วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 12:54  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 34 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2011, 15:11 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 พ.ย. 2011, 18:03
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


piyaphat เขียน:
เวลาผ่านไปเร็วมาก นับจากวันที่ post เพื่อหาทางออกให้ตัวเอง ก็ปีเศษแล้ว
รู้สึกละอายใจว่าเราไม่มีความเข้มแข็งในการที่จะหยุดความทุกข์ ปล่อยให้มันผ่านมา และผ่านไป
หมุนวนไป เวียนมา ไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ความทุกข์ที่มีระเบิดออกมาทั้งน้ำตา ต่อหน้าอีกฝ่าย อีกฝ่ายถามว่าต้นเหตุของความทุกข์อยู่ที่ไหน ถ้าเป็นตัวเค๊า ให้เค๊าออกจากชีวิตเราไปดีมั๊ย ..เราก็ยังไม่เข้มแข็งพอ ..เค๊าบอกสาเหตุอยู่ที่ตัวเค๊าถ้าไม่ให้เค๊าไป เราก็ต้องพยายามให้มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ เราต้องเผชิญความเป็นจริงว่าชีวิตเราเป็นแบบนี้.......

ยิ่งย้อนคิด ยิ่งสงสารตัวเอง ทำมัยเกิดมาอาภัพนัก..

แค่ขอระบายความทุกข์ ที่ตัวเองยังไม่สามารถหลุดพ้นมาได้ค่ะ..


กรณีของคุณpiyaphat ผมเห็นใจครับ เลยอยากแชร์เผื่อจะพอเป็นกำลังใจได้บ้าง
ในวันที่ผมสับสน คิดมาก พูดแต่เรื่องเดิมๆ มีคนพูดกับผมว่า

"วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ ถ้าเธอยังคิดต่อไป"

จริงครับ ผมเคยคิดวนเวียน ไม่หลุดพ้นเรื่องเก่า เหมือนพายเรือในอ่างน้ำ ถึง 5 ปีเต็มๆ
ผมค่อนข้างจริงจังเรื่องความรัก รู้จักกัน 2 ปี เป็นแฟนกัน 6 เดือน
อยู่ด้วยกันจริงเพียง 3 เดือนเท่านั้น ทำใจ 5 ปี(เริ่มงานใหม่ ย้ายจังหวัดอยู่เลยครับ)
แต่ตอนนี้ผมหลุดพ้นทุกข์นั้นมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว
เมื่อปล่อยวางได้ สละได้ เมื่อใจเปิดรับสิ่งใหม่ๆ ทุกข์นั้นก็หาย
เคยกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ทุกอย่างเหมือนสลายไปในพริบตา
เวลามันก็เป็นส่วนช่วยเยียวยาได้ แต่หากใจยังยึด ยังติด ยังคิด มันก็ยังฝังใจ
ยังมีความหวัง ยังนึกถึงวันเก่าๆ ยังอยากให้กลับไปเหมือนก่อน
เผลอตัวเผลอใจคิดขึ้นมามันก็ทุกข์ เหม่อลอย ซึมเซา หมดเรี่ยวแรง นั่งน้ำตาไหล

คุณpiyaphatผ่านไป1ปี แต่กลับมาทุกข์ใหม่ ทำใจใหม่ หรือหนักกว่าเก่า
หรือเจ็บช้ำจนชิน สับสน ไม่อยากเป็นแบบนี้
เรื่องสุดท้ายก่อนนอน เรื่องแรกที่ตื่น มันคิดซำ้ไปซ้ำมา นอนทั้งน้ำตา
อึดอัด กระวนกระวาย สิ้นแรงคล้ายจะสิ้นลมหายใจ
บางวันเหมือนหาทางออกเจอ มีกำลังใจ แต่ก็ดันกลับมาเจอทางตัน
วนเวียนอยู่ในเขาวงกต พายเรือในชามอ่างอย่างนั้นต่อไป
"วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ ถ้าเธอยังคิดต่อไป"

