มีเรื่องเล่าค๊า.......
ไม่รู้ว่าจริงเท็จประการใด แต่รับรู้ก็อึ้งมาก......แต่ไม่เจ็บ ไม่ปวด เฉยๆๆ
มีอยู่ว่า ไปปฏิบัติธรรม...แล้วมีหญิงคนหนึ่งมาหาขอพบ...ได้พูดคุย เธอเล่าว่าเธอทำผิดศีล เป็นชู้แต่ไม่มีเจตนาเพราะไม่รู้ว่าเขามีเมียอยู่ รับรู้ว่า เลิกเมียๆไม่ดี สารพัด...ร้องไห้ เธอสงสาร อยู่กินฉันท์สามีภรรยา รับราชการ ก็อายอยู่ที่เขามาอยู่ด้วยไม่ได้สู่ขอ แต่ทำใจยอมรับ เพราะรักมาก อยู่มา 5-6 เดือน จึงรู้ว่า มีเมียอยู่ ตกใจว่า เป็นชู้ หนีไปบวช และบอกเลิก ที่น่าตกใจคือ เขาเล่าพฤติกรรมของตนเองให้เธอฟังว่า ช่วงที่อยู่กับเรา เขา มีหญิงตลอดเวลา คลำไม่เจอหาง ไมสนว่าแก่หนุ่มอะไร ก็จัดการหมด และทำเนียนมา อยู่ต่อหน้าเหมือนผ้าพับไว้เรียบร้อยดี แต่ลับหลัง พูดไม่ออกเลย เธอเล่าว่า
........วันที่เราไปประชุม เขาก็มีหญิงอื่น และที่ร้ายกาจกว่านั้นคือ ส่งเมียเข้าห้องประชุม โทรฯเรียกกิ๊กที่มาร่วมประชุมด้วย ว่ามาหา ให้ทำทีมาออกมาเข้าห้องน้ำ แล้วไปสนุกด้วยกัน.....
........ครูที่เรานับถือ ปรึกษาเรื่องของเรา-เขา เขาก็จีบ จนเชื่อสนิทใจว่า เขาดีมาก เราไม่ดี เปลี่ยนไป เป็นพูดเชียร์ทางเราให้เลิก และพูดกับเขาว่าให้ใจแข็งไว้ให้อย่ามาคืนดี และ สุดท้าย กล้ายเป็นว่า ครูและเขา ไปเที่ยวด้วยกัน กิน หรือนอนด้วยกัน โทรฯหากันทุกวัน แม้แต่ตี 2-3 ยังโทรฯหากัน เธอจับได้และฟันธงว่า ต้องใช่หญิงชู้อีกคนแน่นอน
...........คนที่เป็นแม่ค้าขายส้มตำไก่ย่างก็ใช่หญิงชู้อีกคน
.........แล้วสงสัยว่า ครูที่......ก็ใช่.............คนขายของในโรงเรียนก็ใช่ แม้ค้าที่เขาสนิทด้วยก็เป็นแม่ยก เสพสุขด้วยกันให้เงินทองใช้ แต่ไม่ผูกมัด เพราะมีผัว แต่ผัวไปมีเมียน้อย คือเอาเขามาเป็นชู้ซึ่งกันและกัน ต่างคนก็เป็นชู้ ยิ่งร้ายกว่านั้น มีคนอื่น ๆ ๆ อีก เช่น นักร้อง หญิงขายบริการที่เป็นขาประจำกัน.....พยาบาล อีกหลายคน หลายจังหวัด สรุปว่ามีทุกจว.ที่เขาเดินทางไป เพื่อมีที่อยู่ที่กินที่นอนฟรีไม่ต้องเสียเงอน สนุกด้วย ได้เงินด้วย นับ ๆ ๆดู มากกว่า 10 คน เฮ้อ นี่หรือคนที่ฉันเรียกว่า สามี

