ผมกับภรรยาหรือแม่ของลูกชายวัย 4 ขวบได้ตกลงเลิกแยกทางเดินกัน เพราะผมจับได้ว่าภรรยาสวมเขาให้มาตลอด 1 ปี และมีความสัมพันธ์กับชาวต่างชาติอเมริกันที่ติดต่อทางอินเตอร์เน็ท ภรรยาลงทุนไปหาถึงอเมริกาไปนอนกับมัน ไปดูบ้านช่องมัน ไปดูครอบครัวมัน อ้างว่าไปดูงานที่เมืองนอกบริษัทส่งไป
ผมเสียใจมาก ปัจจุบันตอนนี้กำลังทำใจอยู่ ทำใจไม่ได้เลย พยายามทำบุญทำทานอุทิศให้ภรรยา นอนไม่หลับทุกวัน อ่านหนังสือธรรมะ พยายามเข้าใจในเรื่องทั้งหมด และยอบรับความจริงให้ได้ ภรรยาบอกว่าฝรั่งจะเลี้ยงเธอได้ หางานให้เธอทำได้ พาเธอกับลูกไปอยู่เมืองนอกได้ ชีวิตเธอจะได้สบายกว่านี้
ทุกวันนี้ผมบอกตัวเองว่าผมอาจไม่ใช่สามีที่ดีทุกเรื่องทุกด้าน แต่ผมมีความซื่อสัตย์ รักครอบครัว พยายามทำมาหากินทุกอย่าง แต่ไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่เคยเกียจคร้าน คิดว่าตัวเองทำดีแล้ว แต่คงดีไม่พอสำหรับเธอ ผมอยู่กันมา 7 ปี ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ คนที่เรารักที่สุด ทำกับเราได้ลงคอ ไม่คิดถึงลูก โซ่ทองคล้องใจเรา ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรที่ภรรยาทำแบบนี้ หนึ่งปีที่ผ่านมา ผมรู้สึกได้ว่าเธอเปลี่ยนไป เพราะพยายามสอบถาม พูดคุย เพื่อให้เรามาช่วยกันหาทางออก แก้ปัญหาว่าเกิดจากอะไร พยามยามปรับตัว ปรับใจเข้าหา เอาใจทุกอย่าง แต่เธอก็เฉยๆ บอกว่าไม่มีอะไร จนมาถึงวันนี้ผมจึงได้รู้ความจริงเมื่อประมาณ 3 อาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง ว่าผมได้สูญเสียคนที่ผมรักไปแล้ว เธอมั่นใจและแน่วแน่มากกับการกระทำของเธอ ผมไม่อาจเปลี่ยนใจเธอได้อีกแล้ว แค่หวังว่าสักวันเธอคงจะสำนึกในสิ่งที่ทำลงไป ตอนนี้ทำไมผมยังนึกถึงเป็นห่วง และพยามยามติดตามว่าเธอเป็นอย่างไร สุข หรือทุกข์ ผมคงยังทำใจไม่ได้ในตอนนี้ ขณะนี้ผมทำงานอยู่ที่เชียงใหม่ ภรรยาและลูกอยู่กรุงเทพ ผมยังทำใจยังไม่เข้มแข็งพอ เลยยังไม่อยากไปเยี่ยมลูก เพราะถ้าผมไปผมต้องเจอเธอ ผมคงต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพักก่อน ให้เข้มแข็งกว่านี้ค่อยไปหาลูก เธอบอกผมว่าให้เราเลิกกันด้วยดี และเป็นเพื่อนกัน ผมคงทำให้ไม่ได้ ผมอโหสิให้ แต่จะมาเป็นเพื่อนกันนี่ผมยังรับไม่ได้ เพราะผมไม่ได้ก่อมันขึ้นมา ใจผมตอนนี้จึงรับไม่ได้ ถึงตรงนี้ยังมีอีกหลายอย่าง อีกหลายคำพูดที่เธอทำให้ผมต้องเสียใจและช้ำใจ ผมไม่ขอพูดถึงเพราะมันได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมลำบากมาก งานที่ทำอยู่รายได้ก็ไม่ค่อยดี เงินติดตัวก็เหลือน้อย
มันเหมือนประดังเข้ามาหมดทุกด้าน ตอนนี้ผมอายุ 36 ย่าง 37 เดือนสิงหานี้ ส่วนภรรยาก็ 31 พอดี มันเป็นกรรมของเราทั้งคู่ ส่วนตัวผมคิดว่าผมชดใช้กับให้เธอหมดแล้ว แต่ส่วนตัวเธอผมคิดว่าคงยังต้องใช้กรรมของตัวเองต่อไป ผมสงสารลูกมากที่ไม่น่ามารับรู้เรื่องแบบนี้ ผมจะเป็นพ่อที่ดีของลูกในวันข้างหน้า ผมไม่คิดว่าใครจะรักลูกผมเท่าผม ชีวิตทั้งชีวิตผมก็ให้ลูกและภรรยาได้ แต่มันไม่มีอีกแล้ว เธอไม่อยู่กับผมแล้ว เธอไม่ให้โอกาสผมไม่ให้โอกาสตัวเอง เธอยังต้องไปเดินทางไปอีกไกล ไม่รู้ว่าดีกว่าหรือเลวร้าย ผมคงต้องปล่อยเธอไปครับ เพราะรักคือการให้ เธอขอผมอย่างนั้น เธอขอชีวิตของเธอ ขอเป็นตัวของตัวเอง ขอให้ผมให้เธอไป ผมจะทำให้ครับ ผมให้อภัยเธอเสมอ แต่ผมไม่หวังว่าให้เธอกลับมา ผมไม่ต้องการเสียใจแบบนี้อีก ผมคิดว่าสักวันมันคงจะดีขึ้น ผมจะต้องผ่านเรื่องราวนี้ไปให้ได้ ให้เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาอ่าน ถ้าใครมีข้อแนะนำที่ทำให้ผมมีแนวคิดและกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไป ก็เชิญแนะนำให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ

มีคนตัดพ้อด้วยความน้อยใจว่า มีแต่ ผญ. ถูกทำร้ายใจ ทำไมนะ ผช. ถึงใจร้ายกันจัง

วันนี้คงเห็นแล้วว่ามิใช่มีแต่ ผช. เท่านั้นที่ใจร้ายใจดำ หญิงใจร้ายใจดำก็มี ชีวิตมีให้มองทั้งสองด้านสองมุม

มองปัญหาให้เป็นเรื่องธรรมดาเสีย คิดยังงี้บ่อยๆจะตัดใจได้เร็ว

จขกท. วันนี้คุณยังลืมไม่ได้ แต่กาลเวลาจะช่วยบรรเทาบาดแผลทางใจได้ระดับหนึ่ง

ลองคิดอย่างนี้ดูครับ ว่าเขาไปดีแล้ว ยินดีที่เธอมีความสุข


ปั้นดินให้เป็นดาว

http://www.youtube.com/watch?v=BiqyKqtExo8

กระท่อมพ่อหม้าย

http://search.kr.real.com/watch.php?id= ... 4bae058aa0

คุณkittiwan.....
เข้มแขงนะค่ะ เรื่องที่เลวร้ายจะผ่านไปโดยดี ต่อไปจะมีแต่เรื่องดีดีให้คุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เวลาจะช่วยให้อะไรดีขึ้นขอให้คุณเข็มแข็งถ้าคุณอภัยให้เธอได้ขอให้รู้สึกยินดีไปกับเธอขอให้เธอมีความสุข พยามคิดดี พูดดี ทำดี ถือศีลห้าให้บริสุทธิ์สักวันจะมีเรื่องราวดีๆ เข้ามาในชีวิตคุณค่ะ เอาใจช่วยนะคะ

