Noflife เขียน: ทำผิดแล้วเมื่อมีสติ แล้วรู้ว่าเราผิด ถือว่า ทำุถูกต้องแล้วครับ
ส่วนเขาจะให้อภัยหรือไม่นั้น คงเป็นอีกเรื่อง ที่ไม่สามารถควบคุมได้
แต่สิ่งหนึ่งคือ เมื่อเราคิดได้ เราก็ต้องให้อภัยตนเองเช่นกัน เพราะมิฉะนั้นแล้วจุดๆนี้ถ้ามันยังฝังในความคิดเรา จะยิ่งทำให้เราจมกับอดีต ที่ดิ้นไม่หลุด
มองไปข้างหน้า เดินต่อ สะสมบุญและความดี เพื่อชีวิตในภาคหน้าที่ดี และใช้ชีวิตแบบมีสติ โดยที่ไม่ทำร้ายจิตใจคนอื่นอีก รวมถึงจิตใจตนเองด้วย
พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง มีแต่วันนี้ และ เวลานี้ ... สู้ ๆ ครับ กับแบบทดสอบที่ได้มา
ผมลืมบอกไปอีกอย่างครับว่าที่คุณไปรักษาเพื่อให้ได้ยามา ช่วงเวลาที่ได้พบคุณหมอนั้นมันน้อยมาก ไม่ได้คุย ได้ระบาย วัตถุประสงค์เพียงแค่ไปรับยา ...ถ้าคุณไม่ไหวจริง ๆ ขอพบจิตแพทย์ได้นะครับ เพราะจะได้รักษาได้รวดเร็วขึ้น ได้ระบายมากขึ้น และคุณหมอเหล่านี้จะมีเวลารับฟังมาก ช่วยหาต้นตอของปัญหาทางจิตของคุณ แนะนำทางออก ...สิ่งที่สำคัญคือคุณได้ปลดปล่อยเต็มที่ ... ถ้าไม่ไหวจริงๆ อย่าลืมบอกทาง รพ.นะครับ .....
จริงแล้วผมก็พบกับจิตแพทย์มาได้ 5-6 เดือนแล้วครับ ก่อนหน้านั้นก็เคยพบเรื่องรักษาอารมณ์ฉุนเฉียว โมโหร้าย (ผมไม่เคยทำร้ายร่างกายภรรยานะครับ แต่จะเกรี้ยวกราด และทำให้เขาทุกข์ใจบ่อยมาก) ซึ่งตอนที่รักษา ภรรยาผมเขาก็บอกว่ารู้สึกว่าชีวิตสงบสุขขึ้น ผมเคยถามเขาว่ารู้สึกผิดหวังที่แต่งงานกับผมหรือเปล่า เขาเคยบอกว่าบวกลบคูณหารแล้วเขามีความสุขมากกว่า แต่ตอนหลังผมเลิกรักษา ปัญหาก็กลับมาอีก และทีนี้เขาเริ่มทนไม่ได้ เขาเริ่มไม่ง้อ และทำตัวเหินห่างกับผม
แทนที่ผมจะสำนึก ผมกลับทำให้เรื่องเลวร้ายกว่าเดิมโดยการไปเที่ยวประชด จนในที่สุดก็ไปติดผู้หญิงขายบริการ พอภรรยาผมรู้เขาขอให้เลิก ผมกลับเห็นแก่ตัวและต้องการประชดเลยบอกว่าเลิกไม่ได้(แม้ว่าหลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมงผมบอกว่ายอมเลิกแต่มันก็สายไปแล้ว)
มันเหมือนว่าความอดทนทั้งที่ผ่านมาและเรื่องล่าสุดทำให้ภรรยาผมไม่ทนอีกต่อไปแล้ว เธอจึงให้ผมออกจากบ้าน
ผ่านไป 3 เดือนผมร้องไห้เหมือนคนบ้า ขาดสติ โทรหาคนช่วย และที่แย่คือผมไปร้องไห้กับลูกสาว ซึ่งตอนนั้นแกแค่ 6 ขวบ จนภรรยาผมทนไม่ไหวอีกครั้ง เลยขอหย่าอย่างเป็นทางการ
หลังจากหย่าแล้วชีวิตผมเหมือนไม่เหลืออะไร อยากตาย จึงตัดสินใจไปพบจิตแพทย์มา 5-6 เดือนอย่างที่เล่าตอนต้น
ทุกวันนี้ยังกินยาอยู่ มันก็ช่วยผมได้นะครับ เดี๋ยวนี้ผมร้องไห้น้อยลง ยกเว้นบางวันที่คิดถึงเขา คิดถึงลูกมากๆก็ร้องไห้คนเดียวครับ
|
ตั้งสติครับ อะไรก็ช่วยไม่ไดมากเท่ากับตั้งสติไว้ก่อน ยามใดที่เรามีปัญหา คนส่วนใหญ่จะรีบแก้เกินไป ตลอดชีวิตผมเคยมีปัญหาหนักมาไม่น้อยเลย ที่สำคัญที่อยากแนะนำคือตั้งสติไว้ก่อน 