สวัสดีค่ะ

ดิฉันมีเรื่องทุกข์ใจมากเกี่ยวกับความรัก

- จะทำอย่างไรหรือมีวิธีปฏิบัติตนอย่างไรเมื่อรู้ว่าคุณมีความรักให้เกย์ และเขาเป็นคนดี ซึ่งเขาดีกับคุณมาตลอดและคิดกับคุณแค่เพื่อน ดิฉันรู้ว่าควรตัดใจแต่มันเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก อีกทั้งเป็นความรักครั้งแรก ซึ่งเจ็บปวดมาก เจ็บที่หัวใจ (เจ็บจนบางครั้งคิดว่าเราจะอยู่ต่อไปได้อย่างไรกับความรู้สึกที่เจ็บมากขนาดนี้) เวลาเจอพี่เขา ไม่รู้ว่าจะวางตัว ทำใจหรือปฏิบัติตัวอย่างไรดี รบกวนท่านผู้รู้หรือมีประสบการณ์กรุณาให้คำแนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

ก็รักเขาต่อไป
กาลเวลาจะทำให้
ทุกอย่างดีขึ้นเอง
อย่าตำหนิตัวเอง
อย่าคิดทำร้ายตัวเอง
ฟังเพลงของเอเซียร์ดูจะรู้ว่า
ที่เธอทำมันจะมากไปไหม
ดูร้อนรนจนกระวนกระวาย
เรื่องแค่นี้ทำจะเป็นจะตาย
...............
ยิ้มเถิดเรื่องร้ายๆกว่ายังต้องเจออีกเยอะ
เชื่อลุง ลูคาร์เถิด

เพราะเป็นรักที่เจือด้วยราคะจึงเพ่งเล็งที่จะได้ครอบครองเป็นเจ้าของ เมื่อดูจะพลาดหวังความเดือดร้อนสาหัสย่อมปรากฏ พึงเข้าใจอาการอันทุรนทุรายนี้ว่ามีด้วยเหตุีนั้น...

แต่หากรักเป็น คือรักด้วยเมตตา ไม่คาดหวังมุ่งหมายที่จะได้เป็น"เจ้าของ" ไม่หวังแม้การ"รักตอบ"..ย่อมอยู่ด้วยความสงบเย็น ดุจเดียวกับรักที่มารดาบิดาที่มีต่อบุตรธิดาทั้งหลาย รักเช่นนี้ ย่อมเป็นไปกับความปรารถนาดีหวังดีให้เขา ยินดีที่เขามีความสุขในแบบของเขา..

หากไม่สามารถตัดใจจากรักนี้ได้ ก็พยายามย้ายจุดยืนจากรักด้วยราคะมาเป็นรักด้วยเมตตา..



ให้คิดถึงความเจ็บเมื่อมารดาคลอดเราออกมาดูว่า ใครเจ็บ & เสี่ยงตายกว่ากัน..ขอให้เข้าใจว่า แม่นั้น อุตส่าห์อุ้มท้องเรามาด้วยความยากลำบากเพียงเพื่อให้เราได้เกิดมา"เป็นคน" ..เพื่อจะสามารถต่อยอดบุญต่อไปในเบื้องหน้า แม่คงเจ็บปางตายยิ่งนักหากทราบว่าลูกรักที่ท่านทะนุถนอมมาเสียเวลาทุกข์กับเรื่องเช่นนี้ ขอให้ลองเทียบตนเองว่า ในวันหน้าหากมีลูกที่ไปรักเกย์ ..ตนจะสุขใจดีใจปลื้มใจใหม??

ไม่มีใครรักเราจริงเท่าตัวเองและพ่อแม่แน่นอน ท่านนั้นย่อมเอ็นดูเราจนถึงที่สุดแม้ทำผิดพลาดพลั้งไป ท่านอภัยให้และพร้อมปลอบโยนช่วยเหลือเสมอ....ควรหรือที่เราจะทำทุกข์ให้เกิดแก่ท่านด้วยอาการเช่นนี้?