.......เธอเล่าให้ฟังว่า เธอรับพฤติกรรมไม่ได้ เพราะสัญญาว่า หากอยู่กับเธอๆจะเลี้ยงดูอย่างดี ขออย่างเดียวอย่ามีหญิงอื่นเหมือนตอนอยู่กับเมียคนก่อน แต่เธอจับได้มีคนอื่น จึงเจ็บปวดรับไม่ได้ เขาอ้างว่า เรารู้ และสนับสนุนให้เขามีหญิงอื่นได้ไม่ว่า แล้วทำไมแค่นี้ยอมรับไม่ได้.....แต่จริง ๆ ฉันไม่เคยรู้อะไรเลย รู้ว่าสามีดี ไม่เจ้าชู้ ดีที่รู้ตอนที่หมดใจแล้ว ไม่งั้นคงทุกข์หนักเหมือนเธอคนนั้น ที่หนีไปบวชชี

...............แต่เราก็ไม่รู้ว่า จริง ๆ คืออะไร.....เลิกจริง เป็นอย่างที่เธอพูด หรือไม่จริง เธอวางแผนมาให้เราหย่าให้แล้วเธอจะได้แต่งงานอย่างออกหน้าออกตา หรืออย่างไร..ยัง.งง
เราได้ให้เบอร์โทรฯ ที่อยุ๋ E.mail ให้เธอ และบอกให้เธอรู้ว่า หากอยากรู้ว่าเรารู้สึกอย่างไรให้เข้ามาอ่านที่ลานธรรมแห่งนี้ และให้โทรฯหาเราด้วย เพราะเราไม่มีช่องทางติดต่อเธอหรอก ไม่มีเบอร์ ไม่มีอะไรเลยหากได้เข้ามาก็แสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยนะคะ ฉันขออโหสิกรรมให้คุณที่เข้ามาเป็นชู้โดยไม่เจตนา และขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังหากเป็นจริง.....ฉันรอให้เธอพิสูจน์ตนเองอยู่ค่ะหากใช่ เราจะเป็นญาติธรรมกันได้พึ่งพาอาศัยกันเมื่อมีทุกข์..

เห็นสัจธรรมชัดเจน ไม่มีอะไรที่ควรยึด ไม่มีอะไร ที่เที่ยงไม่มีอะไรที่น่าเอา...ต้องปล่อยอย่างเดียว
ทุกอย่าง ไม่สามารถ มองอย่างที่หน้าเนื้อได้มองเห็น...

เราไปปฏิบัติธรรม...เขาก็ไปบอกกับหญิงชู้ว่า สงสัยจะเอาพระเป็นผัว?????? ดูคำพูด ความคิดสิ ใช่ คนมั๊ย.....
ทบทวนพฤติกรรมแล้ว ไม่น่าจะใช่ ทำไมไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดี เหมือนการแสดงที่อยู่ต่อหน้าเราเลย
หรือว่าเขาป่วยเป็นโรคจิต ที่ไม่รู้ว่าผิด หลงมากในโลภะ โมหะ แต่ยังไม่ได้แสดงโทสะที่ชัดเจน ตอนนี้เราก็ห่วงเรื่องความปลอดภัย.....หากเขาป่วยจริง และหากรู้ว่าเราและเธอรับรู้ แล้วไม่มีคนที่จะเชิดชู เลี้ยงดูผิดหวังแล้วจะออกอาการอย่างไร???เมื่อไรที่0..... กดดันสุดๆๆ.....
..........เฮ้อ...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม.....มีแต่จะขออโหสิกรรม ให้ลดโทษลง ......เท่านั้น
ขออนิสงค์ผลบุญที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาตอนทุกภพทุกชาติ ไม่ว่า รักษาศีล ทาน ภาวนา ให้ผ่านพ้นภาวะวิกฤติในชีวิตครั้งนี้ไปได้อย่างงดงาม ไม่เจ็บปวด ไม่มีผลกระทบใด.....ด้วยเทอญ....สาธุ สาธุ สาธุ