ตารางดวงใจ

http://www.baanmaha.com/community/thread30988.html

มองอะไรเป็นเพลงไปหมด

อย่าเบื่อรัก อย่าปิดกั้นตนเองนะครับ

แหมๆๆพี่ทักทายนี่ฟังแล้วได้ใจจริงๆเลยค่ะ...สู้ๆๆๆๆๆ

ขอให้กำลังใจ สู้ๆนะคะ อยู่เชียงใหม่เหมือนกันเจ้า

คุณ kittiwan

ขอให้สู้ ๆ ครับ ช่วงแรก ๆ เราจะทำใจลำบากเป็นของปกติครับ แต่ก็ต้องพยายามมีสติ อย่าพยายามคิดต่อว่า เขาจะเป็นยังไง เมื่อมีสติรู้ว่ากำลังคิดก็หยุดไว้แ่ค่ันั้น ไม่ปรุงแต่งต่อ การคิดว่าเขาเป็นอย่างไรตอนนี้ จะสุขหรือทุกข์ นั่นคือการที่เราไม่ปล่อย ไปยึดไว้ ตอนนี้สิ่งที่ต้องดูแลคือจิตใจเราครับ หรืออาจจะคิดในมุมที่คุณดังตฤณได้กล่าวไว้ว่า ' เราเป็นคนให้อิสระกับเขา ไม่ได้โดนเขาทิ้ง ' ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณตอนนี้ดีครับ ( ถึงแม้ผมจะเป็นเกย์ก็ตาม ) ที่ผมเขียนไปนั้น มันมาจากสิ่งที่ผมกำัลังพยายามทำอยู่ด้วยเ่ช่นกัน เพื่อดึงจิตใจให้ดีขึ้น แต่ในช่วงแรกมันลำบากจริง ๆ ครับ .... สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อย่าเพิ่งไปห่วงเขา (อันนี้เป็นแนวทางผมนะครับ) แผ่เมตตาให้

ผมก็ยังอยู่ในช่วงขึ้น ๆ ลง ๆ แต่ทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวของเพื่อน ๆ และได้ช่วยกันระดมสมอง ช่วยกันหาทางออก ก็สบายใจขึ้นได้บ้าง

ชีวิตยังต้องดำเนินต่อครับ ... รักษาชีวิต จิตใจตัวเองเพื่อยืนหยัดต่อไป ...การให้อภัย ให้โอกาส คือสิ่งที่ดีที่ควรทำ

ขอให้โชคดี ผมเข้ามาอ่านทุกวันครับ

ลองฟังทางนี้ค่ะ กาแฟเองเข้าใจความรู้สึกคุณ และตัวเองก็พยายามที่จะผ่านมันไปให้ได้

พี่ๆที่นี่แนะนำ แฟโหลด ฟังไม่รู้กี่รอบ

ช่วยให้เรามีสติ คิด


http://www.jozho.net/index.php?mo=3&art=140764

เป็นกำลังใจ เอาใจช่วยค่ะ
กาแฟ

ผมขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจครับ ผมกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ ด้วยปัญญาอันน้อยนิด คิดถึงลูกมากครับ แต่ก็ต้องอดทนไปก่อน ยังไม่ถึงเวลาที่จะไปหา ผมทรมานครับ แต่ก็จะทำให้ได้ รับฟังทุกข้อแนะนำครับ ขอบคุณครับ

ในโลกนี้ไม่มีใครไม่เคยทำบาป และประสพการณ์ที่เราประสพในชีวิต ไม่ว่าดีหรือชั่ว ก็เป็นวิบากกรรมที่ส่งผลมาจากบาปกรรมที่เราเคยทำมาในอดีต หรืออดีตชาติ

1. การที่เมียคุณศรีสมบัติไปมีคนอื่น เป็นผลมาจากในอดีตชาติ คุณเคยทำกับเขามาก่อน ชาตินี้เลยรับผลกรรม
2. การที่คุณไม่สามารถลืมเขาได้ ก็เพราะเมียคุณเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคุณ แล้ววิบากกรรมของคุณที่ทำกับเขายังไม่หมด เช่น คุณเคยไปมีคนอื่น แล้วเขาทุกข์ใจอยู่ 10 ปี 15 ปี คุณก็ต้องทุกข์ใจเป็นเวลาไม่น้อยกว่าเขา
3. ยกเว้นคุณไปฝึกกรรมฐาน กรรมฐานไม่ว่าสมถะหรือวิปัสสนา ล้วนแก้กรรมได้ทั้งนั้น แล้วใจของคุณจะพ้นจากวิบากกรรมที่ตามหลอนจิตของคุณ