komsan เขียน: ขอบคุณสำหรับความเห็นจากเพื่อนทุกคน ตอนนี้ผมยังไม่ได้อยู่กินกับคนใหม่ ผมสงสารคนที่ผมมีอะไรกับเธอแล้ว ผมควรจะรับผิดชอบเธอยังไงบ้างครับ ตอนนี้ผมสงสารเธอมาก
ทุกวันนี้ผมก็สวดมนต์ทุกคืนและแพร่เมตตาให้เธอทั้งสองเช่นกัน
รู้สึกผิด ก็อย่าโทษใครคะ โทษตัวคุณก่อนคะว่า ทำไมภรรยาคนแรกถึงทำเช่นนั้นกับคุณ
ส่วนผู้หญิงอีกคน...ก็กำลังรับกรรมที่ทำร่วมกันอยู่คะ......................
รู้สึกผิดอย่างแรกก็เจอนรกในใจก่อน.....
ส่วนบาปที่เกิดขึ้น.....กรรมจะเป็นผู้จัดสรรอย่างยุติธรรมคะ.....
ที่ต้องคิดตอนนี้คือ.........ทำอย่างไรนับจากนี้ไปจะไม่ทำผิดอีกต่างหาก.......
คนเราเป็นธรรมดาอยู่เองที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา....จนกว่าจะละสังขารคะ
ถ้าคิดจะคบใคร...ถึงขั้นตกลงปลงใจจะแต่งงานอีก....ให้คิดให้ดีให้ถี่ถ้วน
ทาน...ศีล...สมาธิ....ปัญญาจากการภาวนา.....จะเป็นทางออกที่ดีที่สุดคะ 
|
มันเป็นการกล่าว การฟ้องอยู่ฝายเดียว ก็นึกกันเอาคู่กรณีไม่รู้เรื่องด้วย ก็คิดกันเอาการกล่าวลับหลังอย่างนี้มันยุติธรรมกับอีกฝ่ายหรือไม่ คนเรามันหมดสิทธิ์ ที่จะไปไฝ่คว้าหาหรือศึกษาหญิงอื่นโดยสิ้นเชิงตั้งแต่ตกลงร่วมหอลงโรงกันแล้ว แต่เราเป็นฝ่ายแหกกฏของครอบครัว ไม่มีธรรมมะ ขาดศีลธรรมในการครองเรือน ไปทำผิดศีลธรรม ก็คนมันมีกิเลศ เมื่อคิดว่าแต่งงานไปแล้วยังมีสิทธิ์ไปหาของใหม่คนใหม่อยู่เรื่อยๆไม่ว่าคนหรือสิ่งของ ของใหม่มันย่อมน่าชื่นชมรักใคร่กว่าของเก่าทั้งนั้น ตลอด16 ปีที่ผ่านมาถ้าอีกฝ่ายคิดแบบเดียวกับคุณ บางทีคูณอาจไม่ได้เป็นคนบอกเลิกก่อนก็ได้ เราไม่อยากกล่าวอะไรมากกว่านี้....ลองไปทบทวนดู/เจโตวิมุติ
