สู้สู้นะค่ะเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งๆๆมากกกๆๆนะค่ะ

เมื่อก่อนดิฉันคิดว่า ได้ก้าวข้ามผ่านพ้นมรสุมไปแล้ว เพราะดิฉันคิดว่าอยู่ได้โดยที่ไม่มีสามี แต่มาถึงตอนนี้ ดิฉันรู้เลยว่าดิฉันกำลังก้าวลงเหว ดิฉันไม่เข้าใจเลยว่า ที่ผ่านมา ดิฉันพยายามปฏิบัติธรรม สวดมนต์ ทุกวัน คิดว่าทุกอย่างกำลังจบลงด้วยดี แต่อดีตสามีดิฉัน ยังไม่ยอมเลิกรา ไม่ยอมปล่อยให้ดิฉันเป็นอิสระ ยังวนเวียนติดต่อ อาจจะเป็นเพราะทำงานที่เดียวกัน จึงทำให้ยังต้องเจอะเจอกันอีก และเค้าก็พยายามทำดีกับดิฉันทุกอย่าง เค้าบอกว่าขอให้เราได้คุยกันทางโทรศัพท์บ้างก็ยังดี ดิฉันก็ไม่ว่าอะไร ตั้งแต่ที่เลิกกันมา เค้าก็ยังโทรหาดิฉันทุกวัน ถามทุกข์สุข ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ก็โทรมาถามเป็นระยะๆ ว่าถึงไหนแล้ว บางครั้งปิดเครื่อง เค้าก็จะโทรเข้า Office จนดิฉันรู้สึกสงสาร ใจอ่อน แต่ก็เหมือนกับดิฉันไม่สามารถตัดเค้าลงได้เลย เพราะสิ่งที่เค้าทำมันยิ่งทำให้ดิฉันลืมเค้าไม่ลง ดิฉันยอมรับค่ะ ว่าใจแข็งไม่พอ บางครั้งก็มีความรู้สึกคิดถึง บางครั้งก็แค้นเหลือเกินกับสิ่งที่เค้าทำ ดิฉันจะทำยังไงดีค่ะ เมื่อไหร่ดิฉันจะหลุดพ้น หมดความคิดถึง หมดความอาลัยอาวรณ์ค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันต้องทนอยู่กับความเหงา ไม่มีความสุขเลยค่ะ

รู้ที่กินที่เที่ยว แต่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ก็เสื่อม
รู้วันเดือนปีเกิด แต่ไม่รู้กาลเทศะ ก็เสื่อม
รู้พยากรณ์อากาศ แต่ไม่รู้ว่าชีวิตมีขึ้นมีลง ก็เสื่อม
รู้จักรวาลวิทยานภากาศ แต่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ก็เสื่อม
รุ้จักคนมากมายหลายวงการ แต่ไม่รู้จักตนเอง ก็เสื่อม
รู้จักบริหารคนบริหารงาน แต่ไม่รู้วิธีบริหารใจ ก็เสื่อม
รู้วิธีหาเงินมากมาย แต่ไม่รู้จักคุณค่าของเวลา ก็เสื่อม
รู้จักการเข้าสังคม แต่ไม่รู้จักเข้าหาสังฆะ ก็เสื่อม
รู้เรียนเอาปริญญาสูงๆ แต่ไม่รู้จักยกพฤติกรรมให้สูง ก็เสื่อม
รู้ที่จะมีลูก แต่ไม่รู้จักเลี้ยงลูก ก็เสื่อม
รู้ที่จะรัก แต่ไม่รู้จักรับผิดชอบ ก็เสื่อม
รู้ที่จะดู แต่ไม่รู้จักเห็น ก็เสื่อม
รู้ที่จะนับถือ แต่ไม่รู้จะนับถืออย่างไร ก็เสื่อม
รู้ที่จะพูด แต่ไม่รู้จักศิลปะการพูด ก็เสื่อม
รู้ว่าวันหนึ่งจะต้องตาย แต่ไม่รู้วิธีเตรียมตัวตาย ก็เสื่อม
...........................
เมียใหม่ กะ ลูกในท้อง เอาไปไว้ไหนซะแล้ว??!!
ผู้ชายแบบนี้เรียกว่าอะไรดีหนอ??
สมควรอยู่ให้ห่างๆ

เสียงธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) ชุด ความสุขทุกแง่มุม
http://www.ideaforlife.net/dhamma/sound/payutto/29.html

อ่านพระธรรมเทศนาและโอวาทของท่านพระพุทธทาสเรื่อง ความสุข
แล้วพิจารณาหาสาเหตุว่าทำไมเราจึงไม่มีความสุข
http://www.oknation.net/blog/BioScience ... 31/entry-1

คุณ Bwitch ค่ะ เมียใหม่กับลูกในท้อง เค้ารับผิดชอบอยู่ค่ะ เค้าถึงขนเสื้อผ้าย้ายไปอยู่กับเมียใหม่ แต่ดิฉันซะอีก ที่เขาโยนทิ้งไว้ข้างหลัง แล้วเหมือนรู้สึกผิดหรือเปล่าไม่แน่ใจค่ะ ถึงได้มาพูดดี ทำดี ดิฉันซะอีก ที่เป็นคนเจ็บไม่รู้จักจำค่ะ

สุข-ทุกข์ อยู่ที่ใจนะคะ
ไม่ใช่สามีที่ไม่ยอมปล่อย เป็นที่เราไม่ยอมปล่อยเขาออกจากใจ

ลองฟังพระธรรมเทศนาของท่านเจ้าคุณ ป.อ. (ช่วงที่ 3) เรื่องโทษของกามคุณ
ฟังแล้วพิจารณาหลายๆ เที่ยว ทำความเข้าใจ

คนเราสามารถมีความสุขได้โดยไม่ต้องพึ่งพาคนอื่น ไม่ต้องวิ่งไล่ตามหาความสุขภายนอก
ขอให้ตั้งใจมั่นด้วยความเข้มแข็ง พบความสุขโดยเร็ว เอาใจช่วยนะคะ ขอให้เจริญในธรรม

คุณ Bwitch ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ ดิฉันจะต้องปล่อยเค้าออกไปจากใจให้ได้ค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้คุณ nitta อีกรอบนึง ขอให้ทำใจได้ปล่อยเค้าได้เร็วๆน่ะค่ะ

ขอขอบคุณ....คุณ Tooptien มากๆ เลยนะคะ ที่ส่งกำลังใจมาให้ ตอนนี้ก็พยายามอยู่ค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะผ่านไปได้แค่ไหน แต่ก็จะสู้ๆ ต่อไปค่ะ

ก็ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เพื่อนผมอกหัก ผมจะบอกกับเค้าว่า ขอแสดงความดีใจด้วย ที่จะได้แฟนใหม่ เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง เพื่อนจะค้อนแล้วก็โกรธผม แต่เค้าก็หัวเราะ และก็จริงอย่างที่ผมว่า ไม่นานต่อมา เพื่อนก้อมีแฟนใหม่ แถมน่ารักกว่าคนเก่าอีก ทีนี้ เพื่อนก็บอกว่า รู้งี้เลิกกับคนเก่าตั้งนานแล้ว ..
อ่านเล่นๆครับ อย่าไปเครียด
เรื่องของคุณ แฟนเก่าคุณช่างเป็นคนเจ้าชู้ไม่ใช่น้อย
มีคนใหม่แล้วยังหวงคนเก่า กั๊กๆไว้ ตามนิสัย ผู้ชายเจ้าชู้ (ผมเคยเป็นมาบ้าง เคยอกหักบ้าง) ถึงตัวคุณ แม้ใครจะบอกให้ตัดใจ ผมเข้าใจว่ามันยาก เพราะใจเรามันจะกวัดคิดไปถึงเรื่องของเราสองคนเสมอๆ เพียงแค่เห็นคู่อื่นเดินจูงมือกัน ใจก็หวั่น สั่นทั้งกายแล้ว ผมอยากแนะนำว่า ให้หาที่อบอุ่นใหม่ เพื่อให้ใจ ลืมความอบอุ่นอันเดิม เมื่อใจท่าน มีที่อบอุ่นอาศัยใหม่ อาการไหวหวั่น ก็จะคลาย และนานวันไป เค้าจะไม่มีผลต่อจิตใจคุณอีกเลย อย่างที่หลายคนกล่าว เวลาจะเยียวยา คุณเอง สู้ๆ กับ อาการที่เกิดตอนนี้ อยู่กับอาการนี้ ใช้มันเป็นเพื่อน ปกติมันจะเกิดขึ้นมาเอง เราก็จำความรู้สึกนี้ไว้ และลองจงใจคิดทำให้อาการนี้มันเกิดขึ้นบ้าง แล้วลองพิจารณาว่ามันหนักขึ้นรึเบาลงอย่างไร หนักมากๆเป็นอย่างไร จะหนักกว่านี้ได้อีกไหม เรียกว่าจับอาการมาพิจารณาเท่านี้ท่านก้อจะดึงตัวเองมาเป็นผู้พิจารณาไม่คล้อยตามอารมณ์นั้นๆ
นี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว จะถือเอาจริงเอาจัง ยังไม่ได้ เป็นแต่เพียงแค่เสนอไว้
สาธุให้คลายจากทุกข์ในเร็ววัน

