สวัสดีค่ะคุณ ปลาดาว

ดิฉันทุกข์มากเลย อยากหาวิธีกรุณาตัวเองก่อนจะไปกรุณาคนอื่น มีไม๊ค่ะ ถ้ามีจะขอบคุณมากเลยค่ะ

ขอความสุขความเจริญในธรรมจงมีแด่เพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

มีค่ะ แต่คุณTooptien จะทำได้หรือเปล่า
สิ่งนั้นคือ "อภัยทาน" ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ

http://kwamjing2.freewebsites.com/chapter08.htm

นั่นคือสิ่งที่คุณจะสามารถ "กรุณาตัวเอง" ในเวลานี้ได้
ที่ใจคุณร้อนรุ่ม สับสน วุ่นวาย เพราะ ความโกรธ ความเกลียด ที่คุณมีต่อสามี
ใช่หรือไม่คะ ตั้งสติ ใจเย็นๆนะคะ เข้ามาคุยกับเพื่อนๆในลานธรรมบ่อยๆ
เราเข้าใจความรู้สึกของคุณตอนนี้ดี เพราะเราได้ผ่านสิ่งเหล่านั้นมาแล้ว

"ทุกข์ขัง อริยะสัจจัง ความทุกข์เป็นสิ่งประเสริฐ"
"ในความทุกข์มีความสุขซ่อนอยู่"

หมั่นศึกษาธรรมะ เจริญสมาธิ และกระทำแต่กรรมดี
เรารับรองว่า คุณจะพ้นจากความทุกข์และพบความสุขอันแท้จริง

ไม่เชื่อ.....ลองทำดูนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณTooptien ก้าวข้ามผ่านความทุกข์ในครั้งนี้ไปได้โดยเร็ววันค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณปลาดาว

สวัสดีค่ะเพื่อนๆลานธรรมทุกคน

ตามที่คุณปลาดาว แนะนำให้ดิฉันให้อภัยสามีนั้น ดิฉันได้เริ่มปฏิบัติแล้ว เมื่อวานตอนเย็นดิฉันเริ่มทำและได้ผลพอสมควร เพราะใบหน้าของดิฉันที่ดำคล้ำ ซูบ เซียวมานาน กลับเริ่มสดใสขึ้นได้(จากการconfirm ของเพื่อนร่วมงานค่ะ)

ดิฉันคิดได้ว่า ควรจะแก้ปัญหาที่ใจเรา เราคงไปบังคับให้ใครรักเราไม่ได้ จริงๆเรื่องสามีไม่รักนั้นดิฉันก็คิดไว้แล้วว่าซักวันมันต้องมาถึง จึงตั้งใจทำงาน รักษาสิ่งที่ตัวเองมีให้ดีที่สุดเพื่อเพิ่มคุณค่าในเวลาที่จะต้องรับรู้ว่าสามีเปลี่ยนไปจะได้ไม่เคว้งคว้างมาก แต่พอมาถึงจริงๆดิฉันก็ทุกข์มากอยู่ดีค่ะ เป็นเพราะใจ เพราะความหลงผิดเท่านั้นที่ทำให้เป็นอย่างนี้

ดิฉันนั่งสมาธิเมื่อตอนเที่ยง ก็ขออานิสงค์ผลบุญดลใจให้ดิฉันเลิกรักสามี จะได้ไม่ต้องทุกข์เพราะความรักความหลงอีก
มีวิธีไหนบ้างค่ะในการปฏิบัติธรรมเพื่อให้เลิกรักสามีได้

ขอความสุขความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคลทั้งหลายจงได้บังเกิดกับเพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

