กราบนมัสการค่ะ ลูกต้องทำอย่างไรคะ ตอนนี้จิตใจเครียดที่ด้วยมันเกิดขึ้นจาำก2ปีที่ผ่านมาพ่อมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปโดยการกินเหล้ากินเบียร์กับเพื่อนเป็นประจำ จึงทำให้บทบาทหน้าที่ความรับผิดชอบในงานและครอบครัวลดน้อยลงไป เราในฐานะเป็นลูกและแม่นั้นก้อปรับตัว ปรับความเข้าใจให้กับผู้เป็นพ่อ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ชอบการกระทำแบบนี้ก้อตาม จนตอนนี้มันถึงขั้นที่ลูกเองก้อคงไม่สามารถดึงหรือรั้งพ่อไว้ได้ ณ ตอนนี้ เนื่องด้วยพ่อไม่ได้เปิดใจรับฟังเราบ้างเอาเหตุผลตัวเองเป็นที่ตั้งเหมือนว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง พ่อคงยังไม่พร้อมที่จะรับฟังอารัยทั้งนั้น ลูกควรจะทำอย่างไรคะ บางทีการที่ฟังเรื่องราวปัญหาที่เวลาแม่มาเ่ล่าให้ฟัง ได้คุยกะพ่อ มันเลยทำให้เราเครียดมากค่ะ

แก้ไขปัญหา ต้องแก้ที่เหตุ

หาสาเหตุให้เจอ แล้วลองคุย ลองแก้ไขดู

ถ้าไม่ได้ ....ก็ต้องทำใจ ปล่อยวาง

คุณก็ทำหน้าที่ของลูกที่มีต่อพ่อแม่ต่อไป... เท่านั้น

เรื่องนี้ น่าลำบากใจเพราะหากพ่อไม่เปิดใจรับฟังอะไรๆเสียแ้ล้วก็ยากที่จะแก้ไขตนเองให้ยุติการเบียดเบียนครอบครัวได้ ..เพราะคนที่ต้องแก้ไขก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อเองนั่นแหละ เมื่อคิดเองไม่เป็นก็จำต้องฟังคำเตือนของคนอื่น

คนบางคนประมาทขาดสติไป แต่เมื่อคนอื่นเตือนหรือห้ามปรามก็กลับได้สติเห็นโทษของการกระทำผิดพลาดสามารถแก้ไขตนให้เปลี่ยนพฤติกรรมได้ .. แต่บางคนเพราะเป็นคนว่ายาก มีมานะกล้า ถือดีว่าตนรู้ดีกว่าคนอื่นๆแต่ไม่มีปัญญาแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ ก็หลงมัวเมาไปกับตัณหาจนโงศีรษะไม่ขึ้น ก็ย่อมบันเทิงในการเบียดเบียนครอบครัวบริวารและผู้เกี่ยวข้องรอบตัวอย่างน่าสงสาร...

ท่านผู้ถามพึงทราบว่าสิ่งที่ท่านและแม่ประสบอยู่นี้ หาได้มาจากความซวยหรือเคราะห์ร้ายหรือเทพเจ้าใดๆสาปหรือสร้างมาให้ไม่ พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนไว้ว่า สิ่งทั้งปวงย่อมไหลมาจาก"เหตุ"ทั้งสิ้น....จากความจริงข้อนี้ท่านจึงควรทราบว่า แม้ในอดีตกาลอาจนานจนท่านจำไม่ได้ ท่านเองก็เคยประพฤติตนด้วยความประมาทมัวเมาเช่นเดียวกับพ่อมาก่อน แม้แม่เองก็ทำนองเดียวกัน บาปกรรมนั้น บัดนี้ได้เหตุปัจจัยนำผลมาส่งให้ต้องทุกข์ใจร่วมกัน ..เพราะอำนาจของกรรมนั้นย่อมจัดแจงนำพาสัตว์ที่มีอุนิสัยคล้ายคลึงกันให้เกิดมาร่วมวงศ์ตระกูลกัน..จึงเป็นช่องทางให้ตนต้องเสวยผลอันไม่น่าปรารถนาของบาปเก่าได้โดยง่ายดาย..พ่อนั้นเป็นเพียง"อุปกรณ์"ในปัจจุบันที่เป็นปัจจัยให้บาปเก่ามาส่งผลเท่านั้น ตัวพ่อเองก็กำลังทำ"บาปใหม่"...เพื่อที่จะได้ไปมีฐานะอย่างท่านผู้ถามและแม่ในอนาคตอีกนับร้อยพันชาติ ..

