หลากหลายแง่มุมของความรัก

ความลับบอกไปมันก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไป
แต่ความรักบอกออกไป ยังไง ๆ ก็เป็นความรักอยู่ดี

ไม่ว่าจะเป็นงานที่เรารัก หรือคนที่เรารัก มักมีสองด้านเสมอ
อยู่ที่ว่าเรารักมากพอที่จะยอมรับอีกด้านนึงหรือเปล่า



คิดถึงเขาแล้วได้อะไร.....
ได้คิดถึง โอเค งั้นคิดถึงไปเลย

ร้องไห้มากมายขนาดนี้แล้วได้อะไร.....
ได้ปลดปล่อยเพราะเหนื่อยเหลือเกิน งั้นจงร้องให้สาใจ

ทำอะไรดี ๆ ให้คนอื่นแล้วได้อะไร.....
ได้อย่างที่อยากเพราะอยากให้ งั้นเต็มที่เลย

อยากให้อะไรก็ให้
แต่ถ้ามัวเสียใจ โทษตัวเองไม่มีแรงจะทำอะไรอีกต่อไปแล้วตอบไม่ได้ว่า
"เป็นอย่างนี้แล้วได้อะไร"
หยุดเถอะ........
การทำร้ายตัวเองขนาดนี้ควรได้อะไรบ้าง เหงาแล้วได้อะไร



เรื่องอะไรก็ตามถ้าสาเหตุมาจากตัวเรา อย่างน้อยมันก็แก้ง่ายกว่า
เปลี่ยนที่ตัวเรายังไงก็เหนื่อยน้อยกว่าร้องให้คนอื่นเปลี่ยน



"คิดถึง" เป็นความรู้สึกหนึ่ง
ซึ่งสามารถทำไปพร้อม ๆ กับกิจกรรมอื่น ๆ ได้
"คิดถึง" คือคำสั้น ๆ
ที่สามารถดูแลความสัมพันธ์ให้ยาวนานอย่างไม่น่าเชื่อ
"คิดถึง" ถ้าไม่บอก มันก็เป็นแค่ "คิด" แต่ไม่ "ถึง" ซะที



อย่าร้องขออะไร ถ้ายังไม่ได้เริ่มต้น "ให้" เลย



เรื่องความรักเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องหนี
เรื่องความจริงเป็นเรื่องที่ต้องยอมรับและอยู่กับมันให้ได้



ความรักเป็นเรื่องตรงกลาง
มากไปก็ไม่ดี น้อยไปก็ไม่ได้

ความรักเป็นเรื่องตรงกลาง
ใช้เหตุผลมากไปก็ไม่ได้ ใช้ความรู้สึกมากไปก็ไม่ดี

ความรักเป็นเรื่องตรงกลาง
ให้เยอะเกินไปก็ไม่ดี รับมากเกินไปก็ไม่ได้

ความรักเป็นเรื่องเทา ๆ
อย่าหวังให้ขาวจั๊วะ และอย่าทำให้มันดำปิ๋ดปี๋

ความรักเป็นเรื่องของความเข้าใจ



ถ้าใส่น้ำใจให้อภัยและยอมรับฟังเข้าไปด้วยก็ดี
ความรักเป็นเรื่องง่าย
คนต่างหากที่ทำให้มันยากเอง



ทำไมคนเราถึงรู้สึกเจ็บ?
เพราะนั่นมันเป็นกลไกการป้องกันตัวอย่างหนึ่ง
เมื่อไหร่ที่รู้สึกเจ็บเราจะได้เลิก
เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกเจ็บเราจะได้อยู่ห่าง ๆ เอาไว้
และเมื่อไหร่ที่เรารู้สึกเจ็บเราจะได้ เข็ด "จำ" และไม่ทำอีก



ความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอดหรอก
แต่ทำให้เราเลือกอยากจะมองในสิ่งที่อยากมอง
และเลือกไม่มองในสิ่งที่ไม่อยากเห็นมากกว่า
ไม่ว่าความรักทำให้ตาบอดหรือเราเลือกที่จะบอดเองก็ตาม



อย่าปิดหูให้เรามีโอกาสที่จะได้ยินบ้าง
เป็นไงมั่ง อีกหลายแง่หลายมุมของความรัก