เคยค่ะ
พอรู้สึกว่ากำลังให้อาหารกิเลส จะไม่ไหวแล้ว
ก็พยายามไม่ติดต่ออีก สุดท้ายก็ทรมานเอง
กัลยาณมิตรท่านนั้นบอกว่าวิภวตัณหากำลังทำร้ายเรา
อย่าสุดโต่ง ให้เดินทางสายกลาง
ไม่สู้ไม่หนีไม่ดึงไม่ผลัก

อย่าให้สัญญากับสังขารทรมานเราบ่อยๆเลยนะคะ
เอาใจช่วยค่ะ

เอกอนว่า...น่าจับตัดหาง...

" มีนักปฏิบัติท่านใดเคยหลงรักกัลยาณมิตรตัวเองบ้างไหม "
จริงๆ แล้วความรัก มีหลายแบบ เพียงแต่ต้องรักให้เป็นเท่านั้น
อย่าง "บัวไฉน" เข้ามาที่ลานธรรมจักร ก็เกิดความรักขึ้นมากมาย
เพราะมีกัลยาณมิตรที่น่ารัก หลากหลาย เพียงแต่ไม่หลงเท่านั้น
รักได้ แต่อย่างหลงนะจ๊ะ คุณ Hanako
อีกหน่อยพอดวงตาเห็นธรรมแล้ว ก็ไม่หลงเองแหละจร้า..

หนี้รัก

http://www.naronk.org/uboard/listen.php?&id=T2223

ก็ยังดีรักกัลยาณมิตรตัวเอง แสดงว่ารักคนดี ถึงจะเป็นทุกข์ ก็คิดว่า ดีกว่าไปรักคนที่ไม่ดี คงลำบากมากๆค่ะ

เข้ามาเยี่ยมกระทู้ค่ะ และเป็นกำลังใจให้

ขอบคุณมากๆค่ะ วันนี้ทั้งวันเจ็บในท้องตลอดเลย เป็นมาตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อตอนเย็นก็เลยเจริญพรมหวิหารธรรม พิจารณาแล้วตัวเองเมตตาตัวเองหรือเปล่าที่มาทุกข์แบบนี้ แล้วไหนมุทิตาไปหรือยังที่เขารักกัน เดินจงกรม ทำสมาธิเมื่อตอนเย็น พอเผลอใจวับก็กลับมาทันที จุกในช่องท้องอย่างแรง คงเพราะไมไ่ด้ร้องไห้เหมือนที่เคยๆร่างกายเลยไประบายเอากับท้องไส้ เจ็บไปหมดตรงช่องท้อง

ตอนนี้เปลี่ยนแปลงจิตใจแล้วค่ะ ยังรู้สึกแต่....คลายลงแล้วค่ะ

ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและคำแนะนำคะ

สู้ๆต่อไป ^^

ปล. นอกจากพิจารณาธรรมแล้ว ยังเอามาเทียบด้วยว่า พ่อว่ายังไม่ดิ้นกระแด่วเท่าผู้ชายอื่นว่า..พ่อไม่พูดด้วยยังไม่ชักดิ้นชักงอเท่าผู้ชายไม่พูดด้วย...คิดแล้วน่าละอายใจชะมัดเลยอ่า

เป็นไข้เป็นหนาวปวดหัวตัวร้อน ปวดท้องปวดใจมันก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอนแต่อย่างใด วันนี้เป็นพรุ่งนี้หาย

เพิ่งนึกได้ !!!

พี่แนะนำว่า ตอนนี้เราหลบหน้าพี่เขาไปก่อนดีกว่า ผู้หญิงไม่เหมือนผู้ชาย อาการมักออกมาแสดง อาจทำให้เขารู้ได้

โดยเฉพาะ ถ้าพี่เขาอายุมากกว่าเรา จะรู้ได้โดยง่าย (เซ็ง..พวกผู้ชายที่โตกว่า ทำไมต้องฉลาดรู้ทัน)