รู้สึกดีมากเลยค่ะ.....ที่ได้รู้จักกันถึงแม้จะมาในรูปแบบที่ไม่น่ารัก ...แต่มิตรภาพของเราน่าจะงอกงาม เพราะว่าคุณพูดจริง ไม่เหมือนที่ใจฉันกังวล ขอบคุณจริง ๆ ที่ทำให้ฉันรู้ว่าโลกใบนี้น่าอยู่ ไม่ใช่น่าเกลียดมากไป
......เมื่อวานตอนเย็น ไปเจอครู ....ที่ตลาด..เขาหน้าซีด หน้าเสีย และหลบหน้าหลบตา ไม่เหมือนเดิม ซึ่งปกติ จะทัก หัวเราะ และถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง ทำใจได้หรือยัง ดูแลสุขภาพบ้างนะ พี่เป็นห่วง แต่นี่ ไม่พูด เสียงสั่นรัว หลบ ซีดเซียว ....ดีค่ะ...เขากำลังทุกข์ เพราะไฟราคะกำลังจี้เขาอยู่ที่เขาแอบติดต่อสามีฉัน และพูดจาส่อเสียดยุยงให้เกลียดชัง เลิกรา และ ตนเองอยากครอบครองเขาเห็นว่า ดี ปรนนิบัติดี...555555 ก็เจอจุดขายประจำตัวเขาที่เขาสร้างภาพทำไว้จนเนียนมาก ฉาบซะหนาจนไม่รู้ว่าจริง ๆ คืออะไร..
......เขาแสดงท่าทาง คำพูดว่าเขาไม่ผิด ชี้ไปที่คนอื่นว่า ผิด เพราะเขาเป็นลูกที่ดีทำตามที่พ่อแม่สอน แต่ไม่ถูกต้องตามหน้าที่ทางสังคม และศีลธรรม.......นั่นคือ ผู้ป่วยโรคจิตชัดมาก
.......น้ำเสียงที่คุยโทรฯก็ปกติว่า" เครียด ขอพักก่อน ไม่เลือกใคร ไม่อยู่กับใครทั้งนั้น ขออยู่คนเดียวดีกว่า เจอแต่คนที่หลอกลวง ไม่คุยความจริง ไม่มีความจริงใจ หลอกจนหมดเนื้อหมดตัว จะตั้งหน้าตั้งตาทำงาน หาเงิน ดูแลพ่อแม่ ไม่คิดมีใครใหม่..คงไม่อดตายหรอก มีก็กิน ไม่มีก็ไม่กิน มีมือมีตีน มีสมองอยู่จะกลัวอะไร.." เราก็ตอบแต่ว่า ค่ะ...หรือค่ะ ค่ะ .ค่ะ....5555
.....แต่ในใจ รู้สึกว่าสงสาร สมเพช เวทนา สะอิดสะเอียน ที่มีพฤติกรรมเจ้าชู้ เสเพล ไม่เลือกลูกใคร เมียใคร และยังทำหน้าตาเฉยๆๆๆๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีความละอายใจ เกรงกลัวต่อบาปที่ได้กระทำ...หากว่าเป็นความจริงดังที่เขาเล่าให้หญิงอีกคนฟัง.....
....คนปกติทั่วไป คงไม่มีใครทำได้อย่างนี้ นอกจากผู้ป่วยโรคจิตเท่านั้นที่ทำได้ แล้วไม่รู้สึกผิด ยังกล้าที่จะกล่าวโทษผู้อื่น ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย หน้าด้านสุดๆๆๆ....

ทำให้คิดถึงคำเตือนของพระอาจารย์ว่า
.......เขาเป็นปลิงดูดเลือด....
........18 มงกุฏ.......
.......พฤติกรรมต่อหน้า ลับหลัง ไม่เหมือนกันเลยแม้แต่นิดเดียว.........
.......เจ้าชู้มาก.......คุยโทรศัพท์ไม่หยุด......
.......ไม่ทำการทำงาน......เกาะหญิงกิน ดวงเขาดีมีนารีอุปถัมภ์.......
........ใจมืดบอดมาก.....อวิชชาสุดๆๆๆๆ............
.........แก้ไขยากมาก.....หากหมอตั้งใจที่จะฝึกอภัยทาน ต้องพยายามฝึกเมตตา อดทนสูงมาก 2ปี จึงจะดีขึ้น.....หรือไม่แน่?????? เพราะเราเป็นสามี-ภรรยาก็เปรียบเหมือนคนๆเดียวกัน....จึงทำให้สงสาร?????ว่า ปล่อย....ช่วยเหลือ...แบบไหน อย่างไร เมื่อผู้ป่วยไม่ยอมรับการรักษา ก็หมดปัญญา......
............ ............

