พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า.....
"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพราก
จากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจนั้น เป็นเรื่องทรมานยิ่ง
และเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพราก ก็เป็นสิ่งสุดวิสัย
ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ที่พอใจ
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง"
ดังนั้นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับคุณสำนึกแล้วจึงเป็นเรื่องธรรมดา
มันมีเหตุ......จึงมีผลเช่นนี้ แต่ในทุกข์ยังมีสุขซ่อนอยู่คือ
คุณสำนึกแล้วยังสามารถพบเห็นภรรยาและลูกอยู่ใช่ไหม๊ค่ะ
เขาทั้งสองคนยังมิได้ตายจากคุณสำนึกแล้วไปไหน
เพียงแค่ไม่ได้ครอบครองก็เท่านั้น อย่ายึดมั่น ถือมั่นเลยค่ะ
อย่างที่บอก ทุกสิ่งย่อมมีอันเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรเที่ยง
หากวันนี้เขาหมดรักคุณ วันข้างหน้าเขาอาจจะกลับมารักคุณอีกครั้งก็ได้
ดังนั้นทำวันนี้.....ปัจจุบันนี้.....ให้ดีที่สุดนะคะ แล้ววันหน้าจะดีเอง
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าเพิ่งสิ้นหวัง หรือวิตกกังวลเกินไปค่ะ

เมื่อคืนตอนตี 4 เขาเมล์มาหาผม ทุกคำที่เขาเขียนถึงผมเขาจะใช้คำว่า "แก" ตลอด เขาบอกด้วยว่าที่ใช้สรรพนามนี้เพราะแค่ชื่อของแก ฉันก็ไม่อยากจะเอ่ยถึง
บอกว่าผมอย่าหวังว่าจะได้กลับบ้าน หรือถ้าได้กลับฉันก็ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ฉันจะทำให้บ้านเป็นนรกของแกยิ่งกว่าที่แกเคยเจอมาตอนอยู่ด้วยกันอีก เธอบอกว่าเธอจะทำจริงๆไม่ใช่ประชด
ผมอ่านแล้วก็ร้องไห้อย่างไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
ตอนแรกผมโกรธ แล้วก็เขียนต่อว่าเขากลับไป
แต่สุดท้ายผมก็คิดอีก แล้วก็เขียนไปหาเขาว่า ผมขอโทษ ผมคงทำใจได้แล้วว่าเขาจะไม่กลับมาคิดดีๆกับผมเหมือนเมื่อก่อนอีก แต่ผมไม่อยากให้ความเกลียดชังนี้ติดตัวอยู่กับเขาเลย มันไม่ดีกับเขาและอาจถึงลูก
ผมจะพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก จะทำให้เหมือนกับว่าผมไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว
และผมจะพยายามลืมเขาเช่นกัน แต่ถ้าผมทำไม่ได้ก็จะไม่ฝืน เพราะผมเคยรักและตอนนี้ก็ยังรักเขาอยู่
ผมฝากเขาดูแลลูกด้วย(แม้รู้ว่าเขาดูแลอยู่แล้ว)

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ตั้งสติ ค่อยๆคิดนะคะ
ตอนนี้ภรรยาของคุณสำนึกแล้ว อาจจะยังโกรธอยู่ค่ะ
เราว่าปล่อยให้เวลานช่วยแก้ไขปัญหาดีกว่านะคะ
เมื่อเช้ามีโอกาสได้ฟังพระไพศาล วิสาโล
ท่านเทศนาว่า"เมื่อพบปัญหาให้คิดเสียว่า
ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง มิใช่เป็นการยอมแพ้กับปัญหา
แต่บางครั้งบางปัญหามันยังไม่สามารถหาทางออกได้
ในตอนนี้ ก็ปล่อยให้มันผ่านไป แล้วสักวันมันอาจจะ
มีทางออกของมันเอง อย่าเพิ่งไปวิตกกังวล เป็นทุกข์
เพราะยังไงมันก็ไม่สามารถแก้ไขได้ตอนนี้"

มีอะไรไม่สบายใจ หรือทุกข์ใจก็มาระบายในลานธรรมนะคะ
มีเพื่อนๆอีกหลายคน พร้อมจะให้ความรักและความปราถนาดี

