ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมหรืออะไร ปู่เราเพ่งเสียไปด้วยโรคมะเร็งตับ หลังจากลอยอังคารปู่ย่าก็มาอาบน้ำแล้วก็คลำเจอก้อนที่ขึ้นที่คอ ไปหาหมอตรวจพบเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ย่าเราในวัย79ปี พยายามทำทุกอย่างที่จะให้ตัวเองหายไม่ว่าจะต้องสู้ด้วยการให้คีโม5-6 เข็ม ลองกินสมุนไพร กำอาหารแม้แต่เศษหมูสับก็ไม่กิน ลองทุกอย่างเพื่อหวังว่าตัวเองจะรอด แต่สุดท้ายก้อนมะเร็งกับขยายวงกว้างไปเรื่อยๆจนระบบไม่ทำงานอยู่ๆก็หมดแรงไปเรื่อยๆจนไม่ได้สั่งลา แม้ความพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่ว่าวันใดวันหนึ่งเราทุกคนคงต้องเจอ แต่มันยากเกินทำใจเราอยู่ทุกวันเจอทุกวันย่าคอยดูแลเราตั้งแต่เล็ก เราต้องมาเสียคนที่เรารักไล่ๆกันมันปวดใจจิงๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าภพภูมิที่ท่านได้อยู่จะสุขจะทุกเพียงใด ทุกครั้งที่เห็นรูปท่านสิ่งเก่าภาพคืนวันมันทำให้เราอดร้องไห้ไม่ได้เลย

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะกับการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักทั้งสองท่าน
แต่การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ก็เป็นธรรมดาของโลก ไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้นหรอกค่ะ
ต่อให้คุณเสียใจอย่างไร ทำใจไม่ได้อย่างไร ท่านก็คงไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว
ขอให้คุณใช้ชีวิตที่เหลือนี้ด้วยความไม่ประมาท และหมั่นทำความดีให้มากๆนะคะ
ท่านทั้งสองไปอยู่ในที่สบายแล้ว ขอให้คุณทำใจให้สบายเถอะค่ะ
เอาใจช่วยให้คุณผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้โดยเร็วนะคะ

ถ้ารักท่าน ก็หมั่นใส่บาตร สวดมนต์ อุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านสิคะ
ดีกว่านั่งเศร้าเสียใจอาลัยรัก คิดถึงเมื่อใดก็ทำกุศล ส่งจิดที่เป็น
กุศลระลึกถึงให้ท่านมารับผลบุญนี้
รับรองว่า คุณคิดถึงท่านมากเท่าใด ท่านก็ได้รับกุศลจากคุณมาก
เท่านั้น เป็นการคิดถึงที่ยินดีทั้งผู้รับและผู้ให้ค่ะ
อนึ่งการทำกุศลมีให้เลือกเยอะแยะมากมายหลายวิธีมากๆ
ขอให้คิดทำเถอะ ดีทั้งนั้นค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

มีพบ ก็ต้องมีจาก การพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมดา
เพียงแต่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น

หมั่นทำบุญอุทิศให้ท่านนะคะ และเราจะได้อิ่มบุญในขณะทำไปด้วย
ขอให้จิตใจเข้มเข็งนะคะ

สวัสดีคร๊า

ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียด้วยนะคะ ...

การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักร ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป ไม่มีอะไรจากเราไปตลอดกาล