ขอให้กลับมีสติเถิด เลิกเอาความสุขของตนไปอิงอาศัยสิ่งภายนอก รักตนเองให้เป็น เลิกอ่อนแอเลิกความเป็นทาสของกิเลสตัณหาที่สั่งสมมาจนชำนาญนับภพไม่ถ้วนแล้ว ไม่เพียงชาตินี้หรอกหนาที่อ่อนไหวเช่นนี้ แม้หลายพันชาติที่ผ่านมาก็เป็นมาแล้ว เมื่อเกิดใหม่ มาได้ปัจจัยเหมาะสมก็อ่อนแอจนถูกทุกข์ย่ำยีเอาเช่นนี้ หากไม่ฝึกฝืนกิเลสบ้าง อีกล้านชาติหน้าก็มีโอกาสย่ำทุกข์ปางตายเช่นเดิมอีก จะไหวหรือครับ..?

รัก ความเป็นตัวเองของเขาด้วยสิ

พวกเกย์ไม่ได้มีความสุขอะไรมากหรอก ถ้าทำได้เขาคงไม่อยากเป็นแต่เพราะกรรมเขาก็เลยต้องเป็นแบบนั้น

รักที่แท้จริงแล้วไม่เจ็บปวดหรอกนะ
คนเรารักกันไม่เป็น ก็เลยมักจะเจ็บปวดเพราะความรักเสมอ

ความรักไม่เคยทำให้ใครเจ็บ
แต่คนก็เจ็บด้วยความรู้สึกอื่นแล้วโทษว่าเป็นความผิดของความรัก

ขอบคุณสำหรับแนะนำจากทุกๆท่านค่ะ (และขออนุญาตระบายความรู้สึกนะค่ะ )
เป็นคำแนะนำที่อ่านแล้วทำให้ดิฉันน้ำตาไหลเลยค่ะ รู้สึกผิดที่ตัวเองอ่อนแอ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจากใจจริง เพราะดิฉันไม่กล้าขอคำแนะนำจากเพื่อนหรือว่าคุณพ่อคุณแม่กลัวว่าทุกคนรู้แล้วจะเสียใจและผิดหวังในตัวดิฉัน ก็เลยเป็นความรู้สึกที่กดดันอัดแน่นอยู่ในใจเรื่อยมาค่ะ ทุกข์อยู่ในใจตลอดมา เพราะไม่กล้าระบายหรือว่าเล่าให้คนที่รู้จักหรือใกล้ชิดฟัง ไม่ใช้ว่าอายว่าเขาเป็นเกย์ ถึงเขาจะเป็นแต่เมื่อเทียบกับอุปนิสัยที่เอื้อเฟื้อ มีน้ำใจกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแล้ว จิตใจที่ดีมีคุณค่ากว่าสภาพที่เป็นอยู่มากค่ะ
** ตอนแรกไม่ทราบว่าพี่เขาเป็นเกย์ค่ะ เพราะไม่แสดงอาการอะไร พี่เขาเพิ่งบอกตอน เดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาเพราะดิฉันเอาของขวัญไปให้ พี่เขาคงรู้ว่าดิฉันรู้สึกอย่างไรกับพี่เขาซึ่งดูไม่ยากจากลักษณะของขวัญ พี่เขาบอกให้รู้และเขาสัญญาจะเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายและจะรักน้องสาวคนนี้ตลอดไป(รักแบบชายหญิงไม่ได้) ดิฉันน้ำตาไหลเลยค่ะ ความรู้สึกหนึ่งวิ่งมาชนว่าเราจะอยู่ได้อย่างไรกับความรู้สึกที่เจ็บแบบนี้จะอยู่อย่างไรหนอ มันเป็นความรู้สึกที่มากับความทุกข์ในใจดิฉันที่เริ่มเกิดขึ้นค่ะ

ตั้งคำถามให้กับตัวเองดูว่าที่ "เจ็บ" นั้นเพราะอะไร? เพราะดิฉันยังรักพี่เขาแบบชายหญิงอยู่ พยายามที่จะลดลงเหลือเพียงเพื่อนหรือน้องสาวแต่ยังทำใจไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเป็นเกย์แต่ก็ยังรักอยู่
คุณ "หวัง"อะไรในตัวเขา?..... หวังความรักแบบชายหญิง หวังที่จะได้ครอบครองและสร้างครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ แต่ความเป็นจริงในตอนนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว มีแต่ความสับสนในใจ