ดังนั้น จึงต้องวางใจยอมรับผลกรรมนี้เสียก่อน ทั้งนี้เพราะเข้าใจด้วย"ปัญญา"ว่า เพราะเหตุมี ผลจึงมีได้เช่นนี้และนำความรู้ไปบอกแก่แม่ เพื่อเป็นปัจจัยแก่การมี"สัมมาทิฏฐิ" อันเป็นมงคลแก่ตนทั้งในปัจจุบันและภพหน้าต่อไป แล้วพึงให้อภัยแก่พ่อเสีย จากนั้น ทั้งทั้งแม่และลูก พึงเจริญกุศลอันได้แก่บุญยกิริยาวัตถุ๑๐ให้ต่อเนื่อง..โดยเฉพาะการตั้งเจตนาที่จะประพฤติศีล๕อย่างแน่วแน่..อาศัยกุศลที่ทำให้บ่อยและมากนั้น ตั้งอธิษฐาน ให้ช่วยปัดเป่าความเดือดร้อนใจจากพฤติกรรมของพ่อแผ่บุญให้พ่อ ขอให้อำนาจบุญเปลี่ยนใจพ่อให้กลับได้สติหันเหออกจากบาปกรรมที่กำลังมัวเมาอยู่...

ควรยุติการบ่นพร่ำต่อว่าหรือบอกสอนพ่อเสีย เพราะนอกจากไม่เกิดประโยชน์แล้ว อาจมีโทษตามมาเ่ช่นการทำร้ายร่างกายหรือผรุสวาจาที่ไม่มีผลดีแก่ใครทั้งในปัจจุบันและภพหน้า..วางใจเป็นอุเบกขาด้วยความรู้ว่า"สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน" พ่อทำไม่ดี พ่อก็ต้องไปรับผลเอง เราและแม่หาได้ต้องไปรับผลกับพ่อไม่ ... หากเราและแม่ทุกข์ใจไม่พอใจด้วยโทสะกับการกระทำของพ่อ เราและแม่นั่นแหละกำลังทำบาปใหม่อยู่ และต้องไปนรกอบายเพราะเหตุนี้เอง ไม่ใช่พ่อทำให้เลย.....

สัตว์ทั้งหลาย บันเทิงยิ่งแล้วในบาปกรรมอยู่ เมื่อต้องเสวยทุกข์เพราะบาปนั้น ก็อาศัยทุกข์นั้น"ทำบาปใหม่"เพื่อทุกข์ต่อไป เป็นกงกรรมกงเกวียนเช่นนี้ไม่สิ้นสุดเลย..

ขอให้พ้นทุกข์ครับ

ขอบพระคุณมากๆค่ะ ลูกจะนำคำแนะนำคำสอนที่ท่านได้ชี้แนะแนวทาง ให้ลูกได้เข้าใจนำไปปฎิบัติค่ะ

รักษาใครไว้ไม่ได้ ก็ให้รักษาใจของตนเอาไว้นะ
สองแม่ลูกผมแนะนำให้ทำใจให้ว่าง ปล่อยวางให้มาก

ถ้าเป็นผม ผมจะวางแผนชีวิตใหม่โดยไม่ต้องฝากความหวังอะไรไว้กับพ่อ
ต่อไปนี้เราเป็นที่พึ่งให้ตัวเอง ดูแลตัวเอง แก้ไขตัวเอง

