ตาวครับ.....คนเราเกิดมาไม่มีใครได้ในสิ่งที่อยากได้ทุกครั้งและ ทุกอย่าง
ที่เป็นทุกข์กันทุกวันนี้ก็เพราะ ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ได้ในสิ่งที่ไม่รักกันทั้งนั้น
อายุแค่นี้ ยังต้องเดินทางอีกยาวไกล คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต คนไหนที่เรา
รู้สึกดีมากๆ ก็เก็บเขาไว้ในใจ....วันข้างหน้าเรายังจะได้เจอคนอีกมากมาย
คนนี้ดีสำหรับเราในวันนี้ แต่อาจจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุด เหมาะสมกับเรามากที่สุด
ในชีวิตก็ได้.....
รักใครชอบใคร จริงใจกับเขา เป็นเรื่องที่ดี แต่มิใช่ทุ่มเทให้เขาทั้งชีวิต
เหลือช่องว่างไว้สำหรับความผิดหวังบ้าง เพราะไม่มีใครได้ในสิ่งที่หวังทั้งหมด
สวดมนต์ไหว้พระเวลาไม่สบายใจ...เป็นทางออกที่ถูกต้อง แต่มิใช่เพื่อขอ
และหวังจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม...ไม่มีอะไรที่จะคงทน
อยู่ได้โดยไม่เปลี่ยนแปลง....เมื่อสิบปีที่แล้ว ผมยังเป้นเด็กชายตาวอยู่
วันนี้เป็นหนุ่มน้อย อีกสิบปีข้างหน้าก็จะเป็นผู้ใหญ่....นี่คือความเปลี่ยนแปลง
ที่เห็นง่ายและชัดที่สุด
ความรักก็เหมือนกัน ไม่มีใครรักใครจนชั่วนิจนิรันดร์....ทั้งเขาทั้งเราย่อม
เปลี่ยนแปลง เพียงแต่กรณีนี้ เขาเปลี่ยนเร็วกว่าเรา.....ไม่มีใครไม่เคยผิดหวัง
ไม่มีใครไม่เคยเจ็บ ความรุ้สึกที่ผมกำลังเป็นขณะนี้ คนเป็นล้านๆคนเคยผ่านมาแล้ว
ทั้งนั้น....แล้วมันก็จะผ่านไป ตอนนี้เพียงแค่มีสติ และคิด พิจารณาให้ดี หันเหใจที่เสีย
ไปดูแลเอาใจใส่แม่ พี่ชาย หรือคนในครอบครัวดีกว่าไหมครับ?
เป็นลูกผู้ชาย...ถ้าจะร้องไห้ควรมีแค่สองกรณี คือเสียบุพการีหนึ่ง อีกหนึ่งคือภาคภูมิใจ
ในความเป็นลูกผู้ชาย....เรื่องอื่นอย่ายอมให้น้ำตาไหลเป็นอันขาด...นะครับ
