สวัสดีค่ะเพื่อนในลานทุกท่าน ไม่ได้เขามาในลานนี้หลายวันแต่ใจก็ยังไม่สงบเท่าไหร่ แต่ในวันนี้ความรู้สึกทรมารและทุรนทุรายที่อยากจะโทรหาเขา อยากจะคุยกับเขามันน้อยลง ไม่เหมือนกับวันที่ผ่านๆมา มันรู้สึกเหงาๆ แปลกตัวเองที่ไม่อยากโทรไม่อยากส่งข้อความหาเขาเหมือนที่ผ่านมา ใจตอนนี้มันคิดแต่ว่าเขาไม่รักเรา เขาหมดรักเราแล้ว ทุกอย่างมันเป็นอดีต เขาทำทุกอย่างทุกวันนี้เพื่อลูกเท่านั้น มันท้อและไม่มีกำลังใจที่จะทำให้เขากลับมาหาเราแม่ลูก แม้เขาจะบอกให้เราอดทน เพราะเขากำลังแก้ไขปัญหาและทุกอย่างอยู่ก็ํตาม เพราะความผูกพันธ์ระหว่างเขาสองคนดูเหมือนมันจะมากขึ้นทุกวันเมื่อเขาอยู่ด้วยกันแต่สำหรับเราแม่ลูกนับวันเหมือนมันยิ่งห่างเหิน ทั้งกายและใจ เหมือนเราเหนื่อยที่จะฟังคำโกหกและแก้ตัวของเขา เขายังคงส่งเสียเงินมาให้เราแม่ลูกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใจเราสิมันท้อ หรือว่าอาการนี้มันจะเป็นอาการของคนที่จะทำใจได้

หวัดดีค่ะคุณกาลเวลา
คุณกาลเวลาต้องยอมรับความจริงอยู่อย่างหนึ่งว่าความสัมพันธ์ของคุณและสามีคุณเปลี่ยนไปแล้วในสถานะหนึ่ง คุณต้องอยู่ให้ได้ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองให้ได้ เพื่อตัวคุณเองและลูกของคุณ เปลี่ยนมุมมองจากเขาให้มาอยู่ที่ตัวของเราและลูกก็พอ เปลี่ยนใจเขาไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนใจเราปรับเปลี่ยนใจเราให้คิดใหม่
ทำใหม่ ความอดทน ความทุกข์ทรมานเพราะเราไปยึดติดกับสิ่งนั้นจนเกินไป จนเรามองข้ามความสุขที่แท้จริง มองไปรอบๆตัว ทุกคนอยู่ได้ด้วยตัวของตัวเองทั้งนั้น ไม่มีใครยืมเท้าคนอื่นเดิน ใช้แขนคนอื่นหยิบจับอะไร ตัวเราเองนั่นแระเป็นคนทำ ทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้ ก็เหมือนกับใจเรา อย่าท้อหรือว่าหมดหวังเลย ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีดี และไม่ดี คู่กัน โชคดีที่เรายังมีลูกที่คอยให้กำลังใจ สายเลือดเราเอง นั่นและกำลังใจที่ดีที่สุดของเรา ไม่ใช่เขา เขาเป็นเครื่องบั่นทอนจิตใจเรา อย่าเก็บเขาเอามาคิดเอามาใส่ใจ ให้มองถึงการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นในโลกนี้ ยุคนี้ จิตใจคนไม่คงที่ คงทน เอาแน่เอานอนไม่ได้ อย่าเอาเรื่องไร้สาระมาคิดให้หนักจิตหนักใจ เพราะนั่นจะทำให้คุณทุรนทุราย เริ่มต้นใหม่ คิดใหม่ทำไหม่ ค่อยปรับความคิด ความรู้สึก อุ๋ยเชื่อว่าคุณทำได้นะค๊า สู้ๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณอุ๋ยมากนะค่ะที่คอยแวะเวียนเข้ามาให้กำลังใจตลอดมา นี่ก็เกือบเดือนแล้วซินะที่เขาให้ผู้หญิงคนนั้นไปอยู่ด้วย หลังจากที่ดิฉันต้องนอนร้องไห้ทรมาร เจ็บปวด มาเกือบสองอาทิตย์ ตอนนี้พยายามที่จะไม่คิดถึงเขาและเรื่องของเขา แต่ยอมรับว่ายังตัดเขาไม่ขาด ยังนิสัยเสียไปดูเฟสของผู้หญิงคนนั้นอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆเขาคงบอกกันไว้ว่าเราดูอยู่และไม่ให้เคลื่อนไหวเกี่ยวกับเฟส ตอนนี้ความเจ็บปวดทรมารเริ่มลดลง หลังจากที่ไม่ได้โทรและส่งข้อความหาเขามาสองวัน รู้สึกว่าตัวเองโล่งขึ้น ไม่ทุรนทุรายเหมือนกับอาทิยต์ที่ผ่านมา จากกำลังใจที่ได้จากลูกชายที่คอยบอกให้แม่เข็มแข็ง และอย่าร้องไห้ ได้แต่หวังว่าฉันจะเข็มแข็งขึ้นได้อีกในวันต่อๆไป

