สวัสดีค่ะ เพื่อนทุกคน ทุกวันนี้อุอยากถอยให้หมด คือไม่ต้องทำงานร่วมกัน หรือแค่เจอกันยามจำเป็นเท่านั้น แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เลยต้องอยู่แบบสุก ๆ ดิบ ๆ ไปก่อน แต่ในภาพรวมใจอุพร้อมมากขึ้นเยอะกับการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างแล้วค่ะ ไม่อยากให้เขามาทำดีด้วย เพราะบางครั้งมันก็ทำให้เรามีความหวัง ทั้งๆ ที่พยายามไม่หวังแล้วนะคะ แต่บางทีจิตใจมันก็ไปค่ะ ก็จะพยายามดึงมันกลับมาในเมื่อสุดท้ายก็ยังมีแต่คำโกหกที่เราจับได้ทุกทีไป เบื่อจังนะค่ะ กับชีวิตแบบนี้ ขาด ๆ กันไปน่าจะดีกว่าต่อใจเรา สู้ต่อไปค่ะ

เจอบทความดี ๆ เลยเอามาฝากเพื่อน ๆ นะค่ะ เพื่อเป็นกำลังให้ทุกคน
เด็กหัดเดินแม้จะล้มแล้วล้มเล่า แต่ก็ไม่เคยหยุดลุก
หญ้าออ่อน แม้จะถูกหินทับ แต่ก็สงบตัวเพียงเพื่อรอวันที่จะแทงยอดหญ้าขึ้นมาใหม่
ไม้ใหญ่ แม้ถูกไฟแล้งเผาผลาญ แต่ก็พร้อมจะแตกหน่อ เมื่อฤดูฝนมาเยือน...
พลังแห่งชีวิตนั้นไม่รู้จักระย่อท้อถอย อุปสรรคถึงจะมาขวางกั้น อันตรายถึงจะมาคุกคาม แต่ไม่เคยสยบชีิวิตให้ยอมจำนน ภัยเหล่านี้ทำได้อย่างมากเพียงปลิดชีวิตไปเท่านั้น แต่ตราบใดที่ชีวิตยังคงดำรงอยู่ ชีวิตย่อมหาทางหลุดรอดและเติบใหญ่ในที่สุด....
ต้นไม้ ไม่ได้ปรารถนาแค่ฤดูฝน หากยังต้องการฤดูร้อน ฤดูหนาว รวมทั้งบางครั้งบางคราวก็ประสงค์ความช่วยเหลือของไฟป่าด้วย ทำนองเดียวกันกับภูมิคุ้มกันในร่างกายของเราก็ต้องการเชื้อโรค เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะและความเจนจัดภูมิต้านทานที่เหินห่างจากเชื้อโรคบางครั้งอาจแปรปรวนและทำร้ายร่างกายของตัวเองได้
ฉันใดก็ฉันนั้นความทุกข์เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต....ธรรมชาติประทานความทุกข์มาให้แก่เราเพื่อผลักไสให้เราก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดนิ่งและยิ่งถ้าเราสามารถหลุดพ้นจากทุกข์ ก็เป็นอันว่าความทุกข์นั้นหมดหน้าที่ แต่ตราบใดที่เรายังเดินไปไม่ถึงจุดนั้น ความทุกข์ก็จะซื้อสัตย์ต่อหน้าที่ จ้ำจี้จ้ำไชเราไม่หยุดหย่อน....

เป็นบทความที่ดีมากคะ คุณต้องอดทน ถูกทุกอย่างคะ ชีวิตนี้น้อยนัก ถ้ามัวแต่คิดเรื่องแบบนี้
มันก็จะเจอแต่ทุกข์ ทุกข์แบบสุขๆ ดิบ ถ้าไม่อยากเจอก็ถอยมาตั้งหลักดีกว่า อยู่ด้วยกันหรือไม่อยู่ด้วยกัน อันนี้อุ๋ยก็ขอเลือกไม่อยู่ด้วยจะดีกว่า ถ้าเขาเป็นคนเดินจากไปก็ดีสิคะ แต่ของอุ๋ยนี่เราต้องเดินออกมาเอง เคยลองแล้ว เอาลูกไปลำบากแท้ๆๆ รอเหมือนกันคะรอให้เขาเดินออกไปเอง แต่เราก็ตั้งอยู่ให้ได้คะ เหมือนอยู่รอวันที่จะก้าวไปด้วยความมั่นใจและพร้อมจะเผชิญกับสิ่งใหม่คะ รอ...เวลา ..

