วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 19:11  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 166 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ... 12  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 19:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เราไม่ควรโกรธแค้นเขาใช่ไหมคะ ต้องไม่คิดแก้แค้นเขาเพื่อความสะใจ

เพราะถ้าเราหายจากทุกข์แล้ว เราจะลืม และอโหสิกรรมให้เขาทุกอย่างใช่ไหมคะ ถ้าหากเรายังโกรธแค้นอยู่เราก็ยังอยู่ในวงเวียนแห่งความทุกข์ หากวันใดหลุดพ้นมาได้ เราจะไม่คิดแค้นพยาบาทเขา

จะท่องไว้ในใจว่าจะพยายามไม่ผูกพยาบาทใครนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 21:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณ จันทร์ ณ ฟ้า คุณกำลังออนไลน์อยู่ใช่ไหมคะ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 21:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


^^
รู้สึกคล้ายคุณ Noflife ค่ะ
อ้างคำพูด:
ทุกท่านที่มาช่วยต่างเคยทุกข์แสนสาหัสมาก่อน
จึงต้องการให้กัลยาณมิตรที่ทุกข์แสนสาหัสขณะนี้ได้ผ่อนคลายความทุกข์ไปบ้าง ...
พวกเรารอท่านอยู่ ขอให้รีบเดินทางมา ณ จุดเดียวกันครับ


ดิฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่เราลืมนึกถึงคนที่เราเคยคิดถึงทุกลมหายใจไปได้
ตอนนี้เจอหน้ากันความรู้สึกรัก(จริงๆคือยึด^^) หมดไปจากใจตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
(ทุกวันนี้ก็ยังเจอกันอยู่ เพราะทำงานบริษัทเดียวกันแต่คนละฝ่าย)

ดิฉันว่ากุญแจสำคัญของการไขกรงขังใจ(ที่เราสร้างขึ้นมาเอง ทั้งที่มันไม่เคยมีอยู่จริง)
คือการสร้างความเคยชินใหม่ๆที่ดีให้จิตเราค่ะ

ที่จริง...อยากส่งหนังสือ ยิ่งกว่าสุขเมื่อจิตเป็นอิสระ ให้คุณจขกท.น่ะค่ะ
ช่วยส่งที่อยู่มาให้ที่ mail address นี้ได้มั้ยคะ ถ้าไม่สะดวกไม่ต้องลงชื่อจริงก็ได้ค่ะ
ใช้ชื่อเล่นเขียนหน้าซองก็คงถึงค่ะ t.jannapat@gmail.com ค่ะ
เผื่อจะเป็นประโยชน์เกื้อกูลค่ะ
ขอบคุณค่ะ

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 22:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


ดิฉันเคยหลับไปพร้อมกับน้ำตาทุกคืนเป็นเดือนๆ
ทำอะไรไม่ได้เลย
กินก็กินได้แต่น้ำ ของแข็งกินไม่ได้แม้แต่ของกินที่ชอบ
น.น.ลดไป4ก.ก.ใน5วัน
จิตเศร้าหมองตลอดเวลา ทรมานสุดๆ
จนอยากจะกลับไปคืนดีกับเค้าใหม่
(เพราะตัวเองเป็นคนขอจบเอง ไม่งั้นจิตวิญญาณคงจะตกต่ำลงๆ)

อ่านหนังสือธรรมะไม่รู้กี่เล่ม เข้าวัดปฏิบัติธรรมก็คิดถึงแต่เค้า
แต่เป็นเพราะหนังสือเล่มนี้จริงๆ
ไม่งั้นป่านนี้ดิฉันคงจะทะลุศีลข้อสามจนต้องไปอบายภูมิของจริง
ที่ไม่ใช่แค่นรกในใจแน่ๆ

ขอบคุณและระลึกถึงคุณของหนังสือเล่มนี้และท่านผู้เขียน ดร.สนอง วรอุไรอยู่เสมอ
ไม่แน่ใจว่าจะได้ผลกับทุกคนมั้ยนะคะ
ไม่ใช่ว่าหนังสือเล่มอื่นไม่ดีนะคะ แต่เล่มนี้คงจะถูกกับจริตของดิฉัน
อ่านจบปุ๊บ ก็ตัดสินใจก้าวออกจากเหตุแห่งทุกข์ได้ด้วยตัวเอง
จนเพื่อนยังแปลกใจ เพราะเค้าพูดให้เลิกๆจนปากจะถึงหูแล้ว
ยังไงก็ลองดูนะคะ

