คบกับสามีมากปีนี้ 16 ปีตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย 1 แต่งงานปีที่9 ขณะนี้มีลูก 4 ขวบ1คน จับได้ว่าเค้านอกใจเมืื่อตอนมีนาคม เค้าคบกับผญ(อายุ น้อยกว่า5ปี)คนนั้นประมาณ2ปีกว่า สามีไม่เจ้าชู้เลยแต่หน้าตาดี และรับผิดชอบครอบครัวดีมากไม่เคยให้เราและลูกลำบาก ตอนนี้เราไม่ได้ทำงาน เงินทองเค้าให้เราเป็นคนเก็บหมด ปัญหาคือว่าตอนที่เราจับได้เราทุกข์ใจมาก แค้นมากเพราะไม่เคยนึกว่าเค้าจะทำกับเราแบบนี้ได้ที่ทำงานหลายคนรู้จักเราทั้งนั้น เหมือนถูกหักหลัง เค้าทำงาน( ตปท.5เดือนทำงาน อยู่บ้าน 2 เดือน) ไม่มีพิรุธใดๆทั้งสิ้นรักเราเหมือนเดิมสม่ำเสมอ ตอนเราจับได้เอง เค้าตกใจมากร้องไห้ เพราะเราเคยประกาศว่าถ้ามีเรื่องนี้เรารับไม่ได้ขอให้เค้าเดินออกไปจากชีวิตเรา แล้วให้ไปแต่ตัวเราหย่าให้ไม่มีปัญหาแค่พูดคำเดียว ตอนนั้นเค้าอยู่ ตปท.และขอกลับบ้านทันทีภายใน 5 วันโดยทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ที่นั่น (ผญ มีแฟนใหม่ทันทีที่สามีเรากลับมา) และเลิกติดต่อกันโดยเด็ดขาด(ใครจะเชื่อง่ายๆ)

เค้าขอโอกาสแก้ตัวเค้าบอกว่าเค้าคบกับคนนั้นเพราะ ผญทำให้ทุกอย่างเหมือนที่เราทำ ดูแลเค้าช่วยเหลือเรื่องงานเค้า เห็นแก่ตัวมาก (เค้าทำงานอย่างนี้มา 10 ปีแล้ว เราเคยทำงานอยู่กะเค้าด้วยเพิ่งกลับมาอยู่บ้านตอนที่มีลูกประมาณ5ปีหลัง) เค้าเหงาก้อเลยพลาดไป ผญ เค้าก็รู้ตัวว่าผิดไม่เค้าขออยู่ตรงนั้นเงียบๆไม่ขอยุ่งกะเรา(แต่ไม่เคยคิดจะเลิก)เพราะเคยไม่เคยเจอผู้ชายอย่างสามีเรา ที่ดีเกินไป เพราะแม่เค้าก้อเป็นภรรยาน้อยพ่อไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเค้ากับแม่เลย ทั้งๆที่สามีเราไม่เคยให้เงินทอง แค่ซื้อของขัวญเล็กๆน้อยๆให้ตามวาระ ผญ บอกว่าอิจฉาเรามาก เวลาสามีกลับ2เดือนเราไปเที่ยวกันตลอด กลับไปทำงานสามีก็เค้ารูปเราและครอบครัวให้ ผญ ดู เวลาสามีซื้อของมาให้เราบางที สามีก็ให้ผญ ช่วยเลือก สามีบอกว่าผญ ไม่ได้เรียกร้องอะไรขอแค่อยู่เป็นเพื่อนกันไปอย่างนี้ สามีอยากจะเลิกแต่ยังไม่รู้จะทำด้วยวิธีไหนที่จะทำลายจิตใจผญ น้อยที่สุดเพราะสงสาร และกลัวเรารู้และจะเสียใจ(แต่คบกันตั้งเป็นปีๆ) แต่เรากลับมาจับได้ก่อนและสามีก็บอกกับผญ ว่าถ้าเรารู้เรื่องสามีเลือกเราและลูกนะไม่เลือกผญ คนนั้น ผญก็ตกลงไม่มีปัญหา(บ้ามาก)

ที่เรารู้เรื่องทั้งหมดเพราะว่าสามีเล่าให้ฟัง วันนั้นคุยกันทั้งวันทั้งคืน เค้าบอกว่าไม่มีคิดจะเลิกกะเราอยู่ในหัวเลย ไม่ได้ขอให้เชื่อแต่ขอให้ตั้งสติคิดตาม บวกกะเอานิสัยเค้ารวมไปด้วยว่ามันจริงหรือเปล่า ตอนแรกเราจะเลิกอย่างเดียวเพราะแค้นใจมาก สามีบอกว่ารักเรากะลูกมากเพราะกว่าจะมีวันนี้ได้ลำบากมาด้วยกัน เค้าขอโอกาส เรื่องในอดีตเค้าแก้ไขไม่ได้แต่จะทำอนาคตให้ดีที่สุด ไม่รู้ว่าจะเชื่อได้มั๊ย ครอบครัวเราทั้งสองสนิทกันมากเพราะรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ แม่เราก็รักเค้ามากเหมือนลูกคนนึง ทุกคนในครอบครัวมาช่วยพูดหมด สามีบอกว่าให้มองหน้าลูกไว้เวลาโกรธเค้า เพราะเรารักลูกมาก ไม่เคยแยกห่างจากกันเลย