“คนเรามักไม่ค่อยคิดถึงสิ่งที่ตนมีอยู่ แต่มักจะคิดถึงสิ่งที่ตนไม่มี”
…เราแทบจะไม่คิดเลยว่า เรามีอะไรบ้าง ?…
แต่เราคิดเพียงว่าเราขาดอะไรบ้างเท่านั้น…

…จงรื่นรมย์กับสิ่งที่คุณมี …ในขณะที่คนโง่พร่ำเพรียกใฝ่หาไม่รู้จบ…

ขออภัย ต้องขอปิดกระทู้ค่ะ
ขอให้ธรรมรักษาเพื่อนลานธรรมทุกคนนะคะ

ผู้ชายไม่ว่าชาติไหน ภาษาไหน เวลาเลว ก้เลวได้ใจเหมือนกัน หมด ดีใจกับเพื่อนคุณวันนีด้วยค่ะ ที่สุดท้ายก็พบกับแสงสว่างในชีวิต คนดีต้องได้ดีอย่างนี้สิคะถึงจะถูกต้อง ขอให้เพื่อนๆในลานทุกคน ยึดมั่นในความดี และความดีนั้นจะทำให้เราพบแต่สิ่งดีดีค่ะ

คุณวันนี้คะ แหม่มอ่านกระทู้ของคุณวันนี้แล้วรู้สึกว่าเพื่อนคุณวันนี้อดทนมากเลยนะคะ ถ้าเป็นแหม่มคงไม่อดทนเลยคะ เพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พ่อแม่ของแหม่ม ที่จะมาทำร้ายร่างกายกันได้แค่สามีแหม่มทำร้ายแหม่มโดยการเหวี่ยง และพลักให้เจ็บ มีแต่รอยเขียวช้ำแหม่มยังเกลียดเค้าและบอกกับพ่อแม่แหม่มเลยว่าแหม่มไม่อยากอยู่กับเค้าแล้ว แต่พ่อแม่ของแหม่มก็สงสารหลาน ขอให้อดทนไว้ แต่พอมาเจอเรื่องนี้เข้า พ่อแม่แหม่มก็ยอมคะ เพราะถ้าเค้าทำได้ 1 ครั้ง เค้าก็จะมีครั้งที่ 2และ3 ตามมาเรื่อย ๆ คะ จริง ๆ นะคะแหม่มยอมไม่ได้เลยกับเรื่องทำร้ายร่างกาย พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาถนอมยิ่งกว่าอะไร เค้าเป็นใครจึงมาทำร้ายร่างกายเรา ทั้งที่เราต้องมอบร่างกายให้เค้ามีความสุข อันนี้คงแล้วแต่ทุกคนนะคะว่าจะคิดกับแบบไหน ยังไงก็ยินดีด้วยกับเพื่อนของคุณวันนี้คะ ที่ได้พบสิ่งที่ดีอีกครั้งในชีวิต