แต่นิดนึงค่ะ การอ่านหนังสือธรรมะ ทำให้ใจสงบชั่วคราวเท่านั้น
พอปิดหนังสือ ใจก็ไปหยิบความคิดมาทำร้ายตัวเองอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ดังนั้น ถ้าจะถอนรากถอนโคนจริงๆ ต้องเจริญสติค่ะ

เริ่มจาก พอคิดถึงเค้า ก็รู้ว่ากำลังคิดถึงเค้าอยู่
ทันทีที่รู้สึก(สติเกิด) ใจจะหยุดคิดปรุงแต่งต่อ(ให้ทุกข์) แต่ก็แค่ขณะเดียว
เพราะสติก็ไม่เที่ยง เกิดแป๊บเดียว ใจที่เคยชินที่จะคิดถึงเค้า เคยชินที่จะหดหู่ เดี๋ยวก็จะไปจมอยู่กับสภาวะเดิมๆที่คุ้นเคยอีก เราก็ไม่ต้องไปทำอะไรกับมันนะคะ แค่ความคิดถึงเกิด รู้ ความหดหู่เกิด รู้ อะไรเกิดก็คอยรู้สึกตัวไปเรื่อยๆ
ใหม่ๆอาจจะต้องฝืนนิดนึง แต่พอทำไปๆ จิตจะเคยชินกับความรู้สึกตัว
แล้วความรู้สึกทุกข์ที่เกิดในใจเราจะน้อยลงๆๆๆๆ

ซึ่งสตินี้มีประโยชน์มหาศาล
ตั้งแต่ทุกข์จรมาเล็ก ใหญ่
จนถึงขณะจิตดวงสุดท้าย ช่วยไม่ให้เราไปอบายภูมิได้เลยหากสติเราเกิดได้อัตโนมัติ
ที่สำคัญ สตินี้แหละเป็นต้นทางของความพ้นทุกข์ค่ะ

(ตามรู้กายรู้ใจบ่อยๆ - เกิดสติ - สัมมาสติเกิด - เกิดความสุข - เกิดสมาธิ - เกิดสัมมาสมาธิ - เกิดปัญญา - เกิดวิมุตติ)

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 22:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เพราะความเคยชินจากการมีเขาตลอด จนแรก ๆ คิดว่าขาดเขาไม่ได้ ร้องไห้ เจ็บจนที่สุด :b24: :b24: :b7: :b7:

เจ็บจนทนไม่ได้ พยายามไม่โทรไม่ติดต่อ สักพัก ใจก็เริ่มนิ่งมาบ้าง และเริ่มมองเห็นถึงความเป็นจริงว่ามันเป็นสิ่งที่ยากมาก ถึงเราร้องไห้อ้อนวอนให้เขากลับมา มันก็คงเป็นไปไม่ได้ เริ่มยอมรับความจริงมากขึ้น แต่จิตใจก็ยังทรมานอยู่ นึกไปช่วงแรกๆ ที่ทรมานมาก ไม่ได้นอน 3-4 วันติดกัน จนร่างกายอ่อนเพลียมาก ไม่คิดว่าเรายังมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันนี้ และเป็นชีวิตที่ไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ วันนี้เราก็ยังหายใจ ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไปถึงจะแบบล้มลุกคลุกคลานบ้าง :b26: :b26:

จนบางทีก็หวังว่าบางทีเขาอาจจะกลับมา แค่หลงผิด แต่....ความจริงมันยิ่งเป็นแผลอักสบมากขึ้นเสียอีก
:b26: :b26: :b26: :b26:
วันนี้ก็ยังทรมาน บางทีก็ยังผูกพยาบาท แต่ทุกข์ยังไง ทรมานยังไง ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป

ขอบคุณ คุณ จันทร์ ณ ฟ้ามากนะคะ ดีใจคะที่ได้เจอกัลยาณมิตรที่ดี คะ :b1: :b1: :b1:

