้นมาก็ให้รู้ว่ามันผุดขึ้นมาแล้วหยุดมันไว้แค่นั้น
หาอะไรทำ ฟังธรรม สวดมนต์ ออกกำลังกาย หรือจ้องมองรูปพระพุทธชินราชนี้ก็ได้น่ะ
เอาใจจดจ่อไว้ที่พระนี้อย่าให้เรื่องอื่นแทรกเข้ามาได้
หรือทำอะไรก็ได้ที่ชอบที่ทำให้ละจากความคิดนั้นได้

สิ่งที่เขาทำนั้นเขาสร้างกรรมให้กับตัวเขาเอง เขาย่อมได้รับกรรมนั้นอย่างแน่นอน
คิดเสียว่าเราเคยทำกรรมกับเขาไว้และได้ใช้หนี้กรรมให้เขาหมดแล้ว
อย่าไปต่อกรรมกับเขาอีกเลย หยุดไว้แค่นั้นเถิด
ไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่เราจะไปต่อกรรมกับคนเช่นนั้น

เข้าใจความรู้สึกของท่านมาก ๆ แต่หยุดเสียเถิดน๊ะ ถึงมันจะยากแต่ก็ไม่ใช่จะทำไม่ได้
ท่านเสียทุกสิ่งทุกอย่างมามากแล้วหยุดมันไว้แค่นั้นเถิด อย่าให้มันเสียไปมากกว่านี้เลยนะค่ะ
ถ้าท่านยังไม่หยุด ท่านต้องสูญเสียต่อไปอีก ไม่ว่า สุขภาพ การงาน สติปัญญา เงินทอง ฯลฯ
ดีไม่ดีอาจติดคุกติดตะรางเข้าไปอีก ท่านดูเอาเถิดว่าดีมั๊ย…สมควรมั๊ย ที่จะต้องทำให้สูญเสียต่อไปอีก

เวลามีค่านัก สักแม้นาทีเดียวก็อย่าไปเสียให้กับคนเช่นนั้นอีกเลยนะ พยายามนะค่ะ
ปล่อยเขาไปตามกรรมของเขาเถิด คนเช่นนั้นเขาไม่รู้จักพอหรอก
เขาไม่มีคุณแล้ว เขาก็ต้องมีคนอื่นอีก ที่ไม่ใช่เมียที่จดทะเบียนคนนั้น
อย่าไปรู้ไปเห็นเขาอีกเลย คิดเสียว่าบุคคลเหล่านั้นได้ตายสาบสูญไปจากชีวิตคุณแล้ว

แนะนำว่าคุณควรหาเวลาไปบวชชีพราห์ม อานิสงส์จะช่วยคุณได้มากๆ ค่ะ
และอุทิศกุศลให้กับลูกคุณแล้วขออโหสิกรรมจากลูกคุณด้วยนะค่ะ

รักษาจิตรักษาใจของเราไว้ให้ดีนะค่ะมันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด
เพราะมันสามารถนำพาเราไปได้ทุกๆที่ ไม่ว่านรกหรือนิพพาน

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อยากแนะนำให้คุณอโหสิกรรมให้เค้าไป รู้ว่ามันเป็นเรื่องยาก แต่คนแบบนี้ชาตินี้คุณพ้นจากเค้ามาได้นับว่าโชคดีแล้วค่ะ อย่าได้ไปเจอะเจอกันอีกชาติหน้าเลย พยายามปฏิบัติธรรม ถือศีล 5 ให้เคร่งครัด ทำจิตใจให้ผ่องใส แล้วเรื่องดี ๆ จะเกิดขึ้นเอง ส่วนตัวเองเชื่อเสมอค่ะว่ากฏแห่งกรรมเที่ยงตรงเสมอ ใครทำอะไรก็จะต้องได้รัีบผลอย่างนั้น ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ญี่ปุ่น:



สวัสดีครับ เห็นใจกับเรื่องที่เกิดและเข้าใจความรู้สึกครับ ณ.บัดนี้ ขอให้สงบใจและตั้งใจอ่านให้ดีเพราะการที่จะอ่านสิ่งต่อไปนี้ ไม่อาจเกิดขึ้นได้หากคุณไม่มีบุญเก่าที่ทำมาดีแล้ว..