คุณpiyaphat ไม่อาภัพหรอกครับ ความรักดีๆของเรา เราควรเก็บรักษาเอาไว้
เอาไว้มอบให้คนดีๆ ในสักวัน ตัวเรามีค่ามากกว่านี้ ทำอะไรได้อีกตั้งมากมาย
ตอนนี้อยากทำอะไรก็ไปทำเลยครับ ที่มีความสุข ไม่เดือนร้อนตนเองและคนอื่น
ขอให้ทำอย่างมีสติ รู้ตัวรู้ตน หรือไม่รู้บ้างก็ทำไปแบบสบายๆ
อย่าเคร่ง รีบเร่งให้มันหาย มันจะยิ่งทุข์ ทุกข์เพราะยังไม่ได้ดังใจ
อย่าไปยึดติดกับเวลาที่ผ่านมา ไม่ต้องนับมันว่ามันนานแล้ว เร็วแล้ว ช้าแล้ว
ที่จริงเวลามันเดินของมันไป ไม่เคยเร็วหรือช้า

อย่าทนอยู่กับทุกข์นั้นอีกต่อไปเลยครับ หากเรายังออกมาได้ ทีละนิดก็ยังดี
อย่าไปปรับตัวให้อยู่กับเหตุแห่งทุกข์ครั้งนี้ หากแต่เข้าใจและยอมรับมันก็พอ
ยังอยู่กับเหตุแห่งทุกข์นั้นๆ เดี๋ยวก็เป็นเดี๋ยวก็หาย ทุกข์ไปเรื่อยๆ
คิดว่ายังเหลือแค่ชีวิตรอดมาได้ก็เพียงพอที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆได้

หลับให้เพียงพอ พยายามกินอาหารดีครบมื้อตรงเวลา
รักษาร่างกายให้ดี เพื่อส่งผลถึงจิตใจที่ดี
อ่านธรรมะเบาๆ กิจกรรมใหม่ๆ พบปะเพื่อนที่เราไว้ใจ
หาจิตแพทย์ หากมีปัญหาเรื่องนอนหลับยาก หลับไม่สนิท
ก็กินยาคลายเครียดเบาๆ ให้หลับลึกๆ ตามแพทย์สั่ง
(ข้อคควรระวัง: อาจจะช่วยให้หายเร็วขึ้นถ้ามีใครมาคบใหม่
แต่อาจทุกข์หนักว่าเก่า เพราะเราขาดสติที่ดี ที่จะดู จะเลือกคบ หรือแค่เหงา อย่าเพิ่งมีใครแบบนั้นจะดีกว่าครับ)

ผมเข้ามาที่นี่ได้ เพราะผมมีทุข์เหมือนกัน
แต่ทุกข์ของผม ครั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องแฟนเก่าเลยครับ
โทรคุย แฟนเก่ากลับให้กำลังใจ โดยที่เค้าไม่รู้ว่าที่จริงผมทุกข์เรื่องอะไรด้วยซ้ำ
ผมก็มาอ่านบทความดีดี ความรู้สึกดีดี น้ำใจไมตรีที่ดี ในบอร์ดแห่งนี้
อ่านธรรมกับชีวิต ไม่ได้เคร่งมาก ค่อยๆทำความเข้าใจไป
ผมรู้สึกว่าผมยิ่งวางมากขึ้น สบายใจ สบายตัวมากขึ้น
เจ้าเวลาก็เดินมาช่วยผมอีกแรง ทุกข์ผมก็เริ่มจางอย่างรวดเร็ว
เอาไว้ผมพร้อมกว่านี้ ผมจะมาเล่าเรื่องของผมให้ฟังอย่างละเอียดบ้างครับ

อย่าลืม

"วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ ถ้าเธอยังคิดต่อไป"

ต่างคนต่างชี้ประตูที่เธอต้องเดินผ่าน
มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะเดินผ่านมันออกไปเอง


รู้หรือเปล่า บางทีเธอเหงานานๆ มันไม่ดี

เปิดตัวซะที วันพรุ่งนี้คงดีกว่า

เห็นเธอซึม รอคอยดอกไม้ดอกใหม่ :b48: ที่ไม่มา

ไม่ยอมพูดจา ยังมองหายังคอยอยู่

เสียเวลานั่งรอเก้อ เธอทำไมต้องคอย

ถามตัวเองให้ดีหน่อย อย่าคอยเลยเธอ


เพียงแง้มบานประตู เธอไม่รู้หรือไง

มีสวนและดอกไม้ รอให้เธอไปชม

ดอกไม้สำหรับเธอ :b46: เพียงจะคิดดอมดม เธอเก็บมันได้เอง :b46: :b47: :b48: :b51: :b53:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 มี.ค. 2012, 07:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 ก.ค. 2010, 09:57
โพสต์: 29

