สวัสดีค่ะ
รู้สึกสับสนกับชีวิตในตอนนี้มากค่ะ เมื่อคืนเพิ่งได้รับรู้ว่าสามียังแอบคบกับแฟนเก่ามานานถึง 16 ปีที่แต่งงานกันมา ที่ผ่านมาสามีก็ดูแลเป็นอย่างดี ไม่มีเรื่องให้ต้องสงสัย กลับบ้านตรงเวลา วันหยุดก็อยู่ด้วยกันตลอด(ไม่มีลูกด้วยกันค่ะ) อาจจะเป็นเพราะเราไว้ใจหรือสามีโกหกเก่งก็ไม่ทราบได้ ประเด็นที่อยากได้รับคำแนะนำคือเราสมควรที่จะต้องเป็นฝ่ายเลือกเดินออกมาหรือไม่คะ หรือจะอยู่แบบนี้ต่อไป เพราะมีความรู้สึกว่าสามีอยากให้เราเป็นคนเลือกเอง ว่าจะอยู่หรือไป คือถ้าจะอยู่คงต้องทำใจยอมรับ แต่ถ้ายอมรับไม่ได้ก็ให้ไปเอง โดยส่วนตัวเป็นคนที่เชื่อในเรื่องของกรรม อยากทราบว่าการที่ทั้ง 2 คนทำเรื่องแบบนี้เป็นความผิดหรือไม่คะ
ขอโทษที่อาจจะเล่าได้ไม่ละเอียด เพราะมีรายละเอียดเยอะมากมายไปหมดค่ะ และเป็นครั้งแรกที่เข้ามาตั้งกระทู้ค

สามีบอกว่าแฟนเก่าคนนี้ รอเค้ามาตลอดเวลาที่เราแต่งงานกัน และสามีเป็นคนที่ตัดคนไม่ขาด จึงทำให้มีปัญหาขึ้นมา จนถึงตอนนี้เหมือนกับว่าสามีต้องรับผิดชอบที่ให้เค้ารอมานานค่ะ
รู้สึกเสียใจยัง ว่าทำอย่างนี้กับเราได้อย่างไร เราก็เสียใจเป็นเหมือนกัน สามีถามว่าถ้าเป็นเราจะรอเค้านานขนาดนี้มั๊ย อึ้งไปค่ะ ตอบว่าถ้ารอหมายความว่ารักมากจนไม่สามารถรักใครได้อีกและไม่แต่งงาน ก็จะรอ แต่ไม่ได้หมายความว่ารอเพื่อจะทำทุกวิถีทางให้สามารถได้เค้ามาเป็นคู่ครองค่ะ ถูกต้องหรือไม่คะ

คุณต้องตอบคำถามตนเองให้ได้ก่อนว่า ยังต้องการที่จะอยู่กับสามีต่อไปหรือไม่

ถ้ายังต้องการอยู่กันต่อไป คุณไม่ต้องเลือกอะไรทั้งนั้น อยู่ไปแบบนี้แหล่ะ ทำไมต้องเลือกไม่ใช่เรื่องของคุณสักกะหน่อยที่จะต้องเลือก

ไม่ต้องเข้าไปพัวพันกับเรื่องอีรุงตุงนังของสามีคุณ ให้เค้าเป็นฝ่ายเคลียร์ตัวเค้าเอง อย่าเอาเรื่องทั้งหมด
ที่พวกเค้าทำมากดดันคุณ ให้คุณเป็นฝ่ายเลือกเพื่อเคลียร์ปัญหา
คนทั้ง 2 ทำผิดแน่นอนค่ะ

คุณอยู่เฉย ปล่อยให้พวกเค้าจัดการเรื่องกันเองดีกว่าค่ะ ทำใจสบายๆ นะคะ เชื่อเรื่องเวรกรรมนั้นมีเหตุผล
ที่สุดแล้วค่ะ วันนี้เรารับกรรมก็ยอมนะคะ เพราะเราทำกรรมไว้เอง ส่วนกรรมที่พวกเค้าทำเค้าก็ต้องรับเหมือนกันค่ะ

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตนค่ะ

มันใช่เรื่องมั้ยล่ะ ที่ผู้หญิงดีๆ จะมานั่งคอยผัวชาวบ้าน

สามีคุณก็คิดไม่เป็นเน๊อะ คนดีๆ ต้องคิดถึงผิดชอบชั่วดีสิ ไม่ใช่คิดแค่ตัณหาราคะเป็นเรื่องใหญ่