ขอลุกขึ้นสู้และเป็นกำลังใจให้ตัวเอง อยู่เพื่อตัวเอง และเป็นกำลังใจให้คนที่เป็นทุกข์เช่นกันนะคะ :b45: :b45: :b39:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 23:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


วันนึงแผลสดก็จะกลายเป็นแผลเป็น
สะกิดเท่าไหร่ก็ไม่เจ็บค่ะ
ความทุกข์ก็ไม่เที่ยงนะคะ อดทนไว้
เข้มแข็งเจริญในธรรมนะคะ :b8:

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 มิ.ย. 2010, 23:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


Tungjaijeeng เขียน:
เราไม่ควรโกรธแค้นเขาใช่ไหมคะ ต้องไม่คิดแก้แค้นเขาเพื่อความสะใจ

เพราะถ้าเราหายจากทุกข์แล้ว เราจะลืม และอโหสิกรรมให้เขาทุกอย่างใช่ไหมคะ ถ้าหากเรายังโกรธแค้นอยู่เราก็ยังอยู่ในวงเวียนแห่งความทุกข์ หากวันใดหลุดพ้นมาได้ เราจะไม่คิดแค้นพยาบาทเขา

จะท่องไว้ในใจว่าจะพยายามไม่ผูกพยาบาทใครนะคะ


ความโกรธแค้น อาฆาต พยาบาท นี่แหละเป็นยางเหนียวอย่างดี
ที่่จะทำให้เรากับเขาไม่สามารถหลุดพ้นวงจรกันได้เลย เพราะใจจะคิดถึงเขาตลอดเวลา
แม้จะไม่ได้รัก แต่ก็ทำให้ไม่สามารถที่จะลืมได้เลยแม้ชั่วขณะเดียว

ปล่อยทุกอย่าง วางทุกสิ่ง อะไรจะเกิด อะไรจะเปลี่ยนแปลง เขาจะเปลี่ยนใจ
ไม่รักเรา หรือจะไปรักใคร มองดูและรับรู้ อย่างเดียวพอ ไม่ต้องแต่งเติมเสริมปรุงต่อ
ให้มากกว่าที่เป้นอยู่ แล้วใจก็จะค่อยๆยอมรับความจริงเอง เมื่อยอมรับความจริงว่า
มันเป้นความปรวนแปร ไม่แน่นอนของสรรพสิ่ง ไม่มีอะไรที่จะคงทน จีรัง และยั่งยืน
แม้กระทั่งความรักที่เขามีต่อเรา หรือเรามีต่อเขา แล้วใจเราก็จะปลอดโปร่ง ได้เอง

เมื่อก่อนเขารักเรา เดี๋ยวนี้เขาไม่รักเรา มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขา
เมื่อก่อนกับเดี๋ยวนี้ถึงจะเรื่องเดียวกัน แต่มันก็คนละตอน คนละเวลา
มีรักได้ ก็มีเสื่อมรักได้ เป็นธรรมดาอยู่แล้ว เมื่อเขาเปลี่ยนใจไปรัก
คนอื่น จะไปอาฆาต พยาบาท โกรธแค้นเขาทำไม? ใจก็ของเขา
เราจะยึดไว้เป็นของเรา หรือบังคับให้ทำในสิ่งที่เราต้องการ ย่อมไม่ได้

มองตรงไปข้างหน้าดีกว่า สิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ไม่มีวันจะหวนกลับคืน
ถ้ามัวแต่หวนไห้ อาลัยอดีต ชีวิตก็มีแต่จะเศร้าหมอง อยู่กับความจริงในวันนี้
ให้ได้ เมื่อก่อนเราไม่มีเขา เรายังอยู่มาได้ แค่มารู้จักเขาชั่วขณะหนึ่ง
พอถึงเวลาที่เขาต้องไป ทำไมเราจะอยู่ต่อคนเดียวเหมือนที่เคยมาไม่ได้
ยังมีคนดีๆอีกตั้งหลายสิบล้านคน จะมัวมานั่งเสียดาย คนแค่คนเดียวอยู่ทำไม?