ขอให้เข้าใจไว้ก่อนว่า คำตอบที่จะให้นี้ มีธรรมะเป็นฐานหลัก...จึงอาจไม่ถูกใจหรือรับไม่ได้เพราะมีความขัดกับความรู้สึกแบบโลกๆที่มีอยู่ และขอฟันธงไว้ก่อนว่า การแก้ปัญหาด้วยธรรมะ เป็นวิธีเดียวที่จะสามารถกำจัดปัญหาและทุกข์ได้อย่างถอนรากถอนโคนจริง ไม่มีทางอื่นที่ทำได้เช่นนี้..

พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า"สิ่งทั้งปวงย่อมไหลมาจากเหตุ" หมายความว่าสิ่งประดามีทั้งหลายที่เกิดกับเราและสรรพสัตว์ก็ย่อมมี"เหตุ"ทีีมาเช่นกัน ไม่อาจเกิดเองลอยๆหรือเทพเจ้าบันดาลหรืิอเพราะซวยฟลุคเป็นต้น...

ทีนี้"เหตุ"อะไรหนอ มาจัดแจงปัญหาให้คุณ"ญี่ปุ่น"ได้เช่นนี้ ...ในคำสอนของพระพุทธเจ้าแสดงว่า"สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน" แปลว่า กรรมใดๆที่เราทำทั้งดีและชั่ว.. เมื่อทำแล้วก็มีผลตามมาเสมอ ไม่มีใครทำกรรมแทนใครๆได้.....เหมือนกินอาหาร ใครกินคนนั้นอิ่มเอง กินแทนกันไม่ได้..กรรมและผลย่อมสอดคล้องกัน ไม่แหวกแนวเป็นไปอย่างอื่น ดังนั้น เรื่องที่เกิดแก่คุณญี่ปุ่นจึงพออนุมาน ได้ว่า แม้เมื่อกาลก่อน อาจเป็นชาติก่อนหรือเมื่อล้านชาติที่แล้วมา คุณเองได้เคยล่วงศีลข้อกาเมฯ และมุสาฯมาเป็นหลัก..ก็ผลของทุจริตเช่นนั้นคือการได้ไปสู่นรก เมื่อใช้กรรมที่นั่นจนหมดแล้วยังมีเศษกรรมตามมาส่งผลหลังจากได้เกิดเป็นคน คือได้เกิดเป็นหญิง มีความไม่สมหวังในรัก ถูกหลอกลวงเรื่องเพศ คนรักทิ้งไป นอกใจ มีอันต้องแตกร้างกันไป...เรียกว่าวิบัติเรื่องคู่ทีเดียว ส่วนที่ไม่ทราบว่าเขามีเมียแล้วนั้นก็มาจากการที่เราเองก็เคยลวงคนอื่นมาด้วยวิธีการทำนองเดียวกัน เรียกว่าโกหกคนอื่นมาแล้วนั่นแหละ....

จากข้างบนนี้ คุณญี่ปุ่นคงได้คำตอบสำหรับคำถามที่มีอยู่ในใจ ดังที่quoteไว้ข้างบนแล้ว?...และคงตอบตนเองได้ว่า "นี่เป็นความผิดของใครกันเล่า?" ใครกำหนดมา?.......

ก็เมื่อทราบเช่นนี้ ย่อมคิดได้ว่่า โอ้หนอ เพราะความมัวเมาประมาทที่เราเคยมีมาก่อนนั้นเอง จึงต้องมาพบเรื่องเช่นนี้ ส่วนชายคนนี้ก็กำลังบันเทิงในการสร้างบาปกรรมใหม่อย่างมืดบอดเพราะไม่เคยมีสติปัญญาแยกแยะอะไรดีชั่ว ถูกผิดเพราะไม่เคยมีบุญได้สดับธรรมะของพระพุทธเจ้ามาก่อน จึงหลงทำบาปชั่วนี้ เพื่อที่จะได้ไปเจอวิบากเลวร้ายเหมือนกับที่เรากำลังได้รับอยู่ในเวลานี้ ในภพต่อไปอีกนับร้อยชาติพันชาติ..ใครจะน่าสงสารเท่าคงไม่มี......ส่วนเราผู้วิบากชั่วส่งผลแล้วย่อมหมดวิบากเลวๆไปเป็นลำดับจนในที่สุดก็ย่อมหมดไม่เหลือ..



