ผมจดทะเบียนสมรสอยู่กับภรรยามากว่า 10 ปี ยังไม่มีลูกครับ ตลอดเวลา 10 ปีดูแลเธอจนเรียนจบโท สร้างธุรกิจมาด้วยกันจากเล็ก ๆ ล้มลุกคลุกคลานมาด้วยกัน จนเป็นธุรกิจใหญ่โตเธอเป็นผู้ดูแลหลัก ผมดูแลเรื่องการติดต่อและบัญชี แต่ช่วงเดือนมิถุนายน 53 เห็นว่าเธอเปลี่ยนไป ติดโทรศัพท์มือถือมากขึ้น มีผู้ชายโทรหา เธอคุยกันอย่างถูกคอ บางครั้งดึก ๆ ดื่น ๆ ก็โทรหากันทั้ง ๆ ที่ผมอยู่ด้วยทุกข์ใจมาก น้ำหนักลดหายกว่า 6 กิโล เป็นอยู่ 2 เดือน ห้ามอย่างไรก็ไม่ฟังจนเดือน กรกฏาคม ผมต้องแยกห้องออกมา โดยเหตุผลก็คือ คิดว่าเราเป็นแค่พี่ชาย คนใหม่ที่ติดพันตัวใหญ่เหมือนพ่อของเธอตรงเสป็ก เหตุผลสำคัญคือเธอไม่อยากมีลูกกับเรา และเธอรักและคลั่งไคล้ชายคนใหม่มาก พูดอะไรเชื่อหมด 2 เดือนหนักไปสำหรับผม ผมพยายามปิดเรื่องนี้ไม่มีโครรู้ ทะเลาะกับภรรยาบ่อยทุกวัน ในที่สุดก็หาทางออกโดยการขอเลิกรากัน เธอได้แนะนำเพื่อนของเธอและบอกว่าคนนี้ดี นิสัยเหมืิอนผม เธอขอให้ผมเปิดใจ ผมก็ทำตามเธอเพื่อที่จะหาทางออกให้กับชีวิตเราทั้งคู่ เพราะเธอรักผู้ชายคนใหม่มาก

ผู้หญิงคนใหม่ที่เธอแนะนำเป็นคนดี ผมรู้สึกว่าหญิงคนใหม่มีค่ากับผมตอนนี้ เป็นเพื่อนที่ดีคุยได้ และด้วยคำพูดแค่นี้ เธอขอผมหย่าทันทีในเดือนสิงหาคม 53 พอหย่าผมก็คบผู้หญิงคนใหม่อย่างจริงจัง แต่สิ่งที่เธอทำคือเริ่มทำลายผม โทรหาบ้าง สั่งการให้ทำนู่นี้บ้าง ด้วยความผูกพันก็รีบทำให้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือผู้หญิงคนใหม่เริ่มไม่พอใจ ทะเลาะกันหลายครั้ง ผมต้องบางครั้งพอปฏิเสธภรรยาเก่าไปบ้าง ก็โดนด่าทั้งคู่ ไม่รู้ว่าเป็นเวรเป็นกรรมอะไร และในที่สุดผมก็ถูกทุกคนมองว่าแย่ และทิ้งเธอไป ไม่ใช่เธอที่ทิ่งผมทั้ง ๆ ที่่เธอและแฟนใหม่ของเธอ ทำกับผม ทรมานจิตใจผมมา กว่า 2 เดือน

เรื่องราวซับซ้อนและตอนนี้ก็ยังคาราคาซังกันแบบนี้อยู่ แต่ตอนนี้ผมทุกข์มาก อุตสาห์ช่วยแต่กลับโดนหักหลัง ว่าเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นประคับประคองการงานเกือบไม่ได้ ทุกข์ที่สุดคือที่เราทำไปด้วยเจตนาดี แต่ผลกับทำให้ทุกข์อย่างมากมาย พอจะมีทางออกช่วยแนะนำไหมครับ

ปั้นดินให้เป็นดาว

http://www.oknation.net/blog/OldSongMan ... 06/entry-1



เมื่อหย่ากันแล้ว ควรตัดเขาออกไป ไม่ติดต่อไม่ช่วยเหลือไม่รับโทรศัพท์ ทำมาหากินกับ ผญ.คนใหม่ไป มีอะไรควรบอกให้เขารู้อย่างุบงิบจนเขาระแวง

