สวัสดีปีใหม่ ล่วงหน้าค่ะ สมาชิกลานธรรมจักรทุกท่าน อยากเรียนถามเพื่อนสมาชิกทั้งหลายที่มีปัญหาชีวิตคู่ว่า ท่านใช้ชีวิตอยู่กับความระแวง
ความไม่ไว้ใจกันอย่างไรคะ ดิฉันเอง มีความระแวง ทุกครั้ง ที่เขาอยู่ไกลตา
บางครั้งก็เป็นมากจนหดหู่ เศร้าหมอง บางครั้งที่ ใจแข็งแรงดี ก็คิดให้มันขำๆไป
พยายามดึงสติกลับมาอยู่กับลมหายใจ แต่ไม่ถึงนาทีไปคิดอีกแล้ว จนเบือตัวเองมาก
บางครั้งรู้สึกท้อ ว่าทำไมถึงทำใจให้ไว้ใจเขาไม่ได้สักที เขาก็คงเบื่อเหมือนกัน
เพราะเวลามีอาการ ดิฉันจะมีหน้าตาที่ไร้อารมณ์ ไม่พูดไม่คุย
แอบจิกกัด(ทางวาจา) เมื่อได้จังหวะ แต่ไม่โวยวาย ฟูมฟาย
พอเป็นอย่างนี้เขาก็จะหงุดหงิดทุกครั้งว่าเราไม่เลิกรา
แต่ก่อนที่จะรู้เรื่องว่าเขาไม่ซื่อต่อเรา ไม่เคยเป็นอย่างนี้นะคะ
จะไว้ใจเขาตลอดไม่เคยงอแง โวยวายเลย ไม่รู้เมื่อไหร่จะแก้นิสัยเสียๆนี่ได้ซักที
ขอคำแนะนำ ตักเตือนแรงๆจากผู้รู้ทุกท่านหน่อยนะคะ
เผื่อจะช่วยเตะความทุกข์ที่เป็นอยู่ให้กระเด็นไปจากใจได้บ้าง
ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
