นี่ละความเสียสละของเรา ใครมีมากน้อยเท่าไร เอา เสียสละลงไป ฝนตกทีละหยดละหยาดทำท้องน้ำมหาสมุทรให้เต็มได้ ด้วยความเสียสละของเราฉันใด การช่วยชาติของเราเราไม่ไปหาเอาสมบัติเงินทองมาจากมหาเศรษฐีกุฎุมพีที่ไหนแหละ หาจากคนไทยที่รักชาติในตัวเองนั้นแหละ แม้จะมีเงินหนึ่งบาทสองบาท แบ่งมาได้เป็นสตางค์เป็นสลึงจนได้นั่นแหละมาเสียสละ นี้คือความพอใจของพี่น้องชาวไทย เราจึงเชื่อแน่ว่าทองน้ำหนัก ๑๐ ตันยังไงก็ไม่พ้นเงื้อมมือของพี่น้องชาวไทยเรา ออกจากทุคตะเข็ญใจทั่วประเทศนี้แหละ คำว่าทุคตะเข็ญใจคืออะไร เมื่อสามสี่ปีผ่านมานี้มันจะจม จะมองหน้ากันไม่ได้เลย เวลานี้เราก็ฟื้นฟูขึ้นด้วยความรักชาติความเสียสละของเรา จนกระทั่งลืมตาอ้าปากได้พอประมาณ เวลานี้กำลังจะฟื้นตัวขึ้นให้หนักแน่น จึงขอให้พี่น้องทั้งหลายได้ดำเนินตามนี้
นี่เรียกว่าหัวหน้านะ จะเป็นนิสัยวาสนาเกี่ยวโยงกันยังไงหลวงตาไม่อาจพูดได้ ถึงจะรู้อยู่อย่างเต็มใจก็ไม่อาจพูดได้ เป็นยังไงพวกเราทั้งหลายจึงมาเคารพนับถือเชื่อฟังกัน ในฐานะว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเลย เป็นอวัยวะอันเดียวกันได้เพราะอะไร มีบุพเพนิวาสชาติปางก่อนมีมาดั้งเดิมแล้ว ความไม่เคยเกี่ยวโยงกันจะเกี่ยวโยงกันไม่ได้ เพราะไม่เคยเคารพนับถือกันจะเชื่อฟังกันไม่ได้ ความที่เคยกันแล้วมองเห็นหน้าปั๊บวิ่งตามกันเลย มีเยอะ เราจะยกตัวอย่างย่อ ๆ มาเป็นคติให้พี่น้องทั้งหลายฟัง
คือนายพรานป่าคนหนึ่งเขาเป็นเศรษฐีทำบุญให้ทาน สร้างโบสถ์ถวายพระ ทีนี้เวลาเขาจะตายเกิดความขัดข้องกับคู่บารมีเขานั่นแหละ คือเมียเขา ตายไปเขารู้สึกเสียใจให้เมียเขา ตายไปเลยไปเป็นนายพรานป่า ไปหาล่าสัตว์กินในป่า เมียตายแล้วปั๊บมาเกิดเป็นลูกเศรษฐีอยู่เมืองอะไรเราลืมชื่อแล้ว อยู่ปราสาทหกชั้นเจ็ดชั้นนะ เขามองเห็นผัวของเขา บุพเพนิวาสชาติปางก่อนเคยสร้างบารมีมาด้วยกัน แต่เวลานั้นเขาไปเป็นนายพรานป่า ตื่นเช้าเขาก็นำเนื้อใส่ล้อใส่เกวียนมาขาย ลูกสาวเศรษฐีอยู่บนปราสาท มองดูผู้ชายคนนั้นมองเช้ามองเย็น ตอนเช้าเขาเอาของมาขายตลาด ตอนเย็นก็มองอยู่ข้างบน จิตใจมันปฏิพัทธ์ยินดี นั่นเห็นไหม นี่ละความผูกพันบุพเพนิวาสชาติปางก่อน เห็นเขาเดินมาถนนนู่นเขาไม่รู้สึกตัวอะไรเลย แต่ผู้หญิงคนนี้ดีดดิ้นอยู่นี่ มีบริษัทบริวารห้อมล้อม จะไปไหนต้องรักษาทุกด้านทุกทางหาทางออกไม่ได้
