หลังจากที่สวดมนต์หรือปฏิบัติธรรม ดิฉันก็จะขออโหสิกรรมให้กับบรรดาเจ้ากรรมนายเวร
และอดีตสามีทั้ง 2 คนตลอด
แต่พอเมื่อวานได้รับข้อความจากอดีตสามี เป็นถ้อยคำด่าที่ค่อนข้างหยาบคาย
ดิฉันก็เกิดอารมณ์โกรธค่ะ เผลอตัวอธิษฐานว่า
ขอให้ศีลและบุญที่ดิฉันทำมาทั้งหมด เป็นกำแพงบุญกั้นดิฉันไว้
ใครที่ด่าหรือคิดร้ายกับดิฉัน ขอให้เวรกรรมที่เขาทำกับฉันทั้งหมด
กระแทกกับกำแพงบุญของดิฉัน กลับคืนสู่ตัวคนทำ
ยิ่งดิฉันถือศีลและทำบุญมากเท่าไหร่ ก็ขอให้แรงกระแทกกลับมากเท่านั้น
แต่พอรู้สึกตัว ก็ท่องคำว่าโกรธหนอ โกรธหนอ จนกระทั่งหายโกรธ
จนมีสติ แล้วรู้สึกผิดกับความคิดแบบนั้น
รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ว่าจะทำยังไงได้บ้างคะ
ไม่อยากให้การกระทำและคำอธิษฐานครั้งนี้ เป็นเวรกรรมหรือบาปติดตัวเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ รบกวนกัลยาณมิตร ช่วยแนะนำด้วยค่ะ

ใครทำกรรมอะไรไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่ว
เขาก็ย่อมได้รับผลแห่งกรรมนั้นแน่นอน เป็นของตายตัว
คุณจะ อธิษฐานหรือไม่ก็ตาม ถ้าบุคคลผู้นั้นเขาไม่ได้ทำ
การอธิษฐานก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อเขาเลย แต่เมื่อเขาทำ
ไม่ต้องอธิษฐาน เขาก็ย่อมได้รับผลแห่งกรรมที่เขาทำแน่นอนจ๊ะ

เมื่อคุณโกรธ ถูกความโกรธครอบงำ จึงทำให้ขาดสติ
คิดสิ่งที่ไม่น่าคิด ทำให้ตนเองเศร้าหมอง
แต่พอตั้งสติไว้กับตัวได้ จึงทำให้คิดได้ว่า สิ่งที่ทำมันไม่ควร
นี่แหล่ะ ท่านเรียกว่า ผู้ปฎิบัติธรรมและมีธรรมอย่างแท้จริงนะ

เราปฎิบัติธรรมเพื่อยับยั้งชั่งใจ ไม่ให้หลงผิดให้มากที่สุด
แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่เผลอไปบ้าง
เพราะเราคือปุถุชนผู้ที่ยังต้องศึกษาอีกเยอะ
ผิดก็รู้ว่าผิด แล้วแก้ไข้ รุ้ว่าถูกก็ทำมันเรื่อยไป ยอดเยี่ยมนะ

ผู้ที่จะมีสติอยู่กับกายและใจเสมอตลอดเวลาไม่ขาดสาย
มีแต่วิสัยของพระอรหันต์ ท่านจะถูกอะไรมากระทบไวแค่ไหนท่านก็เป็นของท่านอย่างนั้น
เพราะใจของท่านไม่มีความยินดียินร้ายแล้ว
แต่เราๆท่านๆ เมื่ออะไรมากระทบในครั้งแรก ซึ่งในตอนนั้นสติไม่ได้อยู่กับกายและใจของเรา
จึงทำให้หลงไปกับอารมณ์ที่มากระทบเข้าในทันที
เลยทำให้เราทำอะไรไปตามอารมณ์ที่มากระทบเข้าทันที
แต่ผู้ที่ปฎิบัติธรรมอย่างดีเยี่ยม ย่อมดึงสติมาตั้งไว้ในใจได้ทันท่วงที
แล้วรับรู้อารมณ์ที่มากระทบ ตามรู้มันไปว่าดีรึควร ถูกต้องหรือชอบธรรมมากแค่ไหน
สุดท้ายก็อยู่ที่สติและปัญญาของผู้นั้นๆ จะรับมืออารมณ์นั้นๆได้ดีเพียงใด