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 มิ.ย. 2010, 20:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณทักทาย และพี่ ๆทุกคนนะคะ ชีวิตหนูอาจจะดีขึ้นคะ แต่ให้ไม่เป็นทุกข์เลยก็ไม่ใช่คะ

ยังทุกข์ยังทรมานอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังเจ็บปวด แต่ก็ทนได้คะ พยายามไม่นึกถึงเขา อดทน ถ้าถึงวันที่ทนไม่ไหวจริง ๆ ค่อยว่ากัน จากทนไม่ได้ อาทิตย์นึง ก็เป็นเดือน ก็เป็น 2 เดือน แล้วค่อย ๆ ห่างกันไป
ใจบอกับตัวเองว่าอย่างนั้นคะ

ขอบคุณมากสำหรับทุกกำลังใจคะ ทำไห้หนูใจเย็น ขึ้นมากเลยคะ

หนูอยากจะให้กำลังใจทุกคนนะคะ ให้ผ่านความทุกข์ไปด้วยกันคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 มิ.ย. 2010, 21:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ถ้าเราหยุดอยู่กับที่ ไม่วิ่งตามเขา ทุกสิ่งทุกอย่าง
ก็จะค่อยๆห่างออกไปจากเราเอง โดยที่เราไม่ต้องทำอะไร จากวันแรกที่ทุกข์
หลังจากนั้นเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ เป็นเดือนและสองเดือน แม้ความทุกข์
ยังคงมีอยู่ แต่เชื่อว่าไม่เท่าเดิมแล้ว จะค่อยๆลดน้อยลงไปที่ละนิด โดยที่ไม่รู้ตัว
จากนี้ไปอีกหนึ่งเดือนหรือสองเดือนข้างหน้า ทุกอย่างก็จะเป็นแค่ความทรงจำ
ที่เคยเจ็บปวด เมื่อเราหันกลับมามอง อาจจะหัวเราะตัวเองก็ได้ที่จะเป็นจะตายในตอนนี้
ทำใจให้เข้มแข็ง คิดถึงเรื่องของเขาให้น้อยที่สุดในแต่ละวัน แล้วทุกอย่างก็จะดีเอง
แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 10:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 มิ.ย. 2010, 12:34
โพสต์: 66

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


แวะมาให้กำลังใจสู้ๆคะ :b4: ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา วันที่เราลืมเขาได้หมดหัวใจ
คงเป็นวันที่เราไม่มีเวรต่อกันแล้ว


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 11:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้พ้นทุกข์โดยเร็วค่ะ

คุณจันทร์ ณ ฟ้าคะ พี่นิตาสนใจหนังสือเล่มนั้นมากพี่ส่งเมล์ไปหาแล้วนะ
ส่งข้อความดีมาให้พี่อ่านบ้าง ขอบคุณค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 20:03 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


วันนี้จิตตกคะ

แล้วสามีก็โทรมาหาคะ ฉันอดที่จะถามไม่ได้ว่าเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น

เขาบอกเขาทำภาระหน้าที่ของเขามากกว่าที่จะไปหาผู้หญิงคนนั้น (แต่สำหรับฉันเขาไม่มาหาเลย) แต่จะให้ฉันเป็นฝ่ายไปหาเอง แต่เขาก็จะเข้ามาดูแลบ้านของเรา แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย มีแต่ความว่างเปล่า

ฉันเจ็บปวดคะ จึงบอกให้เขาเก็บเสื้อผ้าที่อยู่ในบ้านที่เป็นของเขาไปให้หมด ในเมื่อคิดจะไปก็เอาไปให้หมดอย่าให้เหลือ ถ้าจะหย่าก็ขอให้บอก แต่เขาบอกว่ารอเคลียร์เรื่องหลายอย่างให้จบก่อนแล้วค่อยคุยกันอีกที

ทำยังไงถึงจะบอกให้เขาเข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำมันเจ็บปวด ช่วยแนะนำหนูด้วยคะว่าจะพูดยังไงให้เขาเข้าใจ เพราะถึงเราจะแยกกันอยู่ ก็ไม่อยากให้เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น อยากจะให้นานกว่านี้ก่อน หรือให้ฉันทำใจได้มากกว่านี้ก่อน ถ้าเขาอยากจะอยู่ด้วยกันถึงตอนนั้นมันก็เรื่องของเขาสองคนคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 20:28 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


จะทำอย่างไร? จะอธิบายอย่างไร?
เขาหรือใครๆ ก็ไม่มีวันเข้าใจ และรับรู้ถึงความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน
ในใจที่แท้จริงของเราได้ ทำไมถึงอยากให้เขารู้ความรู้สึกนั้น
ถ้าเขารู้แล้ว จะทำให้เขาหันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือ?

ที่ทุกข์อยู่ในตอนนี้คืออะไร? เพราะเขาไม่ซื่อสัตย์ เพราะเขามีคนใหม่
เพราะเขาเสื่อมความรักจากเราไปแล้วใช่หรือไม่? จะรู้สึกดีขึ้นหากเขา
ออกไปจากชีวิตเรา ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องเห็นหน้ากัน

ถ้าเขาไปจากชีวิตเราจริงๆ ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนๆ คุณจะมีความสุข
มากขึ้น หากเขาแยกจากเราแล้ว ไปอยู่คนเดียวอย่างนั้นหรือ?
คุณปรารถนาจะได้ในสิ่งที่ไม่แน่นอน แล้วจะสมปรารถนาได้อย่างไร?
เขาอยู่กับเรายังมีคนอื่น เมื่อแยกจากกันแล้ว ยัง"ต้องการ"
ให้เขาอย่าเพิ่งมีใครรอให้คุณทำใจได้ก่อน เขาถึงควรมีใครคนใหม่
แล้วเมื่อไหร่?ถึงจะทำใจได้ ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนไหนๆ ก็ไม่มีทางทำได้
หากจะเริ่มทำ ก็ต้องเริ่มเสียแต่ตอนนี้ ปัญหาอยู่ที่ใจของเรา
ไม่ได้อยู่ที่การกระทำของเขา

คุณต้องการในสิ่งที่เหนือธรรมชาติ จึงทำให้ทุกข์ ถ้าจะปล่อยเขาไป
ก็ควรปล่อยทั้งกายและใจ ที่สำคัญปลดปล่อยตัวเองออกจากความ
"ปรารถนา" ต่างๆไปให้ได้ ถึงจะทุกข์น้อยลง

เอาใจช่วยขอให้ผ่านพ้นไปโดยเร็วนะค่ะ :b4: :b4:


ถ้าฟังเพลงนี้แล้วร้องไห้ ก็ฟังบ่อยๆ จนกว่าฟังแล้วไม่ร้องนะค่ะ


.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แก้ไขล่าสุดโดย ทักทาย เมื่อ 01 ก.ค. 2010, 20:45, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 20:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณจริง ๆนะคะคุณทักทาย :b1: :b1:

ที่ดึงหนูออกมาจากความคิดนั้นอีก หนูก็ไม่รู้ว่านานแค่ไหนหนูจะทำใจได้
คำแนะนำของคุณทักทายก็ทำให้หนูอยากเดินหน้าต่อคะ บางทีก็โลเลที่จะหันหลัง ทั้งๆรู้ว่าคงเป็นไปได้ยาก

จริง คะ อยู่ด้วยกัน เขายังมีคนอื่น ถ้าแยกกันอยู่เราหรือจะห้ามเขาได้

อย่าพึ่งเบื่อที่จะตอบคำถามหนูนะคะพี่ ๆ


เมื่อกี๊พึ่งเข้าไปเยี่ยมคุณทุกข์ใจมาคะ เห็นคุณทักทาย โพสต์ เพลงคืนใจให้กัน ของตั๊กแตนชลดา
หนูชอบมากเลยคะ :b12: คิดว่าคงตรงใจกับหลาย ๆ คน คล้ายกับชีวิตหนูเลยยยอ๊ะ..คริๆๆ :b16: :b16: :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ก.ค. 2010, 21:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มิ.ย. 2010, 22:24
โพสต์: 77

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขออีกเวอร์ชั่นของตั้น ได้มั้ยคะ พี่ทักทาย คริๆๆๆ เมื่อกี๊ดูในบ้านขอพี่ทุกข์ใจ มาก็เกือบร้องไห้...นะคะ

รบกวนพี่อีกแย้วววววว นะค๊า......อีกรอบนึงนะคะพี่....

แต่ร้องแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นนะคะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 166 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ... 12  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 19 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร