ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
กระท่อมผาสุก http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=35564 |
หน้า 5 จากทั้งหมด 23 |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 19 ธ.ค. 2010, 03:01 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
กรัชกาย เขียน: ปากกับเนื้อตรงกันฝรั่งคนนี้เลย http://www.youtube.com/watch?v=O9uKvNB2dqo ฝรั่งคนนี้..น่ารักก็ตรงนี้แหละค่ะ ขอบคุณค่ะที่ทำให้ยิ้มได้อีกแล้ว... หนูวิ เขียน: แวะมาหาค่ะ คิดถึงทุกๆๆคนเลยค่ะ สบายดีหรือเปล่าค่ะหนูวิ? น้องแอน เขียน: สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ทุกท่าน แอนขอขอมาหลบพักใจที่นี่ด้วยคนนะค่ะ รู้สึกเหนื่อยมากมาย กำลังวิ่งตามอะไรอยู่...ถึงได้เหนื่อยมากมาย... หยุดตามซิค่ะจะได้หายเหนื่อย คิดถึงนะค่ะน้องแอน |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 19 ธ.ค. 2010, 03:06 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
ฝนตกปรอยๆ มาสามวันแล้ว อากาศก็เย็นและสะลึมสะลือ ความรู้สึกมันปนๆเปๆ บอกไม่ถูก....คนทางเมืองไทยฝากเพลงนี้มาให้ฟัง ยิ่งฟังก็ยิ่งเหงา...ยิ่งเหงาก็ยิ่งฟัง..ใช้แทนความรู้สึกที่มีอยู่ในขณะนี้ได้... ฝากให้กับพี่น้องทุกท่านนะค่ะ http://www.youtube.com/watch?v=7AYsk0n5Qpw |
เจ้าของ: | kazumi [ 20 ธ.ค. 2010, 01:21 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
สวัสดีค่ะพี่ทักทาย คิดฮอดหลายๆๆๆๆๆ สบายดีบ่ อิอิ คงจะจริงอย่างที่พี่ว่า แอนกำลังวิ่งตาม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าวิ่งตามหรือวิ่งวนหาทางออกให้ตัวเองอยู่... เพลงของพี่นี่ฟังแล้วรู้สึกเหงาจับใจจริงๆ |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 20 ธ.ค. 2010, 03:37 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
วิ่งตามก็เหนื่อย...วิ่งวนก็เหนื่อย หยุดตาม...หยุดวนจะได้ไม่เหนื่อย เหงาที่ไร...ก็จะเปิดเพลงนี้ฟังทุกครั้ง ฟังแล้วแทนที่จะหายเหงากลับเหงา จับขั้วหัวใจ...แต่ก็ยังอยากฟัง... เห็นไหม?...คนเรามักชื่นชอบและยินดี กับกิเลสโดยไม่รู้ตัวเสมอ.... คิดถึงเช่นกันค่ะ |
เจ้าของ: | kazumi [ 20 ธ.ค. 2010, 22:35 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
สวัดสีค่ะทุกๆคน ขอแวะเข้ามานอนเล่นในกระท่อมน้อยซักหน่อยนะค่ะ หุหุหุ |
เจ้าของ: | ดั่งกัน [ 20 ธ.ค. 2010, 22:46 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