ตอนก่อนหน้านี้คิดจะฝึกอภัยทาน......ที่เขาเบียดเบียนเรา ไม่ทำงานหาเงิน...แต่ไม่รู้ว่าเขาเสเพลมากมายมหาศาล ยังไม่มีหลักฐานที่จะจับได้คาหนังคาเขา......ก็ปล่อยให้เขาแสดงไป....แล้วแต่จะถึงบทไหน ตอนไหนก็เท่านั้นเอง........
.....หากว่ามีหลักฐานชัดเจนว่า มั่วเรื่องเพศมากมายเหมือนอย่างที่หญิง...เล่าให้ฟัง
....การที่จะอภัยทานให้คนที่มืดบอดและอวิชชาสุดๆๆ คงจะทำให้เราลำบาก......
......แล้วความสุขของเรา ความไว้เนื้อเชื่อใจของเราจะเป็นอย่างไร???.......
.....คงต้องให้วัน.....เวลา....รอสถานการณ์ที่สุกงอม...แล้ว เราจะได้คำตอบว่าต้องทำอย่างไร???
.......ขณะนี้ไม่ทุกข์...โชคดีที่มารับรู้....เรื่องราวตอนที่เราฝึกจนวางเขาไว้ ไม่ทุกข์ มากมายอะไร....เพราะไม่ใช่ของเรา บังคับไม่ได้ เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา.....
.....ดีเสียอีก...มีข้ออ้างที่จะปลดวางภาระลงได้....ทั้งตัวเขา พ่อแม่เขา.......หรือ เพื่อน ๆ ๆว่าไงค่ะ....

......จิตใจคนช่างซับซ้อนจริง ๆ ๆ
.....เราบอกว่า วางเขาไว้แล้ว..........แต่ยังมีความลังเลสงสัย ไม่แน่ใจ ไม่พอใจ อยู่ในหมวดของโทสะอยู่ วางได้ไม่สนิท...แว๊บไปหาอดีต กังวล อนาคต......อยู่กับปัจจุบันเป็นระยะ ๆ ๆ ไม่ตลอด .......
.....ขอบุญบารมีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วสากลโลก โปรดดลบันดาล...อภิบาลให้ลูกมีสติ ปัญญา รับมือกับปัญหาที่มารุมเร้า สิ่งกระตุ้นภายนอก-ภายใน...รอดพ้นจากภัยพาล......มีความสุข ความเจริญ ยิ่งๆขึ้นไป ทั้งด้านการงาน การเงิน ความรัก โภคะ ความสมบูรณ์ทุกประการเทอญ......
.............