คุณอยู่แบบให้สามีเกรงใจให้ได้นะคะ อย่างอแง อย่าทะเลาะ
อดทนไว้ค่ะ

ขอบคุณคุณ SOAMUSA มากนะคะ ยามที่มีทุกข์และได้รับคำชี้แนะรู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ
ใจจริงยังรักและอยากจะอยู่กับสามีต่อไป แต่ในใจก็คิดว่า ถ้าเค้าอยู่กับเราแล้วไม่มีความสุขจะเหมือนเราเห็นแก่ตัวไปหรือไม่ โดยส่วนตัวยังไม่รู้สึกกลัวกับการอยู่คนเดียว คิดว่าชีวิตคนเราเกิดมาไม่นานก็ตาย ตอนนี้อายุ 44 แล้วค่ะ เพียงแต่ยังเสียดายความสุขที่มีอยู่
ถ้าตัดสินใจอยู่ต่อไป สมควรจะทำตัวอย่างไรดีคะ ทำเหมือนเดิมหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือเย็นชา หรือเศร้าหมอง

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันยินดีค่ะถ้ามีส่วนทำให้คุณสบายใจขึ้น

คุณต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่า เกิดเป็นคนนั้นต้องอยู่อย่างอดทนให้ได้ เมื่อถึงคราวต้องอดทน
จะด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ในชาตินี้ แต่ด้วยเรื่องของคุณแท้ๆ นั้นเป็นกรรมเก่าของคุณนะคะขอให้ยอมรับ
ให้ได้จริงๆ และขอให้คุณสร้างกรรมดีเรื่อยๆ ไปค่ะ

จิตใจนั้นต้องเข้มแข็ง หมั่นสร้างกุศลไว้ไม่ว่า ทางกาย ทางวาจา และสำคัญคือทางใจต้องใช้เหตุผล
เรื่องกรรม ว่าเรามีกรรมเป็นของๆ เรา บอกตนเองไว้เสมอ

ยิ่งถ้าไม่กลัวการอยู่คนเดียวนี้ยิ่งง่าย อยู่ไปอย่างนี้ ถ้ายังรักอยู่
และต้องยอมรับเหตุการณ์ในอนาคต ถ้าสามีจะเป็นฝ่ายไป
การที่คุณจะรีบไปอยู่ตามลำพังนั้น ถ้ายังคิดถึงสามีอยู่ยังรักเค้าอยู่ ก็อยู่ไปอย่างนี้จนสุดหนทางก่อนก็ได้
ยังมีสามีให้เห็นให้หายคิดถึง

ขอให้คิดในแง่บวกไว้ค่ะ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าตายจากกัน เพราะไม่มีโอกาสเห็นหน้ากันอีกเลยในชาตินี้
ก็ยังมีเค้าวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เป็นเพื่อนกันนะคะ ทำจิตใจให้เข้มแข็ง เก็บความรู้สึกให้ได้ ทำตัวตามปกติ
หน้าตาสดชื่นไม่ใช่ข่มขื่น ไม่เศร้าเพราะคุณไม่กลัวอยู่ลำพัง ก็คิดซะว่ามีเพื่อนที่เรารักวนเวียนอยู่ใกล้
ก็ยังพึ่งพาอาศัยกันได้

ไม่ต้องไปคิดว่าจะได้ครอบครอง ก็อาจจะได้ครอบครอง
แต่ถ้ายื้อแย่งเพื่อจะให้ได้มา ก็มักจะหลุดลอย

ผู้ชายเค้าจะทึ่งกับผู้หญิงที่เข้มแข็ง ผู้หญิงที่งอแงเค้าจะรำคาญและไม่ให้ความเคารพค่ะ

หวัดดีค่ะ

เห็นด้วยกับคุณโสมอย่างยิ่งค่ะ.....
ผู้ชายจะทึ่งคนที่เข็มแข็ง....เรื่องของฉันก็หนักหนาสาหัส...
ผ่านมาได้เพราะตัดใจ ปิดหู ปิดตา ปิดใจ ดูแลเฉพาะตน ไม่สนใจเขา ๆ ดิ้น พล่านเอง ตอนนี้ก็งอนง้อเอง...เราก็อยู่เฉย ๆ กลับมาดูแลก็ดี จะจากก็ดี ก็เราฝึกใจของเราแล้วนี่คะจะกลัวอะไร.......

อยู่เฉย ๆ ทำตัวปกติเหมือนที่เคยทำ ไม่รับรู้เวรกรรมของพวกเขา เขาอยากผิดศีลก็ปล่อย เราไม่ได้ทำผิดอะไร จะกลัวทำไม.....จะให้เราเลือกอะไร...ไม่ต้องค่ะ..... ปล่อยพวกเขาจัดการเอง....ไม่มีผู้หญิงที่ดี ที่ไหนจะมาติดต่อ รอคอยสามีชาวบ้าน หากรักจริง ก็จะไม่ติดต่อ หากติดต่อต้องกล้าเปิดเผยกับภรรยาเขาว่าเป็นเพื่อน....ไม่ใช่ลักลอบค่ะ......

