ขอขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ จากทุก ๆ ท่าน ขอขอบคุณจากใจจริงคะ

ดิฉันก็เอาใจช่วย ทุกท่าน นะคะ ขอให้ เราผ่านเหตุการณ์นี้ด้วยกันได้ด้วยดี เราเหนื่อย (เหนื่อยใจ) แสนเหนื่อย แต่เราก็ต้องสู้ต่อไป อย่างน้อย ดิฉันก็ยังมีลูกที่ดิฉันรักและเป็นห่วงอีกคน ทุกวันนี้ อยู่และสู้ก็เพื่อ ลูกจริงๆคะ เห็นหน้าเค้าก็ทำให้เรา มีความสุข และต้องผ่านแต่ละวันให้ได้เพื่อเค้าคะ ทุกวันนี้คิดแบบนี้จริงๆ

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจคะ ดิฉันจะทำทุกวันให้ดีที่สุดคะ สู้ ๆ นะคะ

เข้ามาคุยด้วยค่ะว่าเรื่องของเราเจ็บกว่าใคร..คนอื่นๆเมียน้อยต้องหลบซ่อน..ต้องรอสามีพวกเราไปหา..แอบๆคบหากันก้อมี...ให้เวลามากบ้างน้อยบ้างแต่เท่าที่เห็นสามีส่วนมากยังอยู่บ้านถึงจะอยู่กันแบบระทมขมขื่นทั้งสองฝ่ายก้อตาม....แต่เรื่องเราเมียน้อยได้สามีไป100%ท้้งการยกย่องออกนอกหน้าให้สังคมที่นั่นได้รับรู้ มีลูกน่ารัก ได้เงินเดือนค่าเลี้ยงดูตัวเองและลูก(เพิ่มพิเศษ)และได้รับการต้อนรับจากสังคมเพื่อนบ้านให้ความร่วมมือในการที่สามีมีเมียน้อยคนนี้เป้นอย่างดี...เหมือนนิยายน้ำเน่ามั๊ยคะ...เรื่องจริงแบบนี้จริงๆนะ..ส่วนเราเมียหลวงไม่เคยเจอหน้าสามีเลย ได้แต่เงินเดือน แม้แต่การโทรหากันคือมีธุระเท่านั้้น...แต่สามีก้อบอกยังรักเหมือนเดิม ไม่เลิก ไม่หย่า จะกลับมาอยู่กะเรา เราเป็นที่หนึ่งของเค่้า..แต่เรื่องราวเป็นแบบนี้แหละค่ะ เราโง่เชื่ออยุ่พักนึง ตอนนี้ไม่เชื่อแล้วเลยเบื่อๆกะการโดนหลอก...และใจถอยออกจากสามีมาเรื่อยๆ...รักน้อยลงเยอะมาก...และภาวนาให้หมดรักเร็วๆจะได้ไม่ทุกข์อีก..เหมือนเป้นคนอื่นดูเรื่องของคนอื่นที่ไม่เกี่ยวอะไรกะเราเลย...จะดีขึ้นมากๆ...

ตอนนี้ออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านเราเองแล้วคะ เพราะอยู่ต่อไปก็ไม่มีความสุข ตัดสินใจแยกกับสามีแล้ว พาลูกมาอยู่บ้านคุณยาย และตอนนี้ก็ทำงานแล้วไม่อยากไปคอยพึ่งใคร จะทำให้เค้าดูว่าเราสามารถเลี้ยงลูกได้โดยไม่ต้องพึ่งเค้า พอย้ายออกมา สามี ส่งข้อความมาบอกว่าคิดถึงลูก ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงลูก (แล้วทำไมตอนทำไม่คิด) แต่เราจะไม่พยายามใจอ่อนในเมื่อเค้าอยากเลิกกับเรา เราก็เลิกให้แล้ว เราเองก็จะสู้ต่อไปเพื่อลูกและตัวเราเอง

ขอให้เพื่อนๆทุกคนสู้ๆ นะคะ เข้มแข็งและพยายามผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ ให้ได้ มันทรมานแต่ท่าผ่านมาได้ คุณจะรู้สึกดีมาก ๆ คะ

คนเราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีคะ ทุกอย่างไม่เที่ยง นะคะ สู้ ๆ คะ

คือที่ตัดสินใจก้าวออกมา เพราะ เค้าจะพยายามกันเราให้ออกห่างจากลูก โดยให้ญาติฝ่ายเค้า เข้ามาดูแลลูกแทน เราเลยตัดสินใจแบบ เร่งด่วนเลย และคนทางบ้านเราคุณแม่ของเราก็ยินดีรับเรากลับบ้านโดยไม่ว่าเราสักคำ น้าของเราเป็นคนขับรถมารับเราเองที่บ้านสามีคะ เราย้ายกลับมาอยู่บ้านได้ รวม 1 เดือนพอดีคะ ตอนนี้พึ่งเริ่มกลับมาทำงานคะ
แต่มะวานนี้ สามีส่งข้อความมาบอกว่า คิดถึงเรา คิดถึงลูก จะให้เรากลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน 3 คนเหมือนเดิม ดิฉัน เริ่มจะ งง กับเค้าคะ ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ งง จริงๆคะ

กำลังคิดอยู่คะว่าจะทำยังไงดี คือ ก็อยากให้ครอบครัวเราพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบเดิม ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ ทุกครั้งที่ลูก พูดถึง คุณพ่อเราก็บางทีไม่รู้จะตอบยังไง สามีเอง ก็บอกกับเราว่า เค้าได้รับบทเรียนครั้งใหญ่มา เค้าสัญญาว่าเค้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว แต่เราเอง ก็กลัวคะ ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ทุกอย่างไม่เที่ยง ตอนนี้ เรายอมรับว่าเราสับสน ยอมรับคะว่า ใจก๋อยากให้เค้ากลับมา อยู่พร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก แต่ อีกใจ ก็กลัวคะ

ญาติสามี ก่อนนี้เค้าบอกให้เราปล่อยไปก่อนเพราะเค้าให้เหตุผลว่า ยิ่งไปห้าม เค้า 2 คนนั้น(สามีกับผู้หญิงคนนั้น) จะยิ่งเตลิดไปกันใหญ่คะ เหมือนยิ่งห้ามยิ่งยุประมาณนั้น เราก็เข้าใจที่เค้าบอกนะคะ แต่ อย่างว่านะคะ ไม่เจอ กับตัวไม่รู้ว่า เอาเข้าจริงๆ เราเองก็เฉยไม่ได้หรอก กว่าจะทำใจได้ กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นได้ มันยากมากจริงๆคะ มันทรมานมาก ตอนนี้เราเองมานึกย้อนไปก็นึกยินดีที่เราสามารถรอดผ่านมาได้คะ โชคดีที่ได้พระธรรม เป็นที่พึ่งจริงๆ คะ ทำให้เห็นทางสว่าง

ทุกวันนี้ ยังคงสวดมนต์ อยู่ทุกวันคะ แผ่เมตตาทุกวัน อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรตลอด และพยายาม คิดดี คิดบวกคะ ตอนนี้กำลังประพฤติตนในศิล 5 ตั้งใจจะทำให้ได้คะ อย่างน้อยเพื่อสร้างกรรมดี ให้กับตัวเอง สะสมไปเรื่อยๆคะ

คนเราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีคะ ตอนนี้ใช้ชีวิตมาครึ่งทางแล้วอีกครึ่งทางก็ตั้งใจจะทำแต่ความดีเพื่อบรรเท่ากรรมไม่ดีที่เคยทำมาก่อนคะ

ขอให้ทุก ๆ ท่าน สู้ชีวิตต่อไปนะคะ มีสุขก็มีทุกข์ คู่กันไปคะ วันนี้เราทุกข์ วันหน้าเราอาจจะสุขก็ได้นะคะ ขอแค่เราทำความดีแค่นี้เราก็มีความสุขใจแล้วคะ สู้ๆ คะ