ช่วงนี้จิตตก เมื่อวานเย็นเขาโทรฯมา Miss call ไว้ เราไม่ได้รับ เพราะว่าวางโทรศัพท์ในกระเป๋า..ทิ้งไปเพราะเป็นมือทิ้งอันดับหนึ่ง...จึงไม่รู้ว่า มีธุระอะไร จะมาโวยวายเรื่องอะไรอีก ....หากคิดแทนมีแค่....
.....ไปยุ่งกับครู..เขาทำไม.......
......เขาจะเลิกกับชู้แล้ว ....แต่เคว้งเพราะ คนรับช่วงต่อ ไม่มีเงินให้ใช้เต็มที่ ....
......เขาอยากกลับมา...เพื่อ...ขอเงิน.ให้แม่มาทำสวนให้ +ขอเงิน..ไปตั้งตัว / หย่า....?? หากเรียกร้องมากไป คุยดี ๆ ๆๆ ไม่มีโทสะ ก็พอได้ แต่ที่ผ่านา น้ำเสียงแย่มา ผิด ไม่ยอมรับ โยนผิดให้คนอื่น ๆ ๆที่เกี่ยวข้อง เสมอมา
......จึงไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น.....
.......กังวลว่าจะตกหลุมพรางเขาอีก...เขามีวาทะศิลป์เริดมาก จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ไม่มีหลักฐานชัดเจนไม่ได้ แม้แต่มียังไม่รับ.....
.......ท่องเอาไว้ว่า อดทน...รอเวลาอย่างเดียว...ชีวิตเขา ให้เขาเลือกเอง....เรามีงาน มีเงิน มีบ้านอยู่ มีธรรมะ ประจำใจ กลัวอะไร...ครูบาอาจารย์พยายามช่วยแผ่เมตตาให้เราอยู่ เราต้องช่วยตนเองรับอนิสงค์ให้ได้ ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ทุกข์ แต่เริ่ม ๆ แล้วล่ะว่า ทำได้ไงว่ะ......เขาเป็นคนอยู่หรือเปล่า.......ช่วยด้วยค่ะ...เพื่อน ๆ ๆ เราต้องการกำลังใจ และมุมมองต่าง ๆ ๆ ๆ
...เดินทางไหนดี...ไม่มีเขา มาให้เห็นหน้าก็โออยู่......แต่คิดว่าเป็นผู้ป่วยก็สงสาร......ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีคุณค่าตนเอง ไม่มีศักดิ์ศรี....บางครั้งให้เขาตาย ๆ ๆไปเลยจะดีกว่า......แรงส์มั๊ยค่ะ......

ความรู้สึกวันนี้ค๊า....

คิดว่าเราวางเขาลงได้แล้ว......แต่จริง ๆ ๆแล้ว เราแค่กด ข่มไว้ คลายก้อนหินวางทับหญ้าไว้เท่านั้นเอง....ชัดเจนเมื่อวานนี้เองค่ะท่าน......
ช่วงเย็นทำวัตรเย็น เดินจงกรม นั่งสมาธิ...ช่วงแรกๆๆ สงบ ว่างดับเย็น พอสักพักมาเป็นชุดๆๆๆเลย อยู่ในความคับแค้นใจ เกลียดชัง อาฆาตมาดร้าย อยากให้เขาและหญิงที่ทำผิดบาปร่วมกับเขาได้รับโทษ รับผลของกรรม เร็ว ๆ ๆ ปรุงแต่ง รูปแบบที่ พวกเขาจะได้ทำ ตั้งแต่ ความเจ็บปวดทางกาย บาดเจ็บ ป่วยเป็นอัมพาต อับอายขายหน้าต่อสังคมที่รับรู้ ไม่มีที่ยืนอยู่ในสังคมได้อย่างสง่างาม หลบๆซ่อน ๆ ไปจนถึงตายอย่างทรมาณ ........

พอปรุงแต่ง ระลึกได้ก็ช่างหัวมัน...ขออโหสิกรรม...สักพักก็วนมาอีก...สลับกันอยู่อย่างนี้.....

เราก็แค่คน ที่มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ผลเกิดแต่เหตู พยายามบอกตนเองบ่อย ๆ ๆแล้วเมื่อไรเราจะวางได้สนิทซะทีค่ะ.....

คิดว่าเราคงทำกรรมไว้มากมาย ......

อยู่ในอ่างของความคิดความรู้สึก.........

เพื่อนๆๆไปไหนหมดแล้ว ช่วยด้วยค๊า.......