ใส่อารมณ์ร่วมมากไปหรือเปล่าค่ะเนี่ย แฮ่ๆๆๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทั้งสองท่านนะคะ
แต่ถ้าสามีเห็นว่าเราเข้มแข็งแล้วเลือกที่จะไปดูแลตนที่อ่อนแอจะเป็นไปได้หรือไม่คะ

ความรักของเราจะอยู่ได้ด้วย "ความรัก" หรือ "ความอดทน" ก็ตาม
อย่าลืมว่าองค์ประกอบของความรัก มันก็ต้องมีความอดทนรวมไว้ด้วยอยู่แล้ว
เราจึงควรมองไปข้างหน้า มองออกไปไกลๆ แล้วจะรู้ว่าอนาคตมันยังอยู่อีกไกล
แต่อย่าทอดทิ้ง "ความหวัง" อย่าลืมพก "กำลังใจ" ติดกระเป๋าไปด้วยทุกที่
ในการเดินทางบนเส้นทางแห่งความรัก มันมีบททดสอบยาก ๆ เกิดขึ้นเสมอแหละ
ถ้าเรารู้จักทบทวนอดีตที่ผ่านมาของเรา เราจะรู้ว่าบางคนที่เราเคยสูญเสียเขาไปมันก็เพราะเรา
"อดทน" ไม่มากพอ ความรักต้องใช้ความอดทนสูงมากในบางครั้ง หากเรา "ใจเสาะ" เกินไป มันก็ยากที่เราจะอยู่ในสนามแห่งความรักนี้ได้อย่างมีความสุข

>>> ความรักไม่ใช่เรื่องการแย่งชิง แต่ความรักต้องเรียนรู้ที่จะเข้าใจและยอมรับตามความเป็นจริงให้ได้นะค่ะ

เป็นไปได้สิ เป็นไปได้มากๆ เลยค่ะที่สามีคุณจะเลือกคนที่อ่อนแอเพราะน่าสงสาร
แต่อะไรที่มันเสแสร้งแกล้งทำ มันก็ทนอยู่ไม่ได้นานหรอกค่ะ

คุณรู้จักผู้หญิงที่อ่อนนอกแต่แข็งในมั้ยคะ ผู้หญิงแบบนี้จะยิ้มแย้มแจ่มใสแต่ภายในใจอดทน อึดมากค่ะ
กับผู้หญิงที่มารยาสาไถ คุณว่าใครมีความสง่างามกว่ากัน ใครมีศักดิ์ศรีมากกว่ากัน

นั่นสิ ขึ้นเลยมั้ย

เห็นด้วยค่ะ

ไม่มีตังค์ใช้ชีวิตลำบากกว่าเยอะ แค่สามีหลงลืมชั่วครู่ชั่วยาม สิวๆ ค่ะ

เห็นใจที่ได้รับความทุกข์ทางใจนะคะ

มายาหญิงตามถ้อยร้อยเล่มเกวียน จริงเจ้าค่ะ

มายาหญิงตามถ้อยร้อยเล่มเกวียน จริงเจ้าค่ะ

จิงๆ มายาหญิงตามถ้อยร้อยเล่มเกวียน
ก็น่าจะหยิบมาใช้สักเล่มน๊า
ก็ลองมองดูคู่สามีภรรยาคู่ที่เราเห็นว่าเขาอยู่กันอย่างเป็นสุขน่ะเขาทำตัวกันยังไง
ก็สังเกตและเรียนรู้เอาอย่างเขามั่ง แต่ก็ไม่ต้องถึงกับต้องไปถามใช้ความสังเกตเอาเอง
อะไรที่เราขาดก็ทำให้มี อะไรที่มันเกินเราขยับย้ายมาให้พอดี พยายามปรับปรุงกิเลสของสามี
ให้ฟูขึ้นมาเท่านั้นแหละอยู่หมัดเลยแม่คู้ณ......อย่าซื่อบื้อ
คนโบราณสอนหญิงไว้ว่า เวลานอนต้องเขานอนทีหลัง เวลาตื่นก็ต้องตื่นก่อน
จริงดังคำโบราณสอน สามีนอนก่อนเขารู้สึกว้าเว่อยากมีเพื่อนนอนเพื่อนคุยและในนั้นก็น่าจะเป็นเรา
และสามีตื่นทีหลังเขาก็จะเริ่มมองหาเราเป็นคนแรกจริงไหม? แค่นี้ก่อนแล้วกันพูดมากไปเดี๋ยวรู้ใส้