วานนี้มีหลากอารมณ์...คุมไม่ได้...วันนี้คุมได้-ไม่ได้...เป็นระยะ...หัวเราะปกติ...ก็สุดยอดแล้ว...การหัวเราะเป็นความสุขค่ะ...ความสุขก็เป็นบุญค่ะ

เมื่อคืนไปร่วมพิธีเบิกเนตรพระมาค่ะ....ได้ร่วมสร้างพระ ตั้งแต่แรก จำนวน 6 พระองค์ คือ พระเจ้าทันใจ พระเจ้าดับทุกข์ พระเจ้าดับโศก พระเจ้าดับโรค พระเจ้าดับภัย พระเจ้าดับเคราะห์ ....
...มีเหตุการณ์แปลกแต่จริงค่ะ......
....ตั้งใจว่าจะร่วมพิธีตั้งแต่ช่วงเย็น คือ เริ่ม 2 ทุ่ม ถึง ตี 5.....พอเราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จะออกบ้าน ช่วงทุ่มกว่าๆๆ กะเวลาเดินทางให้ถึงวัดก่อนเวลา เล็กน้อย เผื่อจอดรถ หาที่นั่ง....ปรากฏว่า สุนัข 3 ตัว กั้นทางออก รั้วบ้าน นอนเหยียดยาวตัวต่อกันไว้ ไม่ยอมลุก หลีกทางให้เอารถออกได้ จนเราต้องเปลี่ยนใจ และพูดกับเขาว่า แม่ไม่ไปแล้ว จะสวดมนต์ เดินจงกรม เปลี่ยนเวลา ไป ตี 2 แล้วกัน.....พวกเขาจึงยอมลุกหนี.....
...มาทราบเหตุการณ์เช้านี้ว่า เกิดอุบัติเหตุ ในช่วงเวลาที่เราเดินทาง พอดี.....หากเราดึงดัน เราอาจจะเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์....ไม่รู้รูปแบบว่า จะร่วมในกรณีใด.......
...ขอบพระคุณ....ที่ทำให้ผ่านพ้นควมยุ่งยากใจ ไม่ว่าเรื่องใด.......
สาธุ....สาธุ...สาธุ.....

เล่าผิดคะ่ เบลอไม่ได้นอน พระ 9 องค์ เพิ่มพระสีวลี อุปคุต สังคะจาย ค่ะ เดียวจะอาบน้ำทำว้ตร นอนแล้วค่ะ

พระอาจารย์ เตือนว่า ปฏิบัติธรรม...ต้องเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่การกด ข่ม....ผิดวิธี....จะไม่เบิกบาน เศร้าหมอง ไม่สดชื่น.....บางช่วง กด ข่ม ตนเอง ให้อยู่กับ พุทโธ....ตลอดเวลา.....
....... ........

การอยู่กับพุทโธ ก็คือการหางานให้จิตทำ ดีกว่าปล่อยจิตให้ไหลไปตามกระแสกิเลส
แต่ก็ต้องกลับมามีสติตามดูกาย ดูใจ บ้าง
ควรทำสลับกันไปในวันๆ หนึ่งค่ะ หลบไปทำสมาธิแล้วออกมาก็มีสติตามดูกายใจ ไปๆ มาๆ อยู่แบบนี้ค่ะ

คุณกล้วยไม้ม่วง...เป็นอย่างไรบ้างคะ...เป็นห่วงค่ะ

คนเรานี้มันแปลกอย่างหนึ่งค่ะ เวลาเราโกรธใครเราก็อยากให้เค้าได้รับความทุกข์
แต่หากวันใด เค้าได้รับความทุกข์ แล้วเราไปรับรู้ เราจะรู้สึกสงสารจับใจ และเมื่อคนๆ นั้นได้รับทุกข์
ก็จะสำนึกได้บ้าง เรียกว่าไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา เหมือนคนเล่นการพนัน ทรัพย์สมบัติเงินทองยังมีอยู่ ก็ยังไม่รู้สึกตัว ต่อเมื่อวันใดที่ล้างผลาญสมบัติไปกับการพนันหมด วันนั้นจะรู้สึกตัวว่า เราไม่ควรเล่นการพนันขนาดนี้เลย

แต่เวลานั้นมันก็สายเสียแล้วจริง ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ เราเป็นคนที่เกลียดเค้า อยากให้เค้าวอดวาย แต่พอเค้าวอยวายไร้ทรัพย์ขึ้นมา เราก็พลอยสลดใจไปกับเค้า ไม่อยากเห็นเค้าต้องจน

คงพอจะเข้าใจนะคะ การที่อยากจะเห็นเค้าได้รับกรรมนั้น ถามว่าถ้าเค้าเป็นเอดส์ขึ้นมา นอนป่วยไม่สบาย
คุณเห็นแล้ว ใจคุณทนไหวมั้ย คุณสลดใจมั้ย