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


มีเหตุการณ์เกิดขึ้นทับซ้อน. ชีวิตที่เคยวนเวียนกับความทุกข์. กับทุกข์หนักยิ่งกว่าเดิม
เหตุการณ์ผ่านมาร่วมเดืิอนแล้ว ภูมิคุ้มกันและความเข้มแข็งเพิ่มขึ้น แต่เรื่องราวยังไม่จบดี
อยากเล่าเรื่องราวให้กับเพื่อนกัลยาณมิตรได้รับทราบเผื่อจะแชร์ความรู้สึก และตอกย้ำสิ่งที่เคยได้บอกกล่าวกันแล้ว. ให้สามารถปฏิบัติเผื่อจะได้ผ่าน จุดที่ต่ำที่สุดของชีวิตนี้ไปได้

มีเมลล์จากผู้หวังดีเข้ามาบอกและกระชากหน้ากากของผู้ชายคนที่เรารัก ซึ่งผู้หวังดีก็เป็นผู้หญิงของเค๊านั่นเองที่คบหามาก่อนเรา.  มีข้อความพร้อมรูปภาพที่ยืนยันการคบหาของคนสองคน หลายฉบับ
เราตัดสินใจ FW mail ให้ฝ่ายชาย. พอรับเมลล์ความเศร้าเสียใจเกิดขึ้นผ่านน้ำเสียงที่แหบพล่า บอกเราแค่ว่าอยากตอบเมลล์ยังงัยก็ตอบไป. แค่นั้นเองที่เค๊าสามารถพูดได้.   

เรากอดกันร้องให้ อีกฝ่ายมีความบีบคั้นที่เป็นต้นเหตุของความเสียใจของทุกฝ่าย และกับคำพูดของฝ่ายชายที่บอกว่าไม่เคยคิดทำร้ายเราเลย เราบอกว่าไม่เป็นไร เราไม่เป็นไร. เค๊าทำดีที่สุดแล้ว 
เราทั้งคู่ตัดสินใจที่จะห่างกันเพื่อปรับสมดุลของชีวิตจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

หลังจากนั้นมีเมลล์บอกว่า เค๊าทั้งคู่ตกลงยุติความสัมพันธ์กันและเงียบหายไป
ผ่านไปสัปดาห์มีเมลล์มาอีก. บอกคืนดีกันและฝ่ายชายบอกยุติความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับเราแล้ว
และฝ่ายชายไปบ้านฝ่ายหญิงเจอพ่อแม่ และสัญญาจะไปสู่ขอกัน. และถามเรากลับว่าเลิกกันจริงๆแล้วยังด้วยความรู้สึกขณะนั้น.  ตลอดเวลาผู้หญิงคนนั้นเช็คความเคลื่อนไหวของเราตลอดเวลาด้วยความร้อนลุ่มทุรนทุราย. พร้อมส่งรูปภาพเพื่อยืนยันทางเมลล์อีก

เรา FW ไปให้ฝ่าชายอีก คราวนี้คำบอกเล่าเรื่องราวต่างๆหลุดมาจากปากฝ่ายชาย
ประมวลแล้วเค๊าพูดความจริง ถึงแม้อาจจะมีบางอย่างพูดไม่หมด ถึงแม้ข้อความของฝ่ายหญิงจริงบ้างเท็จบ้างแต่ความจริงก็คือ. เค๊าอยู่ด้วยกันในวันที่เราทุกข์แสนสาหัส

วันนี้เค๊ากลับมาพร้อมกับบอกยุติความสัมพันธ์กับฝ่ายโน้นแล้ว
ล่าสุดเมื่อคืนนี้แต่เค๊าบอกว่าคุยกับฝ่ายโน้นด้วยความเครียด. แต่ไม่เล่าในรายละเอียด

