ผมกับแม่อยู่ กทม.กัน 2 คนครับ พ่อไม่ได้เลี้ยงดูผม แต่ช่วงหลังจะให้แต่เงิน เพราะผมโตขึ้นค่าใช้จ่ายเยอะขึ้น แต่แกรักผมมาก ตามใจทุกอย่าง

พ่อผมช่วงนี้ เงินหายครับ ปกติมีให้ตลอด เดี๋ยวนี้ไม่เหลือเลย ผมคิดว่าเอาให้เด็กนั่นจนหมด

พ่อผมทำงานต่างจังหวัด ตำแหน่งใหญ่โต ทำให้เป็นคนดังในเขตนั้น

มันจะมีคนโทรมาบอกแม่ผมทุกครั้งที่เห็นอินั้นกับพ่อ แล้วคนที่เห็นแล้วรู้จักแม่ ก็จะโทรมา

แล้วเมียน้อยคนนั้นก็ sms มาป่วนแม่ผมทุกวันเลยครับ พ่อผมก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไรๆ แถม มันเป็นเด็กขายตัวตั้งแต่สมัยมัธยมเพื่อเอาเงินมาเรียน

แต่แม่ผมอ้างคนที่โทรมาบอกไม่ได้ เพราะ เดี๋ยวแกจะพาลไปทำร้าย แล้วถ้าไม่อ้างตรงนี้ แกก็จะโกหกตลอดเลยครับ อ้างแถไปเรื่อย ผมว่า 3-4 เดือนมานี่ โกหกแม่ผมไป ร้อย กว่าครั้ง (ไม่ได้เวอร์)

ในใจผมเบื่อพ่อมากๆครับ ไม่อยากจะมีครอบครัวเลยแบบนี้ อยากจะแยกไปอยู่แล้วตอนแก่ค่อยกลับมาดูแล

แม่กับผมเป็นคนธรรมะครัีบ เจออะไรแปลกๆมาเยอะครับ ทำให้เชื่อในพระธรรม

ผมไม่สามารถทำจิตใจให้นิ่งได้ ว่า เขาเป็นพ่อ เราทำอะไรไม่ได้ บางทีผมก็พูดเตือนพ่อไป แต่มันจะเป็นคำแรงๆแต่ตรงครับ พระท่านก็บอกผมเสมอ อย่าไปว่าพ่อมากมันบาป

แต่จิตใจผมไม่เคยคิดจะว่าครับ อยากจะเตือนแต่ แกไม่เคยฟังเลย เดือนที่แล้ว สัญญากับแม่ผมเลิกกับเด็กคนนั้นแล้ว แล้วล่าสุด มีคนโทรมาบอกแม่ผม เห็นพ่อผมอยู่กับมันอีกแล้ว

ในพระธรรมผมไม่ชอบอย่างหนึ่งคือ ลูกไม่สามารถทำอะไรพ่อได้เลย ทั้งๆที่พ่อก็ผิด แค่ศีล 5 ข้อผิดไปแล้ว 2 ข้อครับ

ผมแนะนำแม่ตลอดว่า ให้เลิกกันเลย จะได้ไม่ต้องมากังวลเรื่องนี้อีกแล้ว จะให้พ่อมีก็มีไป

แต่ผมไม่เนรคุณพ่อแม่แน่นอนครับ

พวกท่านช่วยพูดให้ใจผมสงบลงหน่อยครับ

ไม่แน่ใจว่าจะช่วยให้จิตใจ จขกท.สงบได้มั้ย เพราะคนละสถานการณ์กัน

แต่จะลองพูดดูนะครับ

คือว่าตอนนี้น้ำกำลังเชียว เราขวางไปก็เท่านั้นเสียแรงเสียเวลาเปล่า คนกำลังหลง ปล่อยพ่อไปตามทางเค้าสักพักหนึ่ง วันไหนหมดเงินหมดทองก็กลับรัง (ถูกทิ้ง) ว่ายังงั้นนะ เพราะเคยเห็นมา ส่วนเราก็อยู่กับแม่ดูแลท่านตามปกติ

แล้วก็หยุดรับโทรศัพท์จากผู้หวังดีสะด้วย คือไม่ต้องไปรับรู้ความเคลื่อนไหวของพ่อไปเลย เขาจะไปไหนไปทำอะไร ก็เรื่องของเขา เรา+แม่มีงานอะไรก็ทำไปตามหน้าที่

ครับ ขอบคุณมากครับ แต่ถึงเวลานั้น แม่ผมคงไม่เอาแล้ว มีแต่ผมนี่ละ ต้องหาคนมาดูแล

ยังดีครับ เมื่อพ่อถูกเค้าทิ้งแล้ว ยังมีลูกที่ดีอย่างคุณดูแล

ประเด็นนี้คุณพอจะพูดเปรยๆกับพ่อได้ พูดคุยกันตามประสาลูกกับพ่อ พูดเสียงปกติ ไม่หวังอะไร บอกว่า ถ้าวันข้างหน้าพ่อถูกเค้าทิ้งนะ กลับมาหาแม่ๆคงไม่เอาแล้ว

ว่างๆพ่อฝึกร้องเพลงนี้ไว้บ้างนะคับพ่อ (ถึงจะเก่า แต่ก็ทันสมัย เข้ากับยุคปัจจุบันได้สนิท)

http://www.youtube.com/watch?v=Gq0WjKs_Bh8

ทำใจให้สงบนะค่ะ ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากให้ปล่อยเป็นเรื่องของเวลา
ทำ ณ เวลาปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ เพราะชีวิตคนเรามันสั้นนัก
อย่างน้อยที่สุดก็พาคุณแม่ไปวัด ไปทำบุญ ฟังธรรม รักษาศีล นั่งสมาธิ
สบายใจ แถมได้บุญกุศลด้วยค่ะ เพราะชีวิตยังมีคนอีกหลายคนที่เค้าทุกข์ ที่เค้าแย่มากกว่าคุณนะค่ะ


ขอชื่นชมนะค่ะที่ดูแลคุณแม่ ถือว่ามีความกตัญญู คุณแม่โชคดีมากนะค่ะที่มีลูกน่ารักแบบคุณ
ดิฉันเชื่อว่าคนดีบุญย่อมรักษา และพบแต่ความสุขแน่นอนค่ะ จงตั้งมั่นอยู่ในความดีนะค่ะ