ทางหนึ่งก็ปล่อยวางให้มาก
ให้คอยสังเกตุว่า ความคิดนี่แหละ ตัวเหตุของความเครียดความหดหู่
ให้ปล่อยวางความคิดให้บ่อยๆ

สังเหตุไปว่า บางเรื่องที่คิด ต่อให้คิดไปได้ นึกไปได้ ก็เท่านั้น
แก้ไขอะไรไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ คิดแล้วก็ไม่สบายใจ
สรุปว่าคิดแล้วก็ไม่มีประโยชน์ อย่าคิดมาก

หูตามันได้ยินได้เห็นอะไรก็ปล่อยวางให้มาก
ให้ลองพิจารณาดูนะครับ ว่าเก็บเอามาใส่ใจแล้วทำอะไรกับมันได้บ้าง
ถ้าเก้บเข้ามาแล้วก็เท่านั้น ก็อย่าเก็บที่เก้บมาแล้วก็พยามอย่าคิด
ไม่รู้จะคิดอะไรก็หางานทำ ดูหนังสือ ถ้ามันเครียดไม่อยากทำงานอดิเรกทำ ทำให้มันสบายใจ


ไม่รู้จำทำอะไรก้ท่องพุทธโธเล่นๆในใจ
หัดสวดมนต์สักบทไว้ก็ได้ หัดเสวดแปลด้วยก็ยิ่งดี
คิดเสียว่าเอาจิตใจไปฝากไว้กับพระพุทธเจ้า นะครับ
ดีกว่าเอาไปฝากกับพ่อแล้วยิ่งไม่สบายใจ

อีกทางหนึ่ง ก็ให้คิดอ่านการใหญ่ จะเอายังไงกับชีวิต
ทำยังไงจะหลุดพ้นจากวังวนความทุกข์ความยาก
พ่อเหลวไหล ผมทายได้ว่าเพื่อนพ่อไม่ดี นี่คือเหตุผลที่ต้องเลือกคบคน
เราก็ดูเอาอย่างไว้ ว่าคบคนต้องคบคนที่มันดีกว่าเรา ใฝ่เจริญกว่าเรา มีสติปัญญามากกว่าเรา
ถ้าคบคนไม่ดี มันก็พาเราตกต่ำไปเรื่อยๆ

มีคนพูดว่า "พ่อแม่เลือกลูกไม่ได้"
แต่เขาลืมพูดว่า "ลูกก็เลือกพ่อแม่ไม่ได้เหมือนกัน"
มันมีเหตุให้มาเป้นพ่อแม่ลูกกันแล้วก็ต้องเป้นไปจนตายจากกัน

สมัยก่อนมีละครเรื่อง "ทองเนื้อเก้า"
เรื่องย่อก้คือเด็กคนหนึ่งเกิดมาในบ้านที่พ่อไม่ดี แม่ก็สุดๆ แถมอยู่ในสลัมที่มีแต่อบายมุข
เด็กคนนั้นเติบโตมาในสังคมที่เลวทรามมาก
แต่กระนั้นก็ตาม แม้ความชั่วจะมาล่อลวงไปอย่างไร เด็กคนนี้ก็ไม่เอา
สุดท้ายก็เติบใหญ่เป็นคนดีมีอนาคตแล้วก็ได้ช่วยเหลือญาติพี่น้อง
ละครก้คือเรื่องแต่ง ในชีวิตจริงจะมีสักกี่คนที่ทำอย่างนั้นได้

แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้
ตัวคุณเองควรจะคิดให้หนัก ในเรื่องการพึ่งตนเอง
อีกหน่อยแม่แก่แล้ว ก็คงจะหมดแรงดูแลคุณ
ถึงตอนนั้นคุณเอง ต้องเป็นกำลังหลัก