นี่เป็นเรื่องที่หญิงทั้งหลายพึงจำไว้เป็นอุทาหรณ์ ถึงความไม่ชอบมาพากลของชายที่"ผิดปกติ"หรือเป็นคนชั่ว..จึงไม่ควรปล่อยกายและใจให้เขาง่ายดาย เพราะปัญหาจะตามมา..และในคนที่หลงไปก็ด้วยอำนาจกรรมนั่นแหละที่ทำให้ตาบอดคิดไม่ได้มองไม่เห็นความไม่ชอบมาพากลเช่นนี้..อำนาจกรรม เมื่อได้ปัจจัยพร้อมส่งผล ใครเล่าจะทัดทานห้ามปรามได้?..




นี่คืออำนาจของตัณหาราคะ คือการทำงานของโลภะจิตที่มีกำลังกล้า จนขาดหิริโอตตัปปะ..เพราะงานของโลภะจิต คือการเอา การอยากที่จะได้มา..แม้รู้แล้วว่าเขามีเมียและลูก ก็หาได้พยายามปลีกตนออกห่างไม่ กลับถลำลึกล่วงบาปกรรมเพราะความรักอย่างมืดบอด บดบังความละอายชั่วกลัวบาปจนมิดชิด คิดเพียงเพื่อแย่งชิงเอามาเป็นของตนโดยไม่เห็นความทุกข์ของคนอื่น ความรักเช่นนี้แหละที่ลากจูงเราไปนรกง่ายดายที่สุด..

เมื่อสั่งสมความโลภจนเป็นอุปนิสัย แม้ความชั่วยิ่งกว่านี้ก็ย่อมทำได้เป็นปกติ นี้เรียกว่าสาปแช่งตนเองไป นรกอย่างต่อเนื่องจนอาจหาทางออกไม่ได้เลยตลอดสังสารวัฏ..(นี่เป็นเรื่องที่กล่าวไว้ในพระอภิธรรม มิได้เพ้อเจ้อออกมาเพื่อให้ใครวิตกเพราะเป็นบาปมีโทษมาก..)

จึงพึงเร่งฉุดรั้งจิตใจตนมิให้ตกอยู่ใต้อำนาจโลภะจนเกินขอบเขตด้วยการประพฤติศีลให้ยิ่งยวด



บาปแรกก็เป็นปัจจัยให้ก่อบาปสองตามมา นี่แหละหนอ สัตว์ทั้งปวงก็หลงทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะมัวเมาขาดปัญญาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าจึงต้องวนอยู่ในทุกข์แล้วๆเล่า...พอทุกข์เพราะบาปเก่าก็แก้ทุกข์ด้วยการทำบาปใหม่ แล้วจะได้สุขจากบาปไ้ด้อย่างไร ในเมื่อ "เหตุ"กับผล ย่อมตรงกัน
..



นี่เป็นคำอธิษฐานเพื่อความฉิบหายบรรลัยของเราแต่ส่วนเดียว ที่ชนทั้งหลายไม่พึงเอาเป็นตัวอย่าง

ไม่คิดบ้างหรือว่า ถ้าเราแก้แค้นเขาแล้วเขาจะไม่แก้แค้นเรา ญาติพี่น้องเขาจะไม่คิดแค้นเรา เขาทั้งหลายจะไม่ตั้งอธิษฐานเช่นเดียวกัน ชีวิตจะเป็นอย่างไรหนอหากเกิดมาชาติใดก็ต้องเจอศัตรูคู่แค้นตามล้างตามล่ากัน แม้กระทั่งเกิดเป็นเดรัจฉานก็ยังตามเบียดเบียนกันอยู่?? ดูตัวอย่างคนชั่วคือ
พระเทวทัตที่อธิษฐานตามจองล้างพระพุทธเจ้ามาตลอดเถิด ได้ทำความฉิบหายแก่ตนจนบัดนี้ต้องไปไปเสวยกรรมในอเวจีนรก ตลอดกัปป์คุ้มหรือ..

ขอให้ ถอนคำอธิษฐานดังกล่าวเสียในบัดนี้ เพราะเป็นตัวที่ทำให้จิตคุณกระสับกระส่าย คุณจะไม่สามารถมีจิตตั้งมั่น ไม่มีสติพอที่จะคิดถึงหรือทำสิ่งที่ดีเป็นกุศลได้ อย่างที่คุณกำลังประสบอยู่คือ..
.."ทุกวัน ๆ พยายามปฏิบัติธรรม สวดมนต์ นั่งสมาธิ แต่ก็ไม่เป็นผล"..