อยู่กับปัจจุบัน อย่าอยู่กับอดีต

ทำกิจในปัจจุบันให้ดีที่สุด

ปัจจุบัน... ใครคือคู่ชีวิตคุณ

ทิศ 6 หลักธรรมที่สอนให้เราปฏิบัติต่อบุคคลรอบด้าน พระพุทธเจ้าได้แบ่งบุคคลที่อยู่รอบตัวเราออกเป็น 6 ด้าน เปรียบเสมือนทิศทั้ง 6 ประกอบด้วย
1. ทิศเบื้องหน้า หรือ ทิศตะวันออก หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง บุตร และ บิดา มารดา
2. ทิศเบื้องขวา หรือ ทิศใต้ หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง ศิษย์ และ ครูบาอาจารย์
3. ทิศเบื้องหลัง หรือ ทิศตะวันตก หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง สามี และ ภรรยา
4. ทิศเบื้องซ้าย หรือ ทิศเหนือ หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง เพื่อน และ มิตรสหาย
5. ทิศเบื้องบน หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง ฆราวาส และ สมณะ
6. ทิศเบื้องล่าง หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง นายจ้างและลูกจ้าง หรือผู้บังคับบัญชาและผู้ใต้บังคับบัญชา


3. ทิศเบื้องหลัง หรือ ทิศตะวันตก หมายถึง การปฏิบัติต่อกันระหว่าง สามี และ ภรรยา
หน้าที่ของภรรยาพึงปฏิบัติต่อสามี
1. จัดงานบ้านให้เรียบร้อย
2. สงเคราะห์มิตรทั้งสองฝ่ายด้วยดี
3. ไม่นอกใจ
4. รักษาทรัพย์สมบัติที่หาได้
5. ขยันเอางานทุกอย่าง

หน้าที่ของสามีพึงปฏิบัติต่อภรรยา
1. ยกย่องให้เกียรติสมฐานะที่เป็นภรรยา
2. ไม่ดูหมิ่นเหยียดหยามวงศ์ตระกูลและสติปัญญา
3. ไม่นอกใจ
4. มอบความเป็นใหญ่ในบ้านให้
5. หาเครื่องแต่งตัวเป็นของขวัญตามโอกาส

หาเวลาว่างๆ ไปปฎิบัติธรรม เรียนรู้กับสติ จะพบทางแก้ ครับ

เป็นกำลังใจอีกแรงครับ

สิ่งทั้งหลายที่เกิดกับคุณนั้นย่อมเหมาะสมลงตัวด้วยกรรมทั้งสิ้น..หากคุณไม่เคยทำเหตุเสียไว้ในกาลก่อน ไฉนเลยจะได้รับผลอันไม่น่าปรารถนเช่นนี้ในปัจจุบัน..ขอให้ทราบว่าในกฏธรรมชาติไม่มีอะไรเกิดเพราะบังเอิญหรือไม่มีเหตุ..ทั้งไม่มีใครอะไรที่ใหนมาบันดาลอะไรๆให้ทั้งสิ้น..

ดูจากเรื่องที่เล่าแล้วก็เห็นใจว่าคุณต้องเสพคุ้นกับหญิงที่เป็นพาลในฐานะอดีตภรรยา ที่มิได้ถือเอาศีลเป็นข้อยึดเหนี่ยวแก่ชีิวิต กลับกล้าคบชายอื่นโดยเปิดเผย ส่ออุปนิสัยหยาบกล้าอย่างน่าตกใจ..

เมื่อคุณ"หย่า"แล้ว แทนที่จะตัดใจยุติการเกี่ยวข้องกับหญิงนี้ กลับคบคนใหม่พลาง ช่วยอดีตภรรยาพลางเช่นนี้ คุณได้ชื่อว่ากระทำการ(ปโยคะ)เปิดช่องให้อกุศลกรรมเก่ามาส่งผลหรือวิบากคือความเดือดร้อนนานัปการให้...เรียกว่าทำตนให้วิบัติเองด้วยสิ่งที่ไม่ควรในปัจจุบัน..

ข้อที่คุณถูกใครๆตำหนิจากขาวเป็นดำก็ย่อมฟ้องเหตุเก่าว่า แม้คุณเองก็เคยมองคนดีเป็นคนเลวโดยอาการคล้ายกันมาก่อน ควรรีบยุติความเดือดร้อนใจจากการมองของคนอื่นเสีย เพราะเอาแน่นอนอะไรไม่ได้..ควรหันมาใส่ใจกับความดีที่ตนทำอยูู่้รู้อยู่แก่ใจตนนั่นเอง นี่คือเรื่องสำคัญที่ควรสนใจ ไม่ใช่เรื่องที่ชาวบ้านคิดนึกเดาเอาหรือถูกปั่นศีรษะเอาราวปั่นแปะฉนั้นซึ่งหาประโยชน์ใดๆมิได้แก่ชีวิตอันดีของเรา..เมื่อถึงเวลาที่กรรมดีที่ทำไปแล้วจะให้ผล ก็ย่อมเที่ยงตรงตามนั้น หาได้ให้ผลเพราะชาวบ้านคิดว่าอย่างไรไม่..หรือนายนิริยบาลก็ไม่ส่งเราไปขุมใหนๆเพียงเพราะซื่อบื้อไปตามเสียงชาวบ้านเป็นต้น...

สิ่งที่คุณควรทำคือใส่ใจคนใหม่ที่คุณเห็นค่าความดีของเขา เลิกการข้องแวะกับเมียเก่าผู้กล้าหาญในทางเสื่อมโดยประการทั้งปวง ไม่พึงให้โอกาสตนเองเพื่อข้องแวะกับก้อนอุจาระแม้เล็กน้อยฉันใด ก็ฉันนั้นกับหญิงอดีตภรรยา..ประพฤติศีลให็มั่นคงโดยเฉพาะข้อกาเมฯ เพราะการล่วงศีลข้อนี้ มีผลคือยังครอบครัวคนรักให้แตกหักหย่าร้างกันไป.. ทั้งระวังวาจาไม่ร่วมหัวนินทาด่าร้ายใครๆ หาไม่ เรานั่นเองที่จะกลายเป็นเหยื่อของการ"ดูผิด"อย่างที่กำลังประสบอยู่..

คู่ที่จะอยู่กันยืดก็เพราะมีศีล ศรัทธา และปัญญาเสมอกัน ..หากแตกต่างกันมาก ก็คงไปรอดได้ยาก พึงพิจาณาให้ดีครับ..

ขอขอบคุณ และโมทนาสาธุกับทุก ๆ ท่านที่ให้ความเห็น กรรมเก่าผมคงมาก อย่างไรเสียขอตั้งจิตว่า จะขอบวชสักช่วงเวลาหนึ่ง ขอศึกษาธรรมมะ และจะอยู่กับปัจจุบันให้มากขึ้น

ขออนุโมทนาค่ะ

พิมพลอย

ขอบคุณท่านผู้แสดงความคิดเห็นทั้งหลายอีกครั้งครับ

ขอออกนอกประเด็นหน่อยครับ

ใครพอมีความรู้หรือความเห็นเกี่ยวกับ พุทธสายสัญญาบ้างครับ ว่าเป็นแบบใด เห็นเพื่อนนับถือ ต้องดับล้าง กรวดน้ำ และลงองค์ แต่ไม่เน้นการทำสมาธิหรือวิปัสสนา ครับ อยากทราบความคิดเห็นของท่านทั้งหลายครับ ขอบคุณครับ

น่าเหนใจครับ แต่ว่า...ต้องเปนตัวของตัวเองให้มากที่สุด อย่าทำไรตามใจผู้หยิงงที่ไม่ได้รักเราแล้ว
ให้ทำเป็นเฉยๆ เหมือนทุกอย่างผ่านไป แล้วกำลังจะเริ่มต้นที่กำหนดขึ้นโดยวิธีคิดที่เหมาะสมกับเรา
ถ้าสมมติจะเลือกคนใหม่ แฟนเก่าก้ให้เปนเพียงแค่เพื่อนที่รักกัน อย่าไปแคร์อะไรมากเพราะไร้ประโยชน
ให้ความสำคัญแค่เพื่อนคนหนึ่งพอ ช่วยได้ก้ช่วย ช่วยไม่ได้ก้ไม่ร้จะช่วยทำไม สำคัญว่าไม่ได้มีลูกด้วยกัน
ผมว่าคงตัดสินใจได้ง่ายขึ้นเยอะ คนใหม่ถ้าเรารักเขาก้ทำให้ดีแบบเปนตัวของตัวเองเถอะ แต่ถ้าทั้งคนใหม่คนเก่า ไม่ได้รักเขาจริงๆแล้วละก้ ก้อย่าไปเสียเวลาอย่กะเขาจนเปนทุกข์ศึกษาให้ดี.....

