ตอนนี้หนูอายุ 30 ปีค่ะ รับราชการอยู่ที่อุบล..ชีวิตหนูเหมือนเรือค่ะไม่รู้ว่ามันจะล่องลอยไปถึงจุดหมายปลายทางใดหนูเคยแต่งงานแล้วตอนอายุ 27 ปีหนูไม่เคยเหลวใหลมีแฟนอยู่แค่คนนี้คนเดียวตั้งแต่สมัยเรียนพอมีงานทำที่มั่นคงแล้วก็เลยตัดสินใจแต่งงาน แฟนหนูเป็นคนเจ้าชู้มาก เจ้าชู้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วหนูก็ทนมาโดยตลอด เพราะคิดว่าอย่างไรเราก็แต่งงานแล้ว..เจ้าชู้ไม่พอค่ะเอาหมดทุกอย่างทั้งการพนัน.ยาเสพติด..หนูทนได้ทุกอย่างยกเว้นยาเสพติด.ทำให้เราต้องเลิกกันประกอบกับหนูเพิ่งสอบบรรจุได้พอดี..ตอนนั้นหนูทั้งเสียใจและร้องไห้..โทรหาเขาเขาก็ไม่รับสาย..เพราะตอนนั้นเขาก็มีผู้หญิงคนใหม่แล้วตอนนั้นหนูเหมือนนกปีกหักค่ะไร้รัง..ไม่มีที่พึ่งทำงานไกลบ้านเหงาสุดๆ...อยากคุยกับใครสักคนจนมาวันหนึ่งลองกดโทรศัพท์ไปหาแฟนเก่าตอนนั้นพี่เค้าเป็นตำรวจอยู่ที่บ้าน...เป็นบุพเพอาละวาดหรือเปล่าไม่รู้พี่เค้าได้ย้ายมาทำงานใกล้กับเราแต่อยู่คนละจังหวัดแต่ใกล้กันเพียงแค่ไม่กี่สิบกิโล..ด้วยที่เขารู้เรื่องเราทุกอย่างและเคยอกหักจากเราและความเหงาทำให้เราได้กลับมาเจอพี่คนนี้อีกครั้งหนึ่ง..แต่ว่ามันกลับเปลี่ยไปซะแล้ว..ถึงพี่เขายังไม่แต่งงานแต่ก็มีแฟนแล้ว..และคงรู้กันว่านิสัยตำรวจนั้นเจ้าชู้เหลือหลายตอนนั้นหนูไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องยอมเป็นน้อยให้เขาและเขาก็ไม่เคยบอกว่าเราเป็นแฟนไม่ว่าจะต่อหน้าลูกน้องหรือเพื่อนเขา..บอกแค่ว่าเราเป็นเพื่อนเขา..หนูไม่รู้ว่าทนไหวได้แค่ไหนแต่ระยะเวลางานทำให้หนูห่างกับพี่เขาไปเรื่อยๆแต่เราไม่เคยบอกว่าเลิกกันเพราะเราเป็นเพื่อนกัน.......
จนมาวันหนึ่งหนูได้รู้จักผู้ชายอายุมากกว่า 40 ปีเขาเป็นผู้ใหญ่มากให้คำปรึกษาได้หลายอย่างทั้งเรื่องงานและเรื่องเรียนเรื่องรัก ตอนนั้นหนูรู้สึกเหมือนเขาเป็นพี่เป็นเพื่อนเป็นพ่อและสุดท้ายหนูก็เลยแพ้ใจพี่เขาตลอดที่คบกันมาพี่เขาบอกว่าเขาแยกกันอยู่กับภรรยา ซึ่งในความคิดเราแล้วผู้ชายอายุขนาดนี้มีพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าที่การงานแล้วไม่มีเมียคงเป็นไปไม่ได้..แต่เขาคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆเพราะพี่เขามาหาเราทุกวันโทรมาทุกวัน..คบกันมาได้ 5 เดือนเราถึงยอมเขา..อยู่ด้วยกันสักพักเราถึงได้รู้ความจริงทุกอย่างว่าเขาก็อยู่กับเมียเขานั้นแหละ..วันนั้นหนูแทบบ้าเมื่อเขามาบอกว่าเลิกกันเถอะเมียพี่รู้ความสัมพันธ์ของเราแล้ว..หนูไม่โทษพี่เขาฝ่ายเดียวหลอกค่ะเป็นเพราะใจหนูเองนั้นแหละ...หนูร้องไห้เสียใจขับรถไปหาพี่ที่เป็นตำรวจเขาก็ปลอบใจแบบเพื่อนเหมือนเดิม....จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี..ความผูกพันมันก็มีมากขึ้น..แต่พี่ที่เป็นตำรวจเขาก็ให้ได้แค่คำว่าเพื่อนแม้ทุกวันนี้เราจะอยู่กันแบบผัวเมียแล้วก็ตาม....เวลาออกไปข้างนอกเขาก็จีบสาวต่อหน้า..ขอเบอร์ต่อหน้าเรา..และบางครั้งก็ไปนอนกับคนอืนทั้งที่เรารู้ก็ตาม...ห้ามหึง..ห้ามหวง...หนูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความอดทนมันจะหมดไปซักที..หนูเคยพยายามที่จะไม่ติดต่อและยกเลิกเบอร์โทรศัพท์แต่พี่เค้าก็มาตามเรากลับทุกที...เพราะเรายังมีผลประโชน์ต่อเขาใช่ไหมค่ะช่วยชี้ทางสว่างให้กับผู้หญิงคนนี้ด้วยเถิด.....

ทางสว่างมีค่ะ เข้าวัดฟังธรรมสวดมนต์ไห้วพระอ่านหนังสือธรรมมะ ไปที่วัดสุคโต หรือแนวหลวงพ่อเทียน ก่อนอื่นก็นั้งสมาธิอยู่ที่บ้านไปพลางๆก่อนฟังเทปธรรมมะ อย่าฟังเพลงรักๆหักๆทั้งหลาย มีน้อยเมียหลวงทั้งหลายแย่งกันไปแล้วก็แย่งกันมาทั้งหลาย ที่นี่ก็หันมาตั้งสติตัวเอง คิดแล้วคิดทบทวนเรื่องผู้ชายทั้งหลายเขามีดีอะไรแล้วเรามีดีอะไร ผู้ชายมีดีตรงหน้าตารูปร่าง แล้วเราล่ะมีดีอะไร หน้าตารูปร่างหน้าที่การงาน สรุปออกมา ใครดีกว่ากันเขาหรือเรา ถ้าเราดีกว่าแล้วทำไมต้องพึงเค้า หรือเราไม่มีอะไรดีเลย เลยต้องยอมผู้ชายทุกอย่างเจ็บก็คนเดียวปวดก็คนเดียวผู้ชายมีแต่ได้กับได้ไม่เห็นว่าเค้าจะเจ็บปวดเลย บางทีคิดเข้าข้างตัวเองเขาก็เจ็บเขาก็รักเรา แต่ที่จริงเขาหรือเรารักหรือหลงเขาฝ่ายเดียว จิตใจของคุณหมกหมุ่นอยู่กับความหลงโหยหาแต่ความอบอุ่น มันย่ากเหมือนกันกับการหาความสว่างทางด้านจิตใจ ถ้าคุณรู้จักรักตัวเองแล้วคุณจะมองเห็นคุณค่าของตัวคุณเอง คุณมีดีในตัวคุณแต่มองไม่เห็นให้แต่คนอื่นเห็น ลองสำรวจตัวเองมีอะไรไม่ดีสู้คนอื่นเค้าไม่ได้บ้าง ที่เค้าไม่ต้องเป็นเมียน้อยใคร และเค้าไม่มีผู้ชายก็อยู่ได้ (ไม่ตาย) แต่ผู้ชายจะทำให้คุณตายทั้งเป็น จะยอมตายทำไม พระพุทธเจ้ารักคุณมากกว่าไหนๆพระองศ์ทิ้งคำสอนไว้มากมายนำมาปฏิบัติสะ

ขอให้คุณพ้นจากความอ่อนไหวเร็วๆนะค่ะ แต่คุณต้องทำอย่างที่บอกข้างต้น คุณต้องช่วยตัวเองไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก เพราะมันใจคุณ

"หลงเพลิดเพลิน เหตุเกิดทุกข์ ดับเพลิดเพลิน ดับทุกข์ใจ

ทางสว่างมีอยู่ แต่อยู่ที่คุณว่าจะเลือกเดินหรือไม่
จิตใจที่ทุกข์ เพราะไปยึดติดว่า เขาจะต้องเป็นของเรา เราจะต้องมีความสำคัญกับเขา แต่อยู่ๆคนที่ไม่เคยฝึกมาก่อน จะตัดความผูกพัน ความหลงยึดนี้ ยากเหลือหลาย
เหมือนกับคนตกน้ำ ถ้าไม่เคยฝึกว่ายน้ำ ก็ช่วยตัวเองให้พ้นจากวังวนของน้ำไม่ได้
คุณพร้อมจะฝึกไหม คุณพร้อมจะผ่านความยากลำบากนี้ไหม
คนชี้ทาง แต่ถ้าคุณไม่เดินตามทาง มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร

คุณลองตัดผู้ชายทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคุณออก เลิกติดต่อ เลิกใฝ่หาคนที่จะมาเติมเต็มชีวิตคุณ หางานทำให้ยุ่งที่สุด ฟังเทศน์ฟังธรรม พอจิตเริ่มคล้อยตามธรรม ก็ลองหันมาปฏิบัติธรรม อย่างที่เพื่อนๆแนะนำ

ข้อความจากทุกท่านให้ข้อคิดมากมาย
ลองปฏิบัตินะค่ะ แล้วคุณจะพบทางสว่างค่ะ
ให้คุณพ้นทุกข์โดยเร็วค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คงเป็นตัวเองที่จะเข้าใจตัวเองให้มากที่สุดแหละนะคะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายไปได้ หมั่นทำบุญ ฟังธรรมะ ปฏิบัติธรรม จะได้มีจิตใจที่สงบและนิ่ง จะได้เกิดสติ ในการคิดและแก้ปัญหาต่าง ๆ ค่ะ

ผมเห็นด้วยกับคุณ Panumart แต่ว่าผมมีอะไรเพิ่มเติม อย่างแรกคุณต้องหาทางออกด้วยการศึกษาธรรมะ เพราะเป็นทางออกของทุกข์ที่คุณกำลังเป็นอยู่ คุณต้องหาที่พึ่งใหม่เพราะจิตใจของคุณนั้นไม่ได้อยู่ที่ตัวเองจิตของคุณมัวแต่คิดถึงอดีต อนาคตอยู่ เลยลืมว่าปัจจุบันกำลังทำอะไรไม่รู้ว่า ยืน เดิน นั่ง นอน อยู่ ให้คุณพึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ถ้าศึกษาปฏิบัติแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ รัก หรือ โกรธ
ก็แก้ได้ เพราะทุกปัญหามีทางแก้
สรุปหัวข้อปัญหาของคุณให้ฟัง การเมตตาโดยไม่ระมัดระวัง ความเมตตานั้นเป็นสิ่งใกล้กับราคะ
พอราคะเกิดมันก็เป็นทุกข์ เพราะกิเลสแต่ละตัวไม่เคยให้ความสุขกับเรา เมื่อเราดับกิเลสได้ทุกข์ก็ดับ

สวัสดีค่ะ

พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า "ความรักที่เสมอด้วยตนเองนั้นไม่มี"
"ใจ" ที่ไม่ได้รับการฝึกฝนย่อมไหลลงต่ำเหมือนกับธรรมชาติของน้ำ ฉันใดก็ฉันนั้น "จิตใจ" ที่ไม่เข้มแข็งและอ่อนไหวต่อสิ่งกระทบได้ง่าย ย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ยากเสมอ...การจะดำรงตนอยู่ได้อย่างเบาทุกข์นั้น ...ต้องเข้มแข็ง และมีสติปัญญาในการวิเคราะห์และพิจารณาถึงเหตุและปัจจัยที่เข้ามาเกี่ยวข้อง...


...จงทำใจให้เป็นไม้ยืนต้น..แล้วหยั่งรากลึกลงดินด้วยความมั่นคง...อย่าทำใจให้เป็นไม้เลื้อยที่คอยจะหาหลักเพื่อเกาะเกี่ยวอยู่รำไป.........

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ความเห็นของทุกท่านดีมากค่ะ

ขอให้คุณถอยห่างจากผู้ชายทั้งหมดนี้ แล้วลองศึกษาธรรมะ รักษาศีล สวดมนต์ ภาวนา ปฏิบัติธรรม ช่วยได้เยอะมากจริงๆ

บุญกุศลจะทำให้เราหายทุกข์ ทรมาน ทำแต่ความดียิ่งๆ ขึ้นไป

ลองอ่านหนังสือสแกนกรรม ของอ.กฤษณา หรืออ.เอ๋ ดูซิค่ะ แล้วจะสบายใจขึ้น