สวัสดีค่ะทุกท่านที่เข้ามาอ่านและหากำลังใจจากลานแห่งนี้ นี่ก็4วันแล้วที่ฉันไม่ได้โทรไปหาสามีและเขาเองก็ไม่โทรมา จนเมื่อเช้าเขาส่งข้อความมาทางเฟสบุ๊กของฉันว่า ขอให้น้องกับลูกอดทนให้ได้ ความอดทนจะชนะทุกอย่าง ไม่มีใครที่ดีร้อยเปอร์เซ็นและเลวร้อยเปอร์เซ็น แต่ให้ดูว่าเขามีส่วนดีและส่วนเลวมากกว่ากัน แล้วทุกท่านคิดว่าันน่าจะอดทนไหมล่ะ อดทนในวันที่เขามีผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้างาย อดทนจนว่าขาจะเบื่อกคนนั้นหรือไมกอดทนจนกว่าเด็กคนนั้นจะเบื่อเขา นี่มั้งคือสิ่งที่เขาต้องการ เพื่อแลกกับคำว่าครอบครัวให้มีคงอยู่ เขาคงคิดว่าสิ่งที่เขาทำให้ฉันกับลูกมันมากจนเทียบไม่ได้ถ้าหากเขาจะทำผิดแค่มีผู้หญิงคนหนึ่งไว้แก้เหงา (เพราะที่ผ่านมาเขาก็ชั่วอยู่แค่เรื่องเดียว) เขาพยายามที่จะพูดและจะทำให้เรายอมรับให้ได้ว่าเขาจะมีเมียอีกคน คิดแล้วก็อยากหัวเราะตัวเอง ว่าเป็นคนหรือเป็นควาย ที่ยังมีความหวังว่าเขาอาจมีความผูกพันธ์กับเราและลูกบ้างสักวันหนึ่งเขาอาจจะคิดได้และกลับมาสร้างครอบครัวเพื่อลูก แต่เปล่าเลย เมื่อเขาบอกแบบนี้สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือเราต้องยอมรับเท่านั้น ถ้าจะยังคงอยากมีครอบครัวและทุกอย่าง ทุกวันนี้สงสารลูกเป็นที่สุดที่เขาคิดถึงพ่อ ถามเราว่าเมื่อไหร่พ่อจะกลับมาหาเขา

หวัดดีค่ะคุณกาลเวลา ความอดทน และ ความเข้มแข็งของเรา จะทำให้เราผ่านมันไปได้ค่ะ ไม่ใช่อดทนเพื่อเขา แต่อดทนเพื่อตัวเราตะหากค่ะ สามีของคุณยกเหตุผลทั้งหมดออกมาพูดให้คุณอดทน เพราะความเห็นแก่ตัวของเขาตะหากค๊า แต่ที่อุ๋ยบอกให้คุณอดทนหมายความว่าเราอดทนเพื่อตัวเราเอง ไม่เอาใจไปจดจ่ออยู่กับเขามากเกินไป เพื่อที่เราจะเข้มแข็งขึ้น อย่าได้สนใจกับข้อความของเขาเลย ทำทุกอย่างและทุกวันของเราให้เป็นปกติค่ะ แล้วเราจะชินกับวันของเราค่ะ สู้ๆๆนะเจ้าค๊าา

เข้ามาให้กำลังใจ สู้ๆๆ นะ แล้วคุณจะรู้ว่าเมื่อวานยังผ่านมาได้

มาเยี่ยมค่ะ......




เราต่างเผชิญ...เรื่องราว...ของชีวิตคู่ด้วยกัน....ฉันรู้สึกว่าโดนเตะกระเด็นล้มไม่เป็นท่า งง ๆๆๆ ตั้งนาน ว่า ใครทำ ทำทำไม...ฉันผิดอะไร...มันเกิดอะไรขึ้น นั่งงง

แล้วตอนนี้ ยันตัวเอง ยืนขึ้น สงบนิ่ง ยอมรับว่า ชีวิตคู่ ... ไม่อยู่ด้วยกันดี ๆๆ ๆๆ ......มันเกิดขึ้นจริงแท้แน่นอน มันเปลี่ยนไปแล้ว ...มีทางให้เลือกเดิน....ยังคงรีรีรอรออยู่....คิด ทบทวน ๆๆๆๆๆ

ไม่อยากที่จะเสียเวลาเลือกทางเดินที่ผิดพลาดอีก........ยอมรับว่า เราทำดีที่สุดแล้ว ๆ ๆ ๆในความเป็นคนคนหนึ่ง....ก็เท่านั้นเอง.....

