ขอบคุณคุณปรมนุตตรสุญญตาค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ ที่ผ่านมาก็เลี้ยงลูกอยู่คนเดียวอยู่แล้วค่ะรับผิดชอบทุกอย่างทั้งกินอยู่ เรียน ป่วย จิปาถะเรื่องลูก สามีได้แค่ใช้แรงในการดูแลลูก (ตอนที่ยังไม่มักมาก).
ส่วนเรื่องน้องที่ถามว่าพี่ยังเสียใจอยู่มั๊ยที่เขาไม่กลับไปหาพี่(ไม่รู้เจตนาที่แท้จริงของน้องคนนี้ เอาเป็นว่ามองด้านดีก่อนว่าห่วง)[/color] คนที่ถามคือผู้หญิงคนใหม่ของสามีค่ะแถมยังปรับทุกข์ด้วยว่าทำไมผู้ชายไม่รู้จักพอ มีเราแล้วทิ้งเราไปอยู่กินกะเขาขณะเดียวกันตอนนี้ก็มีอีกคนซ้อนเข้ามา น้องเข้าปวดหัวกะผู้ชายคนนี้มาก(ก็สามีเราเองนั่นแหละ). ผู้หญิงคนนี้บอกว่า "หนูนับถือพี่เลย พี่ทนอยู่กับเขามาได้ยังไง หนูเพิ่งจะคบกับเขาพอรู้ว่ายังมีอีกคนตอนนี้หนูยังรับไม่ได้เลย". เฮ้อ!!!ชีวิต เมียหลวงกลายเป็นที่ปรึกษาให้เมียน้อย มันเน่ายิ่งกว่าละครซะอีก
วันนี้เริ่มปลงจิตไม่ว้าวุ่นเท่าไหร่แล้วคิดซะว่า
1.ทำทาน คือแบ่งปันสามีให้คนอื่นไป
2.ขอบคุณบรรดาผู้หญิงทั้งหลายของสามีที่ช่วยดูแลสามีแทนเรา
3.ขอบคุณสามีที่สอนประสบการณ์ชีวิตให้เรา ทำให้เรารู้จักความอดทน การให้อภัย การแบ่งปัน
4.พอสามีไม่อยู่ด้วยทำให้เราได้เข้าถึงธรรมะมากขึ้น มีสติขึ้น
5.เขาทำให้เราได้เจอกัลยาณมิตรมากขึ้น ทั้งในชีวิตประจำวันและในลานธรรมนี้ด้วย