สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ
บางครั้งเราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เราได้กระทำไปในอดีตจะบุญหรือบาป ดีหรือไม่ดี
เพียงแต่ห้องนี้ขอเป็นที่รองรับสิ่งที่ติดค้างในใจทุกๆ ท่าน
ขอให้ทุกท่านจงเป็นผู้เจริญในธรรมทุกท่านเทอญฯ

สืบเนื้องมาจาก การกระทำอัน รู้ และ ไม่รู้

บทที่ 1 การกระทำอัน รู้ แก่ใจและยังระลึกเป็นตราบาปติดตัว

เรื่องที่จะกล่าวต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นระยะเวลากว่า 8 ปี ผมจะขอเรียก บทนี้ว่า การกระทำอันรู้แก่ใจ เมื่อคิดย้อนกลับไปเมื่อปี พ.ศ.2549 เป็นปีที่
เกิดเหตุ นั้นคือ เรื่องของ รักร้อน ซ้อน รัก โดย บุคคลที่เป็นมือที่สาม นั้นคือ ตัวกระผมเอง และ คู่กรณี คือ เพื่อนสนิท คนนึง ที่ให้ความไว้วางใจ ผมมาก กับแฟนสาว
ชาวต่างชาติ ของเขา

เริ่มจากการที่ เพื่อนผมคนนี้ ได้นำพา แฟนสาว มาทำความรู้จัก ในกลุ่ม เพื่อน เพื่อสร้าง มิตรภาพให้ แฟนสาว กับ กลุ่มเพื่อนที่มีความสนิท สนม และทำให้ แฟนสาวของ
เพื่อนผมคนนี้ รู้สึก มีความสุข ที่ได้ พบปะ และมี มิตร ใหม่ๆ ในดินแดน ที่ไม่ใช่ บ้านเกิด ทั้งคู่ รัก ใคร่ กลมเกลียว ไม่ว่า เพื่อนผมคนนี้ อยู่ไหน จะเห็น แฟนสาว ของ
เขาอยู่ด้วย ตลอด และ พวกเรา ก็พบเจอ สังสรรค์ กันเป็นประจำ เป็นเวลา หลายเดือน จน สนิทสนม กันมาก ซึ่งแฟนสาว ของเพื่อนผม ก็ มักจะ พูดคุยกับ ผม มากกว่าใคร
ในกลุ่มเพื่อนๆ และยก ให้ผมเป็น เพื่อนที่สนิท มากที่สุดของ เธอ

เวลาผ่านไป จนเกิด เรื่อง ที่ผมเองก็ รู้อยู่แก่ ใจ ที่ได้ ระเมิด ศีลข้อ 3 จากการ ดื่มสุรา เหตุที่ผมผิดศีล ข้อนี้ เพราะ เป็น วันที่ แฟนสาวของเพื่อน ผม มา ร่วม
สังสรรค์ และ เธอ มา โดยไม่มี เพื่อนผม มาด้วย และ เธอ เป็น ฝ่ายรุก ผม อย่าง ที่ เด็ก วัยรุ่น อายุ 24 คนนึงไม่สามารถ ยับยั้ง ราคะ ในตนเองได้ จึงได้ ระเมิด ศีลข้อ 3
จนสำเร็จ ความใคร่ แต่ช่วงเวลาหลัง จากนั้น ก็ไม่ได้ ทำให้ ตัวผม มีความสุข เลย เพราะ ผมรู้แก่ใจแล้ว ว่า ผมเป็น ชู้ ไปเสียแล้ว เพราะ หลังจากนั้น การพบเจอ ร่วมวง
สังสรรค์ ยังคง เป็นเช่นเดิม แต่ต่างจากเดิม คือ การกระทำอันผิด ต่อ เพื่อนคนนึง ที่ไว้วางใจ ผมมากที่ สุด

แต่ถว่า จุดแตกหัก ก็ เกิดขึ้น ในวันที่ เพื่อนผม ติดงาน และ ไม่สามารถ พา แฟนสาว มาร่วมวงสังสรรค์ แต่ เธอ อาสา มาเอง แล้วก็ เช่นเคย คล้ายกับว่า เธอ สบโอกาส ที่
เพื่อนผม ไม่ได้ อยู่ด้วย ก็ เดินเกม รุกเร้า ผม จนโดน ราคะ ครอบ งำอีก ครั้ง แต่ครั้งนี้ เป็น ครั้ง ที่ เพื่อนผม มา จับได้ คาหนัง คาเขา สายตาอัน โกรธเกรียว แต่ยัง สุขุม
ไม่ใช้กำลัง เพื่อนผมคนนี้ เป็นคนนิสัยดีมาก มีความเอื้อเฟื้อ และเมตา ผมมาก ในคืนนั้นเป็น คืนแห่ง การสูญเสีย มิตรภาพ และ ไม่เหลือ คำว่า มิตรแท้ ใน สายตา ของเพื่อน ผม

