ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่สิ่งที่จะต้องมีคือความอดทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สิ่งที่ยากและต้องใช่ความอดทนสูงที่สุดคือใจเรานี้แหละ กล้วยหอมอาศัยอ่านจากในหัวข้อ สมาธิ สติ การฝึกเฝ้าดูลมหายใจ ทำทุกขณะที่นึกได้ไม่ว่าจะหลับหรือตื่น ใช้เวลานานพอดูที่จะทำได้

แต่พอทำได้รู้สึกดี มีเหตุการณ์อะไรมากระทบใจ เราจะมีสติตลอด

วันก่อน ไปถวายอาสนะให้พระอาจารย์...ท่านสอบอารมณ์...และให้แผ่เมตตาทุกครั้งที่มีอะไรแว๊บเข้ามา...แต่อย่าละบทบริกรรม...อยู่กับลมหายใจเฝ้าประตูดี ๆ เราก็บอกว่าใจเหมือนลิง..เหมือนวอก ไปเร็วมาก แว๊บไป แว๊บมา พระอาจารย์หัวเราะบอกด่าตนเองก็เป็น.....

"ใจมนุษย์ ดุจลิง นิ่งได้ยาก
ควรปิดปาก ตาหู ห้ามรู้เห็น
ช่างเรื่องเขา เบาหนักให้ รู้ใจเย็น
ถือธรรมเป็น หวายไว้ เฆี่ยนใจลิง"

ใจเป็นลิงเหมือนกัน

ก็เลยต้องเฝ้าตามดูมันวิ่งเล่นไปมา

สุดยอดจริงๆ คุณกล้วยไม้ม่วง

กล้วยหอม ไปขึ้นบ้านใหม่ ให้แม่เรียบร้อยแล้วหรือเปล่า.......อนุโมทนาบุญด้วย นะค๊า.......
ฝึกถึงไหนแล้ว เล่าให้ฟังบ้าง...ได้ไปศึกษาการฝึกแบบมโนมยิทธิ??? เขียนถูกหรือเปล่าไม่รู้...ก็ งง...ๆๆ.ๆ.อยู่บ้าง .....
...สรุปวิธีไหนก็ได้ที่ทำให้เรา สงบ นิ่ง สุข มี สติ ละ ว่าง .....

พ่อแม่สุดที่รักเข้าอยู่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้ว

ลูกอย่างเราก็สุขใจ ที่เหลือก็ดูแลสุขภาพกันไป ทำให้ท่านทั้งสองมีความสุขที่สุด

การปฏิบัติธรรมของกล้วยหอมไปไม่ถึงไหนเลยคุณกล้วยไม้ม่วง ทำยังงัยน่ะจะสลัดความขี้เกียจออกไปได้ เวลาก็มี

ตอนนี้ทำได้แค่มีสติ สงบ ส่วนการปล่อยวางยังมีความยึดความอยากมีอยากเป็นอยู่

แต่ยังงัยจะพยายามค่ะ

ส่วนเรื่องเราสองสามคนก็ยังเป็นเหมือนเดิม

......ตื้นตันใจจังเลยค๊า.......
......อะไรที่พอจะทำให้ท่านได้ก็รีบทำนะคะ....
......อะไรที่ทำให้ท่านสบายใจได้ก็รีบทำ........
......อะไรที่ท่านกังวล รีบช่วยขจัด..เป็นธุระให้ท่าน.......
.......เรื่องคน 3 คน ยังไม่มีข้อสรุป ชัดเจน ก็ชะลอไว้ก่อน ไม่ต้องให้ท่านรับรู้.....
......และ..นี่เป็นสิ่งที่เรา..ทำมาตลอดชีวิตการเป็นลูกของท่านทั้งสองจนปิดตาให้ท่านด้วยตนเอง ท่านไม่เคยไว้วางใจลูกคนไหนเท่าเรา......ให้เราบริหารจัดการ....ทุกเรื่องในบ้าน รวมถึงครอบครัวพี่ ๆน้อง ๆ ก็ปรึกษาเรามาตลอด แม่เคยเอ่ยปากว่า "ลูกพ่อนี้แม่นี้ มีเราที่จะจัดการได้ทุกเรื่อง....ถ้าถึงมือเราแล้วสบายใจ....พูดถึงเราว่าเป็นลูกระดับหัวกะทิ......"
......เป็นอะไร...ที่ภูมิใจมากค่ะ.......