สวัสดีค่ะพี่ทักทาย และทุกๆคนค่ะ คุณ kusumi มาวิ่งออกกำลังดีกว่าค่ะ นอนมากๆ เดี๋ยว "อวบ" น๊าาา บุญรักษาทุกคนค่ะ |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 22 ธ.ค. 2010, 01:59 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
เมื่อวานเปิดประตูที่ทำงานออกไป..มีนกพิราบตัวหนึ่งเดินด็อกแด็กๆ ตัวเปียกมะล่อกมะแล่ก...เห็นแล้วน่าเอ็นดูมาก คงจะมาหาอาหาร ปกติจะมีลานกว้างกลางถนน ทำเหมือนให้เป็นที่กลับรถ ก็จะมีคนเอาอาหารมาโปรยทิ้งไว้ให้ เขาก็จะลงมากินกันเป็นฝูง แล้วก็ขึ้นไปเกาะบนยอดตึก...แต่สี่ห้าวันที่ผ่านมา ฝนตกทุกวัน อากาศก็เย็นมาก คิดว่าคงไม่มีใคร นำอาหารมาให้....ก็เข้าไปเอาข้าวสารกับขนมปังมาฉีกเป็นชิ้นเล็กๆปนกันแล้วกางร่มข้ามถนนไปฝั่งที่ว่า ทั้งๆที่ฝนตกค่อนข้างแรง....นกก็บินลงมากินกัน คงจะหิว....มองดูแล้วก็ได้แต่นึกในใจว่า นกก็ทุกข์อย่างนก...เราก็ทุกข์แบบอย่างของเรา อากาศแบบนี้...ขนาดเราอยู่ในที่ที่คุ้มแดด คุ้มฝน คุ้มหนาวได้ ยังไม่สบายกาย ไม่สบายใจเลย แล้วพวกที่เขาไม่มีบ้านอยู่ พวกโฮมเลส ที่ปกติเดินไปเดินมาให้เห็นบ่อยๆ ไม่รู้ไปหลบฝนกันอยู่ที่ไหน เมื่อวานเห็นคนที่เคยเอาตังค์ให้เขาบ่อยๆเปียกมะล่อมะแล่กเหมือนกัน...แต่ไม่ได้ทัก....เพราะไม่อยากทัก ไม่อยากคุยกับใคร...... เมื่อก่อนพอเจอกันที่ไรก็เอาตังค์ให้แทบทุกครั้ง..ครั้งละเหรียญบ้าง สองเหรียญบ้าง.... มีอยู่วันหนึ่งพอได้ตังค์ไปสักสองสามชั่วโมง เขากลับมาหาพร้อมกับยี่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ชาม(โฟม)หนึ่งให้..ต้องรับไว้ หากไม่รับเขาจะถือว่าเราดูถูกเขา ดูราคาแล้ว มากกว่าตังค์ที่ให้ไปในครั้งนั้น อีกครังหนึ่ง ก็ให้ตังค์ไปตามปกติ อีกสักสองสามชั่วโมง เขาก็นำกลับมาคืนให้ และบอกว่า วันนี้ฉันมีแล้ว.....ก็ต้องรับคืนอีกเช่นกัน....อีกอาทิตย์ต่อมา ตั้งใจว่าจะให้ตังค์เขา ทุกวัน เพราะไม่ได้ให้เขาหลายวันแล้ว....ทุกครั้งที่จะให้ต้องถามเขาก่อนนะว่า เขาต้องการไหม? ถ้าเขามีเขาก็จะบอกว่าเขามีอยู่ แต่ถ้าวันไหนเขาไม่มีเขาก็จะถามย้อนกลับว่า "ยูมีหรือปล่า?" ถ้าเป็นแบบนี้ ให้เขาถึงจะเอา อยู่ดีๆไปให้เขา เขาก็ไม่เอา มีอยู่ครั้งหนึ่งให้เขาทุกวัน เพราะคิดว่าเงินแค่เหรียญเดียว เราไม่เดือดร้อนที่จะแบ่งปัน แต่อาจมีค่าสำหรับเขา...ก็ให้เขาทุกวัน ได้สามสี่วันเท่านั้น พอวัดถัดมา เขาบอกว่า "ฉันขอบคุณที่เธอใจดี แต่ต้องไม่ทุกวันนะ"....ก็เลยมาคิดว่า เขาคงเตือนเรา ว่าทุกอย่าง ต้องทำแต่พอดี มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี ใครจะมองว่าเขาเป็นแค่คนจรหมอนหมิ่น ไม่น่าคบหา แต่เรากลับเห็นว่า คนคนนี้มีธรรมะอยู่ในใจ เป็นคนซื่อสัตย์และไม่โลภ....