ในเว็บบอร์ด ความรัก-ผูกพัน-พลัดพราก
เจอแต่คนหัวอกเดียวกัน ที่ต้องพบกับความทุกข์จากคู่ชีวิต
ที่หยุดชะงักการสร้างอนาคตครอบครัว ไปนอกลู่นอกทาง
กับสิ่งที่เขาคิดว่ามีความสุขชั่วครั้งคราว
หลายๆ ท่าน คงเหนื่อยและเบื่อหน่ายกับเรื่องนี้
จะทำยังไง ให้มันผ่านไป ให้หมดทุกข์จากใจเรา
แล้วเรา จะคิดจะทำอย่างไร กับชีวิตปัจจุบันของเราดี

ข้างบนอ่านเล่นๆ อันนี้แนะนำ ^^
http://www.youtube.com/watch?v=m6oITNHM ... re=related

จริงค่ะ คุณsati2011 ทุกวันนี้สังคมบ้านเมืองเรามีแต่ปัญหาที่เกิดจากคนที่มัวเมาลุ่มหลงในกามกิเลส จึงได้ก่อให้เกิดปัญหาครอบครัวตามมากันแทบทั้งนั้น มันน่าคิดว่าจะทำยังไงกับชีวิตของเราดี
การที่เรามัวแต่ไปคิดถึงคนอื่นว่า ทำไมถึง...อย่างนั้น ทำไมถึง..อย่างนี้ มันไร้ประโยชน์ค่ะ เพราะถ้าคนๆนั้น(ทั้งฝ่ายชายและหญิง)เขามีศีล+ปัญญาจริงๆ เรื่องเช่นนี้คงไม่เกิด แต่เพราะจิตใจยังมืดบอดอยู่ทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงทำให้บุคคลในครอบครัวล้วนต้องตกเป็นบุคคลที่ "ถูกกระทำ" ให้ต้องเจ็บปวดและทุกข์ใจ

ทีนี้เราควรทำอย่างไรกับชีวิตของเราดี ??? เพื่อนๆกัลยาณมิตรมาช่วยกันแชร์ความคิดนี้ก็ดีนะคะ ส่วนตัวดิฉันขอแสดงความเห็นตามทางโลกนะคะ
1. เมื่อไรที่จิตตก รีบตั้งสติและเรียกมันกลับคืนมาให้เร็วค่ะ แล้วบอกตัวเองว่า อย่าคิด ช่างมัน ปล่อยมันไป คนเราทำบาปทำกรรมกับใคร บาปนั้นคืนสนองเป็นทวีคูณแน่นอน
2. หากิจกรรมดีๆทำ อะไรก็ได้ที่ทำให้เรามีความสุข (โดยที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่น)
3. สนใจอีกฝ่ายให้น้อยลง เขาอยากทำอะไรเรื่องของเขา เชื่อมั้ยคะว่า ผู้ชายที่เจ้าชู้ ยังไงก็ไม่ได้มีแค่หนเดียวครั้งเดียวหรอกค่ะ เขาจะมีซ้ำอีกถ้าหากฝ่ายหญิงเล่นด้วย (ซึ่งสามีดิฉันก็มีซ้ำซ้อนอยู่ทุกวันนี้) มันเป็นสันดานของคนไปแล้วค่ะ ไม้แก่ดัดยากค่ะ พยายามเตือนสติให้เขาเห็นพิษภัยที่จะมากับความสกปรกของหญิงใจง่ายพวกนี้ดีกว่าค่ะ พวกผู้หญิงพวกนั้นกล้านอนกับสามีเราได้ ทำไมจะนอนกับชายอื่นไม่ได้ นี่สิน่ากลัว แล้วพวกเธอเหล่านั้นน่ะ ตัวแพร่เชื้อโรคชั้นดีเลยล่ะ ถือซะว่า สามีเราไปนอนกับโสเภณี(ของฟรี)ซะ เขาคงเบื่อข้าวในบ้านเลยอยากกินนอกบ้านบ้าง ก็ช่างเขาปะไร ยังไงๆก็ต้องกลับมาตายรังอยู่แล้วค่ะ
4. ทำหน้าที่ของแม่และภรรยาต่อไปให้ดีทีสุด อะไรจะเกิดก็สุดแล้วแต่เวรกรรม ของใครของมันค่ะ ไปแก้ไขกันเอาเอง

ไม่ทราบพอจะช่วยให้คุณ sati2011 รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยอ่ะคะ

ความทุกข์ที่คุณประสบอยู่นั้น เป็นทุกข์ทั่วไปที่จะเกิดมีขึ้นเพราะคนเรานั้นเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ ความจริงเรื่องทุกข์นี้มันมาก ละเอียด ลึกอยู่เหมือกัน กว่าจะรู้แจ้งถึงความทุกข์และดับทุกข์ได้ แม้ผู้นั้นจะทรงฌานขั้นสูง ก็ยังต้องพิจารณาทุกข์นี้อย่างหนักจึงจะข้ามพ้นได้... แต่สำหรับคนทั่วไปนี้ เอาง่ายๆ ไม่ต้องยาก คือ อยุ่อย่างไรไม่ให้ใจเจ็บช้ำ ทุกข์เศร้าหมองตาม กับเรื่องภายนอกก็ดี เรื่องภายในใจนี้โดยเฉพาะก้ดี ให้เป็นเฉยๆ โดยรู้ตัวอยู่ทุกขณะ อย่าเผลอแค่นั้น พอไหวไหมครับ

[quote="ทักทาย"]

sati2011 เขียน:

จงมองความรักเป็นแค่อาหารว่าง
มีก็กิน ไม่มีก็ไม่กิน
ไม่ใช่อาหารหลัก
ที่เราจะขาดไม่ได้ [/i]

[/color]



จริงแท้ แน่นอนแบบอาจารย์ทักทายว่าเลย ขอเสริมหน่อยนะคะ ถ้าเราวิ่งตามเหมือนเขายิ่งหนี
ถ้าเราทำเฉย ไม่สน ไม่ง้อ สวย ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง (แต่เราต้องพร้อมด้วยนะทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องดูสภาพแวดล้อมของครอบครัวด้วย) สู้ ๆ ค่ะ

โดนใจจี๊ด ๆ ทั้งคำของคุณทักทาย และของคุณมานิตา แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเวลาไม่เจอกันทำใจได้ เจอที่ไรลืมทุกที อ่านบ่อย ๆ ท่องให้ขึ้นใจ อย่าไปแคร์เขาๆๆๆ

^ ^

เมื่อเกิดความสับสนในใจทุกครั้งก็จะเข้ามาอ่านคำแนะนำของ "กัลยาณมิตรในลานธรรมแห่งนี้" ก็จะยิ้มออกและพบความสุขในที่สุด.. ขอบคุณจริงๆ..