เรารู้จักกับแฟนเรามา2ปี ตอนเค้ามาจีบเค้าไม่ได้บอกเราว่าเค้ามีแฟนอยู่เพราะเค้าอยู่ในช่วงห่างกันและคิดว่าจะเลิกกันแล้ว(แต่ตอนหลังดันกลับมาดีกัน)แต่พอเราเป็นแฟนกับเค้าไม่นานเราถึงได้สืบรู้ความจริงว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว แต่เราก็ยังคบกับเค้าต่อเพราะเรารู้ว่าเค้าเข้ากันไม่ได้ เดี๊ยวเค้าก็เลิกกัน และอีกอย่างคือแฟนเรากับเราก็ยังปรับตัวเข้าหากันไม่ได้ ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะว่าแฟนเราเรื่องมาก ใจร้อนแต่เป็นคนดี เราก็เลยไม่ได้เร่งรัดเค้าให้ไปเลิกกันเพราะเรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลย อาจจะเลิกกันก่อนเค้าเลิกกันก็ได้(แต่ตอนนี้เค้ารักเรามากๆ
)หลังจากนั้น1ปี ผู้หญิงคนนั้นไปเรียนเมืองนอก แฟนเราก็คิดว่าห่างกันแล้วผู้หญิงคงจะไปเจอคนใหม่ แต่นี่ผ่านมาอีก1ปีแล้ว เธอก็ยังคิดถึงและตัดใจจากแฟนเราไม่ได้ ทั้งที่แฟนเราก็พยายามทำตัวเหินห่าง แถมโกหกว่าพ่อแม่บังคับให้แต่งงาน และพยายามบอกเหตุผลที่เค้าเข้ากันไม่ได้ แต่แฟนเราก็ขี้สงสารขี้ใจอ่อน พอผู้หญิงร้องไห้ก็กลับไปทำดีกับเค้า ส่วนตัวเราและเพื่อนเราที่เคยโดนทิ้งก็บอกว่าน่าจะใจแข็งบอกเลิกให้เด็ดขาดไปเลย ทำอย่างงี้ก็เหมือนให้ความหวังเค้า เธอคงไม่เปิดใจให้คนใหม่ แต่แฟนเราบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนดี จิตใจดี ซึ่งเราก็เชื่อว่าจริง เค้าก็เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ จะเป็นบาปติดตัวเราสองคนด้วย
แต่ปัญหาก็คือแฟนเราอายุ38แล้วแต่เรา26 พ่อแม่ญาติพี่น้องเราได้เจอกันและชอบกันมาก ครอบครัวเรากับครอบครัวเค้าก็ไปเที่ยวด้วยกันหลายครั้ง ทุกคนคาดหวังว่าเราจะต้องแต่งงานกันในไม่ช้า เพราะแฟนเราก็อายุเยอะและมีทุกอย่างพร้อมแล้ว ซึ่งเราก็อยากแต่ง แต่เค้าบอกว่าจะไม่แต่งถ้าผู้หญิงคนนั้นยังไม่เจอคนใหม่ หรือยอมไปจากเค้าโดยดี ซึ่งเราก็เข้าใจเค้าแต่บางอารมณ์เราก็อยากจะบอกผู้หญิงคนนั้นให้รู้ความจริงไปเลย เพราะเรารำคาญใจเรื่องนี้มา2ปีแล้ว ต้องเห็นเค้าแอบพิมแมสเสจตลอดเวลา แถมไม่ให้อ่าน แต่พอเราแอบอ่านบางข้อความก็สะเทือนใจอะ แต่เค้าบอกว่าส่งไปแบบนั้นก็เพื่อให้คนนั้นดีใจบ้าง สงสารเธอ
แต่เราก็มั่นใจว่าเค้าไม่มีทางกลับไปคบกัน
ตอนนี้เราคิดมากเพราะเรากลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ยอมไปไหน เพราะแฟนเราเป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ
ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะว่าควรทำยังไงดี