เรื่องราวของเรา เริ่มต้นจาก เรากะเค้าคบกันเปนแฟน ใหม่ๆเค้าดีมาก ไม่เคยทะเราะกัน ตามจัยตลอด

แต่หลังจากนั้นไม่นานเค้าเริ่มแสดงนิสัยออกมา เค้าเปนคนอารมร้อนมาก ร้อนสุดๆ ถึงขนาดทะเราะกัน

แล้วทำร้ายร่างกาย ปาข้าวของ เป็นคนขี้หงุดหงิดเอาแต่จัยด้วยคะ แต่เวลาดี ก้อเปนคนดีนะคะ ช่วยเราถือของ

ออกเงินให้ทุกอย่าง ซื้อนู่นซื้อนี่ให้ พูดจาดี แต่พออารมเสียเท่านั้นแหละ เปนอีกคนเรย เค้าเปนคนขี้งอน

ขี้อิดฉา เค้าบอกว่าถ้ามีคัยรักเค้าแล้วเค้าก้อรักคนๆนั้น คนๆนั้นก้อต้องรักเค้ามากที่ 1 รักคนเดียว ห้ามเหนคนอื่นดีกว่า

เรารู้ตัวเรยว่าเราอ่ะ รักเค้ามาก ขาดไม่ได้ ไม่ยอมเลิก ทะเราะกันทุกครั้งเค้าไม่เคยง้อ เราเสียจัยหนักแค่ไหนเค้าไม่สนจัย

พร้อมจะไปได้ทุกเมื่อ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเรย บางครั้งเราแค่โทหาเค้าช้า รับสายไม่ได้ก้อจะโกดหาว่าไม่ใส่จัยเค้า

โดยเฉพาะกับแม่ของเรา เรารู้เรยว่าเราเปนลูกที่แย่ขนาดไหน เราใสใจแฟนมากกว่า โกหกแม่เพราะแค่อยากอยู่ อยากไปเที่ยวกะแฟน

ทั้งๆที่แม่เราไม่สบาย เปนโรคไต ต้องไปฟอกไตทุกอาทิด เรากลับดูแลแม่น้อยกว่าแฟนอย่างเหนได้ชัด

แต่แฟนเรากลับคิดว่าเราเหนแม่เราเปนที่ 1 เหนเค้าเปนคนสุดท้าย ทั้งๆที่จัยเรา เรารุ้ได้ว่าเราเอาคัยมาที่ 1 เราพูดแค่ไหนก้อไม่เชื่อ ส่วนแม่เราเวลาแม่ใช้อารัยเราก้อทำนะ ขับรดไปไหนต่อไหนได้ แต่แค่ไม่ค่อย

ทำให้แม่เองโดยที่เค้าไม่สั่ง แต่กับแฟนเราทำทุกอย่างโดยที่เค้าไม่ได้สั่งเราก้อทำให้ เราทำให้เค้าขนาดนี้

เค้ากลับไม่เหนค่าเราเรย ทะเราะกันก้อชอบประชดเราโดยการชวนแฟนเก่าไปเที่ยว เราเจ็บมากๆเรย

ทรมาน อยากเลิกแต่ทำไม่ได้ เรารู้ว่าเราอ่อนแอ เราเคยถามเค้าว่าเราผิดอะไร ทำไมทำแบบนี้เค้าบอกว่า เรามันเหนแก่ตัว รักแต่คนของเรา (คือแม่เรา) ไม่รักเค้า เวลาเค้าอยากไปเที่ยวแล้วแม่เราไม่หั้ยเราออกจากบ้าน ต้องอยู่ดูแลแม่ เราออกไม่ได้

เค้าก้อไม่เคยเข้าจัย โกด แทนที่เค้าว่างจะมาหาเราที่บ้าน แต่ก้อไม่ มีแต่เราเปนฝ่ายไปตลอด เหนื่อยจัยคะ ทุกวันเลย แต่ไม่อยากเลิก ยังงัยก้อรัก

เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะ ว่าเเต่คนเราจะรักกันจริงก็ที่ความดีที่มีให้เเก่กัน เขามีความดีพอให้เรารักมากเเค่ไหน และก่อนจะไปรักใคร รักตัวเองดีแล้ว หรือยัง ความรักต้องเริ่มจากรักตัวเอง รักคนในครอบครัว รักผู้มีพระคุณแล้วจึงจะไปรักคนอื่นได้ ฝากไว้เเล้วกัน อยากให้พบกับความสุขขอเพียงมองให้มันถูกก่อน