บทที 2 การกระทำอันไม่รู้ เป็นชู้ ไม่รู้ ตัว

หลังจากเหตุการณ์ ของการสูญเสีย มิตรภาพ ผมจึง ตัดสิน ใจ ย้ายที่อยู่อาศัย ใหม่ เพื่อหลบหนี แฟนสาว ของเพื่อนผม รวมไปถึง เพื่อนในกลุ่ม ที่ รับรู้ถึงเหตุการณ์
นั้น ในจิตบอกกับตัวผม ว่า นี้คือ ตราบาปติดตัว และน่าอับอาย ที่สุดใน ชีวิต เพียงเพราะ ราคะ ชั่ววูบ ทำให้ สูญเสีย สิ่งที่ยิ่งใหญ่ คือ มิตรภาพ ไปสิ้น ตามมาด้วยความ
ตระหนักถึง ความผิด ที่รู้แก่ใจ นั้น มาใช้ชีวิต แบบไม่เข้าสังคม เป็นเวลา ระยะ เวลา นึง สังคมเพื่อนฝูง ก็เริ่มให้ อภัย ในความผิดของผม แต่ ผิดนั้นไม่อาจ ลบล้าง
ไปจาก ใจผมได้ และ สัญญา กับตนเอง ว่า จะไม่ยุ่งเกี่ยว กับคนมีเจ้า ของไปตลอด ชีวิต

ดังคำกล่าว ชีวิตจริง นั้น ยิ่งกว่า ละคร นั้น ก็ถือกำเนิด กับตัวผมอีกครั้ง เมื่อ ผมครอง โสด มาจน อายุ ได้ 30 ปี ก็ มี หญิงสาว รุ่นน้อง คนนึง เธอ แอบ ปลื้ม ผมมา
เป็นเวลา นาน เรา รู้จัก กัน ก่อนที่ เหตุการณ์ คืนแห่ง ตราบาป และ เธอได้เข้ามา มีความสัมพันธ์ ลึกซึ่งกับ ผม ในฐานะ แฟน

เรา คบกันประมาณ 2 ปี ก็มีเหตุ ให้ เกิดความ ขุ่นเคือง ในจิตใจ เพราะ เธอ รักผมแบบ ไม่บริสุทธิ์ ใจ ผมเริ่มรู้สึก ว่า คบกับ เธอ แล้วเป็น ทุกข์ เริ่ม มองเห็น ความ
หลายใจ ของเธอ จากการที่เธอ มีประติสัมพันธ์ กับ ชาย อีกหลาย คน ในโลกของ โซเชียลมีเดีย ทำให้ผมเริ่ม สืบค้น จนรู้ว่า ตอนที่ เริ่มคบกับ ผมเป็น แฟน นั้น เธอ มี
แฟน อยู่แล้ว แต่เธอบอกว่าไม่เคยมีแฟน และต้องการคบผมเป็นแฟน จึงขาดการติดต่อกับ แฟนเก่า ของเธอ จึงทำให้ ผมผิด สัญญา กับ ตนเอง ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคน มีเจ้าของ
และ ตัดสินใจ บอกเลิก เธอ มาใช้ ชีวิต โสด ตามเดิม


บทที่ 3 ปัจจุปัน

เมื่อหลีกหนีความ วุ่นวาย ในเรื่องความ รัก ถึง 3 ปี ผมสับสน ว่าเหตุใด จึงพบเจอแต่ ความรัก ที่ไม่ บริสุทธิ์ จะต้องมีบางสิ่ง ซับซ้อน บดบัง จน ขณะนี้ ผมได้ พบเจอ
หญิงสาว คนนึง เป็นสาวชาวต่างชาติ ซึ่ง เธอ เดินทางมาทำงาน ในไทย โดย ตัวเธอก็เป็น คนชาติ เดียวกันกับ แฟนสาวของเพื่อนผม ใน บทที่ 1 และเราเริ่ม คบหากัน
จากการที่ผม เข้าไปจีบเธอ เราสนิทกันมาก จนขณะ นี้ เราเป็นแฟน กัน และเรื่องราวก็ ดำเนิน ต่อไป โดย เธอคนนี้ เป็น หญิงสาว ที่เรียบร้อย อ่อนหวาน ขี้อาย และผมมี
ความสุขทุกครั้งที่ เห็นเธอยิ้ม มีความสุขที่ใกล้ชิด มีความสุขที่ได้ดูแล เธอ ซึ่งทำให้เกิดความกังวลใจ ว่านี่คือ บุพเพฯ หรือ กฏแห่งกรรม

บทสรุป ในสภาวะจิต

ผมเป็นผู้นึง ที่เพิ่งเริ่มใช้ ธรรมะ เข้าระงับ จิต ซึ่งศึกษา มาเป็นเวลาอันน้อยนิด การใช้ ธรรมะ เพื่อการดำรงค์ ชีพ รัก โลภ โกรธ หลง ผมมีอยู่ใน จิต ทุกประการ
แต่ใช้ ธรรมะ เข้าช่วย ระงับ ในหลายๆ สิ่ง ให้ประครอง จิตไม่ให้ ตกต่ำ จนมืดบอด อีก แต่ด้วย กฏแห่งกรรม นั้น ผมเชื่อ สนิทใจว่า มีอยู่จริง และระลึกเสมอ ว่าจะต้องชดใช้ กรรม และเมื่อ กลัวใน กรรม
ที่เคยสร้าง จึง กังวล ใจว่าจะ สามารถ รับมือ กับผลแห่งกรรม ที่อาจจะต้องชดใช้ ในอนาคต ได้มากน้อยเพียงใด จึงจะมี สติ กำเหนิด สุข เมื่อ กรรม นั้นให้ผล


จาก ผู้หลงทางในป่าราคะ