หยุด เป็นตัวสำเร็จ ทำได้จริงก็สำเร็จจริงๆ นะ ^^

อย่าคิดแทนแม่ เวลานึกถึงคำสอนที่ท่านปลูกฝังเรา
หากมันเป็นเวร เป็นวิบากผลที่เราจะ้ต้องได้รับในเศษเสี้ยวสุดท้ายนี้
ถ้าเราติด เพราะอาจจะเคย กลัวเสียหน้ากลัวความผิด จึงใช้คำพูดลักษณะ
เอาดีเข้าัตัว เอาชั่วให้คนอื่น ถ้าเคยฝากเคยฝังเอาไว้กับใคร
ให้เขาเสียใจ เจ็บใจ รักจะกลายเป็นแค้น เมตตาจะกลายเป็นพยาบาท

กรรมยุติธรรมเสมอจะรอค้างชำระ หรือว่าจะเคลียร์หนี้บาปให้หมดๆ
เอาอย่างนี้ได้ไหม มองว่าเป็นผลจากความไม่รู้ จากความไม่ประสี
ประสาในเรื่องคน เรื่องกิเลส แม้จริงใจแม้รักจริง ข้อนี้ก็ต้องแยกแยะ

ไม่เอามาปนกันไปเสียทั้งหมด ถ้าความเห็นก่อน ติดกรรม
เพราะยอมรับที่เขาไปมีคนอื่นไม่ได้ ยังเจ็บใจเสียใจ พอยอมอโหสิ
ยอมให้อภัยได้ ก็มองเสียว่า ยังติดกรรมเรื่อง วจีกรรม! อีกเงื่อนไขเดียว!

เหมือนกันถ้าเราเคย กลับกลอกไม่จริงใจไม่รักจริง ถึงคราวต้อง
ทุกข์้ต้องเจ็บบ้ิาง ก็เหมือนกัน นี้อาจถึงคราวต้องโดนใส่ร้าย เพื่อให้
ใครในอีกฝ่ายดูดี ไม่มีความผิด เรื่องอย่างนี้ มันรู้กันได้อยู่แก่ใจนะ
อย่าได้ถือเอาคำพูดที่ พูดออกมาจากความไม่รู้ จากความมืดหลง
ปลงซะ มันสุดทางที่ตรงนี้ ให้เขายกหูชูหางตนเอง เอาดีเข้าตัว
เอาชั่วให้คนอื่น ก็ยังดีกว่าให้เขาทำร้ายเรา ด้วยมือด้วยไม้
หรือสุดท้าย ใจเราเองที่ยึด ที่หลงเอาไว้เอง ก็ปล่อยซะ ^^

อะไรที่ไม่จริง มันก็ไม่ใช่ความจริง เรารู้อยู่แก่ใจ จะไปใส่ใจให้เสียที
กิเลสตัณหาเจ้ากรรมนายเวรหัวเราะเยาะ เหมือนผลวิบากที่ เสี้ยมให้เราอาฆาต
สบถต่อคำพูดผูกเจ็บ ต่อการกระทำของเขาอย่างมืดหลงเช่นเดียวกัน ยอมเหรอ
ที่จะตกไปยืนอยู่ใน จุดเดียวกันกับเขาอีก ยอมเหรอ ชอบจริงๆ เหรอ
ที่จะผูกเวรผูกกรรมต่อกันอีก เราแก้ไข เปลี่ยนแปลงกรรม การกระทำ
ของเราเสร็จไปหนึ่งเงื่อนไข ยอมให้อภัยต่อความคิดคดทรยศต่อความรัก
อีกเงื่อนไข เฟืองชิ้นสุดท้าย เรื่องอภัย ต่อความหลง ความไม่รู้
ที่สิงใจ ดลใจ ให้เขาคิดชั่วพูดชั่ว^^

อย่างนี้แล้ว จะโกรธเขาไหม ถ้าเขาไม่รู้ตัว ไม่รู้ถูกรู้ผิด จะอภัยได้ไหม
ที่เขาพูดออกไป ด้วย อกุศลจิตต่างๆ นาๆ