"ความรักที่คิดจะครอบครองนั้น เป็นความรักที่เห็นแก่ตัว ก่อทุกข์ได้ง่าย
ส่วนความรักที่คิดจะให้ คือ ความรักอันบริสุทธิ์ที่แท้จริง จะไม่ก่อโทษใดๆ
แก่ใจเราเลย"

ครับ ตอนนี้ผมคงหมดหวังแล้ว
ผมมาจนสุดทางแล้ว
คงถึงเวลาที่ผมต้องยอมรับความจริงเสียทีว่าผมคงไม่มีโอกาสจะได้กลับไปอยู่เป็นครอบครัวอีกแล้ว
ดีครับ ผมจะได้ปลงได้เสียที
ต่อไปนี้ก็จะมีแต่รักที่ผมเป็นฝ่ายให้ได้อย่างเดียวจริงๆ ก็ดูกันไปครับว่าคนอย่างผมจะทำไปได้สักกี่น้ำ
ถ้าผมทำได้ ผมก็จะดีใจที่เกิดมาชาติหนึ่งก็อย่างน้อยได้เป็นคนดีแล้ว

ขอฝากจากการปฏิบัติธรรมครับ

"ความทุกข์ทั้งปวง..

เกิดจากใจ... ที่ยอมรับความจริงไม่ได้"


เจริญธรรมครับ

ถ้าเราไม่หวัง เราก็จะไม่รู้สึกถึงความผิดหวัง
การเรียนรู้ชีวิต ต้องมองให้เห็นความจริงทั้งในภาพกว้างและมุมแคบ
เพื่อคลายความติดยึดอันรุนแรง ที่เรียกว่า "อุปทาน" ตัวติดยึดนี่เอง
คือจุดกำเนิดแห่งทุกข์ทั้งปวง
ก้าวไปข้างหน้าที่มีแสงสว่างอยู่ร่ำไรๆ นะคะ เดี๋ยวคุณสำนึกฯ ก็จะ
ผ่านไปได้คะ เราเคยเจอวันที่แย่ทีสุดในชีวิตมาแล้ว และวันที่เราคิดว่า
แย่ทีุ่สุดเราก็ผ่านมันมาได้ เมื่อเราแข็งแกร่ง แม้ลมจะแรง คลื่นจะโหม
กระหน่ำ เราก็ไม่หวั่นอะไรทั้งนั้นคะ สู้ๆ มีกำลังใจมาให้มากมายเลยคะ

ผมขอบคุณ คุณแสงอาทิตย์มากนะครับที่ให้กำลังใจแก่ผม
วันนี้ผมรู้สึกแย่เหมือนกับวันที่ต้องไปหย่ากับเขาเลยครับ
เพียงแต่ว่าวันนี้ผมนิ่งกว่าอย่างประหลาด ไม่รู้ว่าชินชาหรือช็อคหรือตั้งสติได้แล้วก็ไม่รู้
รู้แต่เพียงว่า โอเค ต่อไปนี้ชีวิตเราจะต้องก้าวไปด้วยความรู้สึกอีกแบบนึงแล้ว
เราไม่มีเขาแล้ว แต่เรายังมีลูก หรือจริงๆก็ยังมีเขาให้เราเห็นอยู่เพียงแต่ว่าเขาไม่ใช่ของเรา
แล้วเท่านั้น ผมจะยังรักผู้หญิง 2 คนนี้ต่อไปอยู่ดี เพียงแต่ผมจะไม่ทุรนทุรายโหยหาความรักจากเขาอีกแล้ว ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงแต่ผมก็ไม่กลัวแล้วครับ

เพราะใจมักหลงไปกับ อดีตและอนาคต จนลืมปัจจุบัน ที่ความจริงกำลังปรากฏอยู่
จึงหลงไปอยู่กับความนึกคิดที่หาความจริงไม่ได้เลย
เหมือนคนหลงทาง หาทางกลับบ้านไม่ถูก จึงเดือดร้อน ว้าเหว่ เป็นทุกข์เดือดร้อนเหลือเกิน
บัดนี้ ใจที่ฉลาดได้เกิดขึ้นแล้ว..
จึงฉลาด มีสติเรียกขวัญ พาใจกลับบ้าน คือ กลับมารู้เนื้อรู้ตัวอยู่เนืองๆ นั่นเอง
จากวันคืนที่ผ่านมาในชีวิตอันคดเคี้ยวและยาวนาน ..ไม่เคยเลย แม้สักวินาทีหนึ่ง
ที่ใจจะกลับมารู้ตัวได้ อย่างนี้ ช่างเป็นโอกาสที่ดีเหลือเกิน....

