เรื่องอย่างนี้ความจริงเห็นหัวข้อ ก็ไม่อยากเข้ามาดู มันเป็นกิเลสพื้นๆ และขั้นต่ำๆ ของปุถุชน แก้ให้คนโน้น ก็ไปโผล่ที่คนนี้ ตอนเกิดก็จะเป็นจะตายกันทั้งนั้น แต่ความจริงมันแทบจะเคยเกิดกับทุกคนที่เป็นปุถุชน แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่ยกเว้น แต่มันเป็นปัญหาเล็กๆที่มันอยู่ใกล้ตา มันจึงรู้สึกบังตาจนมองไม่เห็นอย่างอื่นเลย ไม่ต้องแก้มันก็หายเองได้ เหมือนไข้หวัด ใจแข็งเดินถอยหลังออกไป2-3ก้าวเมื่อมันห่างตาขนาดของมันก็จะเล็กลงทันที ก็จะมองเห็นทางแก้ไขหรือหลบเลี่ยงมันไปได้........ที่พูดนี่ไม่ได้ซ้ำเติม เรื่องความรักที่ผิดหวังนี้ ไม่พ้น3เรื่องปกติของคนทั่วไป คือเสียใจ เสียเงินและก็เสียตัว อันนี้เป็นปกติไม่ถือว่าโชคร้ายเลย ที่โชคร้ายกว่านั้นยังมี คือเสียชื่อเสียง หน้าที่การงาน ท้อง มีลูกติดหรือบางคนต้องแอบไปทำแท้งนี่น่าเห็นใจกว่า
......ร้องไห้ฟูมฟายทั้งนั้น เราก็เคย หลายคนก็เหมือนกันไม่ว่า เขาทรยศ ผู้ใหญ่กีดกัน หรือแม้แต่ที่เรียกโชคชะตากลั่นแกล้ง(ต้องเลิกล้างจากกันทั้งที่ยังต่างรักกัน) มันก็มีรูปแบบเดียวกัน นี่เรายังไม่ได้สูญเสียอะไรเลยเท่าที่ฟัง นอกจากเงิน และสติ(บางส่วน) เงินที่ให้ขาดไปแล้วก็แล้วกันไป แต่ที่อยู่ในสิทธฺของเราเช่นคอนโด เอาคืนมาแล้วขายไปไม่ต้องให้อะไรอีก พอ ธรรมมะคำนี้สำหรับเธอคนนั้น
....ที่ไม่พุดเรื่องธรรมมะเลย เพราะตอนนี้เราเป็นกะลารั่ว กะลาคว่ำอยู่ เอาน้ำ(ธรรมมะ)ไปเติมมันเก็บน้ำไว้ไม่ได้หรอก ก็แค่ปลอบกันไป คนที่จะเข้ามาหาธรรมมะ มันต้องเริ่มที่ศรัทธา ไม่ใช่ไม่รู้จะไปทางไหนแล้วธรรมมะคือทางสุดท้าย อันนี้อาจขัดใจอาจารย์ท่านอื่นๆ ต้องขออภัย ไม่ใช่เราพูดเอง กับคำพูดที่ว่าจะบวช เพราะอกหักรัดคุด บวชเพราะเป็นโรคร้าย บวชเพราะไม่มีงานทำ หรือแม้บวชตามประเพณี มันคว้าประโยชน์จากธรรมมะไม่ได้เลย การเข้ามาเสียเวลาที่นี่มันก็จะเป็นโมฆะเสียเปล่าๆ
.....เอาจริงๆต้องตั้งสติก่อน ปลูกศรัทธาให้ตั้งขึ้น อย่าวิ่งเข้ามาแบบผมเป็นกระเซิงอย่างนี้ มีศรัทธาแล้วค่อยเข้ามา กัลยาณมิตรยื่นมือคอยรับอยู่แล้วนับร้อยนับพัน.......ฟังความเห็นอื่นๆก่อน ช่วยกันปลอบหน่อยเราปลอบไม่เป็น....เจโตวิมุติ