สวัสดีค่ะคุณปลาดาวและเพื่อนๆลานธรรมทุกคน

ดิฉันจะเขียนมาเล่าความคืบหน้าเกี่ยวกับ ยุทธวิธีเลิกรักสามี วันนี้สามีไม่โทรหาดิฉันเลยตั้งแต่เช้า ดิฉันอยากโทรหาเค้ามาก แต่ต้องทำใจคิดว่าถ้าไม่ได้โทรหาสามีแล้วจะต้องตาย ดิฉันก็ยอมตายดีกว่าต้องอยู่อย่างเดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวสุขแบบนี้ อดทนมาได้เกือบทั้งวันแล้ว ดิฉันจะพยายามให้เต็มที่เพื่อตัวดิฉันเองและลูกค่ะ

ขอความสุขความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคงทั้งหลายจงบังเกิดแก่เพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆลานธรรม

การเอาชนะใจตัวเองมันยากจริงๆ ตอนนี้อาการโกรธ เกลียดสามีได้จางหายไป จนดูภายนอกดิฉันเหมือนคนปกติแล้ว แต่ในใจยังขื่นขมอยู่มาก ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนถึงจะทำใจได้จริงๆซักที เฮ้อ

ขอความสุขความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคงทั้งหลายจงบังเกิดแก่เพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

ขออนุโมทนาสาธุ กับบุญที่คุณTooptienได้ปฏิบัติชอบนะคะ


อันนี้ขึ้นอยู่กับตัวของคุณTooptien นะคะ
ว่าจะทำใจได้มากน้อยเพียงไร
ไม่มีใครสามารถตอบแทนได้นะคะ แต่ถ้าเมื่อไหร่
ใจปล่อยวาง ถอนความยึดมั่นถือมั่นได้แล้ว
วันนั้นละคะ คือวันที่เราพ้นทุกข์
มันจะรู้สึก เบา สบาย อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
จริงๆมันไม่ยากหรอกคะ เราเองก็ยังทำไม่ได้เลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้ต่อสู้ ผ่านพ้นเรื่องร้ายในครั้งนี้ให้ได้ในเร็ววันนะคะ

ขอบคุณค่ะคุณปลาดาว

บางครั้งที่ดิฉันมีความทุกข์ ก็อยากจะหาที่ปรึกษา แต่พูดกับคนรอบข้างไม่ได้ เพราะเหมือนจะเป็นการเอาทุกข์ไปให้เค้า ก็มีแต่เพื่อนๆลานธรรมนี่แหละค่ะที่คอยให้กำลังใจดิฉันอยู่

ขอความสุขความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคงทั้งหลายจงได้บังเกิดแก่เพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

ยินดีรับฟังปัญหาของคุณTooptien เสมอนะคะ
มีเรื่องไม่สบายใจก็เข้ามาเล่าให้ฟังได้นะคะ
อย่างน้อยก็ได้ระบายกับใครสักคน จะได้ไม่ทุกข์มาก
แถมอาจมีข้อคิดดีๆ ติดมือกลับไปด้วยนะคะ
เพื่อนๆในลานธรรมเป็นคนจิตใจดีและมีความปราถนาดีให้ทุกๆคนค่ะ

หากบางเรื่องเขียนเล่าบนหน้าเวปบอร์ดไม่ได้
ส่งข้อความทาง PM มาได้นะคะ

วันนี้ดิฉันทุกข์มากทั้งเรื่องของตัวเองและเพื่อน แต่ก็คิดว่าซักวันคงต้องดีขึ้นแน่ๆ แล้วตอนนี้กลับมาดูจิตก็ทุกข์น้อยลงจริงๆ แต่เดี๋ยวก็กลับมาทุกข์อีก วนเวียนๆอยู่อย่างนี้เกือบสองเดือนแล้ว ต้องคอยดูต่อไปว่าเมื่อไหร่จะปล่อยวางเรื่องทุกข์ได้จริงๆ
ขอความสุขความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคงทั้งหลายจงได้บังเกิดแก่เพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

เห็นไหม๊ค่ะ ธรรมะกำลังสอนเราว่า
"ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป"
ถ้าเรายอมรับความจริงข้อนี้ได้
เราจะไม่ทุกข์เลยนะคะ