ได้แต่ส่งใจช่วยให้เขาพ้นทุกข์ และพานพบแต่สิ่งที่ดีๆในภายภาคหน้า วันนี้อากาศเย็นลงกว่าเมื่อวานมาก...สลัวๆ และคงจะเป็นอย่างนี้อีกหลายวัน...บรรยากาศคริสมาสปีนี้ ซึมเซาดีจัง....ทั้งเศรษฐกิจ ทั้งอากาศ ไม่เป็นใจให้ได้ฉลองกันเลย....จริงๆแล้วก็ไม่เคยสนุกสนาน รื่นเริงกับวันนี้เลยในทุกๆปีที่มาอยู่ที่นี่ เพราะทำให้คิดถึงลูกๆและทางเมืองไทยมาก บางปีได้มีโอกาส ไปฉลองที่บ้านเพื่อนบ้าง เจ้านายบ้าง ก็ได้แต่ดูๆพวกเขาสนุกสนานกัน อย่างเก่งก็เข้าไปร่วมวงบ้างนิดหน่อย แล้วก็จะปลีกวิเวก...หามุมถ้าไม่นอน ก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย.... ปีนี้ไม่มีโปรแกรมที่ไหน?...ความรู้สึกที่เคยคึกคัก ตื่นเต้น มันเลือนหายไปตามกาลเวลา ไม่มีวันไหนสำคัญ...ไม่มีวันไหนที่สนุกสนาน รื่นเริง บันเทิงใจ...มันหายไปหมด... จะเหลือก็แต่วันที่ทุกข์มาก หรือทุกข์น้อยเท่านั้นเอง..... วันนี้ซึมเซาตามอากาศ....ก็เลยออกอาการเพ้อ...ถือว่าเล่านิทานชีวิตสู่กันฟังก็แล้วกันนะ |
เจ้าของ: | ดั่งกัน [ 22 ธ.ค. 2010, 08:40 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
ขอบคุณพี่ทักทายมากค่ะ ที่นำนิทานชีวิตมาเล่าสู่กันฟัง ทำให้มองเห็นความเป็นจริงของสิ่งมีชีวิตในโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือมนุษย์ สามารถมีความทุกข์ได้ทั้งสิ้น เพียงแต่สัตว์ไม่สามารถที่จะพูดออกมาให้มนุษย์ฟังได้ว่า "ฉันมีความทุกข์" "อยู่อย่างมีสติ จิตอยู่กับธรรมะ" ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ |
เจ้าของ: | แสงธรรมส่อง [ 22 ธ.ค. 2010, 12:35 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
เขาบอกว่า "ฉันขอบคุณที่เธอใจดี แต่ต้องไม่ทุกวันนะ"....ก็เลยมาคิดว่า เขาคงเตือนเรา ว่าทุกอย่าง ต้องทำแต่พอดี มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี ใครจะมองว่าเขาเป็นแค่คนจรหมอนหมิ่น ไม่น่าคบหา แต่เรากลับเห็นว่า คนคนนี้มีธรรมะอยู่ในใจ เป็นคนซื่อสัตย์และไม่โลภ....ได้แต่ส่งใจช่วยให้เขาพ้นทุกข์ และพานพบแต่สิ่งที่ดีๆในภายภาคหน้า สวัสดีค่ะคุณทักทาย ในสังคมทุกวันนี้น้อยนักที่จะเจอตัวละครในนิทานที่คุณทักทายนำมาเล่าส่วนใหญ่ก็มีเท่าไรส่งมาเถอะฉันรับหมดทั้งที่รับไปแล้วจะมีประโยชน์กับตัวหรือไม่ก็ไม่สนใจรับไว้ก่อน ฐานะจนหรือรวยจะมีการศึกษาสูงหรือต่ำไม่ใช่มาตรฐานของการวัดคุณค่าของคนแต่คุณธรรมในใจต่างหากที่จะบอกว่าเราควรจะยกย่องหรืออยู่ห่างไกลจากคนๆนั้น |