อยู่ที่ จขกท.เองว่าจะตัดสินใจยังไง จะไปทางไหน มันมี 2 ทาง

ทางหนึ่ง คือทนอยู่ไปงี้แหละ

ทางที่สอง ถ้าต้องทนอยู่ในสภาพนี้แล้ว ต้องรับรู้เรื่องราวของเค้าของใครต่อใคร รู้แล้วจุกเจ็บ คิดไปทั่ว ก็หย่าขาดสะแล้วก็ต่างคนต่า่งอยู่ (ทุกวันนี้เราก็เลี้ยงตัวเองได้)

นี่แหละครับ ลักษณะของวงจรปฏิจจสมุปบาท ฝ่ายก่อทุกข์ เรียกตามศัพท์ว่า ปฏิจจสมุปบาทสมุทัยวาร

เรื่องจิตใจไม่ง่ายครับ ทั้งๆที่มัีนเป็นธรรมชาติ แต่เราไปยึดความคิด ธรรมชาตินั้นก็กลายมาเป็นทุกข์ของคน (คือทุกข์ในอริยสัจ)

ก็คิดๆไว้ 2 ประเด็นค่ะ....
1.หย่าขาดจบๆๆกันไป ไม่ต้องสนใจอีก ผ่าตัดทีเดียวให้จบ อย่าลุกลาม ถึงลุกลามต้องใช้ธรรมะควบคุมไว้ อยู่ที่ว่า เขาต้องการเงิน เราไม่ต้องการให้เพิ่มอีกต่อไป...เพราะว่าเขาขาดไม่เคยได้ทำงานหาเงิน เงินรายได้ส่วนใหญ่มาจากเมีย 80 % เขา 20 % แต่เขารับความจริงไม่ได้ พูดไปทั่วว่าถูกเราหลอกจนหมดเนือ้หมดตัว เรารู้ข้อเท็จจริงดี จึงสงสารที่เขาป่วย หลงผิด คิดว่าใช่บนความคิดปรุงแต่งของตนหลงไป ที่ไม่ใช่ข้อเท็จจริง
2.สงสาร รอวันที่เขาจะหลุดโลกอย่างแท้จริง หากว่าเขาป่วยจริง เพราะขณะนี้น่าจะเครียดเหมือนกันที่ ความจริงเริ่มที่จะเปิดเผยว่า เขา ไม่ทำมาหากิน อยู่เฉย ๆ รอให้หญิงเลี้ยงดู เจ้าชู้ หลอกลวงคนอื่นๆ ไปทั่ว สร้างภาพว่าเป็นคนดี มีศีลธรรม น่าสงสารเห็นใจ ไม่มีความเป็นผู้นำครอบครัว หัวหน้าครอบครัว เป็นสามีที่ดีไม่ได้
........
เท่าที่ทราบหญิงชู้ที่เป็นข้าราชการ ไม่เลี้ยงดูต่อไป เพราะว่ารับความเจ้าชู้ นอกใจ ไม่ได้ ไม่ทำมาหากิน รอให้เมียดูแล และนำทาง ไม่มีความเป็นผู้นำ
...จึงไปเกาะกินกับ หญิงที่เป็นแม่ค้าขายส้มตำ ไก่ย่าง ....ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน.....ก็ไม่แน่ คนที่ต่ำเหมือนกันอาจอยู่ร่วมกันได้ดี ....
...เหมือนที่เราๆรู้กันอยู่ว่า สามี-ภรรยา ต้องมีศีล ศรัทธา จาคะ เหมือนกันจึงจะอยู่กันได้......

เขาไม่มีศีลเลย ที่แน่ ๆ ข้อ 2 3 4 ไม่ได้อยู่แล้ว หากจะพอได้อยู่ ก็ข้อ 1 ไม่ฆ่าสัตว์ แต่เบียดเบียนทำให้เรา /เมียทุกข์ใจ ข้อ 5 ไม่ดื่ม แต่มัวเมาในกามคุณ อยู่ในสถานที่อโคจร/ร้านคาราโอเกะ คบคนพาลเป็นมิตร.......