จะต้องบังคับเขาให้ได้จริงๆ ที่จะไม่พูดถึงเราในแง่ร้าย ให้ได้จริงๆ หรือ
หรือว่าความจริง เมื่อเขาลืมสนใจเรา นานเข้า ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี
ความระอายเกรงกลัวบาปผิด อาจทำให้เขาเปลี่ยนใจสำนึกขึ้นมาก็เป็นได้
นั่นแสดงว่า สิ่งดลใจในทางชั่วทางผิด ไม่ได้สิงใจเขาตลอด

อย่าให้เจ้ากรรมนายเวร หัวเราะเยาะเราเพราะเรายัง อโหสิต่อกิเลส
ตัณหาความไม่รู้ ต่้อความหลงของเขา(แฟน)ไม่ได้ จึงต้องแบกทุกข์
แบกทุกๆ ถ้อยคำ แบกทุกคำพูด ประหนึ่งว่าแทนลมหายใจเข้าออก
เลยทีเดียว อโหสิอีกซักเรื่องเนาะ ไม่น่าโกรธเลย รักส่วนรัก ในที่แรกถ้า
เขาเป็นคนดี ก็ให้กลับมารู้สึกดีก่อน แล้วค่อยปล่อยรักก็ได้

แต่ที่นี้ รู้แล้วว่าไม่เที่ยง ไม่จีรังยั่งยืน ไม่แ่น่นอน บังคับไม่ได้
ธรรมดายิ่งเขาร้าย เขาไม่ดี ก็ยิ่งง่ายนะสิ ที่จะเลิกเสียเวลากับใครที่ไหน
ก็ไม่รู้ ไม่ได้ครึ่งของพ่อและแม่ของเราเลย

ยิ่งรู้ซ้ำอีกว่า เพราะความไม่รู้ไม่เท่าทันกิเลสของเขา ทำไมละ จะเย็นไม่ได้
ยอมไม่ได้จริงๆ เชียวหรือ นะตั้งสติ เงื่อนไขสุดท้ายแล้ว เทวดาคอย
จะเข้ารักษาคุ้มครองจิต คุ้มครองใจเราอยู่ ไม่ให้เจ้ากรรมนายเวรหลอก
ปั้นแต่งอสูร ปั้นมารปั้นยักษ์เข้ามาดลใจ สิงใจเนาะ หยุดเป็นตัวสำเร็จไง^^

หยุดวัฏฏะทุกข์ หยุดคิดนึกปรุงแต่งทางอกุศล พิจารณา้น้อมตามดูนะ
ปลงเป็นธรรมปรุงเป็นโลก ตัวเขาจะสร้างสมอกุศล จะไปเอาดีเข้าตัว
เอาชั่วเข้าคนอื่น ต่อไปอีกนานแค่ไหน จนเป็นวิบากกรรมติดตามจอง
เวรให้ผลแก่เขา มันก็เรื่องของเขาแล้วนะ สนใจ ใส่ใจ

เรื่องตัวเราของเรา ว่าจะตอบแทนบุญคุณพ่อและแม่อย่างไรที่ทำให้เรา
ได้โอกาสเกิดมาพบพระพุทธศาสนาดีกว่า อย่าเสียเวลา ไปตรึกไปนึก
ถึงกรรมการกระทำ เลวๆ อะไรของคนอื่นๆ อีกเลย สู้นะ พอนะ เจริญพร ^^

ขอบพระคุณค่ะ..พุทธฎีกา...ได้ธรรมะจากท่านมารู้สึกหลุดไปเลย..นี่แหละคนโบราณเค้าว่าสมัยพุทธกาลแม้สดับธรรมจากผู้มีปัญญาดังเช่นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็พากันบรรลุธรรมหมด..ธรรมะของพุทธฎีกาก็เช่นกัน...ตาเบได้รับรู้แล้วรุ้สึกว่าโล่งจังค่ะ...ขอกราบอนุโมทนาบุญกับคติธรรมที่มอบให้ด้วย...ตาเบจะนึกเอาว่าไม่รู้ชาติที่เท่าไหร่เราไปทำกับเค้ามา..แต่ชาตินี้จะรับผลไปแล้วเริ่มกับปัจจุบันให้เพียรทำดีไปทุกๆวันดีกว่า...ไม่ว่าอะไรจะเกิดผลการทำความดีคงคุ้มครองเรา...สาธุค่ะ...พรุ่งนี้จะเขามาฟังสิ่งดีๆจากคุณอีกนะคะวันนี้เลิกงานแล้ว...ไม่ร้องไห้แน่นอนค่ะ