เมื่อชีวิต ผิดหวัง อย่านั่งท้อ
จงคิดต่อ สู้เถิด จะเกิดผล
ผิดเป็นครู รู้แท้ ให้แก่ตน
เกิดเป็นคน ต่อสู้ จึงอยู่ดี

หายใจออก เอาความเศร้าทิ้งไป
หายใจเข้า เอาความหวังกำลงใจ และความสุขสงบเข้าไปทดแทน

ตอนนี้สงสารลูกครับ
อายุแค่ 7 ขวบแต่ต้องมาคอยโกหกแม่ทีโกหกพ่อทีเพื่อให้ทั้งคู่สบายใจ
ผมตัดสินใจแล้วครับว่าจะพักความคิดเรื่องกลับบ้านหรือเรื่องให้ภรรยาผมคืนดีเอาไว้ก่อน
ตอนนี้ผมตาสว่างแล้วว่าต้องดูแลลูกอย่างเดียว เรื่องอื่นมันไม่สำคัญแล้ว

ลูกคือผู้ที่ทำให้เราถูกเรียกว่าพ่อแม่ ลูกคือผู้สถาปนาความเป็นพ่อแม่ให้แก่ชีวิตเรา
ถ้าไม่มีลูก ฐานะความเป็นพ่อแม่ของเราก็ไม่อาจเกิดขึ้นได้ ที่เรารักและ่ทุ่มเท
ทุกอย่างให้ลูก ก็เพราะลูกคือตัวแทนของเรา คือสายเลือด หรือก้อนเลือดก้อนหนึ่ง
ที่เกิดจากเรา ในทางตรงกันข้าม ลูกก็รักพ่อแม่เพราะท่านทั้งสองเป็นผู้มีพระคุณ
เป็นผู้ให้ชีวิต เรียกว่า ให้เราลืมตาอ้าปากมาดูโลกนี้ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
ก็ตาม ลูกทุกคนจึงสำนึกตลอดเวลาว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ พ่อแม่คือบุึคคลที่
ลบไม่สูญไปจากใจ ต่อให้ลูกคนนั้นเกิดมาโดยไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ เขาก็ยังคงรัก
และอยากมีพ่อแม่ให้อบอุ่นใจเช่นกัน เพราะเขาเชื่อมั่นว่า นั่นคือความรักความภักดี
ที่ใจดวงน้อยของเขา จะมีที่พักพิงในยามอ่อนล้า

ขอให้คุณสำนึกฯ ตระหนักแค่ว่าลูกคือทรัพย์สินมีชีวิตและมีค่ามากที่สุดเท่านั้นพอคะ
เรื่องอื่นยอมรับตามสภาพนะคะ ปลด ปล่อย อะไรที่หนักก็วางเสียคะ ปล่อยใจไปตามลมบ้าง
ทำใจสบายๆ คลายความกังวลบ้าง อย่าคิดมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้อะไรๆ มันก็จะดีขึ้นตามลำดับคะ
ยังคงส่งกำลังใจมาพร้อมนี้คะ

คุณแสงอาทิตย์ยังคงมีน้ำใจกับผมเสมอเลยนะครับ ทำให้อย่างน้อยในช่วงเวลาอย่างนี้ของผมก็ไม่ได้มืดมิดจนเกินไปนัก ผมดีใจมากเลยครับที่ได้เข้ามาที่ลานธรรมแห่งนี้
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำตัวให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆให้ได้มากกว่านี้จัง ผมถือเป็นการตอบแทนน้ำใจที่เราได้รับมาก็ควรจะส่งต่อๆไปให้กับคนอื่นด้วย