จขกท.เก่งนะครับ ...น่าเห็นใจ คุณส่งเสริมทุ่มเทเพื่อเขามาก หวังสร้างฐานะสร้างครอบครัว แต่นิสัยฝ่ายสามี เขาก็มีร่องความเคยชินของเขา เราดึงมาได้หน่อย พอเผลอ เขาก็ไปลงร่องความเคยชินเขาอีก ตามที่เล่าให้ฟัง....จะถอนตัว (หย่า) ก็ลำบากพอควรหากที่ดินผืนนั้น เป็นชื่อของเขา แต่เราเป็นหนี้

ไม่เก่งเลยค่ะท่าน.....ปิดหู ปิดตา เชื่อใจ วางใจ ว่าเขารัก ซื่อสัตย์ต่อเราเพียงคนเดียว จึงไม่รับรู้ ไม่สนใจว่าเขามีพฤติกรรมเจ้าชู้ เพราะต่อหน้าดูดี มีสกุลไม่มีท่าที สายตาวอกแวกเลย สงบนิ่งมากกกกก จึงไม่สนใจ ไม่เชื่อใครๆๆทั้งนั้น เชื่อเขาและตาเห็นว่า รักเราเพียงคนเดียว.......

เสียอย่างเดียวคือ ทำงานไม่ทน ขี้เกียจ ไม่อดทน ไม่ทำมาหากิน...เราก็คิดว่าไม่เป็นไร ทำงาน หรือไม่ทำ มี-ไม่มีเงิน ไม่สำคัญ เพราะเรามีรายได้ประจำ พอกินพอใช้ ไม่ลำบากจึงไม่ใส่ใจ อยู่ๆๆกันไป อายุไม่ถึงร้อย ทำอย่างไรให้สุข เท่านั้นจริง ๆ จนมามีเหตุการณ์ที่เกินจะแก้ไข....
.
คือ...เรารับไม่ได้ที่เขาพูดว่าอยู่ดูแลเคียงข้าง แต่พอเราเจอเหตุการณ์ที่ต้องการกำลังใจพ่อป่วย/ตาย เขาหายไปไหน??? พูดให้เจ็บช้ำน้ำใจอีกว่ามีหญิงอื่น แต่พอกลับมาก็บอกว่าไม่เคยมี ไม่นอกใจ แต่เสียใจที่เรานิสัยไม่ดี ไม่เข้าใจเขา พูดตรงเกินไป เขาสะเทือนใจ จึงกินๆเที่ยว ๆ ไปเรื่อย ๆ จนเงินหมด จะกลับมาทำสวนอยู่ด้วยเหมือนเดิม.....
...แล้วสุดท้ายเราไปปฏิบัติธรรม ....เขาทะเลาะกับหญิงชู้เรื่องอะไรไม่ทราบ อยู่ๆโทรฯบอกเราว่า รู้สึกผิด ที่โกหกเรา จริง ๆ เขามีชู้ และเขาพูดไม่ดี ปอกลอกเขาหมดตัว เงินหมดถีบหัวเขาส่ง ให้เราไปช่วยพูด/บอกชู้ว่าเขาขอเลิก ขอเงินคืน 1 แสน เราบอกว่าเรื่องของคุณให้จัดการเอง เราไม่ได้ไปขอสาวให้ แล้วเราต้องรับผิดชอบไปบอกเลิกให้เหรอ???? จึงคิดว่าเขาป่วย หากไม่ป่วยจะมีผู้ชายที่ไหนกล้าทำแบบนี้ .....
...อยู่กับเราก็ใช้เงินเรามาตลอด..แต่ไปเที่ยวบอกคนอื่นๆว่าเราทำให้เขาหมดเนื้อหมดตัว ไม่มีงานไม่มีเงิน ไม่มีบ้านอยู่ ใครทำ คุณทำตัวเอง.......
......แล้วนี่บอกว่าชู้ ปอกลอก..เรามาคิด ๆ ดู ....คนทำงานมีเงินเดือน กับคนว่างงาน ไม่มีงาน ใครปอกลอกใครล่ะค่ะ.......
เขาคิก ปรุงแต่ง ตามความคิดเขา เอง เชื่อมั่น....ตามมุมมองเขาเอง ไม่อยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงค่ะ...จึงประเมินว่าป่วยเป็นโรคจิตค่ะ......

มาพอดี คิกๆ

มีอะไรที่ต้องการเป็นความลับหน่อยหลังไมค์ก็ได้ครับ