คนเรามีแม่แค่คนเดียวที่สำคัญคุณแม่ป่วยอยู่ด้วย แต่แฟน (ที่เห็นแก่ตัว) มีอยู่กราดเกลื่อน(แทบ) จะวิ่งชนกันตาย เท่าที่อ่านเรื่องของคุณ เราแทบมองไม่เห็นจุดดีของเขาเลย (คุณรู้ทั้งรู้ว่าข้อเสียเขาเยอะ ข้อดีแทบไม่มีเลย) นี่ขนาดยังไม่ได้ร่วมหอลงโลงกันก็พูดเหมือนคุณแม่คุณเป็นใครก็ไม่รู้ ชี้ให้เห็นถึงความเห็นแ่ก่ตัวอย่างเห็นได้ชัด คุณคิดดูดีๆนะคะ ว่าต่อไป (ถ้า)คุณได้ร่วมชีวิตกับผู้ชายคนนี้ ชีวิตของคุณจะดำเนินไปอย่างไร ถ้าไม่อยากทำให้เรื่องราวต่างๆแย่ลง คุณควรตั้งสติ แล้วนึกคิดดูว่ามีผู้ชายคนนี้ชีวิตคุณมีความสุขมากกว่าหรือไม่มีเขาคุณจะมีความสุขมากกว่า ใคร่ครวญให้ดี การตัดสินใจยอมเลิกกับเขา อาจเสียใจแค่วันหนึ่งหรือสองวันอย่างเก่งก็เดือนสองเดือน เพราะอยากจะบอกว่าผู้ชายแบบนี้มีเยอะเหลือเกิน ไม่ต้องเฟ้นหาหรอกเดี๋ยวก็มาหาเอง ถ้าคุณชอบแบบนี้นะ (รักมาก) ไม่รู้นะคะ ความเห็นของเรา คุณแม่สำคัญที่สุดในชีวิตแล้ว จะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ถ้าจะต้องเลือกเราเลือกแม่เรา(แน่ๆ) ลงผู้ชายนิสัยแบบนี้ ชีวิตของคุณต้องมีปัญหาอื่นๆตามมาอีกเยอะ คิดให้ดีคะ ในเมื่อมีโอกาสดูแลและปรนนิบัติคุณแม่ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ผู้ชายหาเมื่อไรก็ได้คะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอกนะคะ อย่าเสียใจไปเลยคะ เอาเวลาที่หนักใจและคิดมากเรื่องเขา คิดว่าบวกลบแล้ว ถ้าคิดจะเลิก เลิกได้ง่ายมากๆ กับผู้ชายห่วยๆคนนี้ มาทำหน้าที่ลูกที่พึงกระทำต่อผู้มีพระคุณให้ดีที่สุด แล้วสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นกับคุณแน่นอนคะ เอาใจช่วยให้ตัดสินใจและทำในสิ่งที่ถูกที่ควรนะคะ (อาจดูแรงแต่แฝงไปด้วยความจริงใจคะ) ไม่ถูกใจก็ลืมๆไปนะคะ ขอโทษคะ

เดินถอยออกมาสักหนึ่งก้าวนะค่ะ แล้วตั้งสติให้ดี
มองย้อนกลับไปตั้งแต่เยาว์วัยกระทั่งมีชีวิตอยู่
จนถึง ณ ปัจจุบันนี้ คุณมีใครอยู่เคียงข้างคุณ
ตลอดเวลาและเสมอมา
คุณจะหลุดพ้นจากจุดนี้ได้ ด้วยตัวของคุณเองนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณหลุดพ้นจากมุมมืดได้เร็ววันค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ kukkie

พระพุทธองค์ทรงสอนว่า "ทำเหตุ อย่างไร ย่อมได้รับผล เป็นเช่นนั้นแล" คุณกระทำกับ "คุณแม่" ของคุณเช่นไรในวันนี้ ในอนาคตข้างหน้า ลูกของคุณจะกระทำกับคุณ อย่างที่คุณกระทำกับคุณแม่ของคุณ
แน่นอน คุณย่อมไม่ปรารถนาในสิ่งนั้นแน่ และเช่นเดียวกัน คุณแม่ ของคุณก็ย่อมไม่ปรารถนาเช่นกัน
....ใช้เวลาสัก 10 นาที หาที่สงบเงียบ นั่งคิดถึง "บุญคุณ" ของคุณแม่ ที่เลี้ยงดู อุ้มชู คุณมาตั้งแต่เล็ก
แต่น้อย สองมือประคองกอด ยามลูกหิว ยามลูกเจ็บป่วย ใครเล่าที่อยู่เคียงข้างคุณ ใครเล่าจูงมือคุณ...
จนกระทั่งโตใหญ่...และวันนี้สองมือนั้น เหี่ยวย่น ไร้เรี่ยวแรง ที่จะประคับประคองใครได้อีก....
และคุณคิดว่า ถึงเวลาหรือยังที่คุณจะยื่นมือที่ท่านเป็นผู้มอบให้กับคุณ เพื่อประคับประคองและดูแลท่าน เหมือนกับที่ท่านเคย ดูแลคุณมาเกือบตลอดชีวิตของท่าน....

.....และสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นความสุขที่คุณจะได้รับจาก...ผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ที่เพิ่งผ่านเข้ามาในชีวิตของคุณ...คุณคิดว่าจะเป็น ความสุขจริงหรือ ที่คิดว่าจะได้รับจากผู้ชายคนนี้ ...ยิ่งคุณวิ่งตาม คุณก็จะยิ่งห่างออกไป เหมือนคุณมองเห็น "พยัพแดด" แต่ไกลๆ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ กลับไม่มีอะไรมีแต่ความว่างเปล่า.....แล้วชีวิตที่เหลืออยู่คุณจะเสียเวลาวิ่งตามความว่างเปล่าอยู่อีกหรือ........

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ผมเป็นผู้ชายเลยจะขอตอบในมุมแบบผู้ชายนะครับ
ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรแถมยังคิดว่าตัวเองออกจะเลวเสียด้วยซ้ำ
แต่ดูๆแล้วผมว่าการที่เขาปฎิบัติตัวกับคุณอย่างนั้นนี่ผมว่าไม่ไหวเลยครับ
แต่ในอีกมุมผมก็ว่าผมเข้าใจคุณเหมือนกันที่คุณคิดว่าคุณ"รัก"เขามาก
เวลาคนอยู่ใน"อารมณ์"นั้นมันก็ง่ายมากที่เราจะคิดว่าเรากำลัง"รัก"ใครมากๆอยู่
ก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าค่อยๆดู ค่อยๆไตร่ตรองอารมณ์ของเราไปเรื่อยๆก็แล้วกัน
แต่ที่สำคัญคือถ้าแม่ของเรากำลังลำบากอยู่ช่วงนี้ก็ควรให้เวลากับแม่มากหน่อยก็ดีนะครับ

ขอบคุนทุกๆคนนะคะ ที่เข้ามาให้กำลังใจและให้คำแนะนำดีดี ตอนนี้กำลังสู้กับอารมของตัวเองอยู่

อารมรักใคร่ อารมเสียจัย ที่ไม่อยากมี อยากมีสติ ระลึกถึงแต่สิ่งดีๆ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พ่อแม่

ต้องฝึกทุกวันคะ ไม่งั้นพอโดนอะรัยแย่ๆ เราจะฟุ้งซ่านเหมือนเดิม แม้ทำได้ยากก้อจะพยายามคะ^^

ยังไม่สายถ้าคิดจะตั้งใจกระทำความดีคะ อยากได้รับสิ่งดีก็ต้องทำสิ่งที่ดี
แล้วผลดีก็จะตามมาแน่นอนคะ ตัดเรื่องรักๆใคร่ๆ ออกไปก่อนดีไม๊คะ
หันมาใส่ใจและดูแลคุณแม่ของเราให้ดี ก่อนที่จะไม่ได้ตอบแทนพระคุณ คุณแม่นะคะ
ถ้าวันนั้นมาถึงคุณจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจที่ไม่ได้ปรนนิบัติและดูแลคุณแม่นะคะ
เรื่องผู้ชายอย่าไปใส่ใจมากเลยคะ พี่ไม่ได้สอนนะคะ แต่อย่างที่บอกผู้ชายคนนี้เรื่องเยอะ
ถ้าเราเอาตัวไปพัวพันมากก็มากเรื่องคะ จะมีแต่เรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ต้องปวดหัวได้ทุกวัน
เลิกเก็บแต่เรื่องเขามาใส่สมองแล้วหันมาทำหน้าที่ลูกที่ดีเถอะคะ ขอร้อง
ด้วยความจริงใจคะ

ดูก่อนท่านเอ๋ย...........................