จากประสบการณ์ครั้งนี้ได้เรียนรู้ว่า คนเราทุกคนล้วนแต่ต้องเจออุปสรรคทั้งนั้นไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง

คนที่จะหาทางออกสำหรับเรื่องของเราก็คือตัวเราเอง โดยอาศัยกูรูทั้งหลาย เรื่องราวต่างๆ ประสบการณ์ของเพื่อนในลาน ข้อคิด ธรรมะ จริงๆแล้วต้นตอของความทุกข์คือตัวเรา เพราะเราคิดว่าคนอื่นเป็นต้นเหตุ ปัญหาก็เลยไม่ได้รับการแก้ไข รอให้คนอื่นเปลี่ยนเพื่อเรา รอไปเถอะ ยาก

สำหรับกล้วยหอมคิดว่าจะอยู่หรือไปไม่ใช่คำตอบสุดท้าย ถ้าใจเรายังไม่คิดใหม่ทำใหม่อยู่ที่ไหนก็ทุกข์ทั้งนั้น พอหมดเรื่องนี้ก็ทุกข์เรื่องอื่นอีก เพราะมันมีเรื่องที่ไม่ถูกใจเรา อะไรจะเกิด อะไรจะเปลี่ยนเราไม่มีสิทธิไปหยุด ต้องหยุดที่ใจเราค่ะ แต่ความโกรธ ความหลง ความยึด ความอยาก คืออุปสรรคสำคัญและยิ่งคิดว่าเราโดนกระทำจะยิ่งดราม่าเข้าไปใหญ่ จะยิ่งจมดิ่ง

กล้วยหอมทำแบบนี้จริงๆ ค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าทุกข์มันจะหายวับไปกับตา มันต้องค่อยเป็นค่อยไปมันยากที่จะชนะใจตนเอง แต่มันจะดีขึ้นๆ เรื่อย ๆ

[quote="กล้วยไม้ม่วง"]สำหรับกล้วยหอมคิดว่าจะอยู่หรือไปไม่ใช่คำตอบสุดท้าย ถ้าใจเรายังไม่คิดใหม่ทำใหม่อยู่ที่ไหนก็ทุกข์ทั้งนั้น พอหมดเรื่องนี้ก็ทุกข์เรื่องอื่นอีก เพราะมันมีเรื่องที่ไม่ถูกใจเรา อะไรจะเกิด อะไรจะเปลี่ยนเราไม่มีสิทธิไปหยุด ต้องหยุดที่ใจเราค่ะ แต่ความโกรธ ความหลง ความยึด ความอยาก คืออุปสรรคสำคัญและยิ่งคิดว่าเราโดนกระทำจะยิ่งดราม่าเข้าไปใหญ่ จะยิ่งจมดิ่ง

กล้วยหอมทำแบบนี้จริงๆ ค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าทุกข์มันจะหายวับไปกับตา มันต้องค่อยเป็นค่อยไปมันยากที่จะชนะใจตนเอง แต่มันจะดีขึ้นๆ เรื่อย ๆ
ไม่ได้เข้ามาทักทายหลายวันแล้ว สบายดีหรือเปล่า เท่าที่อ่านดูตามที่เขียนคิดว่าคงสบายมากๆๆๆเลยล่ะใช่ม่ะ?? .....ช่วงนี้เรายุ่ง ๆ เพราะว่าจะสิ้นปีงบประมาณทั้งงาน อบรม ทั้งงานเอกสาร โครงการเยอะแยะไปหมด แต่ก็ทำได้อย่างดีที่สุดในแต่ละวันไป...ให้ผานไปทีละวัน...
เรื่องของเขาก็จิตตกบ้างเป็นบางวันที่มีคนมากระตุ้น...หากไม่มีก็สบาย ไม่ได้สนใจว่าต้องจัดการอย่างไร....หากไม่มีอะไรก็อยู่ไปเรื่อยๆ ทำตามหน้าที่ แล้วก็สร้างกุศลไว้เตรียมตัวไปชาติต่อไปอย่างดีทีเดียวเท่าที่คนๆหนึ่งจะสามารถทำได้....
ตอนนี้มีกิจกรรมใหม่คือ ไปอบรมธรรมะ ทั้งเรียน ฝึกปฏิบัติ 6 เดือน ครบหลักสูตร เดือนมีนาปีหน้า ต้องเดินธุดงค์ จึงจะผ่านหลักสูตร.....ก็ดีค่ะ