วันนั้นเขาคิดถึงผัวเขามาก ตอนเย็นผัวเขากลับจากตลาดไปในป่า เขาก็ปุ๊บปั๊บบอกจะเข้าห้องน้ำ ไปห้องน้ำแล้วเตลิดหนีจากห้องน้ำปุ๊บปั๊บออกไปโน้นเลย เขามองเห็นผู้ชายคนนั้นขับล้อขับเกวียนมา เขามองเห็นแล้วก็ลงจากนี้ปั๊บไปดักข้างหน้า พอไปถึงข้างหน้าแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่รู้เรื่องรู้ราว มาก็ปุ๊บปั๊บเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น นี่จะไปไหน บอกว่าจะไปด้วย ฟังซิน่ะ ผู้ชายคนนั้นก็เคยเป็นผัวอยู่แล้วจะว่าไง บุพเพนิวาส ทางนั้นก็ให้ขึ้นไปเลย ไปได้กันมีลูกตั้ง ๗ คนหรือ ๑๕ คนลืมแล้ว มีแต่ลูกชาย ให้ท่านทั้งหลายจำไว้ก็แล้วกัน นี่บุพเพนิวาสชาติปางก่อน เห็นกันแพล็บเท่านั้นดูดใส่กันแล้ว นี่เอามาย่อ ๆ เพียงเท่านี้ไม่พูดมาก
นี่พวกเราทั้งหลายที่มาเกี่ยวข้องกันนี้จำนวนมากน้อยเพียงไร เราเชื่อแน่ในบุพเพนิวาสชาติปางก่อนของเราว่า เป็นผู้สร้างวาสนาบารมีมาด้วยกัน เพราะฉะนั้นจึงเข้ากันได้ แม้หลวงตาบัวจะเป็นลูกชาวนา พ่อชื่อนายทองดี แม่ชื่อนางแพงก็ตาม หลวงตาบัวชื่อไอ้บัว ขโมยอ้อยเขาเก่ง ๆ นั้นแหละ ตอนนี้หลวงตาบัวก็มาเป็นอาจารย์พี่น้องทั้งหลาย ว่ายังไงพี่น้องทั้งหลายเชื่อฟังตามเพราะเหตุไร ให้พิจารณาเรื่องนี้ก็แล้วกัน สายเกี่ยวโยงมันมีอย่างนี้ ถ้าไม่มีสายเกี่ยวโยงแล้วเอาเทวดามาเป็นผู้นำไม่มีความหมาย เงินสตางค์หนึ่งไม่หลุดออกจากมือเลย นี้เป็นยังไงเงินของเราเวลานี้กลายเป็นทองคำตั้งน้ำหนักร่วมเข้า ๑๐ ตัน นี่ได้ ๕ ตันกว่าแล้ว ดอลลาร์ก็ได้ตั้ง ๗ ล้านแล้ว เงินไทยเราที่แยกไปซื้อทองคำนี้ ๙๓๑ ล้านนะ ซื้อทองคำเข้าสู่คลังหลวง
นอกจากนั้นก็แยกไปสร้างทั่วประเทศไทย ตั้งแต่คนทุกข์คนจน สถานสงเคราะห์ โรงร่ำโรงเรียนกี่สิบหลัง โรงพยาบาลกี่หลัง วงราชการต่าง ๆ ช่วยไปหมด นี้เป็นเงินแผนกหนึ่ง นี่ก็ออกมาจากน้ำใจพี่น้องทั้งหลายที่มีความเชื่อถือซึ่งกันและกัน และเชื่อบุญเชื่อกรรมได้บริจาค
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน และ หลวงปู่่รักษ์ เรวโต
ที่มา : http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 38&CatID=2