ชีวิตคนก็เหมือนแพที่กำลังจะแตก
แพมันผุลงทุกวัน รอวันแตก
คนไหนเราช่วยสุดแรงแล้ว แต่เราช่วยไม่ได้
เราต้องใจเด็ดที่จะปล่อยเขาไป
ใช้กำลังที่เหลือมาช่วยคนที่ช่วยได้ คือแม่ของคุณ
คุณต้องดูแลกันให้ดี อย่ามัวเสียเวลากับพ่อนะ

เจ้าชายสิทธัตถะตัดใจจากลูกที่เพิ่งเกิด เมียที่แสนสวย
ราชสมบัติและอำนาจเหนือชีวิตผู้คน แต่ท่านตัดฉับ แล้วออกบวช
ดูเผินๆเหมือนเห็นแก่ตัวและใจดำ แต่ภายหลังเมื่อทรงได้ดีแล้ว
ก็กลับมาโปรดญาติพี่น้องให้พ้นจากนรกได้
ประโยชน์ยิ่งใหญ่เหนืออำนาจราชสมบัติทั้งโลกนี้

ขอขอบพระคุณทุกกำลังใจค่ะ ตอนนี้ดิฉันพยายามให้กำลังใจแม้กระทั่งตัวเอง แล้วก้อผู้เป็นแม่ พยายามทำทุกอย่างให้ดี แต่บางทีมันก้อเหมือนวิ่งวนอยู่เพียงคนเดียว แต่จะไม่แสดงออกใ้ห้คนภายในบ้านได้รับรู้ แล้วตอนนี้สถานการณ์พ่อก้อไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว เราก้อเลยต้องเป็นหลักให้ทั้งกำลังใจ ให้ทั้งเงินที่พอจะจุนเจือช่วยเหลือ เวลาที่ทางบ้านเดือดร้อน แต่บางทีก้อช่วยได้ไม่เต็มที่เวลาที่เรามีให้เค้าไม่ได้ นั่นก้อคือเงิน ก้อต้องสู้ต่อไปค่ะ

ขออนุโมทนาและส่งกำลังใจมายังคุณkunnaiด้วยครับ อย่าท้อครับ คุณมีโอกาสทำกุศลที่ใครๆทำได้ยากนักแล้ว ขอให้ปลื้มใจในสิ่งที่ทำอยู่ แม้อาจไม่อาจทำได้เต็มตามที่อยากทำ ก็เจตนาอันบริูบูรณ์นั้นเป็นหลัก หาใช่จำนวนของทรัพย์ไม่ คุณจึงพึงยังใจตนให้ร่าเริงในบุญอันยิ่งที่ตนทำเป็นอาจิณเถิด นี้เป็นการตามระลึกถึงบุญของตน เรียกว่าจาคานุสติ ย่อมยังอานิสงค์ให้เต็มเปี่ยมเพิ่มพูนไม่สิ้นสุดเลย..

กราบนมัสการค่ะ
เรียนสอบถามค่ะ พอดีเดือนสิงหาคมนี้เป็นเดือนเกิดของลูก ลูกได้จัดทำหนังสือสวดมนต์เพื่อเป็นทานแจกจ่ายให้กับคนอื่นๆ หรืออาจจะไปถวายวัดเพื่อเป็นทานให้กับคนอื่นๆที่มาทำบุญได้นำหนังสือสวดมนต์ไปอ่าน แต่ว่าลูกไม่แน่ใจว่าลูกจะต้องพูดหรือบอกกล่าวกับคนอื่นที่ลูกได้ให้ไปว่าอย่างไรบ้างคะ
ลูกขอ update จากเรื่องราวปัญหาที่กลัดกลุ้มที่ผ่านมา ลูกได้นำคำสอนนำไปปฎิบัติ แล้วได้ไปบอกต่อกับแม่ คือตอนนี้จิตใจของลูกและแม่รู้สึกได้ว่าเข้มแข็งพอกับปัญหาของพ่อที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้นก้อยังไม่ได้ดีขึ้นเลยก้อตาม แ่ต่จิตใจของเราสำคัญกว่าสิ่งใด