คุณพึงยอมรับว่าส่วนที่ทำให้เดือดร้อนนี้หาใช่ความผิดของชายคนนั้นไม่ เขาเป็นเพียงเครื่องมือให้กรรมที่คุณทำเองแล้วมาส่งผลได้เท่านั้นเอง คุณไม่ต้องเอาตัวไปเดือดร้อนเพิ่มผลให้เขาหรอก กรรมชั่วของเขานั่นแหละจะตามไปรับใช้ใกล้ชิดไม่เหงาแน่ คุณหรือใครๆอาจลืมไปแล้วว่าเคยทำอะไรมาบ้าง

แต่กรรมนั้นไม่เคยลืมใคร และซื่อสัตย์ยุติธรรมสมควรแก่เหตุเสมอ...

คุณมีหน้าที่ทำกรรมดีมีการให้ทานรักษาศีลและเจริญภาวนาเพื่อพาตนให้พ้นทุกข์ ไม่ต้องเพิ่มภาระตนเองด้วยการตามไปแก้แค้นใครๆให้ต้องลงนรกบ่ิอยๆ ลองคิดดูเถิดว่า ชายคนนี้อาจเคยถูกคุณทำร้ายจนเจ็บแค้น อาจอธิษฐานขอตามล้างแค้นคุณมา เลยเจอเรื่องแบบนี้... หรืิอ.. ตอนนี้คุณทุกข์อยู่ด้วยผลของบาปเก่าแล้ว ถ้าว่าเคยมีใครที่เคยแค้นคุณแล้วอธิษฐานตามมาล้างแค้นคุณอีก เขาก็มาหลอกคุณแล้วทิ้งไปอีก..หรือตามมาล้างผลาญคุณอีก ชีวิตนี้มิกลายเป็นนรกดอกหรือ..และหากจนใจเข้าก็อาจช่วยพาตนหนีปัญหาไปสู่นรกเพราะหาทางออกไม่เจอ อย่างนี้ไม่เรียกว่าฉิบหายโดยประการทั้งปวงแล้วจะเรียกว่าอะไรดี...

ตั้งสติใหม่ครับ อย่าเบียดเบียนตนและคนอื่นอีกเลย ทุกข์แค่นี้ ยังไม่เท่าเศษเสี้ยวของอะไรในนรกหรอก..เชื่อพระพุทธเจ้่าเถิดครับ..แล้วจะปลอดภัยแท้จริง..

เป็นกำลังใจให้ครับ...

อ่านคำแนะนำของท่าน -dd- แล้วได้อะไรกลับมาเยอะเสมอเลยคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนคะ

สวัสดีค่ะ

วันนี้คุณมีความพยาบาทอยู่มาก ลองหยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเองนะคะ เป็นไงหน้าดำคล้ำมั้ยคะ
อย่าบอกค่ะ ว่าหน้าชั้นยังสวยอยู่ ขาวอมชมพู เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ คนที่จองเวรจองกรรม ผูกพยาบาท
ชีวิตก็จะหาความสุข ความสดใสจากที่ใด ๆ ไม่ได้เลย นี่ยังไม่รวมกับกรรมที่คุณไปทำแท้งมานะคะ แค่นี้ชีวิตก็จมดิ่งสู่เหวนรกเพียงพอแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าดึงกรรมตัวไหน ๆ เข้ามาหาตัวเราอีกเลยค่ะ ... ทิ้งมันไว้ตรงนี้ ทิ้งความเลวร้ายออกไปจากใจซะ ไม่ต้องย้อนกลับไปมอง ว่าชั้นโดนกลั่นแกล้ง
ไม่ต้องเฝ้าถามว่าทำไม เกิดอะไรขึ้นกับเรา เราไม่ดีตรงไหน มันเป็นอดีตค่ะ ชีวิตคนเรามีแต่เดินหน้า
จุดมุ่งหมายข้างหน้า คือความเจริญทั้งในทางโลกและทางธรรม !!

คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มันเป็นเพียงแค่ระยะเวลา 7 ปี ไม่ใช่ชั่วชีวิต ควรจะดีใจมาก ๆ ที่หลุดพ้นแล้ว
และเวลาที่เหลืออยู่นี้รีบสร้างกรรมดี สร้างให้มาก ๆ ผลบุญแห่งความดีมันจะช่วยให้คุณดีขึ้นในทุก ๆ วัน และกรรมดีเหล่านี้จะคัดสรรหาคนดี ๆ ที่มีศีลเสมอกันเข้ามาหาคุณเอง ... เมื่อถึงตอนนั้นคุณจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องขำ ๆ แต่ตอนนี้คุณยังขำไม่ออก เพราะคุณยังจิตใจพยาบาทอยู่ แล้วจะขำออกได้อย่างไร !!




.....................
Nuchy 2525

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ดิฉันค่ะ
ได้อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย โดยเฉพาะคำแนะนำของคุณ DD ดิฉันขอบพระคุณอย่างยิ่ง ขอบคุณทุกคนค่ะ

...ทุกข์ระทมเพราะทนอยู่ต่อไป...จะเศร้าเสียใจไม่สิ้นสุด...
...เลิกเดี๋ยวนี้...เริ่มใหม่ไม่มีคำว่าสายไป...ทนเจ็บปวดไปสักระยะ...
...เพราะหนทางนี้คุณญี่ปุ่นต้องเลือกทางเดินของชีวิตเอาเอง...เลิกเขาให้เด็ดขาด...
...เพื่อจะลดความทุกข์ในใจตนเองลงในไม่ช้า...ต้องยอมตัดใจให้คิดว่าไม่จากเป็นก็จากตาย...
...ไม่ต้องฆ่าใคร/ทุกคนต้องตายทั้งนั้น...ให้เขาค่อยๆตายไปจากใจเราดีกว่าจดจำกันข้ามภพชาติ...

คุณญี่ปุ่นครับ บัดนี้เป็นเวลา"ดี"ของเราแล้ว เพราะ

๑. ไม่ต้องทำบาปใหม่เพราะต้องอยู่ กับคนชั่วไปเรื่อยๆ การไม่คบพาลหลีกจากพาล "เป็นมงคล"ดังคำสอนของพระพุทธเจ้าใน"มงคลสูตร"..

๒. เป็นอิสระไม่มีพันธะรุงรังที่จะเป็นเครื่องขัดข้องในการเจริญกุศลทั้งหลาย

คุณญี่ปุ่นพึงทราบว่า ปุถุชนในโลกที่จะไม่เคยทำผิดพลาดนั้น"ไม่มี"..เพราะอำนาจของกิเลสนั้นย่อมยากที่ใครๆจะต้านทานได้ แต่คนที่พลาดแล้วรู้สึกสำนึกได้ แล้วเพียรแก้ไขตนนั้น พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญว่าย่อมเจริญขึ้นได้ ดังนั้น คุณญี่ปุ่นพึงใช้ประสบการณ์ของตนเป็นเครื่องสอนตนมิให้ทำผิดเช่นเดิมอีก และเร่งเจริญบุญทั้งปวงให้ถึงพร้อม ดังต่อไปนี้..

๑. ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ อย่างมั่นคง ไม่หาเจ้า, เทพ ,ผี หรือบูชาสิ่งอื่น นอกเหนือจากพระพุทธ พระธรรมพระสงฆ์ อันจะทำให้ตนตกไปจากพระรัตนตรัย.. นี้เรียกว่ามีที่พึ่งที่ปลอดภัยสูงสุด..มีอานิสงค์มหาศาลในการคุ้มครองตนในอนาคตอันยาวไกลในสังสารวัฏเพราะเป็นการสร้างเหตุเพื่อผลคือการได้มีโอกาสพบพระพุทธศาสนาในกาลต่อๆไป หากหาอย่างอื่นเป็นที่พึ่งก็ย่อมได้ไปพึ่งสิ่งอื่นในอนาคต ซึ่งเสียหายหรือวิบัติจากการได้ออกจากสังสารวัฏและวนอยู่ในกองทุกข์อย่างไม่มีที่สุด..