ปัญหาคือตอนนี้เราให้อภัยเค้าแล้วเพราะว่าก็รักเค้ามาก แต่เค้ากลับไปทำงานแล้ว เรารู้สึกระแวงไปหมด คอยเช็คเพื่อนๆตลอด(ถึงรู้ว่า ผญมีแฟนใหม่แล้ว) อีกอย่างเราไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเลิกกันง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ผูกพันกันบ้างเลยเหรอ จนเค้ารู้เข้าก็โกรธว่าทำไมทำแบบนี้ ไหนว่าให้อภัยแล้ว เราก็บอกว่า เราเคยเชื่อใจมากเรื่องเค้าประมาทมามาก คราวนี้พอระวังบ้างมันจะผิดตรงไหนเหรอ?? จะให้ไปเชื่อใจเหมือนเดิมคงจะต้องใช้เวลา และคงจะไม่ลืมเรื่องนี้ได้จนกว่ามันจะตายไปกับเรา เฮอ!!ก็ทุกข์อีก ถ้าไม่มีลูกคิดว่าคงเลิกกันไปแล้วล่ะ

ขอบคุณนะคะ คุณtaktay สำหรับข้อคิดดีๆ ปัญหาก้อคือ ความกลัว กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก เพราะเพื่อนๆพูดว่าผู้ชาย มีครั้งแรกก้อต้องทีครั้งที่ 2 ฟังแล้ว เครียดมากค่ะ นี่คือปัญหาตอนนี้ที่ตัดไปไม่ได้

ขอบคุณwebboard นี้ด้วยนะคะที่ทำให้มีที่ ระบายความทุกข์ใจ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้นี้ แอบอ่านมานานหลายเดือนแล้วไม่กล้าpost เพราะมีความรู้สึกว่าปัญหาเรานิดเดียวเองแต่มันก็ทำให้เราทุกข์มากอยู่ดี

เรื่องราวของคุณเหมือนดิฉันเลยค่ะ แต่ต่างกันที่สามีดิฉันไม่ได้ทำงานที่อื่นแต่อยู่ใก้ลกับดิฉันทุกวัน ญ คนนั้นก็อยู่จังหวัดเดียวกัน ดิฉันมีลูก 5 ขวบเหมือนกัน สามีนอกใจเพราะ ญ คนนั้นให้ทุกอย่างถ้าจะหยิบยืมเงินทองมาเพื่อกิจการของดิฉันและสามี(สามีบอก)ประกอบกับดิฉันใส่ใจลูกเลยไมมีเวลาดูแลสามีเท่าไร และ ญ ไม่เรื่องมากยังไงก็ได้ไม่โทรไม่ตาม สามีแวะไปหาบ้างแต่ไม่เคยถึงกับอยู่ด้วยกันแต่บ้างวันจะกลับดึกบ้าง(ตอนแรกที่รู้ก็จะเลิกอย่างเดียวเลย)แต่คิดไปคิดมาตัวดิฉันเองกับลูกลำบากแน่สามีรักดิฉันกับลูกมากและเงินทองหาได้ก็ให้ดิฉันหมด (เค้าบอกว่าที่คบกับ ญ คนนั้นเพราะเรื่องเงินด้วย)แต่ดิฉันบอกไม่เอาจะเป็นภาระกันเปล่าๆ ไปเอาของเค้ามา( ญ เคยมีสามีแล้ว มีลูก 2 คน เปิดร้านเสริมสวยรายได้ดีพอสมควร)
สำหรับตอนนี้ สามีบอกว่าจะค่อยห่างจาก ญ คนนั้นเพราะ ญ ไปอยู่ที่จังหวัดอื่นแล้วไม่ค่อยมาที่นี้ เพียงแต่โทรคุยกันบ้างไม่มีอะไร บางที่ดิฉันก็สงสารสามีเค้าทำงานหนักแต่ดิฉันไม่ได้ทำอะไรมากไม่อยากระแวงเท่าไร..ทะเลาะกันเปล่าๆ