จงเป็นผู้ให้ อย่าหวังในสิ่งตอบแทน แล้วสักวันหนึ่งสิ่งที่ท่านปราถนาจะสำเร็จด้วยความดีของตัวท่านเอง และ จงมีเมตตา กรุณา ต่อเขาอย่าได้ท้อแท้ไปเลย
คิดเสียว่าเรากำลังปิดทองหลังพระ นานกว่าจะมีคนมาเห็น

ขอธรรมที่ข้าพเจ้าได้สั่งสมมา จงส่งผลให้ท่านมีความสุขเทอญ.................

เรียนลุงๆป้าๆที่เคารพทุกท่าน

ทำไมหนู kukkie เธอสะกดภาษาไทยผิดเยอะเหลือเกิน ช่วยดูแลกันหน่อยก็ดีนะ

ด้วยความห่วงใยอย่างยิ่ง

ขออณุญาตค่ะคิดว่าน้องkukkieน่าจะเป็นวัยรุ่นอยู่เพราะฉันมีหลานๆที่ใช้ภาษาแบบนี้คุยกันทางHi5
ขอใช้แทนตัวเองว่าพี่นะคะพอดีว่ามีประสพการณ์เรื่องโรคไตที่คุณแม่น้องเป็นอยู่ค่ะสามีพี่เป็นอยู่เคยฟอกเลือดอาทิตย์ละ2ครั้งตอนฟอกเลือดทรมานมากตัวดำผอมน่าสงสารตอนนั้นพี่กับสามีคอยนับเวลาถอยหลังวันลาจากกันที่เป็นเช่นนี้เพราะคนป่่วยที่เคยนอนฟอกเตียงข้างๆที่รู้จักกันทยอยเสียชีวิตเพราะโรคแทรกซ้อนจากร่างกายที่อ่อนแอแต่โชคดีที่คุณหมอสามารถผ่าตัดเปลี่ยนไตให้โดยใช้ไตพี่ข้างหนึ่งใส่ให้สามีพี่ปัจจุบันแข็งแรงพอสมควร ที่พี่นำมาเล่าเพราะพี่เป็นห่วงว่าน้องกำลังสับสนในเรื่องของคู่ชีวิตที่น้องยังมีโอกาสที่จะหาได้เลือกได้แต่คุณแม่น้องมีได้คนเดียวและไม่มีโอกาสหาที่ไหนได้อีกพี่หวังว่าน้องคงเลือกถูกคนถูกเวลานะคะ...จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอโทษทุกๆคนนะคะ ที่หนูใช้ภาษาไทยไปในทางที่ผิด พอดีตอนนั้นหนูกำลังเศร้า ร้องไห้ขณะที่พิม

เรื่องราว เลยพิมด้วยความเคยชินตามประสาวัยรุ่นที่สักแต่พิมเร็วแต่ไม่ถูกหลักภาษาไทย ตอนนี้หนูจะไม่พิมภาษาไทยแบบนั้นแล้วคะ

แต่สำหรับเรื่องราวของหนู ยังไม่จบสิ้นเลย หนูยังคงคบกับเขาต่อ ยังคงทะเลาะ โดนว่า โดนทำร้ายอยู่

ความจริงก็เพิ่งโดนเมื่อกี้เลยคะ ตอนนี้ร้องไห้อยู่คนเดียว ไม่อยากโทรไปร้องไห้ให้ใครฟัง หนูกลัวพวกเขาจะเบื่อกลับปัญหาซ้ำซากของหนู

เพราะหนูโทรไปร้องไห้บ่อยมาก ตอนนี้หนูเครียดมากเลยคะ อยากเลิกกับเขานะคะ แต่กลัวตัวเองทำไม่ได้

ต้องมาร้องไห้เสียใจ คิดถึงเขา หลายๆครั้งนะคะ ที่ทำบุญก็พยายามอุทิศให้เขา รุ้เลยคะว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่แรงมาก

และไม่รุ้เมื่อไหร่จะหมดกรรมระหว่างกัน พยามยามอธิษฐานพร้อมกับฝึกจิตตัวเองให้เข้มแข็งอยู่คะ

อยากได้วิธีการดีดีที่จะหลุดพ้นพวกนี้ไปได้ ต้องทำอย่างไรบ้างคะ?