ดิฉันรู้สึกสงสาร ใจอ่อน แต่ก็เหมือนกับดิฉันไม่สามารถตัดเค้าลงได้เลย เพราะสิ่งที่เค้าทำมันยิ่งทำให้ดิฉันลืมเค้าไม่ลง ดิฉันยอมรับค่ะ ว่าใจแข็งไม่พอ บางครั้งก็มีความรู้สึกคิดถึง บางครั้งก็แค้นเหลือเกินกับสิ่งที่เค้าทำ ดิฉันจะทำยังไงดีค่ะ เมื่อไหร่ดิฉันจะหลุดพ้น หมดความคิดถึง หมดความอาลัยอาวรณ์ค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันต้องทนอยู่กับความเหงา ไม่มีความสุขเลยค่ะ

เข้าใจดีทีเดียวค่ะ เรื่องความรู้สึกแบบนี้ ก็คนเคยรักเคยอยู่กันมา
จะตัดไปง่ายๆ ทำไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งเห็นหน้า โทรหา ยิ่งหนักใหญ่
ธรรมข้อไหนๆก็ช่วยไม่ได้ เพราะใจเราตอนนี้ไม่เปิดรับค่ะ...
ดิฉันเองก็กำลังตัดสินใจแยกทางกับสามี อย่างที่เคยเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆฟังแล้ว
เหตุการมันกลับกันเท่านั้น...ฉันจะทิ้งเขาไป
แต่พอมาอ่านความรู้สึกของคุณแล้ว กลัวตัวเองจะเป็นแบบเดียวกัน
ที่สำคัญเราดันทิ้งเขามาเอง แล้วต้องมานั่งจมกับความคิดถึง
ทั้งรักทั้งแค้น จะไหวไหม...สู้อยู่ทะเลาะกับมันทุกวันให้ตายกันไปข้างจะดีกว่าหรือเปล่าไม่รู้

เข้ามารับทราบความรู้สึกและเห็นใจอย่างสุดซึ้งค่ะ และขอคำปรึกษานะคะ

ขอบคุณ...ผู้มองทาง มากๆ เลยค่ะ จริงอย่างที่คุณผู้มองทางบอกมาค่ะ ว่าแค่ได้เห็นคู่คนอื่นเดินจูงมือกัน มีครอบครัวที่ที่พร้อมหน้าพร้อมตา ทานข้าวด้วยกัน มันช่างเป็นความรู้สึก ที่เจ็บปวด ทรมานจิตใจมากเลยค่ะ ทุกวันนี้ เวลาไปเดินห้าง ก็ต้องรีบกลับ เพราะไม่อยากนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ดิฉันคิดว่า ถ้าใครไม่เคยมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ คงไม่มีวันเข้าใจหรอกค่ะ ดิฉันเองก็พยายามทุกวิถีทาง เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นเร็วๆ ไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเองอีกต่อไป แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมถึงไปไม่พ้นเสียที บางครั้งก็เคยคิดนะว่า หรือจะเป็นเพราะเมื่อชาติไหนก็ไม่รู้ เราทำกับคนอื่นไว้ ชาตินี้ก็ต้องมาชดใช้ เจ้ากรรมนายเวรคงจะเอาให้ตายไปเลย ก็ดีเหมือนกัน ใช้ให้หมดไปชาตินี้ ใครๆ ก็บอกค่ะว่าเวลาจะเป็นเครื่องรักษาใจ ดิฉันก็ภาวนาค่ะ ว่าขอให้มันผ่านไปเร็วๆ

อย่างกรณีของคุณ Panlaya ดิฉันคิดว่าก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่นะค่ะ เพียงแต่ว่าของคุณ Panlaya คบกันมานานกว่า และคุณ Panlaya ก็คิดที่จะเป็นคนทิ้งเค้าไป ตอนนี้คุณ Panlaya เองก็กำลังสับสนใช่ไหมค่ะ ว่าจะเดินทางไหน ถ้าความคิดของดิฉันนะ จะขออยู่กันไปอย่างนี้แหละค่ะ จนกว่าเมื่อถึงวันหนึ่งที่เรารู้สึกไม่ไหวแล้วจริงๆ แล้วค่อยบอกกับตัวเองว่าไหวไหมหรือจะพอแล้ว แต่ดิฉันก็เห็นพ่อแม่ของดิฉัน ท่านก็ทะเลาะกันเป็นประจำ บางทีพ่อก็แอบไปมีกิ๊ก แต่ก็เห็นพ่อแม่ก็อยู่กินด้วยกันจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตนะค่ะ ถึงแม้ว่าดิฉันจะผิดหวังกับความรักในครั้งนี้ แต่ดิฉันก็ยังมองว่าความรักเป็นสิ่งที่จรรโลงใจ เป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นค่ะ

แสดงความยินดีด้วยในข้อนี้ที่คุณได้ปลงใจตก แม้นจะเป็นไปทำนองตัดพ้อ แต่ก็ ประกอบไปด้วย ใจที่ยอมรับผลที่มันจะเกิด ยอมรับแม้นจะต้องเอาให้ถึงตายไป ก็พิจารณาอาการทุกข์นี้ไปในทำนองนี้ มันเกิดขึ้นมา เกิดกับใจมันรุนแรง ยาวนานเพียงใด มากกว่าครั้งที่ผ่านมา หรือไม่ หรือเบากว่า แต่เอ ความรู้สึกเช่นนี้ ครั้งที่แล้วมันเกิดขึ้นมา มันหายตอนไหน อ้อมันจางของมันไปเอง อ้าวแล้วครั้งนี้หล่ะ ไม่นานก็น่าจะหายเช่นกัน เอาหล่ะ งั้นมาทำใจคอยดูว่า มันจะทรมานเราได้นานซักเท่าไหร่ จะถึงตายเลย คงไม่ตายแล้ว ครั้งก่อนๆก็ยังอยู่มาจนมีครั้งนี้และครั้งต่อไป
ผมเคยใช้วิธีนี้ แต่ไม่กล้านั่งสมาธิ แบบว่ามันฟุ้งซ่านมาก เลยสร้างบรรยากาศช่วย แบบเปิดเพลงเบา เพลงพวกอกหัก โทรทัศน์ จูนช่องที่ไม่มีสัญญาณ เอาบรรยากาศมาเสริมให้เกิดอารมณ์ ที่ว่าร้าวรานไปทั้งกายนั้น(บางคนว่าทำมิวสิค) ที่ทำเช่นนั้นเพราะผมคิดว่า อยากดูว่า มันจะทรมานได้สุดๆ ขนาดไหน ช่วงแรก แปลกผมรู้สึกว่า มันคล้ายความซาบซ่านปิติสุข แต่มันมีความหดหู่เจืออยู่ ผมเลยดึงเอาแต่ความซาบซ่านมาเป็นอารมณ์ ไม่กี่ครั้ง ความหดหู่หาย
เอ้า ดันไปติดอารมณ์ อันซาบซ่านนั้น จนอยากให้มันเกิดขึ้นเรื่อยๆ ที่นี้พออยากให้มันเกิดมันกลับไม่อยากเกิด รึเกิดขึ้นมาก็เป็นแต่ อารมณ์หวิว แปบเดียว ไม่รู้สึกซาบซ่านสั่นกายสั่นใจ เหมือนเมื่อครั้งนั้น ไม่ช้านาน หายหมด
แต่ขณะที่อาการนี้ยังไม่หาย การงานต่างๆไม่มีเรี่ยวแรงที่จะกะทำ กระทำด้วยไม่มีกระจิต คิดเหมือนไม่มีจุดหมาย แต่ผมใช้วิธีคิดว่าทำเพื่อพ่อแม่ และเพื่อ ผู้ใต้บังคับ ของเรา จึงยังพอทำงานได้อยู่บ้าง
หากมีช่วงที่คิดถึงอยากพูดอยากคุยอยากมีเค้าอยู่ใกล้ ๆ ห่างเค้าตอนนี้ ให้รู้ว่าเค้ายังอยู่ ยังดีกว่าเค้าได้ตายไปแล้ว
และอย่าไปเสียดายเสียใจว่าเราทำดีกับเค้ารักเค้าแล้วเค้าทำไมถึงทำกับเราได้ ให้คิดว่า ที่เราทำดีอย่างนั้นเพราะเรารักเค้า ถามตัวเองว่า ถ้ากลับไปเริ่มใหม่ จะทำอีกไหม ใจจะตอบว่าทำทั้งที่รู้ว่า เค้าจะเลิกกับเรา "รักคือการให้" และจงระวังอย่าหลง หวังให้เค้ารักเราตอบ คิดแค่ว่าเราได้รักก็มีความสุขที่ได้รักนี้ ถ้าเรารักเค้าจริงแค่ได้รัก ก็มีความสุขแล้ว
ชักยาวยืด เอาแต่พอทำเนาก่อน ยังอยู่ตรงนี้ ยังมีกำลังใจ ยังมีบุคคลอีกมากมายรอเป็นเพื่อนเป็นที่ปรึกษากับคุณ
ที่กล่าวมาไม่ใช่ให้คุณหลงคิดอยู่แต่กับอารมณ์เศร้า เป็นแต่เพียงกลเอาไว้ทำตอนที่มันเกิดขึ้นมา ก็ขอให้ทุกข์นี้หายในเร็ววัน

อันนี้ไม่รู้จะแนะตรงไหนครับเดี๋ยวจะกลายยุให้เลิก เอาเป็นว่า คุณคิดว่าอยู่กับเค้า รึเลิกกับเค้า จะทุกข์มากกว่ากัน
ถ้าคุณคิดได้ พึงทำตามทางนั้นเทอด

เป็นกำลังใจให้คุณ nitta นะคะ ตอนนี้อารมณ์แบบคุณดิฉันก็เป็นเหมือนกัน เพราะว่ามีปัญหากับสามีเรื่องมีผู้หญิงคนอื่นเหมือนกัน สู้ สู้ ด้วยกันนะคะ

ขอบคุณ...คุณ Fang นะค่ะที่เป็นกำลังใจให้กันและกัน เราจะเดินหน้าต่อไปด้วยกัน ไม่ยอมแพ้นะค่ะ

คุณผู้มองทางค่ะ ดิฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลยทีเดียวค่ะ ที่คุณแนะนำข้อคิดเห็นดีๆ และส่งกำลังใจและความปรารถนาดีมาให้ มีประสบการณ์ก็มาเล่าสู่กันฟัง ดิฉันจะขอนำไปปฏิบัติดูนะค่ะ ซักวันหนึ่ง ดิฉันจะต้องลืมเค้าและเอาเค้าออกจากใจของดิฉันให้ได้ค่ะ