ดิฉันจะนำคำแนะนำจากทุกท่านไปเป็นแนวทางในการปฏิบัติตนค่ะ ต้องยอมรับว่ายังเจ็บปวดและความทุกข์ในใจยังมีอยู่มิอาจลบเลือนไปในชั่วระยะเวลานี้ แต่คำแนะนำของทุกท่านช่วยชี้แนวทางสว่างให้ดิฉันได้มองเห็นหนทางที่จะเดินไปค่ะ ตอนนี้อาจยังเห็นไม่ชัด ยังมืดมัวอยู่แต่ดิฉันจะพยายามค่ะ ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับคำแนะนำในการวางตัว ทำใจหรือปฏิบัติตัว
-ก็รักเขาต่อไป
กาลเวลาจะทำให้
ทุกอย่างดีขึ้นเอง
อย่าตำหนิตัวเอง
อย่าคิดทำร้ายตัวเอง
-หากไม่สามารถตัดใจจากรักนี้ได้ ก็พยายามย้ายจุดยืนจากรักด้วยราคะมาเป็นรักด้วยเมตตา
-ที่แท้จริงแล้วไม่เจ็บปวดหรอกนะ คนเรารักกันไม่เป็น ก็เลยมักจะเจ็บปวดเพราะความรักเสมอ
-ความรักเป็นสิ่งที่ดี...ไม่ว่าเขาจะเป็นเกย์..หรืออะไรก็ตาม..ถ้าเป็นคนดี...
ควรค่าแก่ความรัก ก็รักเขาต่อไป เก็บเขาไว้ในใจ ไม่จำเป็นต้องตัดใจ...
รักได้...เพียงแต่พยายามหักห้ามความรู้สึก ที่อยากเป็นเจ้าของในตัวเขา....
ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ...ดูแลเอาใจใส่กันเหมือนเดิม...คิดถึงก็คุยด้วย....
มีงานก็ทำไป....เวลาเจอกันก็อย่าคิดว่าเขาเป็นเกย์...คิดว่าเขาเป็นเขา
เป็นคนดีที่คุณรัก...แยกความรักกับ ปรารถนา ออกจากกันให้ได้ซิค่ะ....
แล้วจะรักได้อย่างไม่ทุกข์

ดีใจกับคุณสวรินทร์ ที่ได้คิดขึ้น เข้าใจครับกับความเจ็บที่เกิดขึ้น เรื่องความรักนั้น ทำให้เจ็บสาหัสกันได้ทุกคนไม่เว้นเลย..

ขอให้รักตนเองให้มาก เรายังอายุน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เป็นอดีตไปแล้ว ประโยชน์อันใดกับการเสียใจเศร้่าใจในเรื่องนี้ไม่มีเลย เหมือนเราไปหลงรักต้นไม้ ที่ไม่มีรักตอบกลับมา ควรหรือที่จะปล่อยใจไปกับเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ทางหนึ่งที่จะช่วยให้ลดบรรเทาจากอาการนี้คือการถอยห่างออกมาจากเขา ห ากถอยทางกายไม่ได้ก็พึงถอยทางใจโดยถือว่าเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่ง เพราะในสังสารวัฏที่ไม่มีเบื้องต้นนั้นเราทุกคนต่างเกิดมาเป็นพ่อแม่ญาติกันมาแล้ว ไม่มีใครเลยที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกันมา แต่ในที่สุด เมื่อเวลาตาย ต่างต้องเดินทางต่อไปคนเดียว ไม่อาจพ่วงกันไปได้แม้จะคล้องแขนกันอยู่ในเวลาตาย...

เราก็มาด้วยกรรมของเรา และจะไปตามกรรมของเราเอง เขาก็เช่นกัน ไม่มีใครทำกรรมแทนใครได้..ถ้าเราจะไปสวรรค์หรือพ้นทุกข์ก็ไปได้พ้นได้เพราะตนเองทำเหตุที่ดีควรแก่ผลเช่นนั้น ไม่ใช่คนอื่นที่ใหนทำให้ เมื่อใดหดหู่ท้อถอย คิดถึงพ่อแม่ให้มากๆ อย่าทำให้ท่านพลอยเศร้าใจในเรื่องไม่ควร เพราะหากเราไม่อาจตอบแทนคุณท่านได้ การไม่ทำให้ท่านเสียใจย่อมเป็นบุญประการหนึ่ง

ขอให้รักษาใจให้ดีครับ เสียทรัพย์หรือสิ่งใดๆก็ยังไม่เป็นไร แต่หาก"ใจเสีย"แล้ว ก็มีแต่ทางเสื่อมโดยส่วนเดียว..ขอให้มีความสุขพ้นทุกข์ไวๆด้วยคุณความดีคุ้มครองครับ..