พี่ก็เป็นเหมือนกัน บางวันก็ทุกข์....
บางวันก็สุข.... สองสิ่งนี้มันอยู่คู่กับเรา
สุขได้...ก็ทุกข์ได้.... แล้วจะไปแคร์ทำไม
อิอิ แต่พี่ก็ยังแคร์...ความทุกข์...อยู่นะคะ
อย่ามาวนเวียนบ่อยๆเลย แค่นี้ก็จะแย่แระ

เป็นกำลังใจให้ต่อสู้กับความทุกข์ครั้งนี้นะคะ
เมื่อเรายอมปล่อยวาง ละความยึดมั่นถือมั่นได้
ไม่มีอะไรจะมาทำให้เราทุกข์ได้อีกแล้วค่ะ
เราต้องไปให้ถึงตรงนั้นให้ได้ โดยมีธรรมะเป็นที่พึ่ง

จริงๆแล้วดิฉันปฏิบัติอานาปานสติมานานหลายปี ก็เพิ่งจะได้เห็นประโยชน์จริงๆก็คราวนี้ เวลาที่ดิฉันทุกข์ ฟุ้งซ่านไปตามประสาของคนถูกทำร้ายจิตใจ ถ้าไม่รู้ตัวก็เพลินทุกข์นาน แต่พอรู้ตัวก็อยู่กับอารมณ์อานาปานสติ ทำอย่างนี้มาสองเดือน วันนี้รู้สึกว่ารู้ตัวเร็ว เวลาเราทุกข์น้ำตาก็จะเอ่อ พอเรารู้ตัวมาอยู่กับอานาปานสติ น้ำตาก็แห้งไปเองโดยไม่ได้ไหลอาบแก้ม พอจิตมารับรู้อาการทางกาย ก็ลืมความฟุ้งซ่านการคิดซ้ำๆไปได้นิดนึง ก็ยังดีที่ได้พบกับพระพุทธศาสนา

คนอื่นอาจช่วยเราได้ แต่ไม่ใช่ทุกเรื่อง การหวังพึ่งคนอื่นตลอดเวลา
ยิ่งจะทำให้เราอ่อนแอ คนจะช่วยเรา ต่อเมื่อเห็นว่าเรามุมานะบากบั่นช่วยเหลือตัวเองก่อน
นี่เป็นสัจธรรม การสร้างที่พึ่งให้แก่ตัวเอง เริ่มต้นที่การอดทน อดกลั้น และยอมเสียความรู้สึก
การเสียในบางครั้ง อาจจะเป็นการได้กำไรมหาศาลในชีวิตการยอมแพ้ในบางคราว
อาจเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครชนะเราได้ ตราบใดที่เรายังไม่แพ้ในใจตน
คุณต้องเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนวิธีคิด จากเดิมที่คิดขุ่น หันมาคิดใสๆ ทำใจดีๆ
การที่ปฏิบัติอานาปานสติมานานหลายปี (อย่างที่คุณบอก)มันอาจไม่ช่วยอะไรคุณเลย
จากที่อ่านเรื่องราวของคุณ(ทุกหน้า) วันๆหนึ่งอารมณ์คุณขึ้นๆลงๆตลอด
เดี๋ยวก็ทำใจได้ เดี๋ยวก็ทำไม่ได้ คุณวิตกกังวลมากเกินไป
อาการเหมือนคนอารมณ์สุดโต่ง อยากบอกว่าอาการแบบนี้น่าเป็นห่วงมากนะคะ
ไม่อยากให้คุณตั้งหน้าตั้งตาเก็บทุกเรื่อง รังแต่จะก่อให้เกิดความทุกข์ใจที่สร้างโดยตัวเอง
อย่าพยามคิดว่าปัญหาที่มีมันสุดๆ (ทั้งที่มันเล็กนิดเดียวคะ) ทราบคะว่าปัญหาใครคนนั้น
ก็จะคิดว่ามันหนักเหลือเกินแต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว คุณต้องทำใจและยอมรับความจริง
ตั้งสตินะคะ ปัญหามาปัญญาเกิดคะ ติเพื่่อก่อนะคะ อาจไม่ถูกใจแต่อยากบอกว่าจริงใจ
กับคุณนะคะ ไม่อยากให้นำปัญหาเล็กๆมาทำให้ชีวิตของคุณถึงกับต้องล้มเหลวค่ะ
ธรรมะช่วยเราได้จริงคะ ถ้าใจเราเข้าถึง รักษาจิตรักษาใจ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอค่ะ ตั้งสตินะคะ

