ลบตั้งแต่ที่คุณไอเดียบอกครั้งแรกแล้วค่ะ แต่ไม่ขอโทดน่ะค่ะ ให้อภัยเขาได้ค่ะ ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อยากยุ่งด้วยเลยค่ะ จริงๆก็คิดว่าจะไม่ทำอะไรจะปล่อยให้เวรกรรมตามทันเขาเองแต่พอเห็นเขาบอกสามีเราว่าถ้าเลิกกะเราไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกับเขา แล้วตอนแรกรู้ยุ่แก่ใจว่าต่างคนต่างมีสามีภรรยากันยุ่แร้วก็เป็นฝ่ายเข้ามารุกเอง
แต่ตอนนี้ความโกรธหายไปหมดแล้วค่ะ

เห็นสามีเรามีเรื่องเครียด ทั้งเรื่องแม่ป่วย ภาระเขาก็เยอะ
ต้องทำงานแทนแม่ ดูแลหลาน อีก ก็ไม่อยากให้ชีวิตเขาวุ่นวายมากไปกว่านี้

รักเขามาก แต่ช่วงนี้ห่างกันสักพักก็ดี ต่างคนต่างทบทวน
เริ่มชินกับการยุ่คนเดว คิดว่าเราดูแลตัวเองได้ แต่แม่เขาต้องพักฟื้น3 เดือน ให้เขาทำหน้าที่ลูกผู้ชายบ้าง รุ้จักรับผิดชอบชีวิตตัวเองบ้าง

สุดท้ายเขากับเราจะเป็นยังไงก็จะพยายามไม่คาดหวังอะไรจากเขาอีกค่ะ

คิดแบบนี้เริ่มเข้าทางยังค่ะ

อะไรที่ทำแล้วสบายใจ
แล้วไม่เดือดร้อนใคร...ก็ทำไปค่ะ
สู้ๆนะ
เวลาเกิดเรื่องอะไร..ให้เดือดร้อนใจต่อไป..ใช้สติให้มากนะคะ



ปล.ที่ว่ามาทั้งหมด...
หากไอเดียพูดจาล่วงเกินหรือทำให้ระคายเคืองใจ
ขออโหสิไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้แหละครับ มันต้องมีเวลาอ่อนแอกันบ้างเป็นแบบนี้กันทุกคน ใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้มาก อยู่อย่างมีสติ คิดเสียว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราต้องอยู่และยอมรับมันให้ได้ จงอยู่กับความจริง ถือเสียว่ามันเป็นสิ่งทดสอบชีวิตเรา ในการเกิดมาว่าเราเข้มแข็งพอใหม หลายคนก็พบเจอเหตุการณ์เช่นเดียวกับคุณ บางคนก็เลวร้ายกว่าคุณเสียอีก เขายังอยู่ได้ เขาใช้หลักธรรมอะไร ทุกอย่างในโลกล้วนอนิจจัง ไม่เที่ยงไม่จีรังยั่งยืน อย่าไปยึดติดว่ามันจะเป็นอย่างที่ใจเราต้องการ คุณเป็นคนดีขอให้ใช้ดุลพินิจพิจารนาให้มาก ไตร่ตรองดูว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควรทำ เห็นด้วยกับคุณไอเดียอย่างมาก เรื่องการผูกอาฆาตพยาบาท จองเวรจองกรรม มันจะทำให้เป็นภาระผูกพันกัน ไม่จบไม่สิ้น มนุษย์ทุกคนต้องการไปสู่ภพภูมิที่ดีขึ้น ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก เมื่อมีโอกาสที่จะสะสมบุญบารมี ทำความดีก็ควรทำ พระพุทธองค์ยังต้องการ การหลุดพ้น อโหสิกรรมให้เขาไปเถอะครับ จะได้จบๆกันไป แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองครับ ไม่ว่าจะคิด จะทำอย่างไรก็ขอเป็นกำลังใจให้ครับ