คุณกล้วยไม้ม่วง ยุ่งงานอย่าลืมดูแลสุขภาพน่ะจ้ะ

กล้วยหอมก็ใช้เวลาในปัจุบันทำสิ่งที่สมควรทำ

ส่วนชีวิตคู่ต่างคนก็ทำหน้าที่ของตนไป เขาก็พยายามดูแลเราเท่าที่ทำได้ บอกจะทำให้เราอยู่สบายที่สุด เขาบอกเราก็ฟังค่ะ แต่ไม่ได้คาดหวัง ที่จริงหลังจากเกิดเรื่องนี้ก็มีสิ่งที่ดีเกิดขึ้นหลายอย่างเหมือนกัน ชีวิตเรามีอิสระมากขึ้นปกติเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอันนี้ชอบมาก เพราะเขาเป็นคนจู้จี้จุกจิก มีมุมมองการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไปมีสติ เหตุผล ไตร่ตรอง ทบทวน ทำให้เรารู้จักเขา รู้จักตัวเองมากขึ้น

ตอนเกิดเรื่องใหม่ๆ เขาไม่เคยพูดว่าตัวเองผิดแต่ตอนนี้พูดถึงความผิดของตัวเอง แต่ก็ต้องรับผิดชอบต่ออีกคน แต่จะทำให้ดี ว่ากันไป

กล้วยหอมไม่ได้สวดมนต์ทุกวัน แต่จะใช้การพิจารณาดูลมหายใจเข้าออก ตลอดเวลาที่นึกได้ เลือกที่เหมาะกับตัวเองค่ะ

บททดสอบที่เจอทั้งเรื่องการนอกใจ ทั้งถูกเพื่อนบ้านนินทา ตอนแรกก็เครียด อาย ก็พยายามหาคำสอน ประสบการณ์ของคนอื่น เรื่องราวต่าง ๆ ธรรมะ แล้วนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตตัวเองอ่านเยอะมากค่ะ กว่าจะชนะใจตนเองได้

สวัสดีค่ะทุกท่านที่เข้ามาอ่านทั้งแผลสด แผลเก่าและคนที่ไม่มีแผล

ตอนนี้บาดแผลกล้วยหอมเป็นแผลเป็นที่จางๆๆๆๆ ยังอยู่ด้วยกันเป็นชีวิตอีกแบบหนึ่ง แต่มีความสุขดีค่ะ ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ

เผื่อว่าใครที่เป็นแบบกล้วยหอม เอาไปเป็นกรณีศึกษาได้ ยังมีเราอยู่กันทั้งสามคนคนละบ้าน แต่คนกลางเขามีความพยายามทำดีกับเราเหมือนจะมากกว่าเมื่อตอนยังไม่นอกใจ ดูแลความเป็นอยู่ คุยกัน ส่วนตัวเราเองตอนนี้สบายมาก ไมมีสิ่งใดมีผลต่อชีวิตเรา ถ้าเราไม่ดึงมันเข้ามา เราก็เลยเลิกยึดในหลายสิ่ง และได้มองเห็นว่าจริงๆแล้ว จากที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายที่ได้ทุกอย่าง เขาทำให้เราทุกอย่าง และสิ่งที่ได้มามันก็ยังอยู่ไม่ได้หายไปไหน