แม้ว่าวันนี้จะยังร้องไห้ น้ำตายังไหล ยังเจ็บปวดอยู่ แต่ดิฉันจะพยายามที่จะทำใจ
ทำใจให้เข้มแข็ง จะไม่หยุดรักแต่จะรักแบบที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน และดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกต้อง
ต่อไป
ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหนความพยายามนี้จะสำเร็จ แต่ถ้าพยายามความทุกข์ก็น่าจะเริ่มจางไปจากใจ

ขอบคุณค่ะสำหรับทุกคำแนะนำ สำหรับทุกกำลังใจ

...ความใกล้ชิดและเห็นคุณงามความดีทำให้เราชื่นชม...
...สะสมนานเข้าก็พัฒนากลายเป็นรักและผูกพันกันไป...

...เพราะไม่รู้...ทำให้มืดดำกำตาหลอกจิตให้หลงไป...
...หลงเข้าใจว่าเขาดีกับเราแสดงว่าเขารักเราแน่นอน...

...ฝังความคิดให้ตัวเองอย่างนี้ทุกวัน...จนงมงาย...
...พอรู้สึกว่ากำลังจะสูญเสีย...ก็มีแต่ท้อแท้และผิดหวัง...

...เพราะเราเองก่อทุกข์คือคาดสุขเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว...
...เมื่อมันไม่ได้ความสุขอย่างที่ตั้งไว้...ทุกข์ก็เพิ่มทวีคูณ...

...หมั่นดูแลรักษาใจตัวเอง...ธรรมโอสถรักษาทุกโรค...
...เข้ามารับยาขนานนี้ได้จากกัลยาณมิตรในลานนี้ค่ะ...

ห้วย...แล้ว...ตาโตเทรนเกาหลี...อย่างเอกอนจะขุดเอาอะไรมากล่าวอีกล่ะนี่...

คนอาร๊ายยย.... โผล่มุมไหน ๆ ก็สวย...



นี่ก็อีกคน... คือ...มันก็อย่างนั้นจริง ๆ
จริง ๆ เรื่องความรัก...มันก็แค่นั้นแหละ...

สวัสดีค่ะ
*เวลาผ่านมา 5 เดือนกว่าๆแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาดิฉันพยายามทำงานหนักตลอดเวลาไม่ให้ว่าง เพราะความรู้สึกตอนนั้นคือถ้าว่างเมื่อไรจิตใจก็จะฟุ้งซ่านแน่นอน ตอนนั้นพยายามปรับตัวเองโดยพิจารณาตามคำแนะนำที่ทุกท่านกรุณาแนะนำดิฉันค่ะ

**มาถึง ณ วันนี้ แม้ความรักจะยังไม่จางไปจากใจ(ซึ่งคงไม่มีวันจางไป) ดิฉันก็ยังเป็นห่วง ถามไถ่ทุกข์สุขและพี่เขาก็ยังดูแลและห่วงใยดิฉันเหมือนเดิม เพียงแต่เขาไม่ได้รักแบบชาย-หญิง แต่รักแบบน้องสาว

***ปัจจุบัน ดิฉันรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ พอเราได้พูดคุย ดูแลพี่เขาโดยที่ลดความหวังว่าต้องได้ครอบครองเขา ได้แต่งงานกับเขา ความรู้สึกน้อยใจพี่เขาที่เคยเกิดขึ้นก็ไม่ค่อยเกิด จึงมานั่งพิจารณาว่าเราเลือกเดินมาถูกทางแล้ว ถ้าไม่อยากทุกข์ต้องไม่อยากครอบครอง แม้วันนี้จะยังทำใจ ลดความอยากนั้นไม่หมดจากใจ แต่ดิฉันก็จะพยายามต่อไปค่ะ

**** ดิฉันคงจะไม่เจอแสงสว่าง ไม่รู้ความหมายของคำว่ารักจริงๆเป็นยังไง (รักแบบไม่หวังครอบครอง) ถ้าไม่ได้รับคำแนะนำที่ดีๆ จากทุกๆท่าน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันแต่ทุกท่านก็กรุณาแนะนำดิฉัน ขอขอบคุณจากใจจริงค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขตลอดไปค่ะ