ตอนนี้พยายามควบคุมตัวเองให้นิ่งถึงนิ่งที่สุด
อยากจะจบ จบ ให้รู้แล้วรู้รอดไปนับจากวันนี้ไป.ทั้งๆตลอดเวลาไม่เคยมีความคิดนี้ขึ้นมาเลย
ใจก็ิอยากดูว่าจะจบยังงัย 


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 มี.ค. 2012, 07:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 ก.ค. 2010, 09:57
โพสต์: 29

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สุดท้าย เราต่างคุยกันด้วยเหตุผลไม่มีอารมณ์มาเกี่ยวข้อง
ตกลงยุติความสัมพันธ์ฉันชู้สาวลง ด้วยความเข้าใจ ณ วันนั้น เป็นการตัดสินใจที่เราไม่มีทางเลือกเป็นทางบังคับเดินด้วยเหตุผลร้อยแปดพันประการของฝ่ายชาย

สามวันผ่านไป ทุกครั้งที่ขับรถจะวนเวียนกับความทุกข์ที่เกิดการสูญเสีย น้ำตาก็เอ่อขึ้นมาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความรู้สึกได้  ต้องถ่ายทอดออกไป ว่าแพ้ ทำใจไม่ได้.  อีกฝายถามกลับแล้วจะให้ทำอย่างไร เป็นกรณีอื่นเค๊าไม่คุยด้วยแล้ว สะกดกั้นความรู้สึกไม่อยู่ ปิดปากฟูมฟายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงใดๆ ฮัลโล ฮัลโล  สุดท้ายเราตัดสายไปด้วยเหมือนมีอะไรจุกที่คอ
ดูเหมือนไร้ซึ่งความหวังและไม่มีประโยชน์ใดใด. 

หวังว่าการระบายความทุกข์ สลับกับการเข้ามาอ่านเพื่อคลายความรู้สึกจากกัลยาณมิตรในเวปแห่งนี้จะสามารถทำให้เราเบา และเบา ได้เหมือนหลายๆท่าน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 มี.ค. 2012, 14:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ธ.ค. 2011, 07:44
โพสต์: 142

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ตะเกียงแก้ว เขียน:
:b8: อนุโมทนาความเห็น กัลยาณมิตรทุกท่าน


แนะนำให้คุณ piyaphat ไปค่อยๆ ทบทวนสิ่งที่กัลยาณมิตร ช่วยกันแนะนำ แล้วก็สิ่งที่ตัวคุณเองไปลิ้มชิมรสความสุข สงบ เย็น จากการไปภาวนาอีกครั้ง


ความสุขจากการเรียกร้อง เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ สนองความอยากครั้งแล้วครั้งเล่า สนองเท่าไหร่ก็พร่องไม่เคยพอ กับสายน้ำแห่งตัณหาที่มีในใจคุณเอง


มีสัญชาตญาณสันดานดิบอย่างสัตว์ที่แฝงอยู่ในใจคุณ จิตใจจึงอ่อนแอปวกเปียก เพื่อให้ได้รับการสนองตอบ (คุณลองค่อยๆ ไปค้นหาดูว่าเรื่องอะไรที่คุณต้องการ ที่คุณไม่อาจจะบอกที่นี่ได้ แต่มีกันทุกคน)
สัตว์ก็ผสมพันธ์ไม่เลือกหน้าตามสัญชาตญาณอย่างสัตว์ ลูกเขาเมียเขาผัวเขา เอาได้หมด
คนบางคนกายเป็นคน แต่ใจเป็นสัตว์ ต้องได้รับการตอบสนองอย่างสัตว์ จึงมีมายาหลอกล่อ
ถ้าจิตใจสูงเป็นมนุษย์ ก็อดทนอดกลั้นได้ ไม่ทำตัวเยี่ยงสัตว์ ขัดเกลาสันดานอย่างสัตว์ออกไป