เวลายอมเดินทาง...นาฬิกาไม่เคยหยุด..และยังคงทำหน้าที่อย่างดี...คือบอกเวลา และเป็นปัจจุบัน.....

สู้ด้วยกันนะคะ.....อยู่เพื่อน ๆ ๆ ๆ ๆชาวลานธรรม......ที่เข้าใจ....ให้ความช่วยเหลือ ข้อเสนอแนะ...มุมมอง.....แต่เราต้องเป็นคนหยิบจับ เลือก น้อมนำมาใส่ใจ ฝึกปฏิบัติด้วยตนเอง......รู้ได้เฉพาะตนจริง ๆ ๆ ๆนะค๊า.......

บุญรักษาค่ะ

เป้นงัยบ้างคะคุณการเวลา

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกท่านในลานธรรมที่แวะเวียนมาให้กำลังใจหลายวันที่ผ่านมาไม่ได้หายไปไหนยังคงแวะเวียนเข้ามาในลานแห่งนี้เพื่อหากำลังใจให้กับตนเอง เพียงแต่รู้สึกเหงาและโกรธตัวเองในบางครั้งที่ไม่อาจจะเข็มแข็งและทำใจได้เกือบสองอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้ติดต่อโทรคุยกับสามีแต่ก็มีส่งขอความทางเฟสบ้าง ยอมรับมาถึงวันนี้แม้จะไม่ทุรนทุรายที่จะโทรหาและอยากคุยกับเขาเมื่อที่ผ่านมาแต่ในใจลึกๆมันยังคงเฝ้ารอเขากลับมาทั้งที่เขาทำให้เจ็บปวดร้องไห้และรู้ว่าเขาอยู่ด้วยกันในตอนนี้นี่และคือสาเหตุที่ทำให้ฉันรู้สึกเกียจตัวเองที่ไม่เข็มแข็งพอที่จะเลิกรักเลิกรอเขาเสียทีและยอมรับความจริงว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเขาไม่ได้รักเราเหมือนเมื่อก่อนแล้วทำไมใจมันไม่ยอมรับเสียทีหรือมันเวรกรรมของฉันจริงๆถึงได้ตกอยู่ในวังวนและไม่หลุดจากห่วงนี้เสียทีฉันอ่อนแอ่เหลือเกินๆกว่าที่จะก้าวผ่านมันไปได้แม้จะพยายามก็ได้เพียงชั่วคราวแล้วความรู้สึกเหงาและคิดถึงเขาก็เขามาทำให้ฉันอ่อนแอ

คุณการเวลาค่ะ...ยังไงก็ต้องอดทนต่อความทุกข์ที่จรเข้ามาตอนนี้ให้ได้นะค่ะ แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงเวลา คุณการเวลาก็จะค่อยๆ ปล่อยมันออกไปจากใจของเราได้เองค่ะ ดิฉันเข้าใจค่ะ ไม่มีใครสามารถลืม หรือปล่อยวางได้ในทันทีหรอก ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป อยากร้องไห้ ร้องไป อยากคิดถึงก็ให้มันคิดถึงไป แล้วทุกอย่างมันจะสอนให้เราเข้าใจ และยอมรับมันได้เองค่ะ สู้ๆ นะค่ะ

เห็นใจ...และ เข้าใจดีค่ะ....

""คิดถึง อยากรู้ว่าเขาเป็นอย่างไร เขาจะคิดถึงเรามั๊ย.....คอยมองโทรศัพท์....ใจคอห่อเหี่ยว ทุรนทุราย ไม่มีสมาธิที่จะทำอะไร...ย้ำคิดย้ำทำ....สองจิตสองใจ เลิก ตัดขาด ไม่เอา รอ หวัง อยากเปลี่ยนตนเองเพื่อเขา อยากขอร้องเขา อ้อนวอนเขา เพื่อคำว่า ครอบครัวพร้อมหน้า พอ่แม่ลูก ให้สังคมมองดูว่า ดี อบอุ่น น่ารัก เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ""