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ อยากบอกว่าคุณแม่เราก็เสี่ยงจะเป็นมะเร็งตับคะ ตอนนี้ท่านป่วยเป็นตับแข็งเกิดจากไวรัสซีคะ คุณหมอบอกว่าที่เป็นไวรัสซีจนตับแข็งนี่ต้องเป็นมานานหลายปีร่วมสิบๆปีนะถึงทำให้ตับแข็งได้ ที่ผ่านมาคนเราไม่ค่อยจะรู้หรอกว่าตัวเองเป็นไวรัสตับอักเสบ (ไม่ว่าจะเป็นไวรัสบี ซี ก็ตามแต่) เพราะอาการของโรคนี้ไม่ได้แสดงออกถึงกับว่าหนักมาก เพียงแต่คนที่เป็นจะแค่รู้สึกเหนื่อย อ่อนเพลีย ก็จะคิดว่าอาจเกิดจากการทำงานหนัก เพราะเขาจะไม่แสดงอาการมากนักจะเป็นๆหายๆ (อาการอ่อนเพลีย) พักผ่อนแล้วก็จะดีขึ้น ผู้ป่วยก็จะไ่ม่รู้สึกวิตกจนถึงต้องไปหาหมอ เช่นคุณแม่เราก็เหมือนกันคะ พอพักผ่อนอาการก็จะดีขึ้น จนอยู่มาประมาณ 2ปีที่แล้ว คุณแม่ก็ถ่ายเป็นเลือด ลักษณะของอุจา่ระคือจะเป็นสีดำสนิทเลยคะ (เรียกว่าถ่ายดำ) เป็นอยู่3วันคุณแม่อาการแย่ก็เลยบอกกับเรา(ตอนแรกไม่คิดว่าเป็นอะไรจึงไม่ยอมบอกกับลูก) ก็พาคุณแม่ไปหาหมอ (โรงพยาบาลใกล้บ้านเป็นโรงพยาบาลรัฐบาล) คิดว่าจะแค่ให้น้ำเกลือก็คงจะดีขึ้น แต่ไม่ใช่อย่างนั้น พอไปถึงคุณหมอให้น้ำเกลือเสร็จก็ไม่ให้กลับบ้านเลย เพราะคุณแม่อาการแย่มากซีดไปหมด คุณหมอไม่ให้กลับบ้านแต่ก็บอกเราไม่ได้ว่าแม่เป็นอะไร แบบว่าใจเย็นมากกก เราเห็นแม่อาการแย่เราก็ไม่ไหวก็รอมาตั้งคืนยังไม่ทำอะไรแม้แต่ตรวจให้ละเอียดก็ไม่ ให้แต่น้ำเกลือ จนเช้าเราก็รีบเปลี่ยนโรงพยาบาลให้แม่เลย ไปโรงบาลเอกชน พอถึงคุณหมอตรวจละเอียดมาก เจอแม่อีกทีแม่อยู่ห้องไอซียูแล้วคะ หมอบอกว่าถ้ามาช้าอีกนิดแม่คงไม่รอดเพราะเลือดออกทางเดินอาหารมากเลย(คิดว่าจำไม่ผิดนะคะ) พอคุณหมอช่วยไว้ได้ก็มาบอกพวกเราว่าคุณแม่เป็นอะไรอย่างไร ต้องทำยังไง เราก็งงมาก ตับแข็งแม่เราเป็นได้อย่างไร เหล้าก็ไม่กิน (ความไม่รู้คิดว่าตับแข็งเกิดจากการทานเหล้าเพียงอย่างเดียว แต่กรณีแม่เกิดจากไวรัสซี) หมอบอกต้องรักษาโดยการฉีดยาและกินยาควบคู่กันไป ใช้เวลาประมาณ1ปี แม่เราเป็นไทร์6 เปรียบเสมือนอาการของคนเป็นมะเร็งระยะเกือบสุดท้าย ทุกวันนี้รักษาเข้าปีที่2 แล้วคะ ตับก็ยังอักเสบอยู่ แต่ส่วนที่แข็งคุณหมอก็บอกว่าดูอ่อนลง (ของแม่ยังไม่แข็งทั้งหมด) รักษาหมดเงินไปเยอะมาก ยาที่ใช้แพงมากๆ เมื่อเดือนก่อนคุณหมอให้ตรวจใหญ่อีกครั้ง ก็บอกว่าจะรักษาต่อหรือไม่ เพราะรู้สึกแม่จะดื้อยาแล้ว (คือยาที่ใช้ประมาณว่าอาจจะฉีดแล้วไม่ได้ผล) แต่ปรึกษาคุณหมออีกคนก็ว่าถ้าจะรอยาตัวใหม่ก็ต้องรออีกประมาณเกือบ2ปี แล้วคิดดูว่าระหว่าง2ปีนี้ ตับแม่จะเป็นอย่างไร ไม่ใช่ว่าต้องกลับมานับหนึ่งใหม่เลยเหรอ เรากับครอบครัวก็คิดคะว่าอย่างไรเสียเราก็ต้องรักษาแม่ต่อไป เพราะกลัวว่าถ้าไม่ฉีดยาประคองไว้ ตับแข็งอาจจะกลายเป็นมะเร็งในที่สุด ทุกวันนี้ก็เลยยังต้องรักษาโดยการฉีดยาและกินยาควบคู่กันไปเหมือนเดิม หวังว่ายาตัวใหม่จะออกมาไวๆ ให้คุณแม่เรารักษาจะได้หายขาดจากเจ้าไวรัสนี้เสียที อาการตอนนี้คือปวดท้องบ่อยมาก กินอะไรต้องคอยระวัง พอปวดท้อง ก็จะเริ่มเป็นไข้ พอไข้แล้วก็จะถ่ายท้อง จะเป็นแบบนี้เรื่อยๆ อาทิตย์เว้นอาทิตย์เลยคะ สงสารแม่มาก แต่แม่เป็นคนเข้มแข็งและอดทนมากๆ คะ ไม่ที่สุดก็ไม่เคยปริปากบอกลูกเลย ต้องคอยสังเกตอาการท่าน อยากให้คุณแม่อยู่กับลูกหลานไปนานๆ ยาตัวใหม่คิดค้นมาไวๆ ที่เถิด สาธุ ทุกวันนี้สวดมนต์เจริญภาวนาก็ต้องสวดให้คุณแม่ตลอด ทำบุญก็ใส่ชื่อคุณแม่ ขอให้เทวดารักษาตัวคุณแม่...........และขอให้เชื้อโรคที่อยู่ในตัวคุณแม่..........ออกไปจากตัวคุณแม่ และขอให้คุณมีสุขภาพแข็งแรงขึ้นทุกวันๆๆๆ รักแม่มากคะ

การที่ท่านทั้งสองจากไปในเวลาใกล้เคียงกัน อยากให้คิดว่าท่านทั้งสองเกิดมาคู่กัน ท่านถึงได้จากไปพร้อมๆกัน ไปยังอีกโลกที่วันนึงเราก็ต้องไปเหมือนกัน ...ไม่มีใครหนีความตายได้หรอก
ตอนคุณพ่อจากไปก็เสียใจสุดๆเหมือนกัน หากคิดถึงท่านก็หมั่นทำบุญตักบาตรนะค่ะ