๒. ประพฤติศีล ๕อย่างมั่นคง ทำไว้ในใจว่าข้าพเจ้าจะละเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักขโมย ประพฤติผิดในกาม โกหกและดื่มสุราหรือสิ่งเสพติดทั้งหลาย ตั้งใจเช่นนี้ให้บ่อย วันละหลายครั้งก็ยิ่งดี เมื่อพลาดพลั้งเผลอไป ก็ตั้งใจสำรวมระวังใหม่เมื่อทำได้ระยะหนึ่งจะรู้สึกเบาและง่ายขึ้น จิตใจจะแช่มชื่นเบิกบาน คิดถึงศีลของตนแล้วปลื้มใจ ความสงบสุขของใจย่อมตั้งขึ้น หมดความเดือดร้อนใจจากสิ่งเสียหายเก่าๆ..คราวนี้จิตจะสามารถเกิดเมตตาได้จริงจัง เพราะตนได้ทราบชัดถึงความสุขจากการไม่เบียดเบียนใครๆ..

๓. ศึกษาพระธรรมคำสอน มีการอ่านจากweb หรือฟังธรรมทาง web จะช่วยให้เกิดปัญญารู้ชัดว่าสิ่งใดถูกควรหรือมีประโยชน์อย่างไรหรือไม่ ปัญญานี้จะคุ้มครองมิให้เราเข้าใจอะไรๆผิดๆเช่นไม่เชื่อมงคลตื่นข่าวมีการเข้าพิธีตัดกรรม หรือเชื่ออำนาจแปลกประหลาดที่จะทำให้ใครๆได้ดีมีสุขหรือไปสวรรค์ หรือคิดว่านิพพาน เป็นแดนเนรมิตที่อมตะไปแล้วไม่ตายเป็นต้นฯลฯ ทั้งจะตรวจสอบได้ว่าคำสอนใดถูกผิดมีที่มาที่ไปอย่างไร..หากได้ยินใครมาโพนทนาว่า อย่าเรียนมากเดี๋ยวฟุ้ง ก็ให้ทราบว่านั่นเป็นมิจฉาวาจาของคนผู้ไม่หวังดี..เพราะเท่ากับเขาพูดว่า อย่าไปฟังพระพุทธเจ้าเลย ไม่ดีหรอก เดี๋ยวฟุ้งซ่าน..คำพูดเช่นนั้นเท่ากับทำเหตุเพื่อที่ตนจะไม่ได้เสพพระธรรมในอนาคต แม้มีธรรมะอยู่โ้ต้งๆก็จะไม่เข้าหา เ พราะสัญญาที่ตั้งไว้ว่า"อย่า"เสพ เดี๋ยวฟุ้งซ่าน ความจริงคือ ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาพระธรรมเลยก็ปฏิบัติได้นั้น..มีเพียงคนเดียวคือ พระพุทธเจ้า ผู้ทรงสามารถตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง..คนที่เหลือนอกนั้นต้องฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าก่อนทั้งนั้นจึงจะปฏิบัติได้ตรงตามทางของพระพุทธเจ้า..

๔. เมื่อได้แนวทางแล้วจึงสามารถเจริญภาวนาเพื่อขัดเกลากิเลสอย่าง"รู้" ว่าทำไปเพื่ออะไร อย่างไร จะได้อะไร เป็นผล เมื่อใด ไม่ใช่ทำไปก็งงๆว่านี่ทำแล้วได้อะไรหว่า นิพพานคืออะไร จะเอาไปทำไม หรือ ทำไปก็หลงไป ว่านี่สงบดีหนอ ไม่อยากอยู่บ้านแล้วเพราะคนโน้นพูดไม่ถูกใจ คนนั้นทำอะไรขวางตาไปหมด หาความสงบ ไม่มี ในโลกนี้ ใครจะดีประเสริฐเท่าตรูไม่มีแล้ว คนชั่วทั้งนั้นที่รายล้อมตรูอยู่ ..ฯลฯ.... กิเลสอะไรๆไม่รู้จักสักอย่าง เพ่งแต่โทษคนอื่นดังนี้ก็มีมาก..นี่จึงเป็นเรื่องที่ต้องทำความรู้เข้าใจให้ถูกต้องตั้งแต่แรกทีเดียว..จะได้ไม่มุ่งหน้าเดินผิดทิศตั้งแต่แรก..เพราะถ้าผิดทิศแล้ว ต่อให้เครื่องแรงก็ไม่ถึงจุดหมายที่ถูกดอก..

ส่วนเรื่องราวแต่หนหลัง คุณญี่ปุ่น พึงทิ้งไว้ในที่ของมัน ไม่เอามาแบกไว้เพื่อทำบาปทางใจต่อเนื่อง..ซึ่งกลายเป็นบาปใหม่ทับซ้อนเพิ่มเติม โดยใช่เหตุ ยุติความโศกเศร้าพิไรรำพัน เพราะนี้คือการปล่อยใจให้เป็นไปกับโทสะ มันจะเผาเราในโลกนี้ แล้วยังจะลากจูงไปเผาต่อในนรกอีกด้วย รักษาใจให้ดี เสียอะไรๆในโลกก็ไม่วิบัติเท่า"ใจที่เสียแล้ว"..พระพุทธเจ้าสอนว่า"ใจเป็นใหญ่เป็นประธานของสิ่งทั้งปวง"...

ขอให้หมดทุกข์พ้นโศกไวๆครับ..

วิธีสร้างกำลังใจเพื่อให้ฝึกฝนตนเองได้ตลอดรอดฝั่ง

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า คุณสมบัติกัลยาณมิตรทั้ง ๗ ประการนี้ มีอยู่ในผู้ใด ผู้นั้นถือ ว่าเป็นมิตรแท้ การที่จะฝึกตัวเองให้มีคุณสมบัติทั้ง ๗ ประการนี้ได้ ในเรื่องวิธีการฝึกนั้นมีในคำสอนของพระพุทธศาสนา เป็นคุณสมบัติที่เราทุกคนต้องสร้าง ให้เกิดขึ้นในตัวเอง หากคุณสมบัติข้อใดข้อหนึ่ง หย่อนไป ความเป็นกัลยาณมิตรของเราก็จะหย่อนตามไปด้วย

แต่การที่เราจะมีความเพียรในการฝึกตัวให้มีคุณสมบัติกัลยาณมิตรครบทุกประการนั้น เป็นเรื่อง ที่ต้องใช้กำลังใจอย่างสูง เพราะทุกคนก็ล้วนแล้วแต่อยากที่จะมีคุณสมบัติที่ดีนี้อยู่ในตัวกันทั้งนั้น แต่เมื่อฝึกไปนานๆ เข้า บางท่านก็คลายความเพียร หมดกำลังใจในระหว่างที่กำลังฝึก เกิดความล้า เกิดความท้อถอย บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า เราเองก็ทำ มาตั้งนานแล้ว ทำไมยังก้าวหน้าไปไม่ถึงไหนเมื่อต้องเจอภาวะขึ้นๆ ลงๆ อย่างนี้แล้ว ทำ อย่างไรจึงจะมีกำลังใจสูงพอที่จะเคี่ยวเข็ญตัวเองให้ฝึกตัวไปได้ตลอดรอดฝั่ง?

มีวิธีง่ายๆ อยู่ ๓ ประการ คือ

๑. หมั่นทำทานให้เต็มที่ และสม่ำเสมอ
๒. รักษาศีลให้เคร่งครัด
๓. ทำสมาธิภาวนาอย่างต่อเนื่อง ให้ถือว่านี่คือหน้าที่สำคัญของเรา

นอกจากนี้ให้เราหมั่นพิจารณาตัวเอง ฝึกควบคุมกาย วาจา ใจของเราให้ตั้งมั่นอยู่ในความดี มีโอกาสเมื่อไรก็บำเพ็ญตนเป็นกัลยาณมิตร แม้เราจะยังไม่เข้าถึงพระธรรมกายก็ตามแต่ก็ขอให้ทำอย่างเต็มกำลัง เพราะนั่นคือการสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีให้เกิดขึ้นรอบตัว เมื่อสิ่งแวดล้อมดีก็จะส่งผลให้ การปฏิบัติธรรมของเราก้าวหน้าได้ง่ายตามไปด้วย...............

............... ขอให้คุณ จขกท. มีกำลังใจที่ดีในการแก้ไขปัญหาค่ะ

ความพยาบาทมันจะเผาใจเราเองนะ
เราจะร้อนรุ่มเอง
ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง
ขอให้คุณญี่ปุ่นเมื่อเวลาที่ไม่สบายใจ
ได้กลับมาอ่านข้อความคำแนะนำดีๆที่นี่นะคะ
ฟันธงคะ ตอนนี้คุณเดินมาถูกทางแล้ว
สิ่งดีๆก็จะเข้ามาในชีวิตคุณเองคะ
ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ชายคนนั้นและเด็กที่แท้งไป

ให้บ่อยๆให้สม่ำเสมอนะคะ
ขอให้ธรรมะรักษาคุณคะ