สวัสดีทุกๆท่านในบอร์ดนี้นะคะ
ดิฉันเป็นสมาชิกใหม่ ตอนนี้มีปัญหาที่ไม่รู้จะปรึกษาใครดี ขอคำแนะนำจากทุกท่านด้วยค่ะ

ดิฉัน มีแฟนเป็นคนต่างชาติ
แฟนดิฉันเป็นพวกเชื่อมั่นในตัวเอง มากกว่าศาสนาใดๆ เค้าเคยบอกว่าเค้าไม่นับถือศาสนาอะไรเลย แต่จริงๆแล้วครอบครัวเค้านับถือศาสนาพุทธ
ตอนนี้ดิฉันก็เริ่มโน้มน้าวเค้ามาได้บ้างแล้ว ชวนเค้าไปไหว้พระ แล้วก็ถวายสังฆทานในวันเกิด ตอนนี้เค้าเริ่มจะเชื่อว่าไหว้พระแล้วชีวิตจะดี

ปัญหาตอนนี้ก็คือว่า เค้าทะเลาะกับแม่ของเค้าค่ะ
ไม่ยอมคุยกับแม่เป็นเดือนๆแล้ว บางครั้งเค้าก็พูดหยาบ พูดประชดลับหลังแม่เค้าด้วย
ดิฉันไม่สบายใจเลย....
เคยคุยกับเค้าตรงๆ ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อน เค้าบอกเองว่าอยากให้ฉันเป็นคนกตัญญู
เค้าบอกว่า เค้าผิดหวังในตัวแม่เค้าหลายๆเรื่อง อย่างเช่น ตอนที่เค้าเกิดอุบัติเหตุ แม่กลับเป็นห่วงรถมากกว่า , ตอนที่เค้าโดนหมากัด เลือดหยดบนพื้น แม่กลับบอกว่า ทำบ้านสกปรก ฯลฯ
เค้ารู้สึกว่า ต่อให้ทำดีแค่ไหน แม่ก็ไม่มีวันรักเค้า
ดิฉันบอกว่า บุญคุณที่แม่เบ่งเธอออกมา เธอก็ตอบแทนไม่หมดแล้ว เค้ากลับบอกว่า ถ้าไม่ตอบแทนแล้วจะทำไม? ถ้าจะเอาเรื่องกรรมมาอ้าง ก็ถือซะว่าแม่เค้ามีกรรมเลยมีลูกแบบเค้า

ดิฉันควรทำยังไงดีคะ ในเมื่อเค้าเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องกรรมเลย ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ เค้าก็จะยิ่งทำกรรมหนักกว่าเดิม
ปรกติเค้าเป็นคนดีทีเดียว ชอบช่วยเหลือคนอื่น เป็นคนขยันและรักษากฏกติกามาก แต่ถ้าใครทำอะไรเค้าหรือทำตัวเกะกะระรานสังคม เค้าจะเกลียดมากและจะหาทางเอาคืน ดิฉันต้องคอยห้ามเป็นประจำ

มีวิธีไหนที่จะช่วยให้เค้ากลับตัวกลับใจ หันมาเชื่อในเรื่องบาปกรรมบ้างไหมคะ?

พูดยากนะคะ ยิ่งเป็นฝรั่งด้วยแล้ว ต่อให้นับถือพุทธ ยังไงเรื่องศาสนาก็คงไม่ลึกซึ้งเท่าคนไทยหรอกค่ะ ขนาดคนไทยแท้ๆ ฟังพูดภาษาไทย นับถือพุทธ รู้จักเรื่องเวรกรรม บาปบุญคุณโทษตั้งแต่เด็ก หลายๆคนก็ยังละเมิดศีลธรรม ยังเกิดปัญหาอาชญากรรมอยู่ทุกๆวัน

ยิ่งเขาเป็นคนต่างชาติ ต่างภาษาและวัฒนธรรม การศึกษา การอบรมเลี้ยงดูด้วยแล้ว ก็ยิ่งแล้วใหญ่ค่ะ จะให้รู้ดีรู้ชั่วเลยก็คงไม่ใช่ เอาเป็นว่าค่อยๆเตือนสติเขาให้ใจเย็นๆ และอย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นกับแม่เขา เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม อีกหน่อยเขาคงจะชินกับพฤติกรรมของคนไทยไปเองค่ะ

จากที่เล่ามามันก็แสดงออกแล้วนะครับถึงเรื่องกรรมและการกระทำ
ลองบอกให้เค้าพิจารณาเรื่องต่างๆดูครับว่าทำไมแม่เค้าทำแบบนั้น
ให้เค้าคิดกลับกันว่า ถ้าวันหนึ่งมีลูก แล้วลูกเป็นคนไม่กตัญญู ตัวเค้าจะรู้สึกอย่างไร
ทำอย่างไร กรรมก็ส่งผลเช่นนั้นครับ
ทำความดี มิใช่จะหวังผลตอบแทน ถ้าคิดเช่นนั้นก็ผิดครับ

รู้มั้ยคะว่าทำไมเขาถึงไม่นับถือศาสนาอะไรเลย เหตุผลของคนเหล่านี้ส่วนมากเป็นเพราะว่า

1. เอือมระอากับพิธีกรรมทุกชนิด เนื่องจากคนพวกนี้เป็นคนฉลาดเกินไปจึงมองการกระทำหลายๆอย่าง
ของผู้อื่นเป็นเรื่องงมงาย คิดว่าแค่คิดดีทำดีก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องวุ่นวายทำพิธีกรรมนั่นนี่ให้เอิกเกริก
ใหญ่โต รวมไปถึงการทำบุญ คนพวกนี้ก็จะคิดว่า ทำบุญที่ไหนมันก็เหมือนๆกัน ไม่จำเป็นต้องใส่บาตร
ถวายอาหารพระ ทำสังฆทาน ให้วุ่นวาย อยู่ไหนก็ทำได้ บริจาคเงินให้เด็กพิการก็คือทำบุญ เลี้ยง
อาหารเด็ก ให้อาหารสุนัขก็คือทำบุญ ฯลฯ