ลานธรรมจักรห้องนี้ มีผู้หญิงถูกทำร้ายมากมาย จากสามีนอกใจถูกหญิงอื่นแย่งสามี มีเด็กเกิดขึ้นมาเป็น ลูกไร้แม่ขาดพ่อ เด็กที่เกิดจากผู้หญิงที่สามีนอกใจ ก็จะกลายเป็นลูกเมียน้อย ความทุกข์ระทมปมด้อยที่เกิดขึ้นไม่ได้ตกแค่ผู้หญิงที่แย่งสามีเขา (แม้จะไม่รู้ ตอนนี้รู้แล้ว แต่ยังไม่ยอมเลิก) จะมีเด็กตาดำๆ ทุกข์ขึ้นมาอีก เด็กคนนั้น เป็นลูกคุณ คุณอยากจะให้เหตุการซ้ำร้ายนี้ซ้ำเติมชีวิตคุณอีกหรือ คุณจะแบกรับภาระ แบกรับตัวตน ให้หนักมากขึ้นอีกหรือ ???


เข้มแข็งเถอะค่ะ ค่อยๆก้าวออกมา คิดว่าตอนนี้กำลังเป็นโรคมะเร็งร้าย ปล่อยไว้ก็ต้องตาย ถ้าจะรักษาชีวิตไว้ ก็ต้องยอมเสียอวัยวะที่เป็นมะเร็งนั้น เพื่อรักษาชีวิตไว้


มะเร็งใจเป็นแล้วร้ายแรงกว่ามะเร็งกายอย่างยิ่ง มะเร็งกายกัดกินแค่กายถ้าไม่เป็นมะเร็งใจ ก็ป่วยแค่กายแค่นั้น มะเร็งใจที่คุณกำลังเป็น จะกัดกินใจจนกัดกินกาย ป่วยใจจนป่วยกาย ทำให้คุณป่วยไข้ตลอดไป


พระพุทธองค์ ตรัสสอนไว้ว่า ยอมสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต , ยอมสละชีวิต เพื่อรักษาธรรม


ต้องรักษาใจ ไม่มีใครรักษาให้ใครได้ ต้องรักษาตัวเอง ยอมสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต ยอมสละเขาไป เพื่อรักษาใจคุณไว้ ยอมผ่าตัดเปลี่ยนแปลงตัวเอง


คุณฮึดสู้ขึ้นมาได้ คุณต้องสู้ สู้กับจิตใจคุณเอง อย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่น อย่าทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์ อย่าทำร้ายตัวเอง ด้วยความเห็นแก่ตัวเองเลย


:b8: :b39: :b41:


สิ่งที่พี่ตะเกียงแก้วเขียนไว้ในนี้ชัดเจนและตรงประเด็นมากค่ะ ดิฉันอ่านเข้ายังโดนใจอย่างแรง

ถ้าหากคุณสิ่งที่คุณ piyaphat ร่ำร้องว่าใจทนไม่ไหวแล้วเป็นจริง ก็ควรจะเป็นฝ่ายค่อยๆถอยออกมาค่ะ อย่ารอให้ผู้ชายเป็นฝ่ายแก้ไขเลยค่ะ ในเมื่อคุณรู้ตัวแล้วว่าเขามีคนอื่นอยู่แล้ว มันก็ไร้ประโยชน์ที่คุณจะรอเค้า อย่าคิดว่าปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆโดยไม่คิดแก้ไข แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้น มันอาจซื้อเวลาคุณได้ค่ะ แต่คงได้ไม่นาน เพราะปัญหาทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม วนเวียนซ้ำซากเหมือนพายเรือในอ่าง ดินพอกหางหมู การซื้อเวลาไม่ใช่วิถีของคนกล้าค่ะ ในเมื่อกล้า(ที่จะ)ทำก็ต้องกล้าที่จะยอมรับและแก้ไขในสิ่งผิด สักวันถ้าคุณยืนอยู่ในจุดเดียวกันกับเหล่าภรรยาที่ถูกสามีนอกใจ คุณก็จะรู้ว่าผู้หญิงเหล่านั้นทุกข์ใจและเจ็บปวดช้ำใจแค่ไหน

เรียกศักดิ์ศรีและความภูมิใจในตัวเองกลับคืนมาค่ะ อย่าให้ใครที่ไหนมาด่าว่าคุณให้ต้องด้อยค่าไร้ศักดิ์ศรีไปมากกว่านี้อีกเลย เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับหนทางดีๆข้างหน้านะคะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 34 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 14 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร