แฟนมีคนใหม่ คบกันมาได้ประมาณเดือนนึงแล้ว แต่เรากับเค้ายังต้องทำธุรกิจร่วมกันอยู่ ต้องเจอกันทุกวัน ต้องมารับรู้ว่าเค้าหายไปไหน คือเค้าจะไม่ได้มาเต็มเวลาเหมือนเดิม (เค้าทำอีกที่หนึ่ง แต่จะมาช่วยตอนเย็น ถ้าวันอาทิตย์จะอยู่ทั้งวัน) เดี๋ยวนี้วันธรรมดาก็มาตอนใกล้ปิดร้าน วันอาทิตย์ก็หายไปทั้งวัน โผล่มาอีกทีตอนเย็นเลย (ก็คงไปหาคนใหม่ของเค้านั่นแหล่ะ) เจอแบบนี้ทุกวัน ทำใจไม่ได้ซักที เพราะเรายังรักเค้าอยู่ ยังหวังว่าเค้าจะกลับมารักเราเหมือนเดิม เราควรปฏิบัติกับเค้ายังไงดี และควรทำใจยังไงดี เรารู้เรื่องมาประมาณ 2 อาทิตย์แล้วยังทำใจไม่ค่อยจะได้เลย

เอ่อ ที่คบกันมาเดือนนึงคือเค้ากับคนใหม่ค่ะ แต่เรากับเค้าน่ะ คบกันมา 3 ปีกว่าแล้ว บางทีเจอเหตุการณ์ว่าเค้าหายไปไม่มาเหมือนเดิมมันก็เลยยังรู้สึกเจ็บๆ อยู่อ่ะค่ะ เพราะรู้ว่าเค้าไปไหน เค้าคุยกันมา 2 อาทิตย์ก่อนที่เราจะรู้ ตอนนั้นยังไม่ได้เลิก พอเรารู้เราก็ถามเค้าว่าจะเอายังไง เค้าก็บอกว่าเราไปกันไม่ได้ แต่กับคนใหม่เค้าใช้คำว่า เราชอบกัน ก็เลยบอกเค้าไปว่างั้นก็เลิกเลยแล้วกัน เพราะใจเค้าไม่อยู่กับเราแล้วนี่ และช่วงหลังเราก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลง จริงๆ แล้วเราก็ยังรักเค้าอยู่อ่ะ แต่ฝืนไปก็เจ็บ ตอนนี้มันยากตรงที่ต้องเจอกันทุกวัน เลยทำใจยากหน่อย ต้องมารับรู้ว่าเค้าไปหาคนนั้นตอนไหนอะไรยังงี้อ่ะค่ะ

คนที่เลิกกันแล้วแต่ยังเจอกันอยู่ถ้าเป็นผม ผมคงทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

แต่ทางแก้ก็ยังมีอยู่ ในเบื้องต้น ให้คุณสำรวม ตา หู ใจ ไม่ให้ยินดียินร้าย อธิบายง่ายๆก็คือ หาที่ให้จิตเกาะนั่นเอง ให้ภาวนา พุท-โธ ก็ได้ หรือว่าจะดูกายว่ากำลังทำอะไรอยู่ เดิน ยืน นั่ง หรือ นอนอยู่
ให้จิตเกาะอยู่ในฐานที่กำหนด ถ้าจิตไม่อยู่ที่ฐานนั้นแล้ว จิตจะฟุ้งซ่านไปคิดเรื่องต่างๆ ลองนำไปปฏิบัติดูสักสัปดาห์หนึ่งว่าดีกว่าเก่าหรือไม่ ถ้าไม่ดีขึ้นก็มาตั้งกระทู้ถามใหม่ก็ได้

ขอบคุณสำหรับทุกๆ คำแนะนำนะคะ จะลองพยายามทำดู ทุกวันนี้ทำใจได้บ้างไม่ได้บ้าง ยังมีร้องไห้อยู่ แต่ก็จะพยายามต่อไปค่ะ ทำเพื่อตัวเอง ไม่งั้นตอนนี้ยังไงก็มีแต่เราที่เจ็บ ต้องพยายามฟื้นตัวให้เร็วที่สุด ถือว่าใช้กรรมเก่าไปก็แล้วกัน โดยที่ตอนนี้ก็ใช้ทางธรรมเข้าช่วยด้วย ทั้งอ่านหนังสือ ปฏิบัติ และพิจารณาตามความเป็นจริงค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ


ทำใจลำบากจริงๆแบบนี้ คงต้องพยายามทำใจมองว่า อารมณ์ต่างๆมันไม่เที่ยง รักได้ ก็เปลี่ยนใจได้
ตอนนี้เขาเปลี่ยน สักวันเราก็ต้องเปลี่ยนจากที่ยังรักเขามาเป็นทำใจได้เหมือนกัน สักวันใจมันจะเยียวยาตัวมันเองได้

เหมือนกันค่ะ ต่างตรงที่เค้าเป็นพ่อของลูก และอยู่กันมา 14ปี...ดิฉันยังทำได้เลยคะ แรกๆก็จะยากหน่อย แต่นานๆไปมันก็ชินคะ อย่างน้อยเค้าก็ชัดเจนและไม่ไห้ความหวังเรานะคะ เวลาที่จิตตกดิฉันก็จะคิดเสียว่าเสียใจเศร้าไปก็เท่านั้น เค้าไม่มารับมารู้หรอกค่ะให้เราตายตรงหน้า เค้าก็ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว เค้าหมดรักเราแล้ว เราจะหมดรักตัวเองด้วยหรือ เข้มแข้งค่ะ อยากร้องก็ร้องไปให้สุดๆ แต่อย่าอ่อนแอให้เค้าเห็น งานคืองาน เราต้องทำงานเราให้ดีค่ะ แล้วมันจะผ่านไป นึกถึงวันที่คุณก้าวข้ามมันมาได้ แล้วย้อนมองดู ว่าอยากเห็นตัวเองแบบไหนในตอนนี้ เป็นคนใหม่เข้มแข้ง สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง หรือคุณจะเป็นยัยเพิ้ง ที่วันๆไม่ทำอะไร นอกจากซึ้มเศร้าและมีนํ้าตา...เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณทุกๆ ท่านนะคะ สำหรับคำแนะนำของคุณ tonnk ได้ปฏิบัติดูแล้วค่ะ จะพบว่า ช่วงเวลาที่เรากำหนดสติ หรือรู้ทันอารมณ์ความคิดนั้นแล้วไม่ปรุงแต่งต่อ เราจะไม่มีความเสียใจอะไรเลยค่ะ สบายใจมาก เฉยๆ เลย เวลาเค้ามาก็ยังพูดคุยหัวเราะกับเค้าได้ (หรือจะชินแล้วก็ไม่รู้) แต่ถ้าตอนไหนไม่ทำ คิดแล้วปรุงต่อก็จะยังมีเสียใจ ร้องไห้อยู่ค่ะ เป็นยังงี้สลับกันไป ดังนั้น ถ้าเราไม่อยากทุกข์เราก็ต้องทำตลอดเวลาเลยใช่มั้ยคะ บางทีเวลาอารมณ์เศร้าแรงๆ ก็รู้สึกว่าเหนื่อยน่าดูเหมือนกัน เพราะต้องต่อสู้อยู่กับความคิดของตัวเองที่คอยผุดขึ้นมาตลอดเวลา

เป็นกำลังใจให้ค่ะ