ขออภัย ต้องขอปิดกระทู้ค่ะ
ขอให้ธรรมรักษาเพื่อนลานธรรมทุกคนนะคะ

มันมีหลายสาเหตุคะที่ทำให้ไม่สามารถออกมาได้ อย่างของอุ๋ยนะคะ
1. ภาระหนี้สินที่เกิดขึ้น เป็นเงินจำนวนมาก หากว่าเขายังให้เงินเราใช้อยู่ อุ๋ยก็อดทนที่จะอยู่
เพื่อลดภาระหนี้สินให้มันน้อยลงไปให้ได้มากที่สุดคะ
2. ยังตัดใจที่จะอยู่ตั้งหลักกับที่ เพราะอย่างน้อยเราไม่ได้มีความผิดที่จะเป็นฝ่ายไปคะ อีกอย่าง
ยังตัดใจไม่หมด(อันนี้พูดตรงๆ)
3. ถ้าเขาอยู่ไม่ได้ก็เป็นคนไปเอง (ปัจจุบันเขาเริ่มถอยห่าง)
4.ให้โอกาสตัวเองอยู่เสมอ หากเขาพร้อมที่จะเป็นคนไป และรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างกับเรา
5.ยอมชดใช้กรรม ถือว่าเป็นกรรมที่ยังใช้ให้เขาไม่หมด เพราะเคยออกไป ครั้งหนึ่งแล้ว แต่ไปไม่รอดเพราะทนเห็นลูกลำบากไม่ไหว
6. ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น หากวันไหนฝนหยุดตก แสงสว่างคงทำให้เราอบอุ่น และเราจะยืน
ด้วยตัวเราเอง และเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม

การที่เรายอมยืนอยู่ที่เดิมไม่ใช่หมายความว่าเราจะยอมไปซะทุกอย่าง แต่อย่างน้อยเราได้ความเข้มแข็ง
และรอวันเวลาที่จะต่อสู้ ถามว่าใจของเราเป็นแบบไหน เราเลือกเองที่จะทุกข์หรือไม่ทุกข์ สุขหรือไม่สุข
การที่เราอยู่เพื่อลูกและตัวเอง คิดได้แบบนี้ก็สบายคะ มีความสุขในด้านที่ไม่มีเขา รักษาศีล ทำความดี
ตั้งอยู่ในการปฏิบัติสิ่งที่ดีและสิ่งที่ชอบ ชีวิตเราก็มีแค่นี้ไม่จากเป็นก็จากตายมองเป็นเรื่องธรรมดา ก็ถือว่าธรรมดา มองเป็นเรื่องใหญ่ก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ หากมีใครเข้ามาในชีวิตเรา หรือไม่มีใครก็ไม่เป็นรัย
แต่หวังว่าสักวันคงมีเรื่องดีๆๆเกิดขึ้นกับเราบ้าง วันนี้มืด พรุ่งนี้ก็สว่างคะ ไม่คิดเอาชนะใคร นอกจากชนะ
ใจตัวเองให้ได้คะ

ขออภัย ต้องขอปิดกระทู้ค่ะ
ขอให้ธรรมรักษาเพื่อนลานธรรมทุกคนนะคะ

ขออภัย ต้องขอปิดกระทู้ค่ะ
ขอให้ธรรมรักษาเพื่อนลานธรรมทุกคนนะคะ

เมื่อคืนรอลูกเล่นเน็ตเสร็จ ก็กล่อมลูกนอน ก็เลยหลับไปด้วยกันเลย พอสักเที่ยงคืนตื่นมาดันนอนไม่หลัย
เลยเปิดเน็ตดูคะ ก็เลยตอบกระทู้เพื่อนๆ เมื่อคืนฝนตกหนักมาก ของที่เตรียมไว้เลยเป็นกังวลเพราะตอน
เช้ามืดถ้าฝนตกก็คงออกไปไม่ได้ต้องพาลูกออกไปด้วยมันจะลำบาก แต่ถ้าเขามาเปลี่ยนตอนเช้าก็ดี
คิดไปเรื่อยๆ เลยนอนไม่หลับเจ้าคะ ตอนนี้เช้านึกว่าเขาไม่มาก็เลยไม่ได้ไป แต่เขาก็มาตอนสายแล้วเลย
ไม่รู้ทำงัยแต่ก็ช่างเหอะมานอนสัก 3 ชั่วโมงก็ไม่รู้จะมานอนทำไมไม่เข้าใจ เขาอยู่เรารู้สึกอึดอัดนะ
สู้ไม่อยู่จะดีกว่า -*- ก็เหมือนคุณวันนี้นะ ถอยออกจากเขาทุกๆ วัน สักวันคงจะชินเอง คิดซะว่าเป็นคนรู้จักอีกหน่อยก็จากกันแล้ว ไม่มีอะไรเป็นของแน่นอน เร่งทำความดีๆ ดีกว่านะค๊า