เจ้าของ: | กรัชกาย [ 22 ธ.ค. 2010, 16:10 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
ยามเยาว์เห็นโลกล้วน แสนสนุก เป็นหนุ่มสาวก็หลงสุข ค่ำเช้า กลางคนเริ่มเห็นทุกข์ สุขคู่กันนอ ตกแก่จึงรู้เค้าว่า ล้วนอนิจจัง. |
เจ้าของ: | nuttida [ 22 ธ.ค. 2010, 18:19 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
อ่านนิทานของพี่ทักทายแล้วรู้สึกดีจัง เหมือนเรื่องคนเช็ดรถที่พี่ทักทายเคยเล่าให้ฟังอ่านแล้วก็รู้สึกดี ทำให้นึกถึงเรื่องของตัวเองเคยมีครั้งนึงรอรถเมล์อยู่อนุสาวรีย์ชัย มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 14-15 เดินเข้ามาขอตังค์แล้วบอกว่า พี่ครับวันนี้ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ด้วยที่ตอนนั้นอาจพูดได้ว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และรู้สึกไม่ดี เลยเดินหนีเค้าไปเฉยๆ รีบเดินไปขึ้นรถเมย์ แต่ก็หันกลับมาดูภาพที่เห็นคือเค้ากล้มหน้ากับเสาป้ายรถเมย์ พอเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกแย่ทำให้คิดว่าทำไมเราไม่แบ่งให้เค้าสักหน่อย ทำไมถึงต้องคิดว่าเค้าโกหก ทุกวันนี้พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะจำภาพเค้าได้เสมอ |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 23 ธ.ค. 2010, 05:01 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
ดั่งกัน เขียน: "อยู่อย่างมีสติ จิตอยู่กับธรรมะ" อนุโมทนาค่ะน้องฯ แสงธรรมส่อง เขียน: ฐานะจนหรือรวยจะมีการศึกษาสูงหรือต่ำไม่ใช่มาตรฐานของการวัดคุณค่าของคน แต่คุณธรรมในใจต่างหากที่จะบอกว่าเราควรจะยกย่องหรืออยู่ห่างไกลจากคนๆนั้น เห็นเป็นเช่นนี้จริงๆ...อนุโมทนาค่ะ nuttida เขียน: นึกถึงเรื่องของตัวเองเคยมีครั้งนึงรอรถเมล์อยู่อนุสาวรีย์ชัย มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 14-15 เดินเข้ามาขอตังค์แล้วบอกว่า พี่ครับวันนี้ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ด้วยที่ตอนนั้นอาจพูดได้ว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และรู้สึกไม่ดี เลยเดินหนีเค้าไปเฉยๆ รีบเดินไปขึ้นรถเมย์ แต่ก็หันกลับมาดูภาพที่เห็นคือเค้ากล้มหน้ากับเสาป้ายรถเมย์ พอเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกแย่ทำให้คิดว่าทำไมเราไม่แบ่งให้เค้าสักหน่อย ทำไมถึงต้องคิดว่าเค้าโกหก ทุกวันนี้พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะจำภาพเค้าได้เสมอ พี่กลัวความรู้สึกแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ...มันจะติดอยู่ที่ใจไปนานเลย...เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่พี่เห็นใครก็ตามที่อยู่ในสภาพแบบนี้...พี่จะไม่ลังเลใจที่จะให้เขาเลย... หลายๆครั้งคนที่ไปด้วย หรือคนที่เห็นเราให้แบบนี้ จะพูดว่า "มีมือมีเท้า แต่ไม่รู้จักทำมาหากิน" พี่ก็จะแก้ตัวแทนทุกครั้งว่า "คนเราเกิดมาแต่ละคน "โอกาส" มีไม่เหมือนกัน รู้ได้อย่างไรว่าเขา ไม่พยายาม....เขาอาจจะพยายามแล้ว แต่ไม่มีใครให้โอกาสแก่พวกเขา...อย่างคนที่เคยติดคุกมา ไม่ว่าจะมีความรู้มากมายแค่ไหน?...ถ้าออกจากคุกมาแล้ว แทบจะไม่มีสิทธิ์ได้งานทำเลย ในเมื่อ ทุกคนคิดกันแบบนี้...จึงมีคนไร้ญาติขาดมิตร ขาดที่พึ่งมากขึ้นทุกวัน....แล้วอีกอย่างหนึ่ง เงินแค่เหรียญสองเหรียญ หากให้เขาไปเราก็มิได้รวยขึ้นหรือจนลงมากมายนัก แต่อาจจะมีค่า มากมายสำหรับเขาในวันนี้ก็ได้ ที่สำคัญเงินจำนวนน้อยนิดนี้ สามารถซี้อความสุข ความเบิกบาน อิ่มเอมใจให้เราได้มากกว่า..ที่จะไปเสียในเรื่องอื่นๆเสียด้วยซ้ำ" ทุกคนจะไม่พูดต่อ แต่รู้ว่าในใจคงหมั่นไส้เราน่าดู มีเหมือนกันที่เดินผ่านไป พยายามไม่ให้ดู...ปรากฎว่าไปได้ไม่ถึงสิบก้าว ต้องหันกลับมา....เพราะความรู้สึกผิดในใจจะเริ่มมากขึ้นตาม..ก้าวของเท้า... พี่สาวที่นับถือซึ่งรู้จักกันมานาน...เขาจะพูดว่า "เจ้าหนี้เยอะจัง" หรือไม่ก็ "โน่น...เจ้าหนี้มาแล้ว"....ทุกครั้งที่เห็น เคยมีที่แข็งใจไม่ยอมให้...ปรากฎว่ารู้สึกผิด รู้สึกไม่สบายใจ และภาพของคนคนนั้น ก็จะติดตามไปทุกหนทุกแห่งเป็นนานไม่ยอมลืม...อยากจะย้อนเวลากลับไปทุกครั้ง ตั้งแต่นั้นมา..มากหรือน้อยจะไม่ลังเลใจที่จะให้เลย.... กรุณาอย่าคิดว่าพี่กำลังโฆษณาตัวเองเลยนะค่ะ....แค่อยากให้คิดว่า..."การให้" ย่อมมีประโยชน์ มากกว่า ทำให้เราสุขใจมากกว่าที่จะ "ไม่ให้" ไม่ว่าผู้รับเขาจะเป็นเช่นไร...หากมุ่งมั่น แน่วแน่แล้ว ย่อมเกิดประโยชน์กับตัวเรามากกว่าผู้รับ เพราะอย่างน้อยๆ ก็ขัดเกลาความตระหนี่ในใจของเรา ออกไปได้ที่ละเล็กละน้อย....เพื่อทานอันยิ่งใหญ่ในภายภาคหน้า วันนี้พระอาทิตย์โผล่มาให้เห็นแบบเหนียมอาย...แป๊ปหนึ่ง...แล้วฝนก็เทลงมาอีก น้ำฝนเลาะ เข้ามาทางประตูที่ทำงาน...เลยชะโงกหน้าออกไปดูฝน....เห็นหนุ่มคนหนึ่ง(วัยรุ่นตอนกลาง) ยืนหลบฝนที่ชายคาประตู ซึ่งก็ไม่สามารถพ้นสายฝนที่สาดเข้ามาได้...อากาศทั้งเย็น ทั้งเปียก... คิดอยู่แว่บหนึ่ง...เพราะที่นี่ใจดีมากๆ อาจะเป็นอันตราย แต่ก็ตัดสินใจเรียกเขาให้เข้ามาหลบฝน ข้างใน...เขาก็รีบเข้ามาแบบเกรงใจนิดๆ..(คงกำลังหนาว) เอาชาจีนให้ดื่มแก้หนาวแก้วหนึ่ง.... ถามไถ่ปรากฎว่าเป็นคนสเปญ...