คนเรามันเป็นอย่างนี้จริงๆ โกรธเค้า อยากเห็นเค้าได้รับความทุกข์
แต่พอเค้าได้รับความทุกข์ขึ้นมา เราก็อดสลดใจ และสงสารเค้าไม่ได้อีก ใจเราก็พลอยทุกข์ไปกับเค้าด้วย
ของฉันก็เป็นแบบนี้ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ภายในอก ในใจ....พอมีสติระลึกรู้ ก็หัวเราะ บอกว่าเราถ้าจะประสาท.....ย้ำคิดย้ำทำ...... ดีที่ระลึกรู้...... ฉัน เชื่อเรื่องเวรกรรม มีจริง...หนีไม่พ้น อยู่เราจะได้รับผล เมื่อไร รูปแบบไหน กรรมเก่าน้อมรับ ไม่สร้างกรรมใหม่ที่เป็นฝ่ายอกุศล เร่งกุศลกรรมให้ทวีคูณ.........เช่น...ฉันจะดูว่า 24 ชม.ใน1วัน เราทำอะไร...มาก-น้อยกว่ากัน......เวลา.....ทาน ศีล ภาวนา ครบใน 1 วัน ......

มันยังเย่อกันอยู่ค่ะ ยังไม่ชนะขาด มันก็วนไปวนมาบ้าง
กรรมเก่าในอดีตชาติ เหมือนไฟตามไล่จี้หลังเราตลอดเวลาค่ะ หาจังหวะจะเผาให้เรารุ่มร้อนทั้งกายทั้งใจอยู่ตลอดเวลาค่ะ กรรมเก่าในอดีตชาติขอบอกว่าเยอะมาก มีทุกชนิดค่ะ เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่า เราทำกรรมมาครบหมดทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่เราไม่เคยทำทั้งกรรมดีกรรมชั่ว ยกเว้นมรรค ผล นิพพานเท่านั้นที่เรายังไม่เคยทำอย่างเดียว เราถึงยังเป็นปุถุชนยังมีโอกาสไปอบายภูมิค่ะ และถ้าเรายังจมอยู่กับความเสียใจ
เรายิ่งมีโอกาสได้ไปนรกค่ะ ทุกขณะจิตที่เราทำกรรมคือเรากระทำเหตุไว้ ผลก็มีรออยู่ให้เราได้รับ วัฏฏะก็ยืดยาวต่อไป และเป็นการเติมเชื้อเข้าไปให้ไฟที่ตามจี้หลังเรากองใหญ่ขึ้นค่ะ ไฟคอยไล่ตามจี้หลังเราอยู่ตลอดเวลานะคะ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อมก็ส่งผลทันทีค่ะ ถ้าส่งผลมาเราไม่มีทางหนีได้ เราก็ไ้ด้รับความทุกข์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้นกรรมใหม่ที่เป็นอกุศลกรรมนั้นต้องไม่ทำ กรรมใหม่ที่เป็นกุศลกรรมนั้นต้องเร่งทำไม่ให้ขาดค่ะ
สาธุในบุญกุศลด้วยค่ะ ที่ทำทาน ศีล ภาวนา ทุกวัน

ใช่เลยค่ะ......ยิ่งช่วงนี้เป็นบ่อย...ก็แปลกใจตนเอง......จริงๆๆ ก็คือ ไม่แล้วใจ....เป็นช่วงเวลาที่เราสูญเสียพ่อ และ เป็นเทศกาลสงกรานต์ที่ครอบครัวอยู่พร้อมเพรียงกันในทุกๆปีที่ผ่านมา แต่ เราเสียทั้งสามี พ่อ จึงไม่มีใคร........
....... พี่ ๆน้อง ๆก็เสียใจ .....ที่มีเหตุการณ์ขึ้น... ต่างคนต่างบาดเจ็บในใจ เยียวยาบาดแผลตนเอง ด้วยวิธีของตนเอง...จึงวนมาบ่อย...ๆ.ๆ..ก้อ เท่านั้นเอง........

สุขสรรค์วันสงกรานต์ค๊า........
...มีงานบุญเยอะเลยค่ะ........
....แต่แห้งสนิทเลยค่ะ จึงรับรู้ได้ว่า .....คนละวัยแล้ว........
.......

สบายดีค่ะ....ดูแลเฉพาะตน ขันธ์ 5 ค่ะ...ก็เรียบร้อยดี..ปฏิบัติ ตามวิถีชีวิตเดิมค่ะ....มีเหงาบ้าง จากที่เคยอยู่พร้อมเพรียงเรียงหน้าในวันสงกรานต์ พ่อ แม่ พี่ น้อง สามี แต่ปีนี้ ตัดขาดหมด อยู่วัด ปฏิบัติธรรม........ ........

ช่วงนี้...มีเวลาดูแลตนเองมากจริงๆๆ ทั้งกาย..ใจ...จิตวิญญาณ......
เป็นโชคดีของชีวิต... ไม่งั้นก็งกๆๆ..ทำงานหาเงิน ทำงานบ้าน เป็นแม่บ้าน เมีย คนรับใช้ บริการสามีและครอบครัว จนหมดเวลา เหนื่อย นอนหลับ.......ใช้ชีวิตไปวันๆๆ ไม่สร้างกุศลอย่างเต็มที่ ...นี่ได้สร้างเต็มที่ มีสติ ระลึกรู้กำหนดตลอด.เท่าที่จะทำได้.......
.........

เป็นสัจจธรรมค่ะ...การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์

สัตว์โลก...ไม่มีอะไรเป็นของตน สาธุๆ