ไม่เน้นการภาวนาอย่างที่ว่า แสดงว่าไม่ใช่พุทธแท้ จะสนใจหาความร้ก้ได้ แต่ว่าไม่เกิดประ
โยชน์ คนเราถ้าจะดี ไม่ต้องให้เทพตนไหนมาลงองค์ให้หรอกครับ มีแต่ทำให้จิตเหมือนเทพหรือทำให้
พระในใจเท่านี้แหละที่เปนที่พึ่งได้ดีที่สุด พระนอกกายที่พูดมามีลงนั้น เพิ่มนี้ กรวดนั่น จะเชื่อก้ได้แต่ถาม
มุมกลับว่าจะได้ไรกลับคืนมาไหม หรือทำไปแล้วเกิดผลลัพธ์ตามมาอย่างไร ใช้เหตุผลประกอบการคิดด้วย จะได้คำตอบอีกแบบหนึ่ง

การทำสมาธิเปนสิ่งที่ทุกศาสนาเน้นมาก ถ้าละเลยสมาธิเสียแล้ว จะทำไรก้ไม่ได้ดั่งใจ หากไม่ทำสมาธิ
แล้วจะหาความสุขจากความสงบได้ที่ไหนละครับ ความสงบเกิดไม่ได้ ปัญญาย่อมไม่เกิดขึ้นตามมาแน่
ปัญญาเกิดได้ด้วยอาศัยความสงบอันได้จากจิตเปนสมาธิ หรือหัดทำสมาธิเปนนิสัยเพิ่อปล่อยวางอารมณ์
อันขุ่นมัวและเศร้าหมองออกไปให้หมด
ดังนั้น "พุทธสายสัญญา" ผมไม่ได้รู้อะไรมากหรอกแต่คงตั้งความสำคัญของเจตนาตามใจชอบกันไปเอง ชอบยังไงก้ทำอย่างนั้น จะดีไม่ดีก้ต้องสติปัญญาพิจารณาในสิ่งที่เขาว่าทำว่าสมเหตุผลหรือไม่ประการ ควรจะยึดถือหรือไม่

เพราะในความเข้าใจผมศาสนาสอนให้เข้าใจโครงสร้างทั้งโครงสร้างของต้นไม้ที่เหมือนหลักธรรมทั้งหมดใช้ในการดำรงชีวิต อันได้แก่ เปลือก กระพี้ และแก่น หรืออาจจะดอกและผลด้วย สอนให้รู้หมดเมื่อ
เข้าใจหมดแล้วเราเลือกมาแล้วแยกได้แล้ว เราก้ค่อยเน้นที่สำคัญคือแก่นของมันจริงๆ จะได้ไม่ต้องมา
หลงในความรัก หลงในความสมหวัง ไม่สมหวัง และมีสติสัมปชัญญะในเวลาปัจจุบันเท่านั้นและเมื่อรู้ยังงี้
ก้จะแก้ปัญหาความรักจอมปลอมได้ครับ และสำคัญจะพ่วงความรู้ว่าอะไรเปนสิ่งที่ยึดเหนี่ยวได้ทำแล้วดี และอะไรเปนสิ่งที่งมงายไม่ควรเชื่อทิ้งมันไปเสีย
สติสัมปชัญญะที่พูดมานั้นพบว่าได้จากการปลงตกและให้อภัยคนที่ทำให้เราทุกข์ได้อย่างสนิทใจด้วยนะครับ เมื่อทำได้อย่างนี้สติปัญญาถึงจะเข้ามาและผ่านจากร้ายกลายเปนอารมณ์ดีได้

สาธุ สาธุ ขอบคุณที่ชี้แนะครับ