มาท่องเที่ยวช่วงคริสมาส ปีใหม่คงผิดหวังที่มาเจอพายุฝนแบบนี้.. พอฝนเริ่มซา...เขาขอบคุณและขอตัวกลับไป...ก็ทำให้อิ่มใจได้...แม้บรรยากาศยังคงซึมเซาเหมือน สองสามวันที่ผ่านมา...แต่การได้แสดงความเอื้อเฟื้อแก่มนุษย์ด้วยกัน...แม้แต่เพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เบิกบาน...และรู้สึกว่าเรายังมีประโยชน์อยู่.... เล่านิทานอีกแล้ว....ถ้าทำให้คนอ่านยิ้มได้...ก็ขอถือเป็นของขวัญวันปีใหม่จากใจ แด่ทุกท่านนะค่ะ ทวดทักทายจ้า |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 23 ธ.ค. 2010, 05:13 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
กรัชกาย เขียน: ยามเยาว์เห็นโลกล้วน แสนสนุก เป็นหนุ่มสาวก็หลงสุข ค่ำเช้า กลางคนเริ่มเห็นทุกข์ สุขคู่กันนอ ตกแก่จึงรู้เค้าว่า ล้วนอนิจจัง. แม้จะเห็นเป็นสัจจธรรม แต่ไม่เข้าใจความหมาย กำลังย้ำ...เตือน...หรือชมค่ะทั่น..กะ..ลัด????? |
เจ้าของ: | ดั่งกัน [ 23 ธ.ค. 2010, 10:08 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
ได้อ่านแล้วมีความสุขค่ะ พี่ทักทาย ขอบคุณค่ะ ที่แบ่งปันรอยยิ้มให้กันค่ะ "ขอให้ทุกวัน เป็นวันที่ทุกข์น้อยที่สุด" |
เจ้าของ: | pra_nee [ 24 ธ.ค. 2010, 16:29 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: กระท่อมผาสุก |
แบบว่าอ่านเรื่องของพี่ทักทายแล้วอยากเล่ามั่งค่ะ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเดินซื้อกับข้าวที่ตลาด เจอเด็ก 2 คนค่ะกำลังคุ้ยขยะอยู่อายุประมาณ 10 - 13 ปี เดินผ่านไปก็เห็นว่าคนน้องอายุประมาณ 10 ขวบ กำลังนั่งกินมะละกอที่หาได้จากขยะ เป็นมะละกอดิบที่แม่ค้าหั่นไว้สำหรับทำแกงส้ม ใจคิดว่าเขาคงหิวนะถ้าไม่หิวก็คงไม่กิน ต้องเดินย้อนกลับค่ะเอาเงินให้เขาไป100 บาท คนพี่บอกว่าแบ่งกันคนละ 50 แต่บอกเขาว่าให้เอาไปให้แม่ซื้อกับข้าว ก็ไม่รู้ว่าเขาจะจัดการกันอย่างไร ขออีกเรื่องนะคะ เคยนั่งกินข้าวอยู่ในตลาดค่ะ มีผู้ชายคนนึงอายุมากแล้วเดินผ่านมาพร้อมกับมองอาหารของเรา แล้วก็เดินผ่านไปสักครู่ก็เดินกลับมาอีกพร้อมแววตาที่น่าสงสาร แต่เขาไม่ขอค่ะคิดว่าเขาคงไม่กล้าขอคงมีความละอาย ใจนึกถึงพ่อของตัวเองค่ะรีบอิ่มเดินตามไปดูเขา เขาก็ไปหยุดดูโน่นดูนี่แต่ก็ไม่ซื้ออะไร ก็เดินเข้าไปถามค่ะว่าลุงกินข้าวหรือยังมีตังค์หรือป่าว เขาก็บอกว่าไม่มีตังค์อย่างที่เราคิดไว้ก็เลยให้ตังค์เขาไปกินข้าวค่ะ คนนี้แบบนี้น่าสงสารกว่าคนที่ชอบเดินมาขอตรง ๆ นะคะ ถ้าเจอขอแบบซึ่ง ๆ หน้าก็ไม่ค่อยให้หรอกค่ะ |
หน้า 5 จากทั้งหมด 23 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |