สวัสดีค่ะ จขกท.

ดิฉันมีเพียงแค่ความคิดเห็นที่เสนอแต่เพียงเท่านี้ว่า

ความรัก คือ การที่คนสองคนนั้น มีความสุข และแบ่งปันความทุกข์กันได้
ในยามสุขก็นึกถึงกันและกัน ในยามทุกข์ก็นึกถึงกันและกัน

นอกเหนือจากนั้น มันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาค่ะ
เมื่อเห็นกองทุกข์แล้วก็จงถอยออกมา เมื่อถึงเวลาที่ต้องถอย
แต่ถ้าเห็นแล้วยังไม่ถอย เลือกที่จะจมอยู่กับมัน
ก็แปลว่า เราเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง ไม่ใช่คนอื่นที่เขาทำร้ายเราหรอกนะคะ

จะไปทางไหนก็ลองพิจารณาเอา

แค่เข้ามาเป็นกำลังใจให้คะ แล้วเวลาจะช่วยเราเอง

เกลียดนักเชียว...คนรู้ทัน

กำลังคิดว่า ถ้าอาการยังไม่ทุเลา...ก็จะส่งมาให้ดูสักภาพสองภาพ
แต่ถูกเบรคแบบนี้....คงต้องเก็บโครงการณ์.."สยอง..สยบ..สุข"
ไว้ชั่วคราวก่อน...เพราะมีคนรู้ทันเสียแล้ว.....

ขอตอบหน่อยนะคะ เวลากอดดูจิต ณ ขณะนั้นคะเป็นสุขเวทนา แต่ถ้าไม่กอดก็มีลดน้อยลง ตอนซนหรือเกเร บางทีจิตก็เปลี่ยนเป็นเฉยก็มีคะ บางทีคนโตทำอะไรไม่ดี ก็มีโกรธคะ แต่เดี๋ยวนี้ความคาดหวังมันไม่มีกับลูกคะ เลยมีแต่อภัยเป็นนิจ แต่ที่ว่าสุขเวทนาไม่หายเพราะว่าเราติดการกอด การหอมลูก เหมือนคนติดบุหรี่คะ จิตจะเกิดโลภะ แลโมหะ เกือบตลอดเวลาที่คิดถึงเขาคะ มันจะย้อนมาเป็นสุขเวทนาได้ทุกครั้งแม้ไม่กอด เพราะสัญญายังอยู่ตลอด ติดยึดไม่ดีรู้ สังขารไม่เที่ยงรู้ เดี๋ยวก็ต้องสูญสลายจากกันใช่มั้ยคะคุณทักทาย แต่ก็ขอบคุณคะ ที่ไม่ส่งรูปแบบที่ว่าเห็นคงปลงตกมาให้ ไว้อยากเห็นจะขอนะคะ

สวัสดีค่ะคุณมากมาย

แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ ขอให้คุณมากมายผ่านพ้นความทุกข์นี้ไปได้เร็วๆนะคะ

สู้ๆนะครับ
ทำดีไปเรื่อยๆ
ชีวิตมันมีขึ้นมีลง ตอนนี้อยู่ขาลง มันก็ต้องมีวันขึ้นบ้างละครับ