คุณไม่อยากให้การกระทำและการอธิษฐานครั้งนี้เป็นบาปติดตัวไป
อะไรก็ตามถ้าคุณคิดอยากให้มันติดตัวติดใจคุณไป
มันก็ติดตัวติดใจคุณไป แต่สิ่งนั้นๆมันจะไปไหมขึ้นอยู่กับการกระทำของคุณเองนะ

คิดว่าไป แต่ก็ไม่ได้ทำ มันก็ไปเพราะคิด คิดว่ามันไป
คิดว่าไม่ไป แต่ได้กระทำมัน ก็ไปเพราะการกระทำ ถึงอยากไม่อยากให้ไปก็ไป เพราะได้ทำมันแล้ว
สิ่งที่เราอธิษฐานโดยไม่ตั้งใจ ก็กลับมาอธิษฐานอย่างตั้งใจซะซิ คงทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้นะ

...อันดับแรกก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ไปเลย...
...สองเลิกคบสามีเก่า ไม่ต้องให้เบอร์โทรอันใหม่(คบคนพาล พาลไปหาผิด)...
...สามให้ปล่อยวางบ้าง ปกติกรรมจะย้อนสู่ผู้กระทำอยู่แล้ว...
...สี่ฝึกจิตใจให้เลิกคิดมุ่งร้ายผู้อื่น...เพราะกรรมนั้นจะย้อนมาหาเราเช่นกัน...
...ห้าหลังจากสวดมนต์แผ่เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาก่อนนั่งสมาธิทุกวัน...

namka:



เพราะสิ่งทั้งปวงเป็นอนัตตา ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆบังคับบัญชาได้ เราจึงไม่อาจสามารถ"เลือก"รับเอาเฉพาะอารมณ์ที่ดีแต่เพียงอย่างเดียวได้ ....เพราะเราเคยล่วงทุจริตด้วยมิจฉาวาจามาก่อน นั่นคือเหตุที่ย่อมนำผลมาสู่ตน...แม้ไม่อยากรับรู้ อำนาจของกรรมเขาก็จัดแจงให้มาได้รู้ได้เห็นจนได้.. ..จะทำอย่างไร เมื่อต้องรู้ต้องเห็น?..

เพราะสิ่งที่รับรู้ เป็นอารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนา จึงเป็นธรรมดาที่จิตจะตกไปอยู่กับ"โทสะ" เมื่อรู้สึกตัวแล้วก็พึงตั้งมนัสสิการใหม่ว่า "สิ่งที่รับรู้นี้เป็นเพียงอกุศลวิบากที่เราเองทำไม่ดีไ้ว้ เมื่อเขาส่งผลแล้ว วิบากไม่ดีนี้ย่อมลดลง อ่อนกำลังลง และย่อมหมดไปในที่สุด..เพราะเหตุที่เราเคยล่วงวจีทุจริต มีการใช้วาจาหยาบคายมาก่อน ต่อนี้ไปเราจะพยายามละเว้นจากมิจฉาวาเช่นนี้"...ตั้งเจตนาใหม่ว่า เมื่อใดได้รับรู้คำด่าจากคนพาลอีก จะไม่คิดโทษหรือโกรธเคืองใคร แต่โทษตนเองที่ประมาทพลาดพลั้งมาเอง การตั้งเจตนานี้เรียกว่าการมีโยนิโสมนัสสิการ สามารถใช้อกุศลวิบากมาเป็นฐานแก่การเจริญกุศลได้ต่อไป.. อย่างน้อย ในขณะที่คิดนี้ ย่อมมีจิตย่อมเป็นไปกับสัมมาทิฏฐิ เพราะรู้ว่ากรรมมีผล..





ทำแล้วก็แล้วไป ไม่เก็บมาคิดให้เดือดร้อนใจกลายเป็นทำบาปต่อเนื่องอีก ให้เข้าใจว่าการคิดเช่นนี้ไม่เป็นกุศล แต่เป็นพยาบาทวิตก..พึงเจริญกรุณาแก่ชายผู้บอดเขลาว่า น่าสงสารจริงที่เขาต้องไปประสบทุกข์มีทุกข์เป็นเบื้องหน้าแล้ว ขอให้เขาพ้นทุกข์เถิด อย่าได้เดือดร้อนเหมือนเราเวลานี้เลย..การเจริญกรุณาเป็น๑ในพรหมวิหาร เมื่อเจริญอยู่ จิตย่อมอยู่กับกุศล...

เพราะคุณไม่โกรธตอบ แถมยังมีกรุณาแก่คนที่ทำร้ายคุณ กำแพงบุญของคุณย่อมหนาและแข็งแรงดุจกำแพงเพชรที่มั่นคง จนเขาอาจถึงกับได้รับผลสะท้อนกลับของอกุศลกรรมแบบ"ทันตาเห็น"ก็ได้..แต่เพราะคุณโกรธ..กำแพงบุญของคุณจึงกลับเหมือนมีโพรงหรือผุพังไม่ ไม่ิอาจแม้จะคุ้มครองคุณได้เลย...อย่าว่าแต่จะต้องให้สิ่งไรๆกระเด็นกลับไปในที่ไหนๆ....


ขอให้ผ่านพ้นความขัดเคืองจากคนพาลครับ

ปัญหาที่ตั้งขึ้น บ่งบอกธรรมได้ทุกตัวทุกข้อในความคิดนั้นๆ ธรรมะรวมอยู่ที่นี่ แต่เมื่อลึกเกินไปจึงไม่อยาก

พูดเท่าไหร่

แต่เผอิญๆ จขกท.นี้ มีแนวคิดแนวปฏิบัติอยู่บ้าง จึงขอแนะนำสักเล็กน้อยแล้วนำไปต่อยอดดูนะครับ

(อันที่จริงควรสำรวมระวังตั้งแต่ ตา เห็นข้อความแล้ว...แต่จะข้ามประเด็นนี้ไป)

จับความตามแนวที่ จขกท. ใช้ปฏิบัติอยู่...รู้สึกโกรธ ท่อง “โกรธหนอๆๆๆ”

(โทสะจิตก็ดับตามธรรมดาของมัน ...ตามธรรมดาของมัน)เมื่อจิตโกรธดับลงแล้ว ความคิดใหม่จึงเกิดขึ้น

(ก็บอกว่า จิตเกิดดับๆๆ โดยไม่ต้องสงสัย) ตัวอย่าง จขกท. รู้สึกผิด รู้สึกตัวก็ให้ท่องหรือ

กำหนดตามที่รู้สึกทันที “คิดหนอๆๆๆ” ความรู้สึกนั้นก็จะดับลงอีก (ตามธรรมดาของมัน) ความคิดเรื่องอื่น

ก็เกิดอีก ฯลฯ ความคิด (จิต) เกิดดับๆๆๆ หมุนวนอยู่อย่างนี้ (คิดดี-คิดชั่ว คิดชอบใจ-ไม่ชอบใจ ฯลฯ)

ตราบจนวันสิ้นลมหายใจ

ตัวอย่างนั่นอธิบายส่วนนามธรรม (คือ ที่แตะต้องไม่ได้)พอเป็นแนวทาง แต่เราจำต้องมีหลักที่เป็น

รูปธรรม (สัมผัสแตะต้องได้) เป็นหลักด้วย กรณีใช้ชีวิตปกติประจำวันก็เอางานที่ทำอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวนั้นขณะ

นั้น เป็นหลักให้จิตยึดเกาะ คือ ให้จิตอยู่กับงานนั้นๆเสีย ให้เขาทำงานอยู่ตรงนั้น

แต่หากขณะใดหวนคิดเรื่องอะไรอื่นขึ้นมาอีก (จิตออกนอกงาน) ก็ท่องหรือกำหนดความคิดนั่นอีก

โดยทำนองก่อนนั่นแล

หากไม่กระจ่าง ถามเพิ่มเติมได้อีกครับ

ต้องตั้งสติ ทุกการกระทำค่ะ