อยากคิดได้เหมือนคุณอุ๋ย กับคุณวันนี้จังเลย อยากถอนใจตัวเองออกมาจากเค้าให้ได้ แต่มันทำยากจริงๆ ทั้งๆ ที่ ย้ายออกมาอยู่บ้านพี่สาวแล้ว แต่ใจเราก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ตลอด เมื่อไหร่จะลืมเขาได้จริงๆเสียที

คุณเจ็บปวด วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ยังมี ต้องได้สักวันนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ หาอะไรทำให้เพลิน ๆ จะได้ลืมๆไปบ้าง คุณทำได้ค่ะ สะกดตัวเองไว้แล้วจะได้เอง สู้ๆ นะคะ

ถึงคุณเจ็บปวดตอนนี้คุณเจ็บปวดทุกข์อยู่ ก็ขออย่าคิดมากมายจนลืมดูแลตัวเองนะคะ เราต้องทำตัวเรา
ให้มีคุณค่าคะ เวลาจะช่วยรักษาใจคุณเจ็บปวดได้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีทุกข์ มันก็มีสุข เหมือนกับหัวใจเราเราอาจแบ่งเป็น 4 ห้อง ห้องนี้ทุกข์ ห้องนี้สุข ห้องนี้ทุกข์+สุข ห้องนี้ว่างเปล่า วันนี้คุณเจ็บปวดเลือกจะอยู่ห้องไหนคะ ต้องแล้วแต่ใจคุณเจ็บปวดแล้วคะ หรือว่าวันนี้คุณเจ็บปวดจะอยู่หลายๆห้องก็ไม่เป็นไร วันเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะหมุนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเราจะชินเองคะ ชินในความคิดของเรา ชินกับการที่อยู่โดยไม่มีเขา เราต้องคิดว่าในวันหนึ่งๆ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับเรามากมาย เหมือนว่า วันนี้กับทุกวันเราทำงาน เรายังทำไม่เหมือนเดิมสักวัน ให้เรารู้ตามความเป็นจริงคะ แล้วความทุกข์ก็จะเบาบาง คลายลงไปกับวันเวลาคะ อย่าปล่อยให้ความทุกข์มาฆ่าความสุขอีกด้านของเราคะ หากวันนี้เราหายใจทิ้งไปวันๆๆ เพราะเพียงเพื่อคนคนหนึ่ง เสียดายนะคะ เขามีค่าให้เราเสียใจ หายใจเข้าออกเป็นเขาเหรอคะ ตัวเราสิ อยู่กับตัวเอง รักษาจิตใจตัวเอง ทำความดีให้กับตัวเอง สร้างกำลังใจให้กับตัวเองคะ แล้วคนรอบข้างเขาก็จะหันมามองเราเอง อย่าล้อมกรอบแคบๆๆให้ใจตัวเองคะ ปล่อยมันเป็นอิสละ หาทางหลุดพ้น ด้วยการทำความดี มองทุกข์ให้เป็นเรื่องของกรรม และมีความสุขกับอะไรสักอย่างที่อยู่ข้างๆ ความทุกข์คะ อย่าลืมนะคะ อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนร่วมเดินทางด้วยกันคะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับทุกคนว่าจะ
เลือกเดินแตกแถว หรือว่า แตกแถวแล้วกลับมาเข้าแถวต่อ เหมือนกับว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน รักษาใจ รักษาตัวเอง แล้วสิ่งดีๆๆก็จะเกิดขึ้นกับเราคะ ไม่มีใครเป็นของใครได้คะ ชีวิตนี้ มีแต่บุญ และ บาป เท่านั้นที่ติดตัวและ ตามเรามา มีเกิด แก่ เจ็บ ตายคะ ทุกคนเจอ คิดแบบนี้แล้วชีวิตก็จะเจอแต่ความสุขด้วยการปล่อยวางคะ เป็นกำลังใจให้นะค๊า