ขอคำแนะนำหน่อยนะ คือเราแอบชอบคนคนหนึ่งมาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว รู้จักกันตอนนี้ก็เกือบ 10 ปีแล้ว เราคิดว่าเราชอบเขามากๆ เพราะที่ผ่านมา เราคุยด้วยกันได้ทุกเรื่อง เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน มีปัญหาเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวก็คุยกันเสมอ และช่วยเหลือกันตลอด ยิ่งหลังเรียนจบมหาลัยเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันก็แยกย้ายกันไป เราห่างกับเขาประมาณปีนึง แต่ก็โทรคุยหาเขาตลอด พอเขาได้งานก็มีโอกาสย้ายมาอยู่หอพักใกล้ๆกัน ด้วยการที่ไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ เราสนิทกันมากกว่าเดิม เหมือนดวงเรากลับให้มาพบกันอีกครั้ง ทั้งๆที่แยกย้ายกันไปแล้ว

เวลาว่างๆเราเขาก็จะมาคุยกับเราเป็นวันๆ บางครั้งก็ไปเดินห้าง ดูหนังด้วยกัน แต่ยืนยันว่าไม่เคยมีอะไรกัน เราคิดว่าเขาคงชอบเราแต่เขาคงคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆ ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านี้ เพราะถ้าคบกันเป็นแฟนก็คงคบกันไปนานแล้ว เวลาที่สนิทกันนิสัยส่วนตัวเรารู้หมดว่า เขาเป็นยังไง เราต่างก็ยอมรับกันได้

เขาเป็นคนหน้าตาดี นิสัยดี บ่อยครั้งมีคนมาชอบเขา เราก็ได้แต่มองแต่ก็เจ็บอยู่เมือนกัน ตอนนี้เขาอายุ 30 แล้ว เคยคุยแซวเรื่องอนาคตว่าน่าจะหาแฟนได้แล้ว จะได้สร้างครอบครัว แต่เขาก็ได้พูดว่า คนอย่างเขาจะมีใครมาชอบเขา

ไม่นานมานี้เขาบอกว่า เขากำลังจีบรุ่นน้องคนที่ทำงานเดียวกัน คนที่ทำงานก็เชียร์ด้วย เวลาเราจะไปคุยกับเขา เขาก็โทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา ทำอะไรก็รีบเร่ง เพื่อจะหาเวลาไปโทรศัพท์ วันหยุดก็แทบจะไม่คุย ได้เจอ กันแล้ว จนเขาแทบหายไปจากชิวิตของเราแล้ว เคยแซวเล่นๆว่าคบไปถึงไหนแล้ว เขาบอกว่าคนคนนี้ จีบยากแต่พยายามโทรคุยตลอด เพราะผู้หญิงเคยมีแฟนมาก่อน และถูกแฟนบอกเลิก ดูท่าทางเขาจริงจังมากๆ เราคิดว่าผู้หญิงคงชอบเขาด้วยเพราะไม่งั้นคงไม่คุยกันนานๆ กันทุกวันอย่างแน่นอน ตอนนี้เขาก็เริ่มไปเที่ยวด้วยกันแล้ว คิดว่าต่อไปเขาคงเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกัน มีอะไรกันแบบสามี ภรรยา เพราะต่างคนต่างก็ไม่มีใคร และต่างก็ทำงานกันหมดแล้ว
ล่าสุดเขาบอกว่าอาจจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ยิ่งทำใจไม่ได้เลย เหมือนผูกพันจนไม่อยากให้เขาจากไปเลย เพราะกลัวจะไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว เหมือนเพื่อนคนอื่นๆของเขา

เราเสียใจที่เขาไม่คุยกับเราเหมือนก่อนมาก พยายามตัดใจ นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว คิดถึงเรื่องนี้ตลอด เคยทำใจอยู่หลายครั้ง แต่ก็ท้อมากๆ และเราจะรู้สึกแบบนี้ตลอดเวลาเขามีแฟน จึงอยากให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเป็นแบบนี้เพราะเบื่อตัวเองมากๆ ที่ไม่ยอมเข้าใจ

คิดว่า เขากับเรา มาด้วยกันได้แค่นี้ จริงๆ คือเพื่อน เราเสียดายในความเป็นคนดี ของเขา เพราะ 10 ปี พิสูจน์ว่า เขาเป็นคนที่เราชอบจริงๆ ใจนึง ไม่ยากให้เขาคบใครหรือผิดหวังเพื่อที่จะไ้ด้อยู่กับเรา ใจนึงเราอยากให้เขาสมหวังนะ
ชิวิตก็เป็นของเขา ไม่ใช่ให้เป็นดั่งใจเราที่อยากให้เป็น คิดแล้วก็เครียด ไม่อยากให้เขาอกหัก อยากให้มีครอบครัวที่ดี พักหลังพยายามจะไม่คุยแต่ก็เจอหน้ากันทุกวัน เขาก็คุยกับเราดีเสมอ อะไรที่เคยทำด้วยกัน สิ่งของ สถานที่ ก็คิดถึงวันเก่าๆตลอด เขาไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เราโกรธในใจที่เขาจะไปมีคนอื่น จะบอกตรงๆก็กลัวเสียเพื่อนไปเลย
พยายามไม่อยู่กับตัวเอง หาอะไรทำ แต่ก็ลืมเขายากเหมือนกัน

ที่ผ่านมาเรารู้ตัวว่าเราเสียโอกาสไปหลายๆอย่าง ที่จะทำเพื่อตนเอง เวลาเปลี่ยนงานก็หาที่ทำงานที่สามารถเดินทางได้จากแถวๆนั้น จนเราทำงานมาแล้วหลายปีก็ยังอยู่แค่หอพักทั้งที่คนอื่นๆ ไปซื้อบ้านอยู่กันหมดแล้ว ตอนนั้ก็พยายามไม่คิดนะ แต่พอเจอเขาพูดกันสั้นๆ ก็มีความสุขนะ แต่พยายามเตือนตัวเองว่าให้ตัดใจ เราคงยึดติดกับเขามากไป จนลืมความเป็นไปได้ จนลืมตัวเอง เราหวังว่าเวลาคงทำให้ลืมเขาไปเอง รู้ตัวว่า ตนเองติดบ่วงหนักมาก
แต่พยายามตัดใจอยู่ทุกวันกับรักที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่มีใจ และก็รู้ตลอดว่า เราจะอยู่กันอย่างนี้ต่อไปไม่ได้ เพราะอายุที่มากขึ้น เราเองก็รู้ตัว แต่เหมือนกับอยากให้อยู่แบบนี้นานๆกับเรา แบบไม่มีใคร

ทุกข์มากที่ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกัน....

ทำไมต้องตัดใจละโยม คนดี ๆ เพื่อนดี ๆ หาได้ง่ายหรือ เลิกรักเขาไม่ได้ แต่ก็อย่าถึงกับต้องตัดใจเลิกคบเขาในแบบเพื่อนก็ได้นี่ คิดว่าเสียเวลา คิดว่าเสียโอกาส คิดแล้วมันช่วยเรียกร้องเวลาให้กลับคืนมาได้เสียเมื่อไหร่

จะดีกว่าไหมไหน ๆ ก็จะคิด ทำไมไม่คิดว่า ดีกว่าคนอื่น ๆ อีกเยอะที่รีบด่วนตัดสินใจด้วยอารมณ์ ทำอะไรไปโดยไม่มีเหตุผล บ้างก็ผิดหวัง สิ้นหวัง ถูกหลอก แบกภาระความรับผิดชอบ ถูกกดขี่ ต้องยอมทนเป็นคนมาทีหลัง แบกทุกข์ระทมจนดูแก่ก่อนวัยอันควร ความสุขที่แท้จริง คือความสงบ จากความเร้าร้อน กระวนกระวายใจ ทุกข์ใจ คับแค้นใจ สงบจากความอิจฉาริษยา สงบจากปัญหาภาระต่าง ๆ นา ๆ

ยกปัญหามาโทษว่าเสียเวลาหลงรักเขาอยู่ คนอื่นมีบ้านมีรถมีอะไรต่อมิอะไร ของเหล่านี้มันฟรีหรือถึงจะได้มา ต้องตื่นแต่เช้าเบียดเสียดไปง่วงขณะเดินทาง ถึงที่ทำงานก็ต้องกังวลจิปาถะ ว่านายต้องการอะไร ทำถูกใจพอหรือยัง ลูกน้องสร้างปัญหาอะไรบ้าง อยู่ในเมืองกลางวันแย้งกันซื้อข้าวกิน ตกเย็นหอบความเครียดกลับบ้าน ได้หย่อนใจบ้างก็บางเวลาที่เขาหรือใคร มาให้กำลังใจเติมความว่างเปล่าให้เต็ม เมื่อไม่ได้รับก็ทุกข์ใจเสียใจ วันหยุดก็ไปใช้เงินซื้อหาความสุขสั้น ๆ สิ้นเดือนก็ใช้หนี้ กับสิ่งต่าง ๆ ที่คนอื่นมีคนอื่นเป็นแต่เราไม่มี ?

นี่หรือความสุข ?

ลองพิจารณาหาขอดีแง่บวก ให้กับตัวเองดี ๆ เขาผิดหรือที่ไม่ได้มีใจ เราผิดหรือที่ไปรักชอบคนไม่มีใจ ความรัก ไม่ใช่กุหลาบที่ไม่มีหนาม ไม่ใช่เหรียญที่มีเพียงหน้าเดียว ไม่ใช่วันที่มีแต่แสงแดดและไออุ่น โยมเคยได้ยินเพลงฤดูที่แตกต่างไหม จังหวะชีวิตของคนเราก็เป็นอย่างนี้

เวลานี้สิ่งสำคัญคืออยู่กับปัจจุบัน มองความรักว่ามีทั้งสมหว้งผิดหวัง ให้รู้จักปรับใจ ไม่หลงลืมเนื้อลืมตัวในคราวสมหวังได้รับความสุข ไม่ขาดสติสัมปชัญญะลืมเนื้อลืมตัวในเวลาผิดหวังทุกข์ใจ เพราะสุขทุกข์เป็นของคู่กัน ยิ่งต้องการความสุขเท่าไหร่ความทุกข์ก็ติดตามมาเท่านั้น สิ่งที่ผ่านไปแล้ว เป็นอดีตไปแล้ว เก็บแต่สิ่งดี ๆ ที่มีให้กันและกันเอาไว้ในใจ ภูมิใจว่าอย่างน้อยก็เคยได้รัก และเป็นความรักของเราเอง จะผิดหวังเสียใจไม่เป็นไปตามที่หวัง ก็ควรปล่อยให้มันเป็นไป ดีกว่าจะฝืนอยากตัดใจ อยากลืม หรืออยากให้มันเป็นไปตามต้องการ กดดันจิตใจตัวเองจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เริ่มคิดว่าชีวิตขาดเขาจะอยู่ไม่ได้ จำไม่ได้แล้วว่าตอบกระทู้ไหนไป คนเราอยู่ได้เพราะข้าวและน้ำ พร้อมกับกำลังใจของตัวเราเอง ยังมีอะไรอีกเยอะช่วยฟื้นฟูจิตใจเราเองได้

เช่นเสียสละตนเอง ทำประโยชน์ให้กับสังคม กับส่วนรวม ช่วยเหลือคนยากไร้คนที่ขาดโอกาส ค้นหาในสิ่งที่แตกต่าง รู้กายรู้ใจรู้สึกตัว ไม่เป็นทาสอารมณ์ จนอ่อนไหว หมกตัวเองอยู่แต่ความหลง และความต้องการ จนไม่เว้นว่างให้จิตใจได้พักผ่อนได้รับความสุข ได้รับกุศลจากการให้ทาน การเสียสละ การแบ่งปัน ได้รับกุศลจากการอบรมสมาธิ ทำจิตให้เป็นปกติสุขมั่นคงรู้จักปล่อยวาง ได้กุศลจากการรู้แจ้ง รู้จักความปรุงแต่งทางอารมณ์ความนึกคิด เรียนรู้และเท่าทันชีวิตที่ผ่านมา เป็นบทเรียนเตือนจิตเตือนใจ และทำปัจจุบันให้ดี

เวทนาความรู้สึกสุขทุกข์หรือเฉย ๆ สัญญาความจำได้หมายรู้ ที่ผนวกกับสังขารความนึกคิดปรุงแต่งไปร้อยแปดพันเก้าฟุ้งซ่าน ที่มีอยู่ในใจเราเป็นเหตุผลบ้าง เป็นอารมณ์บ้าง เมื่อมีสติเป็นเครื่องตรวจสอบ รู้เนื้อรู้ตัวว่าใจกระวนกระวายเร้าร้อน ใจหมองหม่น ขุ่นมัว เมื่อมีสติเท่าทัน เวทนา สัญญา สังขาร จอมปรุงแต่ง จอมอารมณ์เหล่านี้ก็อดซ่า จากนอนไม่ค่อยหลับเพราะคิดมาก จากทรมานจิตใจเพราะเวทนาและสัญญาเกี่ยวกับเขา

ก็จะค่อย ๆ จางคลายลงไป เพราะมีสติ คราวใดเวลาใดใจไม่กระวนกระวายทุกข์ร้อน ลืมนึกถึงเขาไป ก็เป็นช่วงเขตปลอดทุกข์ คราวใด เวทนา สัญญา สังขาร ปรุงแต่งอีก ก็ทุกข์อีก ก็ให้เห็นให้รู้ชัดเจนอย่างนี้ในจิตในใจ ให้เท่าทัน ไม่ใช่มัวแต่ปล่อยให้เวทนาเกาะกิน สัญญามาบ่งการ สังขารมาปรุงแต่งจนนอนไม่หลับ

ปล่อยไว้ก็จะเครียดซึมเศร้า รีบฟื้นฟูสภาพจิตใจ บอกลาอารมณ์สับสนเสียใจ คนจะอยู่จะไปล้วนเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย เอาเข้าจริง ๆ คนเราทุกคนต่างมาแล้วก็ต่างไป บ้างไปดีบ้างไปร้าย ไปสบาย ไปทรมาน รักตัวเองอยากให้ตัวเองมีความสุขสมปรารถนาสักแค่ไหน สุดท้ายก็หยิบอะไรไปไม่ได้เลย เป็นเถ่าธุลีลอยน้ำลอยไปตามสายลมกันหมด ไม่มีอะไรคงที่ถาวรเที่ยงแท้ มีสุขมีทุกข์มีพบมีพรากเป็นธรรมดา ทำใจปรับใจให้เป็นความสุขก็อยู่กับตัวเจริญพร



Credit image by : คุณลีลาวดี
http://gotoknow.org/blog/emotionaly/262721

กราบอนุโมทนาสาธุเจ้าค่ะพระคุณเจ้า

ขอบคุณสำหรับคำแนะนะดีๆ ตอนนี้เริ่มทำใจได้ระดับนึง มองเห็นความจริงว่ายังไงจะให้เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นก็ไม่ได้เสมอไป ทุกอย่างเมื่อถึงจุดหนึ่งมันต้องเปลี่ยนแปลงเสมอ.. เวลาเจอเขาก็คุยกับเขา แม้จะทำใจยากพอสมควร ก็เหงาบ้าง เพระผูกพันกันนาน จนกลายเป็นความเคยชิน ที่มีเขาอยู่ตลอด พอแว๊บมาก็นอนไม่หลับเป็นบางครั้ง แต่ก็จะพยายามต่อไป คะ จะทำใจให้ยินดี ที่เขาพบความสุขแม้ไม่ใช่จากเราก็ตามที

ขออนุโมทนากับความตั้งใจค่ะ

ขอให้คุณมีความสุขกับการตั้งใจในครั้งนี้ค่ะ

ความรักไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเสมอไปค่ะ
ทุกสิ่งบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราเลยค่ะ

"อยู่อย่างมีสติ จิตอยู่กับธรรมะ"

บุญรักษาค่ะ

เมื่อเร็วๆนี้ รู้สึกเสียใจในรอบหลายเดือนอีกแล้ว คือเขากับผู้หญิงคนนั้น ได้กันแล้ว เราไม่เชื่อว่ามันเร็วมาก ทั้งๆที่คบกันไม่ถึง 3 เดือน เขาไม่กลับมาห้องสองวันแล้วคะ เขาบอกว่ากลับบ้านวันหยุด แต่ก็ไปรู้จนได้ว่าไปอยู่ห้องผู้หญิง ที่เสียใจทำไมเขาเป็นคนแบบนี้ เห็นเขาสุภาพ ให้เกียรติผู้หญิง รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ เขาเองก็เคยพูดว่าไม่ชอบมีอะไรกันก่อนแต่งงาน แต่ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปได้ ทำไมผู้หญิงเดี๋ยวนี้มันยอมกันง่ายๆแบบนี้ละคะ รู้สึกผิดหวังมากกับตัวตนของเขา แต่ไม่อยากฟูมฟายอีกแล้ว แอบรักเขานี่มันเจ็บจริงและโง่จริงๆนะคะ

เมื่อกี้เดินออกจากห้องเห็นเขากลับมา หน้าตาเหมือนคนอดหลับอดนอน แต่เขาก็ดันมาทักเรา เราก็คุยปกติ
ทั้งที่มันก็รู้สึกผิดหวัง แต่คราวนี้เรารู้สึกเฉยๆ หรือว่าเราเริ่มจะตัดเขาได้แล้ว

จะกับเขากับใคร ต่อไปนี้ก็ระวังจิตระวังใจ รู้จักใจตัวเองให้ดีเนอะ ^^

สวัสดีค่ะคุณ เคยมีไครบอกคุณหรือเป่ล่าว่าคนที่เป็นเพื่อนที่ดี อาจจะเป็นแฟนที่ไม่ดีก็ได้ คุณโชคดีมากที่เขาเห็นคุณเป็นเพื่อนมาตลอด เวลา 10 ปีมันก็นานอยู่นะคะ แล้วจะตัดใจในเวลาไม่กี่เดือนได้อย่างไร ให้เวลาตัวเองบ้างเถอะค่ะ
ดีแล้วล่ะค่ะที่แอบรักเขาโดยที่เขาไม่รู้ จะได้ไม่เสียเพื่อนไงคะ ไม่เป็นไรค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะเวลาช่วยได้ค่ะ