สำหรับเด็กๆสาวๆคงไม่มีอะไรน่าอาย มากไปกว่าคนที่เราแอบชอบเขารู้ใจเรา
ถึงแม้ว่าเขาจะนิสัยดีทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่รู้เรื่องก็เถอะ เบื่อ..เนอะคำพูดมันก็ปกปิดได้
เช่นไม่พูด หรือทำพูดจาเรียบๆแบบไม่มีอะไรในกอไผ่

แต่หน้าหรือดวงตาคนเรามันแอบกันไม่ได้ มักเผยออกมา ...(สีหน้ามันน่าจะซ่อนกันได้เนอะ)
..พูดแล้วก็อายแทน..เป็นพี่ขอ หลบไปไกลๆก่อนดีกว่า ไม่อยากเจอบ่อย อยากจะละลายหายไปเลย
ถ้าเขารู้น่ะ

มีแนะนำให้หลบด้วย..รอบคอบซู้ดๆเลย

การสั่งสมความชำนาญในการปฏิบัติ มีผลมาก และจะช่วยเหลือเราตอนนี้เอง ตอนที่เจอผัสสะกระทบ
จะได้รู้กันเลยไหวหรือ ไม่ไหว เราอ่อน หรืออินทรีย์เราแก่

อย่าว่านักปฏิบัติใหม่ๆ เลย พี่น้อมว่าเรื่องกาม เป็นเรื่องที่ตัดยากมาก และตัวนี้แหละฉุดเราอยู่ในวังวนมานานแสนนาน!!

ก็ผู้จะตัดกามได้ ก็ต้องขนาดพระอนาคามี นั่นเลย ระดับสูงมาก ถึงตัดได้ แต่อย่าท้อใจไปเลย กระต้วมกระเตี้ยม ค่อยฝึก ค่อยหัด ก็ยังดีกว่าไม่ฝึกไม่หัด

อ้อ !!!

อย่าลืมทำตามคำแนะนำนะคะ ไม่ไหวยังไงก็หลบๆ หน้า ไปก่อน ไปทำใจไปฝึกปฏิบัติให้เข้มแข็งยังไงก็ตามใจ แล้วอย่าลืมตามไปดูใจ..ไม่เจอหน้าแล้วอาการเรา ใจเราเป็นยังไง

...แล้วบางทีก็จะพบและพูดกับตัวเองว่า...." อนาถแท้เรา ออกมาห่างแล้ว แต่ใจไฉนไม่ห่าง" ใจนี่แหละสำคัญนัก เพียงลัดชั่วมือ ก็ถึงตัวเขาซะแล้ว เดินทางเร็วยิ่งกว่าแสงอีกมั้ง...

อนาถๆ จะหลบไปไหน กิเลสมันก็ตามไปด้วย..อนาถๆ ถ้าไม่ฝึกฝนใจเลย คงอนาถกว่านี้แน่ อนาถๆ แล้วเราจะทำอย่างไร ในเมื่อหลบใจมันก็หลบไม่ได้ ? ฝากไว้ให้คิด:b12:



จากพี่น้อมผู้น่าอนาถเช่นกันจ้า..

“ภิกษุทั้งหลาย บุคคลจงใจ กำหนดจดจ่อ ครุ่นคิดถึงสิ่งใด สิ่งนั้น ย่อมเป็นอารมณ์เพื่อให้วิญญาณ

ดำรงอยู่ เมื่ออารมณ์มีอยู่ วิญญาณก็มีที่อาศัย เมื่อวิญญาณตั้งมั่นแล้ว เมื่อวิญญาณเจริญขึ้นแล้ว

การบังเกิดในภพใหม่ต่อไปจึงมี เมื่อการบังเกิดในภพใหม่ต่อไปมีอยู่ ชาติ ชรา มรณะ โสกะ

ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงมีต่อไป ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีได้อย่างนี้”

(สํ.นิ.18/145/78)

วันนี้ฟังเทศน์หลวงปู่จันทร์แรมมาค่ะ ท่านว่า ที่รักกันก็รักที่ยังมีลมหายใจ พอหมดลมหายใจก็เป็นผี (แล้วยังจะเอาอยู่ไหม.. )

หลวงปู่จันทร์แรม เพิ่งเคยได้ยินชื่อ

ตามลิ้งค์อ่ะค่ะ http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13100