... บางทีฉันก็โดนล้อบ้าง โดนนินทาลับหลังบ้าง เห็นเป็นตัวตลกบ้าง รึว่าเดินหนี ส่งเสียงหัวเราะดังลั่นสนั่นให้ก้องในใจฉันก็มี ทั้งๆ ที่ฉันพยายามทำตัวเป็นคนปกติ ช่วยเหลือ มีน้ำใจ เป็นที่ปรึกษา
แต่บางทีอาจไม่จริงใจเหมือนกับเพื่อนๆ ทั่วไป ?! (แก้ไขไม่ได้ซักที)

เจอหน้าใครก็ได้แต่เงียบและยิ้มให้ ก็ไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร
.... > หรือเพราะฉันเข้ากับใครไม่ได้จริงๆ ?
หลายครั้งต้องแอบไปอยู่ตามห้องน้ำเพียงลำพัง...เพื่อรอเสียงสัญญาณเพลงเคารพธงชาติ
* หรือบางทีก็เดินคนเดียว ไปห้องสี่เหลี่ยมลับที่ไม่มีใครเขาไปกัน
เพราะมันแป๊กเสมอ เวลาเจอใครก็ทำได้เพียงแต่ยิ้ม และไม่มีเรื่องจะคุย จนกลายเป็นคนเงียบ

ถึงครานี้เพื่อนไม่มีคบ
ต่อไปเนี่ยสิฉันจะอยู่อย่างไรบนโลกกว้างใหญ่ใบนี้

กำลังใจในการเรียน .. ทั้งทางบ้านและโรงเรียน ... แทบไม่มี
> ผลการเรียนลดลงมาก สุขภาพจิตแย่ สุขภาพกายก็แย่ตาม
> ขาดโรงเรียนเริ่มบ่อย การงานเริ่มค้าง
> เฉื่อยชาลงไปทุกที เริ่มไม่เอาไหน
> บางครั้งก็คิดไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ...

เป็นเพราะกรรมอะไรหนอ แล้วจะแก้ไขอย่างไรดีคะ ?

อรุณสวัสดิ์ค่ะ
และขอขอบพระคุณทุกคำแนะนำ ทุกความรู้ และทุกข้อความเป็นอย่างสูง
เช้านี้หนูจะลองนำไปปฏิบัติดูนะคะ..