ส่วนอีกฝ่ายของเขาคุณคิดว่าจะมีความสุขมั้ยล่ะในเมื่อสิ่งที่เขาอยากได้ แล้วได้จริงหรือ (แต่เราไม่ต้องไปสนใจค่ะแล้วธรรมชาติจะจัดสรรเองไม่ต้องทำอะไร)

ส่วนคนกลางคงจะหนักสุดเพราะต้องรับรองทุกอย่างจากสองฝั่ง


ทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเองค่ะ

ดีใจกับ กล้วยหอม ด้วยจริง ๆ ๆ ๆ ยอดเยี่ยมมากค่ะ........

สุข สงบ สยบ ความเคลื่อนไหว.....เยี่ยมจริง ๆ ๆ ๆ ๆ

ไม่มีอะไรแน่นอนค่ะ แค่ทุกอย่างมันเดินมาถึงและยังไม่จบจนกว่าเราจะลาโลกนี้ไป

แต่จะทำทุกอย่างอย่างดีและไม่ประมาท รู้เขารู้เรา เราต้องรู้จักตัวเอง เขาเราก็รู้จักมานานมาก ตอนเกิดเรื่องเราไม่สู้เลยค่ะ ยอมทุกอย่าง ไม่ว่า ไม่ด่า ไม่บ่น ไม่ประชด ไม่ร้องขอ เพราะสู้ไปนาทีนั้นไม่มีทางชนะ คนกลาง อีกคนของเขาก็จะชนเราเต็มที่ ยอมดีกว่าเหนื่อยแรงเปล่าแถมต้องใช้พลังเยอะ เอาพลังงานขณะนั้นมาล้างใจเรา ดูแลจิตใจ รักษาใจเรา ทบทวนเรา

เวลาผ่านไปตอนนี้เราไม่สู้ก็เหมือนสู้ เพราะอยู่เฉยๆ อีกคนก็จะทนไม่ได้ ก็พยายามมาวนเวียนเข้ามาใกล้เรา แต่แทบไม่ต้องทำอะไรเพราะคนกลางก็จะมองว่าอีกคนของเขาเป็นอันธพาล (ไม่มีการเปื้อนมือค่ะ)

ปัญหาทุกอย่างมันมีทางออกของมัน ไม่มีใครกำหนดได้ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องหนีปัญหา ไม่มีใครได้อะไรทุกอย่างมันเป็นสิ่งที่จริง บางครั้งเราต้องปล่อยวางอะไรหลายอย่าง เพื่อจะได้เจอทางออกและเดินต่อไป

จริงค่ะ สู้ไปก็เท่านั้น น้ำเชี่ยวเอาเรือขวางทำไม ดิฉันก็ปล่อยไปเลยค่ะ
ดิฉันให้สามีออกจากบ้านให้ไปอยู่กันกับผู้หญิงคนใหม่ ให้มีความสุขกันไปเลยค่ะ
สักพักหนึ่งก็เห็นไปไม่รอด พอไปอยู่กันจริงๆ ไม่มีเราเป็นอุปสรรค ทีนี้ก็เริ่มมีปัญหากันเองแล้วค่ะ
ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำไปมันก็ไม่มีประโยชน์ มีแต่สามีจะมองเป็นนางมารร้าย
ก็ต้องกล้าได้กล้าเสียค่ะ ปล่อยๆ เค้าให้มีความสุขไปเลยค่ะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ......ทุกอย่าง ๆ ๆ ยังคงดำเนินไปตามจังหวะของชีวิต และ กฏแห่งกรรม ไม่ว่า ชาตินี้ หรืออดีตชาติ ย่อมหลีกหนีไม่พ้น ได้เพียงขออโหสิกรรม ให้เบาบางลง เท่านั้นเอง และต้องเร่งสปีตบุญเต็มที่เผื่อหนีสุดชีวิต.........
................ทำอย่างเต็มที่.....ผลออกมา....ก็ยอมรับเพราะว่า เต็มที่แล้ว