ความสุขมักซ่อนตัวอยู่ในกลางความเศร้า ความเหงามักซ่อนตัวอยู่กลางความร่าเริง
ความกล้ามักซ่อนตัวอยู่ใจกลางความกลัว ขอให้มั่นใจเถิดว่าปัญญามักซ่อนตัวอยู่่
ภายในปัญญาเสมอ ขอให้เรานิ่งคิด หยุดแล้วคิดให้นิ่ง ลึกซึ้งและหยุดความคิดให้ได้
ก็จะเห็นว่าปัญหาแต่ละอย่างนั้นมีทางออกเสมอ

ความเครียด คลายได้ และความเครียดก็กำจัดให้หมดไปได้
ไม่คาดหวัง แต่พิจารณาความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง
"ชีวิตมีได้มีเสียเสมอ การเสียบางอย่าง ก็เพื่อให้ได้บางอย่างมา"

กล้าเผชิญความจริง

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
เห็นเจ้าของบ้านหายเงียบไป
เลยมาส่งกำลังใจและความห่วงใยให้ค่ะ

ขอบคุณครับ
ที่เงียบไปคงเพราะนี่จะเป็นช่วงปรับตัวอีกจังหวะหนึ่งของผมมั๊งครับ
ตอนนี้เหมือนคนคิดได้ หรือปลง หรือได้สติก็ไม่รู้ครับ แต่ดูเหมือนว่าผมอาจจะทำตามคำแนะนำของเพื่อนๆพี่ๆที่ให้แก่ผมก่อนหน้านี้ได้แล้ว
คือผมจะไม่โหยหา ไม่ยึดติดกับอดีตแล้ว ตอนนี้ความรู้สึกอยากครอบครอง อยากได้ครอบครัวกลับคืน มันลดลงไปเยอะมากเลย
จุดเปลี่ยนก็คือจดหมายที่ภรรยาผมเขาเขียนมาหา เนื้อหามันรุนแรงมาก มากจนผมคิดได้ว่าเออ เขาคงเกลียดเรามาก เขาอาจจะไม่ให้อภัยผมอีกแล้ว ตอนแรกผมก็ร้องไห้เสียใจสุดๆ แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่าไม่เป็นไร ยังไงผมก็ยังรักเขา แต่ผมจะไม่ทรมาณกับความต้องการกลับไปอยู่กับเขาอีกแล้ว ผมรักเขาผมก็ทำดีทำอะไรเผื่อเขาไปสิ ตอนนี้เขาไม่อยากให้ผมไปยุ่งกับชีวิตเขาผมก็จะไม่ยุ่ง แต่ถ้าวันไหนเขาต้องการความช่วยเหลือผมก็จะให้เขาเต็มที่
จุดเปลี่ยนอีกเรื่องก็คือผมมารู้ว่าลูกต้องมาคอยโกหกผมว่า เขาคิดว่าป่าป๊ามีโอกาสได้กลับบ้าน เขาต้องคอยให้กำลังใจผม บอกผมว่าสักวันผมจะได้กลับ ทั้งๆที่ตัวเขาเองก็รู้ว่าโอกาสมันน้อยมาก ผมสงสารลูกที่เป็นตัวการต้องทำให้เขาหัดโกหก เพราะรู้ว่าเขาทำแล้วเขาก็ไม่สบายใจ แทนที่ผมจะเป็นที่พึ่งของลูกกลับไปหวังเอาลูกเป็นที่พึ่งแค่ให้ตัวเองสบายใจ
มันเหมือนว่าผมทำผิดซ้ำซาก ผิดกับภรรยาไปแล้วยังมาผิดกับลูกอีก ผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว
ผมจะยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้ มีความสุขกับทุกๆวันให้ได้ และพอผมเข้มแข็งผมถึงจะเป็นที่พึ่งของคนอื่นๆที่ผมรักได้ครับ
ผมจะไม่พยายามทำอะไรเพื่อ"ให้ได้"กลับไปอีกแล้ว ผมจะทำแต่ความดีไปเรื่อยๆ คิดถึงคนอื่นให้มากๆ ถ้าหากผมจะได้กลับมันก็คงได้กลับของมันเอง ผมคิดอย่างนี้น่าจะดีแล้วมั๊ง