2.ฉลาดเกินไป เพราะฉลาดเกินไปจึงมองว่าผู้อื่นโง่ไปหมด ถึงจะบอกว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่น แต่ต้องแยกระหว่างน้ำใจกับความเชื่อนะคะ ไม่เกี่ยวกัน และด้วยความที่ฉลาดเกินไปนี่แหละ จึงมองว่าศาสนาทุกศาสนาไม่สามารถนำเขาให้พ้นทุกข์ได้ ตัวเขาเองเท่านั้นที่สามารถกำหนดทิศทางการกระทำของตนเอง คือมองวิเคราะห์ความต่างของศาสนาไม่ละเอียดพอคือฉลาดกว่าศาสดาผู้ประกาศศาสนาใดๆทั้งหมด คือมองว่าในเมื่อศาสนาทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ต้องนับถือศาสนาใดๆขอเพียงเป็นคนดี ไม่ระรานคนอื่นก็พอแล้ว

3.หลง คือความสับสนอันมีสาเหตุมาจากการถือตัว หยิ่ง ยะโส อหังการ กล่าวคือสับสนไม่รู้จะนับถือศาสนาใดดี พระพุทธเจ้าสอนอย่างนึงแล้วบอกว่าได้ไปนิพพาน หลุดพ้นในวัฏสงสาร แต่พระคริสต์สอนเรื่องความรัก การคืนดีกับพระเจ้า บอกว่าหากคืนดีกับพระเจ้าแล้วจะได้ไปอยู่ในแดนสวรรค์ ส่วนอัลเลาะห์ก็สอนอีกเรื่องนึง ก็เลยสรุปว่าสอนกันคนละอย่างเลยไม่รู้จะเลือกเชื่อใคร ด้วยความโอหังเช่นนี้จึงเลือกที่จะไม่เชื่อใครเลย ไม่นับถือศาสนาอะไรเลย เชื่อตัวเอง ขอเพียงไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ

นี่คือสาเหตุที่เค้าไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ คนแบบนี้สอนเขาด้วยปากไม่ได้ค่ะ เขาไม่รับฟังอินฟินิตี้เปอร์เซนต์

วิธีแก้ก็คือไม่มีวิธีแก้ค่ะ คุณอยู่เฉยๆ คนแบบนี้เขาต้องเจอกับตัวเองเขาถึงจะสำนึก คุณทำหน้าที่ได้ดีที่สุดก็คือสอดแทรกคำพูดให้สติค่ะ เมื่อเขาได้พบกับเหตุการณ์อะไรมาคุณก็พูดสอดแทรกข้อธรรมซักเล็กน้อยว่า “นั่นล่ะ เป็นเวรเป็นกรรม” อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ แล้วปล่อยให้เขาคิดของเขาเองค่ะ คือคนแบบนี้เขาใจไม่ฟังใครแม้แต่คุณ ขนาดแม่เขาเองเขายังไม่ฟังเลยแล้วคุณเขาจะฟังเหรอคะ จริงมั๊ย ปล่อยให้เหตุการณ์เป็นผู้สอนเขาดีกว่าค่ะ เพราะถ้าหากคุณพยายามจะจ้ำจี้จำไชเขา รับรองค่ะว่าอยู่กันไม่ยืด ต้องมีปัญหาซักวันแน่ๆค่ะ ทางที่ดีคือปล่อยให้เหตุการณ์พาไป

ขอให้โชคดีนะคะ

พูดยากนะคะ ยิ่งเป็นฝรั่งด้วยแล้ว ต่อให้นับถือพุทธ ยังไงเรื่องศาสนาก็คงไม่ลึกซึ้งเท่าคนไทยหรอกค่ะ ขนาดคนไทยแท้ๆ ฟังพูดภาษาไทย นับถือพุทธ รู้จักเรื่องเวรกรรม บาปบุญคุณโทษตั้งแต่เด็ก หลายๆคนก็ยังละเมิดศีลธรรม ยังเกิดปัญหาอาชญากรรมอยู่ทุกๆวัน

ยิ่งเขาเป็นคนต่างชาติ ต่างภาษาและวัฒนธรรม การศึกษา การอบรมเลี้ยงดูด้วยแล้ว ก็ยิ่งแล้วใหญ่ค่ะ จะให้รู้ดีรู้ชั่วเลยก็คงไม่ใช่ เอาเป็นว่าค่อยๆเตือนสติเขาให้ใจเย็นๆ และอย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นกับแม่เขา เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม อีกหน่อยเขาคงจะชินกับพฤติกรรมของคนไทยไปเองค่ะ

คุณมะกอกมะนาวคะ เจ้าของกระทู้ไม่ได้บอกว่าสามีเป็นฝรั่งนะคะ แค่บอกว่าเป็นชาวต่างชาติ
ซึ่งอาจจะเป็นคน ญี่ปุ่น อารับ ฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน ฯลฯ ก็ได้นะคะ

555
ไม่ใช่ฝรั่งค่าาา เป็นคนจีน-มาเลย์ค่ะ

เป็นแค่แฟน ยังไม่ใช่สามีค่ะ
คงต้องคุยกับเค้าอีกเยอะ คุณแม่ดิฉันเป็นคนที่นับถือศาสนาพุทธมากกกก ถ้ารู้ว่าเค้าทำแบบนี้กับแม่ตัวเอง แม่ดิฉันคงยอมรับไม่ได้แน่ๆ