...ถ้าคนไร้คู่เป็นบาป...พระที่บวชมาตั้งแต่เป็นสามเณรมิต้องบาปตกนรกดอกหรือคะ...
...การมีคู่เป็นธรรมชาติของการดำรงชีวิตเพื่อสืบเผ่าพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตทุกชนิด...
...ทำไมไม่คิดในทางกลับกันบ้างว่า...การมีคู่กลับทำให้สร้างกรรมได้มากกล่าวคือ...
...พระอาจารย์สมร...ท่านให้ธรรมะเรื่องอาการที่33 โดยปกติมนุษย์จะนึกถึงเฉพาะอาการ32...
...ส่วนอาการที่33ก็คือสันชาตญานในการดำรงเผ่าพันธุ์ของมนุษย์นั้นเมื่อชายหลั่งอสุจิ 1 ครั้ง...
...จะมีอสุจิเพียง 1ตัวที่เข้าผสมกับไข่ของผู้หญิงจึงจะเกิดการตั้งครรภ์...อสุจิที่เหลือจะตายลง...
...และจำนวนอสุจิถึง 15,000-35,000 ตัวที่กลายเป็นวิญญาณสัมภเวสี...ก็จะมาเกิดเป็นสิ่งมีชีวิต...
...ประเภทสัตว์ดิรัจฉาน โดยเฉพาะที่มีปริมาณมากๆ เช่น มด แมลงต่างๆที่มีจำนวนการเกิดมากๆ...
...เวลาที่เพศชายมีการทำให้น้ำอสุจิเคลื่อนก็เกิดการตายของอสุจิเพิ่มมากยิ่งขึ้น...มีคำถามใหม่...
...หญิงกับชายใครทำกรรมได้มากกว่า...โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายที่มีเมียหลายคนจะเกิดอะไรคิดดูสิ...
...นอกจากนี้ยังทำให้ทราบว่าเหตุใดผู้ประพฤติพรหมจรรย์จึงลดการสร้างกรรมของตนเองลงได้มากค่ะ...

ตัดมาจากวาทะดังตฤณ ฉบับรู้จักรัก

++++++++++++++++++

บางคนไม่มีโอกาสเลือกมากนัก ถ้าใครคิดว่าตนเองมีบุญ
ในเรื่องคู่น้อย ผมอยากแนะนำให้ตั้งใจรักษาศีล ๕ อย่างเข้มงวด
ทำทานด้วยความเบิกบานอย่างเข้าใจสักพัก มนุษย์เรายกระดับ
ความมีบุญได้ในชาติเดียว เดี๋ยวถ้าบุญถึงขีดบันดาลสุขในปัจจุบัน
ทันตาเมื่อไหร่ บุญนั้นก็จะแปรสภาพเป็นแรงดึงดูดชักนำคนดีๆที่สมกัน
มาหาเราเองครับ หากถือหลักความจริงนี้ก็คงเป็นคำตอบไปในตัว ว่า
เราจำเป็นต้องเชื่อเกณฑ์ชะตาราศีไหม

++++++++++++++++++

...และถ้าทำได้แล้วก็ยังไม่มา...ก็แสดงว่าบุญเค้าไม่ถึงเรา...
...รึอาจจะเป็นเพราะบุญเราไม่ถึงเค้า...อยู่เป็นเพื่อนพระไปก่อนนะโยม...

อยู่ที่ใจเราอ่ะครับ..ถ้าเรามีกิจกรรมมีอะไรทำคิดบวกเราก็สุข.

ถ้ามัวแต่คิดว่าทุกข์เราก็ทุกข์ครับ.

[quote="-dd]
บางคนมีจิตนิยมชมชื่นในการเป็นผู้ไร้คู่ เพราะอาจเคยทุกข์ในเรื่องนี้มา..หรือได้มีโอกาสสดับพระธรรม เกิดปัญญาเห็นความจริงว่าการได้"ขันธ์"ทั้งหลายเป็นทุกข์..หรือมีจิตคิดประพฤติพรหมจรรย์ ปรารภเนกขัมมะวิตกอยู่เป็นเอนก จึงเมื่อทำกุศลก็ตั้งอธิษฐาน ขึ้นห้ามปรามตนจากการมีคู่ ขออยู่คนเดียว..เขาเหล่านี้ก็มิได้สนใจใฝ่หาคู่แต่อย่างใด แม้มีโอกาสก็ยังปฏิเสธ หรือหนีให้ห่างไกลไป..ความรู้สึกที่มีคือ "การไม่มีคู่เป็นลาภอันประเสริฐ".. ย่อมมีจิตเบาสบาย โล่งโปร่งหามีความดิ้นรนกระสับกระส่ายเกรงกลัวภัยแห่ง"คาน" ไม่... ..[/quote]


คือแบบว่า เจ็บมาเย๊อะ รวมทั้งได้เห็นและได้เรียนรู้ถึงความเป็นจริงที่ว่า ความสุขไม่ได้หาได้จากรักเพียงอย่างเดียว ความสุขหาได้จากทุกที่ ลองมองรอบๆตัวคุณซิ มันอยู่ที่ว่าคุณจะมองสิ่งรอบตัวอย่างไร ลองเป็นผู้ให้ดูซิ คุณจะมีความสุขทุกเมื่อ
อยู่คนเดียวมีความสุข ไม่รู้สึกว่าอยากจะมีคู่ อีกเลย บวกกับ ฟังธรรม อ่านหนังสือธรรมะ จากพระอาจารย์หลายๆท่าน ทำให้รู้ซึ้งถึง ขันธ์ ทุกๆวันก็อธิษฐานว่าไม่ขอมีคู่ ขอให้มีจิตตั้งมั่นในการปฏิบัติเจริญภาวนา ถือศีลเว้นการทำบาปทั้งปวง เพื่อให้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด
อยู่แบบไร้คู่ ดีออก จะได้ไม่ต้องไปสร้างเวรสร้างกรรมกับคนที่เป็นคู่เราอีก การผูกเวรผูกกรรมกันนี่แหละเป็นตัวขวางกั้นไม่ให้เราหลุดพ้นในวัฏฏสงสาร เพราะจะต้องใช้เวรกรรมกันไม่จบสิ้น การมีคู่ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป แล้วก็ไม่ใช่สุขที่แท้จริง
อยู่คนเดียว ปฏิบัติธรรมควบคู่ไป ได้เป็นผู้ให้ แล้วคุณจะได้พบกับสิ่งที่ดีๆทุกเมื่อแหละ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการดำเนินชีวิต

ในชีวิตได้กลับมาเป็นคนไร้คู่ก็ถือว่าเป็นบุญแหละจ้ะ ถือศิลปฎิบัติธรรมไว้เป็นเพื่อนยามยากได้บุญโข คิดให้สุขมันก็สุขแหละจ้ะ ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์จ้า

สวัสดีค่ะ คุณ nuttida
เรื่องหนังสือเสียง ชินบัญชร มีประโยชน์กับดิฉันมากค่ะ ดิฉันเป็นโรคตากระตุกเหมือนที่คุณอธิบายเลยค่ะ แต่ดิฉันเป็นมาสิบปีแล้ว รักษาหลายวิธีจนหมดกำลังใจแล้ว เห็นคุณว่าคุณหายจากโรคนี้แล้ว หายขาดหรือไม่คะ อยากคุยกับคุณมากค่ะ กรุณาติดต่อกลับได้ไหมคะ กรุณาตอบด้วยถ้าได้จะขอบคุณมาก

มีบุพเพหมื่นลี้ยังพบพาน ไร้วาสนาไร้บุพเพ ใกล้แค่ตา มองไม่เห็น