ขอบคุณคุณtaktay มากนะคะ สำหรับคำแนะนำ เราเองพยายามทำใจให้ลืมเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น
แต่บางครั้งมันก็ทำใจยากมากเลยนะคะ และอีกอย่างเรากังวลว่า สามีเรากับเด็กคนนั้นอาจจะมีความผูกพันกัน เพราะทั้งสองคนก็คบหาและติดต่อกันมานานเกือบ 2 ปีแล้วนะคะ

แต่ก็อย่างที่คุณtaktay แนะนำว่า "อย่าลดตัวเองลงไปเที่ยบกับเด็กบริการ" เราเลยมีกำลังใจมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ แต่ก็พยายามออกห่างจากสามี ทำใจเผื่อเอาไว้วันข้างหน้า อาจจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก

เราเองก็สงสารสามีมาก เพราะเขาต้องรับภาระหาเงินเข้ามาบริษัทเพียงคนเดียว หุ้นส่วนคนอื่นไม่มาสนใจ พอทำงานไม่ได้เงิน ก็หนีหน้าหายไปกันหมด ปล่อยภาระหน้าที่รับผิดชอบทั้งงานและเงินให้สามีเราเพียงคนเดียว

เราหวังว่าการที่เราอยู่เป็นกำลังใจยามที่สามีเรามีปัญหา น่าจะทำให้สามีเราสำนึกได้บ้างว่าที่ผ่านมา
เขาทำเราเจ็บปวดมาเพียงไร และกลับมาเป็นคนดีไม่ออกนอกลู่นอกทางอีก

ขอบคุณtaktayและเพื่อนๆทุกคนในเวปนี้นะคะ ที่เป็นกำลังใจและให้คำแนะนำยามที่เราทุกข์ใจ

ขอบคุณคุณทักทายมากนะคะ เราตอนนี้ก็พยายามทำใจ
และเป็นกำลังใจให้สามี แต่บางครั้งมันก็อดน้อยใจไม่ได้
ว่าทำไมเขาถึงได้ทำกับเราแบบนี้ เราคงจะผิดหวังมากเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้า
มันเหมือนโดนหักหลัง แต่ก็ดีแล้วค่ะ วันข้างหน้าหากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
เราจะได้มีภูมิคุ้มกัน และคอยระวังป้องกันตัวเองมากขึ้น

ตอนนี้พยายามบอกตัวเองว่า ให้ลืมสิ่งร้ายๆที่ผ่านมา
กลับไปเป็นคนเดิมที่สดใส ร่าเริง เหมือนเมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมาให้ได้
แต่ก็ทำใจยากเหมือนกันนะคะ

ขออนุโมทนาบุญกับคำแนะนำและความปราถนาดีจากเพื่อนๆทุกคนด้วยค่ะ

เมื่อคืนแอบเห็นไฟล์ที่สามีบันทึกข้อมูลรายจ่ายประจำเดือน พย.52 เลยเข้าไปดูเห็นรายการที่สามีบันทึกรายการให้เงินกับเด็กคนนั้นด้วย มันเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ช่วงเวลานั้นสามีไม่ได้ให้เงินเรา เราต้องดูแลค่าใช้จ่ายภายในบ้านเองทั้งหมด ทำไมเขาใจร้ายกับเราขนาดนี้ เราเลยเผลอพูดออกไป สามีเลยโมโหทะเลาะกัน สามีว่าเราว่าชอบเอาเรื่องเก่าๆมาขุดคุ้ย เฮ้อ!เหนื่อยใจเหลือเกินค่ะ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

อยากจะประคับประคองชีวิตครอบครัวให้อยู่รอด แต่มันมีเรื่องให้เข้ามาไม่สบายใจอยู่เรื่อยๆ
เมื่อไหร่ใจเราจะหายทุกข์เสียทีนะ

ห่างหายจากบ้านตัวเองไปนาน เพราะแอบไปเยี่ยมเยียนเพื่อนบ้านๆคนอื่นเพลินไปหน่อย
วันนี้เรารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว หลังจากที่ได้อ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆ ทำให้เรารู้ว่า
ไม่ใช่เราคนเดียวที่มีความทุกข์แบบนี้ ยังมีคนอื่นๆที่มีทุกข์แบบเช่นเดียวกัน
มิใช่มีเราเพียงคนเดียวในโลก บางคนมีทุกข์มากกว่าเราเสียอีก
เรื่องของเราเมื่อเทียบกับเพื่อนๆคนอื่น มันชั่งเป็นเรื่องน้อยนิด
แล้วเด็กๆที่สามีของเราไปติดพันธ์ก็เป็นผู้หญิงทำงานกลางคืนทั้งนั้น
มันเทียบค่าไม่ได้เลยกับตัวเราเอง

พอดีเจอพี่สาวคนนึงที่ส่งข้อความและคำแนะนำดีๆมาให้ เลยได้คิดและตัดสินใจที่จะกลับมา
ยอมรับและเรียนรู้ชีวิตที่เป็นจริง เรียนรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป
ใจของคนเราก็เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา นี่แหละคือสัจธรรมของชีวิต
เรียนรู้ทั้งจากประสบการณ์ของตนเอง และของเพื่อนๆในเวป

ขอบคุณกัลยาณมิตรทั้งหลายที่ให้ทั้งกำลังใจและคำแนะนำ
เราสัญญากับตัวเองว่า จะกลับมามีสติ ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสามี
แล้วเราจะได้ไม่เป็นทุกข์ค่ะ และจะหันหน้าเข้าหา "ธรรมะ" เพื่อความสุข สงบ สว่าง แก่ตนเอง

ยังไงเราก็ยังต้องการกำลังใจและคำแนะนำ รวมถึงคติธรรม จากเพื่อนๆทุกคนอยู่นะคะ

ขอเป็นอีก 1 กำลังใจให้คุณ starfish เข้มแข็ง มีสติ ผ่านพ้นช่วงเวลาของความเจ็บปวดไปในเร็ววันนะคะ คุณ starfish คิดถูกแล้วที่หาวิธีการดับทุกข์ด้วย ธรรมะ ต้นหญ้าเองที่อยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะธรรมะ ซึ่งไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงที่เราเจอความทุกข์หนักเรากับได้พบสิ่งดี ๆ จากธรรมะ และเพื่อน ๆ กัลยาณมิตร ณ บ้านหลังใหญ่นี้ ซึ่งไม่เคยได้พบหรือเห็นหน้าตากันมาก่อนเลย แต่กับมีความจริงใจมอบให้โดยไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน ทุก ๆ ท่านล้วนเข้าใจถึงความทุกข์ความผิดหวังจากความรักมันเจ็บปวดแค่ไหน สิ่งที่ทำได้คือให้กำลังใจ คำแนะนำ ข้อคิด คำปลอบใจ ให้กับคนทุกข์ที่หลงทางหาทางออกไม่เจอเช่นเรา แต่ร้อยล้านคำแนะนำคำปลอบใจใด ๆ จะไม่มีความหมายเลยหากใจเราไม่ยอมรับ ยังยึดมั่นถือมั่น ปรุงแต่ง จมอยู่กับอดีตที่เรียกคืนไม่ได้แล้ว และคาดหวังกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ทุกวันนี้ต้นหญ้าคิดแค่เพียงว่าวันนี้เรากำลังทำอะไรอยู่ และทำมันให้ดีที่สุดเดี๋ยวมันก็ผ่านไปอีก 1 วันแล้ว แต่ก่อนเคยคาดหวังอนาคตไว้ต่าง ๆ นา ๆ แต่เดี๋ยวนี้เชื่อแล้วว่าไม่มีอะไรแน่นอนเลยสักอย่าง ณ วันนี้เมื่อปีที่แล้วเรายังมีความสุขกับชีวิตคู่กับครอบครัวอยู่เลย แต่วันนี้ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปครอบครัวยังมีเรา 2 คนเหมือนเดิมแต่มีอีก 1 ตัวละครเพิ่มขึ้นมาเท่านั้นเอง ยอมรับว่าความรู้สึกวันนี้กับปีที่แล้วต่างกัน ตอนนี้เลิกคาดหวังกับอนาคต ลบภาพอดีตที่เจ็บปวดออกไป และพยายามไม่คิดปรุงแต่งเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้ตัวเองอีก อยู่แค่วันนี้เวลานี้อยู่กับปัจจุบัน พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ ทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด ดูแลสามี ครอบครัวของเรา ครอบครัวของสามีให้ดี ตอนนี้สนใจธรรมะและทำบุญมากขึ้น สวดมนต์ แผ่เมตตา ต้นหญ้ายอมรับว่าตัวเองเปลี่ยนแปลงไปมาก ทั้งความคิดและความอดทนมีมากขึ้น ความไม่แน่นอน คือความแน่นอน ไม่มีสิ่งไหนจะอยู่กับเราไปตลอดกาล ไม่เราก็เขา สักวันก็ต้องพรากจากกันอยู่ดี เวลาของเราน้อยลงไปทุกที การปล่อยวางได้จะทำให้เราพ้นจากบ่วงทุกข์ ซึ่งมันไม่ง่ายและก็ไม่ยากเช่นกัน สู้ ๆ นะคะ ต้นหญ้าเองก็จะสู้เช่นกัน

มาให้กำลังใจคุณ starfish ค่ะจริงอย่างพี่ทักทายบอกค่ะ ชีวิตคู่เหมือนลิ้นกับฟัน ขอให้เข้มแข็งนะคะ ใบว่านรู้ว่าคุณทุกข์อย่างไร เจ็บปวดอย่างไร และเชื่อว่าสักวันมันต้องจบ ระหว่างนี้เราต้องอยู่ให้ได้โดยทุกข์น้อยที่สุด เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

คุณ starfish เป็นอย่างไรบ้างคะ เป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

วันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ จิตตกนิดหน่อยคือ
ไม่รู้ว่าหูแว่วไปเองหรือเปล่า ตอนเที่ยงโทรหาสามี
เขาบอกว่ากำลังขับรถไปไซต์งาน แต่เราได้ยินเสียงเหมือนปิดประตูรถ
เลยพาลคิดว่าเขาคงจะไปเจอเด็กคนนั้นอีกหรือเปล่า
เด็กคนนั้นอาจกำลังจะขึ้นหรือลงจากรถพอดี

ตอนนี้ยังไม่ได้เอ่ยปากถามสามี ทั้งที่ใจตัวเองร้อนนุ่ม
เกรงว่ายังไงเขาก็ไม่ตอบความจริงหรอกนะคะ
เพราะเราไม่ได้เห็นกับตา จะไปเอาผิดเขาได้อย่างไร

เศร้าใจจังเลยนะคะ ทำอย่างไรใจจะหายทุกข์