เจริญในธรรมคะ

ขอบคุณค่ะคุณแสงอาทิตย์

ดิฉันไม่เคยโกรธเพื่อนๆลานธรรมที่เข้ามาแนะนำดิฉันเลย ตรงกันข้ามดิฉันรู้สึกซาบซึ้งที่มีเพื่อนๆลานธรรมสนใจปัญหาของดิฉัน ตอนนี้ดิฉันยังทำใจไม่ได้ ควบคุมจิตใจไม่ได้ คงต้องใช้เวลากับปัญหานี้ คงต้องมีวันที่ดิฉันจะปล่อยวางได้จริงๆ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆลานธรรม

ตอนนี้จิตใจของดิฉันเริ่มจะกลับมาอยู่กับปัจจุบันแล้ว คืองานและการใช้ชีวิตเพื่อตัวเองและครอบครัว การอยู่ด้วยความทุกข์มันทรมาน ดิฉันจึงขอลาออกจากความทุกข์ครั้งนี้ด้วยใจ คือการเห็นตามความเป็นจริงว่าสามีเปลี่ยนไป เราก็ต้องรู้และปรับตัวของเราเอง อาจจะยังทำไม่ได้ในทุกลมหายใจเข้าออก แต่พอนึกขึ้นได้ก็จะคิดว่า "รู้แล้วว่าเค้าไว้ใจไม่ได้ ไม่ต้องหวังอะไรจากเค้า" ดิฉันเคยอยากพูดอะไรก็ได้ให้เค้าเจ็บ เสียใจ จะได้รู้ว่าดิฉันรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้เพียงแค่อยากปลดปล่อยตัวเองจากความทุกข์เท่านั้น สามีจะแค่นึกสนุก(ตามคำพูดของเค้าที่บอกดิฉัน)หรือมีกิ๊ก หรือมีชู้(สองอย่างนี้คือความเข้าใจของดิฉันเอง) ก็เป็นกรรมที่เค้าทำ และเค้าก็ต้องได้รับผลกรรมของเค้าเหมือนกัน ส่วนตัวดิฉันก็เคยมีจิตใจร้อนรน ทุกข์เพราะความระแวง ดิฉันก็ได้รับผลกรรมด้วยใจ และทางกาย(คือหน้าตาหม่นหมองและน้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว) ซึ่งดิฉันก็รู้อยู่กับใจ กับตัวเองแล้วในตอนนี้
บทเรียนคราวนี้แลกมาด้วยความทุกข์แต่ก็ถือว่าคุ้มสำหรับดิฉันมาก ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนจริงๆ ความทุกข์หรือความสุขอยู่ที่เราเลือก และเมื่อดิฉันเลือกที่จะยังใช้ชีวิตคู่อยู่กับสามีเพื่อลูกแล้ว ดิฉันก็จะอยู่อย่างไม่ทุกข์โดยพยายามถอนใจจากความทุกข์ จะไม่ตายทั้งเป็นเหมือนที่เป็นมาได้ประมาณ 2 เดือนกว่าๆค่ะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆลานธรรมทุกคนสำหรับกำลังใจ
ขอความสุข ความเจริญในธรรม ขอสรรพสิ่งมงคลทั้งหลายจงได้บังเกิดกับเพื่อนลานธรรมทุกคนค่ะ สาธุ