สิ่งเหล่านี้ ดิฉันก็เป็น เป็นมาก ๆ ๆ ๆถึงขนาดคิด ตั้งใจ กราบแทบเท้าเขาในมโนภาพ ....(.เพราะอยู่คนละที่)
และแล้ว วัน เวลา ต่าง ๆ ๆทำให้เรา หยุด มอง ทบทวนว่า ใครทุกข์ ทุกข์อยู่ที่ไหน...แล้วได้ข้อสรุปในใจ ว่า อยู่ที่ ใจของเรา ใจเราไปหลงยึดมั่น ถือมั่น ว่าของ ๆ เรา ต้องเป็นของเรา ต้องเป็นไปตามใจเรา
พอรู้ ก็ เริ่มปล่อย ก็เริ่ม เบา สบาย ไม่ต้องไปรู้ ไปเห็น ไปดูแล ดูแลเฉพาะตัว เฉพาะตนของเรา ตามดูจิต ยอมรับ ว่า เป็นอย่างไร.....ก็จัดการรายวัน...เป็นวันๆ ๆไป ......

ที่ผ่านมาเป็นอดีต...แก้ไขไม่ได้ อนาคตอยู่ในมือเรา คือทำปัจจุบัน.....

ดิฉันฝึกคิด ฝึกทำ แค่นี้จริง ๆ ๆ ๆ ต้องควบคุมจิตไม่ให้ไหลลงต่ำ ทุกขณะ ๆ ๆ ๆ
เชื่อมั่นว่า คุณการเวลา ก็จะทำได้..ในเร็ววัน....เพื่อตัวของคุณเอง

บุญรักษาค่ะ....

สวัสดีค่ะทุกท่าน กับหลายวันที่ผ่านมาที่ไม่ได้เข้ามาในลานธรรมแห่งนี้ ก็เพราะสามีกลับมาบ้าน เข้ากลับมาในวันหยุดสองวันที่ผ่านมา ก่อนที่เขากลับมาเขาโทรหาดิฉันกับลูกก่อนสองสามวัน หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาสองอาทิตย์ บอกว่าจะกลับบ้านให้ดิฉันพาลูกไปรับ มาถึงเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดกับเราปกติ เล่นกับลูกสนุกสนาน เห็นลูกมีความสุขเราเองก็ตัดสินใจที่จะไม่พูดเรื่องผู้หญิงคนนั้นของเขา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนวันที่เขาจะกลับเขาบอกว่าเขามีโครงการที่จะซื้อรถตู้ไว้รับเหมาทั่วไปเพื่อจะได้มีรายได้เสริมเผื่ออยากย้ายกลับมาอยู่ไกล้บ้าน จะได้อยู่แบบสบายๆ ดิฉันก็บอกแล้วแต่เขา เขาบอกว่าทุกอย่างดิฉันคิดมากไปเองเขาทำทุกอย่างเพื่อดิฉันกับลูก ส่วนเรื่องผู้หญิงเขากำลังแก้ปัญหาอยู่ และยังปฎิเสธว่าผู้หญิงคนนั้นเคยไปอยู่กับเขาก็จริงแต่ตอนนี้ไม่ได้ไปอยู่กับเขาแล้ว ที่เขาไม่กลับบ้านเขาพยายามที่จะหาเงินเพื่อให้ดิฉันกับลูกสบาย มิฉะนั้นอย่าทำตัวงี่เง้า และเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ถ้าอยากให้เขามีเขาจะมีจริงๆ ถ้าเขาไม่รักเขาคงไม่ส่งเงินให้ใช้ขนาดนี้ และไม่หาทุกอย่างไห้ขนาดนี้ อย่าคิดแต่เรื่องชู้สาวว่าเขาจะมีใคร คิดเรื่องใหม่ที่จะทำให้ตัวเองสบายใจเถอะ ชีวิตจะได้มีความสุข ยังไงชีวิตนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันกับลูกเด็ดขาด แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปดี เขาพูดให้ความหวังฉันอีกแล้ว หลายคนบอกให้ฉันหูหนวก ตาบอดมองข้ามเรื่องนี้ไป ให้คิดถึงครอบครัวและเรื่องอื่นๆ แล้วชีวิตจะมีความสุข เพราะเรื่องอื่นเขาก็มีดีอยู่ ฉันสับสนเหลือเกินไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหนดี

ทุกอย่างอยู่ที่คุณเลือกนะคะ

สวัสดีค่ะทุกท่านที่อยู่ในลานแห่งนี้ หลายอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ไม่ได้มาเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เพื่อนๆฟังไม่ใช่ว่า จะผ่านปัญหาไปได้แล้ว ที่จริงยังคงวนเวียนเข้ามาอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆเพื่อให้กำลังใจตัวเอง อยู่ตลอด เพียงแต่ไม่อยากจะพูดหรือเขียน เพราะตัวเองมันโง่ที่ไม่อาจจะทำใจได้เสียที แม้จะมีเพื่อนๆคอยให้คำแนะนำและให้กำลังใจอยู่แบบนี้ แต่ฉันเองเหมือนกับคนบ้าที่พายเรือในโอ่งน้ำ วกไปวนมาหาทางออกไม่เจอ ในเวลานี้สุดแสนที่จะเกียจตัวเองที่ทำไมโง่เง่าดักดาน ยอมให้เขาหลอก ให้เขาด่า ให้เขาไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ไม่ว่าจะเป็นอีสัตว์ อีเฮี้ย อีสันดาน และอี่ต่างๆ และนับไปถึงเขาบอกให้ไปตายแทนหมา ทั้งที่เราก็มีพ่อมีแม่มีงานมีการทำที่มั่นคง ทำไมต้องยอมต้องทนต้องรักเขาขนาดนี้ ตัดใจและยอมรับความจริงไม่ได้เสียที ทั้งที่เขาทำให้เราเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า
วันนี้เรามีปากเสียงกันรุนแรง ฉันโทรไปที่ทำงานของเขา แล้วรู้ว่าเขากลับมาบ้านแล้วไม่กลับบ้านแต่ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขายังคงปฎิเสธไม่ยอมรับ ด่าฉันเสียๆหายๆ ว่าฉันไปยุ่งวุ่นวายกับงานเขา คอยหาเรื่องจับผิด ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกัน ทุกวันนี้เขาบอกว่าเป็นความผิดของฉันที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ถ้าฉัน ไม่สนใจ ไม่เสาะแสวงหาเรื่องผู้หญิงของเขา ทุกอย่างมันก้ไม่เป็นแบบนี้ เพราะยังไงเราก็อยู่กันคนละ่ที่ เขาเองก็ไม่ได้คิดที่จะจริงจังกับเด็กคนนี้ ยังไงฉันกับลูกก็มาที่หนึ่ง เขาไม่เคยที่จะให้ฉันกับลูกต้องลำบาก ทั้งงาน ทั้งบ้าน ทั้งรถ เงินทอง เขาหาให้หมด ใช้สอยและอยู่อย่างสบาย กับเรื่องแค่นี้ทำไมฉันถึงให้เขาไม่ได้ แค่ความสุขเล็กๆน้อยๆ ทำเป็นหูหนวกตาบอด ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างได้ไหม แล้วทุกอย่างก็จะไม่มีปัญหา
ไงล่ะโง่ไหมล่ะฉันที่ให้เขาด่า แต่ใจไม่คิดที่จะโกรธแค้น และเกียจเขาสักนิด หลายท่านที่เขามาอ่านคงจะหัวเราะ และอาจจะไม่เคยเห็นคนโง่แบบนี้ แม้จะดึงเท่าไหร่ก็ยังคงคลุกอยู่ในโคลน หลายท่านอาจจะอยากรู้ว่ามันอะไรนักหนาทำไมฉันถึงยังรักผู้ชายคนนี้ที่มันทำให้ฉันเจ็บปวดมาครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะว่า
1.เขาคือผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตฉันและที่สำคัญเขาคือพ่อของลูก
2.เขาคือคนที่เคยรักฉันมากที่สุด
3.เขาคือคนที่เคยทำเพื่อฉันมาตลอด ไม่ว่าจะส่งเรียนจนจบ ป.ตรี และหางานให้ทำจนได้เป็นข้าราชการทุกวันนี้
4.เขาคือคนที่เคียงข้างฉันมาตลอดและลำบากมาด้วยกับเป็นสิบๆปี
5.ฉันรักเขา และต้องการมีครอบครัวที่อบอุ่นเพื่อลูก
6.อีกมากมายหลายเรื่องที่มันผูกพันธ์กันมาเป็นเวลานานที่ไม่อาจเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือได้
ฉันท้อแท้และหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อไปแล้วในวันนี้ เกียจตัวเองที่ไม่อาจเอาชนะใจตัวเองได้ ฉันรู้ตัวดีว่าไม่มีใครช่วยฉันได้นอกจากตัวฉันเอง และทุกอย่างมันก็เป็นอดีตไปแล้ว และเขาคนนั้นก็ได้ตายจากฉันไปแล้ว ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่จะสู้กับหัวใจตัวเอง จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ให้อายคนอื่นๆเขาที่เขาเข็มแข็ง และผ่านเรื่องราวแบบนี้ไปได้ แล้วฉันล่ะทำไมมันช่างชั่วช้า โง่เง่าอะไรแบบนี้