เห็นด้วยกับพี่ทักทายคะ
อย่าเก็บเรื่องที่ผ่านมาแล้วให้จิตใจขุ่นมัวเลยนะคะ
ดิฉันเห็นว่าสามีคุณก็จัดการกับปัญหาได้ดีนะคะ
(ถ้าคุณได้อ่านเรื่องราวของคนอื่นๆคุณจะรู้ว่าสามีคุณก็ทำได้ดีแล้ว)
ดิฉันก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้ บอกเลยว่าการระแวงไม่มีประโยชน์อะไรเลย
รังแต่จะทำให้สถานการณ์ของคุณและเขาแย่ลง
แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณแสดงความห่วงใย อาทร ต่อเขาจะทำให้
เขาเกรงใจคุณและไม่กล้ากลับไปทำความผิดแบบเดิม
เอาใจช่วยนะคะ ชีวิตคู่ก็ต้องเจออุปสรรคบ้าง คิดในแง่ดีนะ

ความจริงแล้วคุณโชคดีกว่าใครหลา่ยคนในบอร์ดนี้มากค่ะ
ในเมื่อตอนนี้สามีคุณก็จัดการปัญหาได้แล้ว
คุณจะมัวกังวลกับอะไรอยู่เล่าค่ะ...
อย่าให้ความรู้สึกไม่ไว้วางใจในตัวสามีทำให้คุณไม่มีความสุขเลยค่ะ
เรื่องที่ผ่านไปแล้วคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้วค่ะ
ให้อภัยในความผิดพลาดของเขา เพื่อความสุขของเราเองนะคะ
เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริงค่ะ...

ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจนะคะ ตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ ก็เป็นเพราะที่นี่ บ้านหลังนี้ที่ทำให้รู้สึกว่าเราไม่ได้มีปัญหาแบบนี้อยู่คนเดียว ยอมรับว่าเราประมาทกับชีวิตคู่ ไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับตัวเองก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องมีแต่คนคอยพูดว่า แยกกันอยู่กะสามีให้ระวังเถอะ สามีจะไปมีเมียน้อย เรายังไม่เคยเอามาใส่ใจ
@คุณ Ole ค่ะ บางครั้งก็ยอมรับว่าช่วงมีลูกใหม่ๆเราก็ลืมนึกถึงเค้าไปบ้าง เพราะสนใจกะลูกอย่างเดียว ไม่ได้เอาใจใส่สามีเท่าที่ควร แล้วสามีก็เครียดเรื่องงานก็ไม่กล้าเล่าให้เราฟังบ้างกลัวเราจะกังวลใจไม่สบายใจ สรุปว่ามันละเอียดอ่อนจริงๆกับชีวิตคู่ ตั้งแต่ตอนเกิดเรื่องคุณแม่ของเราสอนว่าชีวิตคู่ ต้องมีปัญหาบ้างจะได้หัดเรียนรู้ว่ามันต้องมีทั้งสุขและทุกข์ มันไม่ได้มีแต่สุขอย่างเดียวหรือทุกข์อย่างเดียว
ยอมรับว่าถ้าไม่มีเรื่องนี้ สามีเป็นคนดีมากเหมือนถูกรางวัลที่1เลย เพราะเงินทองให้มาไม่เคยถามว่าใช้อะไรไปบ้าง มีแต่ถามว่าเงินพอใช้มั๊ย กลับมาทีก็เอาเงินมากองไว้ให้ จะใช้ก็มาขอเอาไปที
ขอชื่นชมคุณoleนะคะที่ทำใจได้เร็ว และเข้าใจในตัวสามี เป็นกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคงนะคะ

สถานการณ์ตอนนี้ปกติดี เราตัดสินใจจะย้ายครอบครัวไปอยู่กะสามีที่ ตปท.ด้วยเลย ที่ไปก็ยอมรับว่าไม่ยากให้เรื่องอย่างนี้มันเกิดขึ้นอีก ตอนแรกสามีไม่ยอมให้ไป เพราะกลัวเรากะลูกจะลำบาก เพราะที่เมืองไทยมีพร้อมทุกอย่าง ถ้าไปที่นั่นเหมือนต้องเริ่มต้นใหม่ แต่เราก็บอกว่าถ้าลำบากแล้วครอบครัวได้อยู่ด้วยกันมันน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ เรายอมลำบากไม่มีปัญหาเลย ส่วนลูก ที่ไหนที่มีพ่อกะแม่อยู่เค้าก็ต้องอยู่ได้ เค้าติดแม่มากๆ ตอนนี้สามีก็okแล้ว เราเริ่มวางแผนอนาคตกัน

ขอบคุณพี่taktay คุณปาริตา คุณsiyapat นะคะสำหรับกำลังใจมากมายที่มีให้ และแล้วชีวิตก็ต้องเริ่มออกเดินทางอีกครั้งพร้อมกับลูกน้อย หลังจากหยุดพักมา 5 ปี ขอบคุณบ้านหลังน้อยหลังนี้ที่มีแต่สิ่งดีๆทำให้คนทุกข์ใจหลายๆคนมีแรงที่จะไปต่อ ขอบคุณจากใจค่ะ